Τι ακούω απόψε ...

Λοιπόν άκου. Χτες και σήμερα, καθότι ξεχασα το memory stick στο σπίτι, αρκέστηκα σε ραδιόφωνο αλλά όλα παίζουν βλακείες οπότε είπα να δώσω μια ευκαιρία σ'αυτόν. Τελικά δεν είν'κακός. Τον άκουσα συνολικά 4 ώρες, 2 ώρες χτες (πήγαινέλα) και 2 σήμερα. Το 90% ήταν καθαρή ροκ μουσική 60-90'ς από μοναδικά τραγούδια και το υπόλοιπο είτε επαναλήψεις τραγουδιών που ήδη είχα ακούσει μεσα στο 4ωρο είτε διασκευές, ελάχιστες όμως. ισως εσύ να έπεσες και στην περίπτωση. Αυτό που με εξέπληξε ήταν η εμβέλεια. Πιάνει με 90% καθαρότητα μεχρι τα Οινόφυτα!!! Και λεω, αν πιάνει μεχρι εκεί, που ως τώρα άκουγα Αρμονία, ο Αρμονίας τί κάνει; Του κόψανε την εμβέλεια; Υποθέτω η εμβέλεια είναι και θέμα μπαγιόκου....

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όλο αυτό το 4ωρο τελικά είχα καλή μουσική να ακούσω, απλά μου φαίνεται κάπως που δεν ακούω το όνομα και τα jingles του Αντλαντίς μετά από τόσα χρόνια.

Σ' ευχαριστώ που αποφάσισες να κάνεις το "πείραμα" και να πεις τις εντυπώσεις εδώ. Απ' ότι φαίνεται ήμουν άτυχη και τις δυο φορές κι έπεσα σε διασκευές (τις οποίες όπως έχω πει αλλού δεν συμπαθώ καθόλου, ειδικά στη ροκ μουσική, πλην ελαχίστων περιπτώσεων και δεν εννοώ τους Metallica).
Επίσης κι εμένα μου λείπει να ακούω το σήμα του σταθμού αλλά όπως ήδη ανέφερα και στο προηγούμενο ποστ πιο πολύ μου λείπουν τα μέταλλα. Ειδικά αυτά που έβαζε κάποιες φορές στις 8 παρά το πρωί και ξυπνούσα ήθελα δεν ήθελα. Ακούγεται τρομακτικό για κάποιους αλλά δεν είμαι πρωινός τύπος (καθόλου όμως, μέχρι να πιω καφέ είμαι το πιο στριμμένο κι αντικοινωνικό άτομο που θα πετύχεις ποτέ σου) κι αυτά τα κομμάτια ήταν όντως σαν ένας πρώτος καφές στο δρόμο πριν φτάσω στο γραφείο.
Εσύ κάνεις ένα δίωρο κάθε μέρα, εγώ ένα εικοσάλεπτο μόνο. Δεν θα έπρεπε να έχω πρόβλημα με το σταθμό αλλά είπαμε, καθένας με τις ιδιοτροπίες του. Έβαλα μια micro sd στο σύστημα με διάφορες playlists και για την ώρα βολεύομαι έτσι. Θα δείξει με το χρόνο. Αν ξαφνικά με πιάσουν οι καλωσύνες μου, μπορεί και να του δώσω κι εγώ μια ακόμη ευκαιρία.

Κι αφού λέμε για διασκευές και στο αντίστοιχο θρεντ μιλούσα για τα σεφαρδίτικα τραγούδια έβαλα να ακούσω την ελληνική εκδοχή (που είναι και η πρωτότυπη) του Quien te va ver kon katsaras, όπως την έγραψε ο Σπύρος Ολλανδέζος το 1932.

Μαρίκα Νέζερ - Μ. Ζαφειρίδης - Το γελεκάκι (1932)

 
Omega Vibes - Renaissance

Renaissance (Power Groove Mix)
(Φωνητικά: Μαντώ)

Ωmega Vibes - The Heart And The Soul - Remix '96
(Κλαρίνο: Βασίλης Σαλέας)

Ωmega Vibes - The Heart And The Soul (Radio Edit)
(Κλαρίνο: Βασίλης Σαλέας)
Ωραίοι οι Omega Vibes. Μέχρι και το 2009 που είχαν κυκλοφορήσει το Ότι φοβηθείς έχω όλα τα CD.


Modern English - I Melt With You (1982)

 
Ωραίοι οι Omega Vibes. Μέχρι και το 2009 που είχαν κυκλοφορήσει το Ότι φοβηθείς έχω όλα τα CD.
Προσωπικά έχω μόνο το Renaissance (Remixes) (CD, Dance Pool – DAN 664057-2 , 1996).
Αν και είχα ακουστά το Renaissance , δεν γνώριζα ότι είχε κυκλοφορήσει σε remix
με τη Μαντώ στα φωνητικά και επί τη ευκαιρία το απέκτησα....
 
Τελευταία επεξεργασία:
Από ότι βλέπω στα τελευταία posts, κάποιοι εδώ μέσα φάγαμε τα 90s βράδια σε WILD ROSE, +SODA, CAMEL κλπ ακαδημαϊκά ιδρύματα...
Κάποιοι περάσαμε στα ακαδημαϊκά ιδρύματα που αναφέρεις αλλά τα εργαστηριακά μαθήματα τα κάναμε στο booze στην Κολοκοτρώνη. Εκεί να δεις ώρες.
 
Τον ξέρετε τον Victor Borge; Εψαχνα κάτι από Liszt και έπεσα σ'αυτό:

Οκ, δεν είναι τραγουδάκι, είναι σκετσάκι, αλλά είπαμε, χαβαλέ κάνουμε.
 
Πόσο μ'αρέσει αυτή η γυναίκα....Έχει εξωτική ομορφιά και καθηλωτική και σχεδόν μυστηριώδη φωνή (στα τραγούδια της).
Και τα άλμπουμ της συνήθως είναι καλά ενορχηστρωμένα, έχουν τέλειο δέσιμο φωνής και μουσικής.

Tina Turner - What's Love Got to Do with It (1984)

 
Κάποιοι περάσαμε στα ακαδημαϊκά ιδρύματα που αναφέρεις αλλά τα εργαστηριακά μαθήματα τα κάναμε στο booze στην Κολοκοτρώνη. Εκεί να δεις ώρες.
Γενικά αποτελώ εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.. δεν ήμουν θαμώνας γενικά "ακαδημαϊκών ιδρυμάτων" όπως τα παραπάνω
και γενικά της νυχτερινής διασκέδασης γιατί δεν ήμουν του ξενυχτιού και με ενοχλούσε (και ενοχλεί) ο καπνός των τσιγάρων και η δυνατή μουσική.
Αυτοί είναι και οι λόγοι που δεν έχει δει ποτέ τη Μαντώ από κοντά...αν και θα μπορούσα αν είχα γραφτεί στο fan club της τότε γιατί έκανε εκδηλώσεις για τα μέλη -κυρίως για τα γενέθλιά της- απογευματινές ώρες εκτός των καθιερωμένων προγραμμάτων στα κέντρα όπου εμφανιζόταν πχ Show Center (1993-94). Στο συγκεκριμένο με βόλευε και η συγκοινωνία απευθείας με το θρυλικό 140 -1η στάση Ελληνικού προς Γλυφάδα και 2η στάση Ελληνικού προς Πολύγωνο ... (στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα...:()
 
Τον ξέρετε τον Victor Borge; Εψαχνα κάτι από Liszt
"Φλιστ" όπως τον αποκάλεσε κάποτε διαβάζοντας το όνομα του συνθέτη σε μια παρτιτούρα :). Ήταν καταπληκτικός κωμικός αλλά κυρίως εξαιρετικός πιανίστας, γι' αυτό και μπορούσε να κάνει όσα έκανε. Αν και αυτό το νούμερο που με κάνει να χτυπιέμαι κάτω κάθε φορά που το ακούω - υπάρχει σε διάφορες εκτελέσεις, ήταν από τα μεγάλα του σουξέ - δεν είχε καθόλου μουσική. Ήταν η "πληθωριστική γλώσσα" της οποίας ήταν ο εφευρέτης. Σε όποια λέξη ακουγόταν ένας αριθμός, τον αύξαινε κατά ένα. Έτσι, ο "lieutenant in the Air Forces" γινόταν "lieuelevenant in the Air Fiveces". Ακούγεται απλό και επιφανειακά λίγο χαζό, αλλά όταν τα ακούς να έρχονται απανωτά το ένα μετά το άλλο και προσπαθείς να καταλάβεις από πού να αφαιρέσεις 1 για να βγάλεις νόημα ακούγοντας φράσεις όπως "I nine an elevenderloin with a fivek" τις οποίες αμολάει με το σοβαρότερο ύφος του κόσμου αρχίζεις να γελάς, και μετά από λίγο κλαις.

 
"Φλιστ" όπως τον αποκάλεσε κάποτε διαβάζοντας το όνομα του συνθέτη σε μια παρτιτούρα :).
μουχαχαχαχαχαχαχαχαχα! Σα να λέμε "Ποιό τραγούδι των Priest σ'αρέσε; Το Μπρίκια Κολλώ"
 
Πίσω
Μπλουζα