Ηχόχρωμα από μίαν άλλην εποχή, που επιβιώνει στα ακούσματα και στην μνήμη.Παρ' όλο που τελευταία δεν έχω διάθεση να βάλω να παίξω μουσική από μόνη μου και προτιμώ να ακούω τις δικές σας επιλογές, σήμερα, προσπαθώντας να ευθυμησω έναν υπερήλικα φίλο που περνά λίγο δύσκολα, θυμήθηκα κάτι από το ρεπερτόριο που πάντα αγαπούσε κι έμαθα κι εγώ να αγαπώ από μικρή.
Τι ωραία που ήταν τα τραγούδια της εποχής εκείνης που ενώ ήταν πονηρά δεν ήταν χυδαία.
Νίκος Γούναρης - Μια κότα στρουμπουλή (1955)
Το βίντεο είναι από την ταινία "Χαρούμενο Ξεκίνημα" (1954) ή όπως τη λέμε στο σόι "η ταινία με τα ρύζια". Στο κλαρινέτο είναι ο Γιώργος Κατσαρός.
Ίσως η σκόνη του χρόνου κάποτε σκεπάσει οριστικά αυτές τις προσλαμβάνουσες, μαζί με μας. Ποιος ξέρει.
Προσυπογράφοντας την νιτσεϊκή ρήση που έχεις και εσύ ως υπογραφή, να ευχηθώ ο φίλος σου να νιώσει καλύτερα.
Βάλσαμο για την ψυχή, η μουσική είναι όπως έλεγε και ο Λειβαδίτης "μία άλλη δικαιοσύνη".