Από τα ωραιότερα pre-metal τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ. Σε όλα τους, και στη φωνή του Πλάντ, και στις κιθάρες αλλά κυρίως στα καταπληκτικά ντράμς του Μπόναμ.
Βραδάκι Σαββάτου, κρύο στην πόλη, χουχουλιασμα δίπλα από το δέντρο και τι καλύτερο από λιγη Αλέκα Κανελλιδου να τραγουδάει Νινη Ζαχα. Λατρεύω το συγκεκριμένο τραγούδι