Τι ακούω απόψε ...

Μαρκόπουλος-Λέγκω
από κασέτα που έγραψα από διπλό δίσκο του Μαρκόπουλου!
Στην κυρά μάνα μας μην δίνετε βοήθεια ούτε μαγκούρα στο προσκέφαλο σιμά....
 
όπως έψαχνα κάτι κούτες έπεσα σε αυτό το δισκάκι (cd για την ακρίβεια) ενός συγκροτήματος απ' την Πορτογαλία των Cello και το album τους "Alva" απ' το 1993. Είχα κάτι χρόνια να το βάλω στο cd player (απ' το 2016 που το αγόρασα) το δισκάκι αυτό. Ακούγοντας το μπορώ να πώ ότι είναι πολύ καλή δουλειά (στα πορτογαλικά τραγουδάει η κοπέλα,αλλά είναι έτσι ηχογραφημένα τα φωνητικά της που στις πιο πολλές στιγμές να ακούγονται θολά,οπότε και ένας που να μην μπορεί να ακούσει την συγκεκριμένη γλώσσα δεν θα του κακοφανεί το όλο άκουσμα) από ένα εντελώς άγνωστο συγκρότημα που κινείται σε neo classical,gothic,new wave,dark wave,dream pop,ethereal μονοπάτια ή όπως αλλιώς τα έχουν βαφτίσει οι κριτικοί όλα αυτά τα είδη στο στύλ των Dead Can Dance, Cocteau Twins, της 4AD γενικά.

R-1051334-1188233442.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία:
όπως έψαχνα κάτι κούτες έπεσα σε αυτό το δισκάκι (cd για την ακρίβεια) ενός συγκροτήματος απ' την Πορτογαλία των Cello και το album τους "Alva" απ' το 1993. Είχα κάτι χρόνια να το βάλω στο cd player (απ' το 2016 που το αγόρασα) το δισκάκι αυτό. Ακούγοντας το μπορώ να πώ ότι είναι πολύ καλή δουλειά (στα πορτογαλικά τραγουδάει η κοπέλα,αλλά είναι έτσι ηχογραφημένα τα φωνητικά της που στις πιο πολλές στιγμές να ακούγονται θολά,οπότε και ένας που να μην μπορεί να ακούσει την συγκεκριμένη γλώσσα δεν θα του κακοφανεί το όλο άκουσμα) από ένα εντελώς άγνωστο συγκρότημα που κινείται σε neo classical,gothic,new wave,dark wave,dream pop,ethereal μονοπάτια ή όπως αλλιώς τα έχουν βαφτίσει οι κριτικοί όλα αυτά τα είδη στο στύλ των Dead Can Dance, Cocteau Twins, της 4AD γενικά.

Προβολή συνημμένου 238491
Μου άρεσε πολύ, θα τους ψάξω περισσότερο.

five star-system addict
από το διπλό δίσκο HIts 4!
Ωραίο και ξεχασμένο για μένα. Αφού μόλις το άκουσα εχθές έκανα οοοοοοο :)


Scorpions - Holiday (1978)

 
starship-we built this city
αν και αυτό το τραγούδι είναι η επιτομή των '80ς, πολλοί το έχουν κατηγορήσει σαν χαζό (το consept του-we built this city on rock'n'roll?). πάντως πιάνει την αμερικάνικη ψυχή των '80ς χωρίς να είναι αμερικανιά ή ολότελα προπαγάνδα ψυχροπολεμική.
 
Από το αρχείο του Γιώργου Παπαστεφάνου
Οι γερανοί
Στην περιγραφή αναγράφονται :
«Στιγμές-στιγμές θαρρώ πως οι στρατιώτες που πέσανε στη ματωμένη γη, δεν κείτονται θαρρώ κάτω απ’ το χώμα, αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί. Πετούν και μάς καλούν με τις κραυγές τους απ’ τους καιρούς αυτούς τους μακρινούς κι ίσως γι’ αυτό πολλές φορές σιωπώντας, κοιτάμε τους θλιμμένους ουρανούς». Με αυτά τα λόγια απέδωσε στη γλώσσα μας ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος τους «Γερανούς». Ένα από τα «12 λαϊκά ρούσικα τραγούδια», που ηχογράφησε το 1977 σε δίσκο η Μαργαρίτα Ζορμπαλά. Κόρη προσφύγων απ’ τον ελληνικό εμφύλιο τής δεκαετίας τού ‘40, η Μαργαρίτα είχε γεννηθεί στην Τασκένδη και από την Μόσχα στην Αθήνα, την έφερε ο Μίκης Θεοδωράκης για να τραγουδήσει κάποιες απ’ τις «Μπαλάντες» του σε ποίηση Μανόλη Αναγνωστάκη. Στο βίντεο που έχουμε τώρα εδώ, η Μαργαρίτα πλαισιωμένη σε συναυλία της από τις φημισμένες μπαλαλάικες τής ρωσικής ορχήστρας Όσιποφ, ερμηνεύει τους «Γερανούς», πρώτα με τους αυθεντικούς ρωσικούς στίχους και ύστερα με μέρος από τα λόγια που έβαλε στο τραγούδι ο Γιάννης Ρίτσος.
 
Πίσω
Μπλουζα