Κάτι μου λέει πως δεν θα είναι και τόσο μικρή η συλλογή σου.
Τα βινύλια μαζί με τα cd πρέπει να είναι γύρω στα 500Κάτι μου λέει πως δεν θα είναι και τόσο μικρή η συλλογή σου.
Το είχε σε κασέτα γνήσιο η μαμά μου (άπαντα του Πάριου).
Πέρασαν σαράντα χρόνια.....δόξα τω Θεώ, είμαστε ακόμα εδώ.
Μανώλης Χιώτης, Μαίρη Λίντα - Αφού το θες (1958)
www.discogs.com
Μπράβο Bajar. Έχω να το ακούσω από παιδί. Για στιγμές σαν αυτή έγινα μέλος στο Retromaniax.Ανακάλυψα τον δίσκο στο γραφείο κι από το πρωί τον έχω λιώσει. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι το soundtrack της ταινίας δεν κυκλοφόρησε ποτέ μόνο του (τουλάχιστον αυτά τα στοιχεία έχω μέχρι στιγμής). Ο δίσκος που έχω στα χέρια μου είναι του 1978 και περιέχει τόσο τη μουσική της "Ιριδας" του Νίκου Παναγιωτόπουλου (1974) όσο και εκείνη της ταινίας του Κώστα Φέρρη "Προμηθέας σε Δεύτερο Πρόσωπο" (1975). Υπέροχα soundtrack και τα δύο αλλά το πρώτο θέμα της Ίριδας είναι μια μουσική που έχω στο μυαλό μου από τότε που ήμουν παιδί (χωρίς βέβαια να μπορώ να θυμηθώ πού το άκουσα πρώτη φορά). Δυνατό πιάνο, ήχος που πιο πολύ μοιάζει να ανήκει στα late παρά στα early 70s ενώ δημιουργεί ταυτόχρονα στον ακροατή την αίσθηση της περιπέτειας και της αναζητήσης.
Σταμάτης Σπανουδάκης - Θέμα 1 (Τα Χρώματα της Ίριδας, 1974)
Το κομμάτι αυτό έπαιζε εισαγωγή σε μια ραδιοφωνική εκπομπή σε έναν τοπικό σταθμό της Λαμίας εκεί τέλη 80ς σαν σήμα εκπομπής. Όμως οι μουσικές επιλογές της εκπομπής καθαρά σκυλάδικα. Σώζονταν καμία φορά από τυχόν επιλογές ακροατών που όμως δεν τις έβαζε όλες ο συγκεκριμένος παραγωγός.Ανακάλυψα τον δίσκο στο γραφείο κι από το πρωί τον έχω λιώσει. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι το soundtrack της ταινίας δεν κυκλοφόρησε ποτέ μόνο του (τουλάχιστον αυτά τα στοιχεία έχω μέχρι στιγμής). Ο δίσκος που έχω στα χέρια μου είναι του 1978 και περιέχει τόσο τη μουσική της "Ιριδας" του Νίκου Παναγιωτόπουλου (1974) όσο και εκείνη της ταινίας του Κώστα Φέρρη "Προμηθέας σε Δεύτερο Πρόσωπο" (1975). Υπέροχα soundtrack και τα δύο αλλά το πρώτο θέμα της Ίριδας είναι μια μουσική που έχω στο μυαλό μου από τότε που ήμουν παιδί (χωρίς βέβαια να μπορώ να θυμηθώ πού το άκουσα πρώτη φορά). Δυνατό πιάνο, ήχος που πιο πολύ μοιάζει να ανήκει στα late παρά στα early 70s ενώ δημιουργεί ταυτόχρονα στον ακροατή την αίσθηση της περιπέτειας και της αναζητήσης.
Σταμάτης Σπανουδάκης - Θέμα 1 (Τα Χρώματα της Ίριδας, 1974)
Α στο καλό! Είδα την ώρα που ανέβασες το κομμάτι κι εκείνη ακριβώς την ώρα είχα βάλει κι εγώ Marvin να παίζει πριν πάω για ύπνο. Δεν είναι τυχαίο ότι τον τύπο τον θεωρούσαν ιδανική υπόκρουση για μεταμεσονύχτιες ώρες...
Δεν τον γνώριζα αλλά ψάχοντας στο διαδίκτυο, διάβασα ότι την 1η Απριλίου του 1984 παραμονή των 45ων γενεθλίων του, πυροβολήθηκε θανάσιμα στην καρδιά και τον αριστερό ώμο μετά από μία έντονη διαφωνία, από τον ίδιο του τον πατέρα στο σπίτι τους στο Hancock Park, Los Angeles.Α στο καλό! Είδα την ώρα που ανέβασες το κομμάτι κι εκείνη ακριβώς την ώρα είχα βάλει κι εγώ Marvin να παίζει πριν πάω για ύπνο. Δεν είναι τυχαίο ότι τον τύπο τον θεωρούσαν ιδανική υπόκρουση για μεταμεσονύχτιες ώρες...
Άκουγα ένα best of και ενώ αρχικά είχα σκοπό να ακούσω 1-2 συγκεκριμένα track και να αλλάξω, τελικά έπαιξε ολόκληρο. Μόλις ξεκίνησε δε να παίζει το I Want You είπα τι ωραίο track, και το πόσταρα.Α στο καλό! Είδα την ώρα που ανέβασες το κομμάτι κι εκείνη ακριβώς την ώρα είχα βάλει κι εγώ Marvin να παίζει πριν πάω για ύπνο. Δεν είναι τυχαίο ότι τον τύπο τον θεωρούσαν ιδανική υπόκρουση για μεταμεσονύχτιες ώρες...
Η κομματάρα αυτή, αν και του 1984 ,παίχθηκε πολύ στα τέλη 80s-αρχές 90s. Το συμπεριαλμβάνω πάντα στις συλλογές που φτιάχνω με cool μουσική. Μου ανεβάζει τη διάθεση και μου θυμήζει μια ωραία νύχτα (το μακρινό καλοκαίρι του 1991) στο αξέχαστο καλοκαιρινό ROMAN LOFT (πάλαι ποτέ ΝΕΡΑΪΔΑ)!
