Τι ακούω απόψε ...

[Outcast]

Necromantia - Ancient Pride

 

[paulochelao24]

Ακούστε κι αυτό ,νομίζω διασκευή σε Celentano,πολύ προσεγμένη κι ατμοσφαιρική,απ' τους stereo total :

 

[iliast]

Δεν ειναι "απόψε", ειναι νταλα μεσημεριατικα, αλλα οκ
Ποσες φορες το εχω ακουσει... Αλλη μια σημερα.
η συγκεκριμένη εκτέλεση, απο τις καλυτερες live εκτελεσεις γενικως και παγκοσμιως.
Αψογη διαδραστικοτητα με το κοινο, και ανταποκριση απο το κοινο στα ορια της "συνωμοσιας" μεταξυ τους.

 

[laura ingalls]

Και ενα old classic rock από μένα.

 

[paulochelao24]

Κάτι από Aztec Camera και τον δίσκο "Love" του 1987:

 

[iliast]

Την Μαρινέλα την θεωρώ την καλύτερη φωνή στην Ελλάδα. Δεν μ αρέσει το ρεπερτόριό της όμως. Δεν συγκρίνεται ας πούμε με αυτό της Μοσχολιού, η οποία έχει και αυτή φοβερή φωνή αλλά νομίζω όχι σαν της Μαρινέλας. Η Μαρινέλα έχει πει πολλά χαζά τραγούδια τα οποία τα έχει εξυψώσει με την φωνή της. Αυτό το τραγούδι της όμως μ αρέσει, το αγαπώ και συγκινούμαι όταν το ακούω. Έχει μεταδώσει πολύ συναίσθημα η ερμηνεύτρια, έχει συγκινητικό στίχο, έχει ωραία μουσική. Συγκινούμαι επίσης γιατί μου θυμϊζει τον γάμο δύο πολύ καλών μου φίλων που το χορέψαν σαν πρώτο χορό με πολύ συναίσθημα όμως και χωρίς χορογραφίες και φιοριτούρες ή σαν να βαριούνται. Χάρηκα που το έβαλες Βιβή.

Τραγουδαρα !!!

 

[iliast]

Καναδή. Γνωστη και ως Chinawoman. Θλιμμένο και sexy.

 

[Blue Max]

Pink Floyd - Mother (1980)

 

[Blue Max]

Καλησπέρα, καλή εβδομάδα!

Pet Shop Boys - Left to My Own Devices (1988)

 

[Uskoke]

amy winehouse-back to black

έχω τον δίσκο δυστυχώς δεν μπόρεσε να το παλέψει με τις ουσίες και το αλκοόλ όπως τόσοι και τόσοι καλλιτέχνες ευχή και κατάρα μαζί τελικά το να είσαι διάσημος προτιμώ χίλιες φορές να είμαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων.

 

[iliast]

Τελικα ειμαι μεσημεριανος τυπος μαλλον και οχι βραδυνος...

 

[Blue Max]

Καλημέρα.

Black Sabbath - Planet Caravan (1970)

 

[Blue Max]

Από το Word Power. Yo!

SNAP! - Ooops Up (1990)

 

[Bajar]

Σήμερα για κάποιον ανεξήγητο λόγο γύρισα από τη δουλειά με τρελά κέφια. Να ήταν οι τρεις καφέδες; να ήταν ότι έπεσε κάπως η θερμοκρασία; ή να ήταν η ατελείωτη πληκτρολόγηση που μου έφαγε -ούτε θυμάμαι πόσες- ώρες; αλλά εξαιτίας αυτής της τόοοσο ενδιαφέρουσας εργασίας έβαλα κλασική μουσική για να πάρω τα πάνω μου! Ποιος είπε ότι η κλασική μουσική είναι μόνο για να ηρεμεί κανείς;

Το παρακάτω κομμάτι γράφτηκε στα μέσα του προηγούμενου αιώνα από τον αμερικανό συνθέτη Leroy Anderson τόσο για συμφωνική όσο και για ποπ ορχήστρα σε μια εποχή που το επάγγελμα της γραμματέως ήταν περιζήτητο. Τι σχέση έχουν το ένα με το άλλο; απόλυτη καθώς τα συνδέει το "μουσικό όργανο" που είναι απαραίτητο για την εκτέλεση αυτής της σύνθεσης: μια γραφομηχανή!

Η πιο αστεία εκτέλεση που έχω βρει είναι αυτή με την Κρατική Ορχήστρα της Μαδρίτης.
Διεύθυνση: Miguel Roa, Σολίστ*: Alfredo Anaya (απίθανος τύπος!)

Leroy Anderson - The Typewriter (1950)

*Φυσικά και είναι σολίστ και όχι τυπικός δακτυλογράφος, καθώς ο ίδιος ο Anderson είχε δηλώσει ότι το μέρος που "παίζει" η γραφομηχανή είναι εξαιρετικά δύσκολο να το εκτελέσει μία/ένας δακτυλογράφος λόγω της ταχύτητας. Οι μόνοι που έχουν υπάρξει ικανοί να πετύχουν τόσο μεγάλη ταχύτητα και τέτοια ακρίβεια σε σχέση με την ορχήστρα είναι οι ντράμερ και οι percussionists. Άλλωστε και η ίδια η γραφομηχανή θεωρείται κρουστό!

 

[Blue Max]

Καλημέρα.

A-ha - Hunting High And Low (1985)

 

[Blue Max]

Από το Selected Ambient Works 85–92

Aphex Twin - Xtal (1992)

 

[laura ingalls]

Σήμερα για κάποιον ανεξήγητο λόγο γύρισα από τη δουλειά με τρελά κέφια. Να ήταν οι τρεις καφέδες; να ήταν ότι έπεσε κάπως η θερμοκρασία; ή να ήταν η ατελείωτη πληκτρολόγηση που μου έφαγε -ούτε θυμάμαι πόσες- ώρες; αλλά εξαιτίας αυτής της τόοοσο ενδιαφέρουσας εργασίας έβαλα κλασική μουσική για να πάρω τα πάνω μου! Ποιος είπε ότι η κλασική μουσική είναι μόνο για να ηρεμεί κανείς;

Το παρακάτω κομμάτι γράφτηκε στα μέσα του προηγούμενου αιώνα από τον αμερικανό συνθέτη Leroy Anderson τόσο για συμφωνική όσο και για ποπ ορχήστρα σε μια εποχή που το επάγγελμα της γραμματέως ήταν περιζήτητο. Τι σχέση έχουν το ένα με το άλλο; απόλυτη καθώς τα συνδέει το "μουσικό όργανο" που είναι απαραίτητο για την εκτέλεση αυτής της σύνθεσης: μια γραφομηχανή!

Η πιο αστεία εκτέλεση που έχω βρει είναι αυτή με την Κρατική Ορχήστρα της Μαδρίτης.
Διεύθυνση: Miguel Roa, Σολίστ*: Alfredo Anaya (απίθανος τύπος!)

Leroy Anderson - The Typewriter (1950)

*Φυσικά και είναι σολίστ και όχι τυπικός δακτυλογράφος, καθώς ο ίδιος ο Anderson είχε δηλώσει ότι το μέρος που "παίζει" η γραφομηχανή είναι εξαιρετικά δύσκολο να το εκτελέσει μία/ένας δακτυλογράφος λόγω της ταχύτητας. Οι μόνοι που έχουν υπάρξει ικανοί να πετύχουν τόσο μεγάλη ταχύτητα και τέτοια ακρίβεια σε σχέση με την ορχήστρα είναι οι ντράμερ και οι percussionists. Άλλωστε και η ίδια η γραφομηχανή θεωρείται κρουστό!

Εξαιρετικό και απολαυστικό Bajar. Δεν έχω ξανακούσει κάτι παρόμοιο και ομολογώ με εντυπωσίασε.

 

[freaktmp]

Γιάννης Λογοθέτης - Το Αντισκηνάκι, απο τον δίσκο "Δε Δουλεύω... ...Και Ούτε Θέλω Να Ακούω Για Δουλειά!" (1982).

Αφιερωμένο σε όσους ειναι σε διακοπές... ή εύχονται να ήταν!

 

[Blue Max]

Καλημέρα,

Santana - Aspirations (1974)

 

[Rygar]

Από την ταινία Last action hero. Η ταινία ήταν παπάντζα (για μένα) αλλά είχε καταπληκτικό soundtrack.

Queensryche - Real world