Τι ακούω απόψε ...

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας don dokken
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
John Denver - Rocky Mountain High, απο τον ομώνυμο δισκο (1972).


Αν και σαν παιδι την πολης και επιβεβαιωμένος σπιτόγατος, δεν εχω την παραμικρη επαφη με την φυση κλπ οταν ακουω John Denver καμια φορα ονειροπολώ να περπατω μεσα σε ενα δασος κλπ. Ποτε δεν προκειται να γινει. Διαολε, εδω για να πεταξω τα σκουπιδια στον καδο στην γωνια, παω με το αυτοκινητο... :fafoutis:
 
RIO είπε:
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Έφυγε κιόλας πριν κάνα δίμηνο...
Για να μη θυμηθώ και την παρωδία του Χάρρυ Κλυνν και το τι ακριβώς καίγεται... :P
Πολύ ωραίο dance "ethnic", λίγο πιο χορευτικό από το Im Nin Alu της Ofra Haza, της ίδιας εποχής.
 
  • Like
Reactions: RIO
Όταν το πρωτοάκουσα το 1990 νόμιζα ότι ήταν σύγχρονο. Αυτό όμως είχε ήδη πίσω του ιστορία 17 χρόνων, αγαπήθηκε πολύ και για πολλούς συνεχίζει να είναι διαχρονικό.

Stories - Darling (1973)

 
elephadas είπε:
Πιο διαχρονικό από αυτό το σχεδόν ομώνυμό του?
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Το λατρεύω! Είναι στην playlist όταν κατεβαίνω στην πατρίδα. Ταιριάζει με το τοπίο. Και αυτή η προφορά! Για τη δε Ρούλα Καλάκη δεν έχω λόγια! Θεά!
Δε μου λες, elephada, αυτά τα τραγούδια τώρα τα αποκαλούμε λούμπεν;
 
Τελευταία επεξεργασία:
Θεοδωράκης-Λίντα-Ρίτσος στο παραθύρι στεκόσουν. Απ τα πιο ωραία ερωτικά τραγούδια, αν και το βαθύτερο του νόημα είναι λυπητερό.
Ότι έχει γράψει ο τιτανοτεράστιος Θεοδωράκης μου αρέσει.
 
Bajar είπε:
Δε μου λες, elephada, αυτά τα τραγούδια τώρα τα αποκαλούμε λούμπεν;
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Το 1993 κυκλοφόρησε ένα διπλό βινύλιο με τίτλο "Τα λούμπεν" με τέτοια τραγούδια. Ως τότε τον όρο τον ήξερα μόνο από το λούμπεν προλεταριάτο, ενώ όσα από αυτά τα τραγούδια ήξερα τα έβαζα στην ευρύτερη κατηγορία των σκυλοτράγουδων. Δεν ξέρω αν το όνομα ήταν ιδέα των παραγωγών του δίσκου ή ήδη τον χρησιμοποιούσαν στην Ελλάδα για τέτοια τραγούδια και δεν το είχα μάθει. Πάντως εκεί πρωτοάκουσα τις συγκλονιστικές ερμηνείες του ζεύγους Μαρκάκη - Καλάκη που ούτε τους είχα ακουστά ως τότε. Ο άνθρωπος σπρεχάριζε πιο πολλές γλώσσες κι από τη Linguaphonε, όπως δείχνει κι αυτό το σουξέ το οποίο μάλιστα είναι το πρώτο τού άλμπουμ.


Για το αν τα αποκαλούμε ακόμη λούμπεν δεν είμαι αρμόδιος να απαντήσω καθόσον ως γνωστόν ζω εδώ στην ξένη χώρα αχ τι στεναχώρια[sic] και αγνοώ τη σύγχρονη καλλιτεχνική ορολογία.

Το έχω νομίζω ξαναναφέρει κάπου, αλλά πολύ θα ήθελα να ξανακούσω ένα φοβερό άσμα που έχω ακούσει άπαξ μόνο, αλλά θυμάμαι πεντακάθαρα διότι τέτοια σοκ δεν ξεπερνιούνται εύκολα.

Το τραγούδι αρχίζει με διάλογο επιπέδου Παξινού - Μινωτή

ΕΚΕΙΝΗ, ανήσυχα: "Αγάπη μου, τι κάνεις? Πώς είσαι?"
ΕΚΕΙΝΟΣ, ανέκφραστα: "Δεν ξέρω. Δεν θυμάμαι. Ποια είσαι?"

κι αρχίζει η μουσική όπου η κυρία με σπαραγμό μας λέει ότι είναι η γυναίκα του κι ο τύπος έχει αμνησία, ασθένεια συχνότατη τον παλιό εκείνο τον καιρό, όπως έχουμε διαπιστώσει από άπειρες κινηματογραφικές Φωσκολιάδες που έχουμε θαυμάσει και αναλύσει σε άλλα θέματα.

Ξεχνιούνται τέτοια αριστουργήματα?
 
elephadas είπε:
Το 1993 κυκλοφόρησε ένα διπλό βινύλιο με τίτλο "Τα λούμπεν" με τέτοια τραγούδια. Ως τότε τον όρο τον ήξερα μόνο από το λούμπεν προλεταριάτο, ενώ όσα από αυτά τα τραγούδια ήξερα τα έβαζα στην ευρύτερη κατηγορία των σκυλοτράγουδων. Δεν ξέρω αν το όνομα ήταν ιδέα των παραγωγών του δίσκου ή ήδη τον χρησιμοποιούσαν στην Ελλάδα για τέτοια τραγούδια και δεν το είχα μάθει. Πάντως εκεί πρωτοάκουσα τις συγκλονιστικές ερμηνείες του ζεύγους Μαρκάκη - Καλάκη που ούτε τους είχα ακουστά ως τότε. Ο άνθρωπος σπρεχάριζε πιο πολλές γλώσσες κι από τη Linguaphonε, όπως δείχνει κι αυτό το σουξέ το οποίο μάλιστα είναι το πρώτο τού άλμπουμ.


Για το αν τα αποκαλούμε ακόμη λούμπεν δεν είμαι αρμόδιος να απαντήσω καθόσον ως γνωστόν ζω εδώ στην ξένη χώρα αχ τι στεναχώρια[sic] και αγνοώ τη σύγχρονη καλλιτεχνική ορολογία.

Το έχω νομίζω ξαναναφέρει κάπου, αλλά πολύ θα ήθελα να ξανακούσω ένα φοβερό άσμα που έχω ακούσει άπαξ μόνο, αλλά θυμάμαι πεντακάθαρα διότι τέτοια σοκ δεν ξεπερνιούνται εύκολα.

Το τραγούδι αρχίζει με διάλογο επιπέδου Παξινού - Μινωτή

ΕΚΕΙΝΗ, ανήσυχα: "Αγάπη μου, τι κάνεις? Πώς είσαι?"
ΕΚΕΙΝΟΣ, ανέκφραστα: "Δεν ξέρω. Δεν θυμάμαι. Ποια είσαι?"

κι αρχίζει η μουσική όπου η κυρία με σπαραγμό μας λέει ότι είναι η γυναίκα του κι ο τύπος έχει αμνησία, ασθένεια συχνότατη τον παλιό εκείνο τον καιρό, όπως έχουμε διαπιστώσει από άπειρες κινηματογραφικές Φωσκολιάδες που έχουμε θαυμάσει και αναλύσει σε άλλα θέματα.

Ξεχνιούνται τέτοια αριστουργήματα?
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Σχετικά με το συγκεκριμένο άσμα μάλλον θα σ' απογοητεύσω γιατί δεν γνωρίζω τίποτα αλλά μου έδωσες κάτι για να ψάχνω (άλλο που δε θέλω). Όσο για την καλλιτεχνική ορολογία, το θέμα χρήζει εκτενούς συζητήσεως την οποία ίσως θα μπορούσαμε να ανοίξουμε κάπου αλλού στο φόρουμ.
Επιστροφή στη συνηθισμένη μορφή αυτού του thread

Supertramp - The logical song (1979)

 
έγω έβαλα αυτό το κομμάτι πρίν λίγο.Απίστευτο ότι ήταν από ταινία Αγγελόπουλου:

 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα