Πσσσςςς τι λες τώρα. Το 85-86 που το άκουγα 20 με 30 φορές την ημέρα ήμουν 14-15 χρονών...
Είναι τόσο μοναδικό. Αποφεύγω πια να το ακούω συχνά, για να μου λείψει και να το ζητήσω.
Ένα από τα πιο αγαπημένα και ακουσμένα track της παιδικής μου ηλικίας. Έχω κάνει μεγάλα θέατρα μικρός ακούγωντας το.
Δεν έπαιρνες απολυτήριο Γυμνασίου αν δεν είχες χορέψει το άσμα σε τουλάχιστον 40 πάρτυ!
Αυτό ακριβώς! 40 πάρτι από 4-5 φορές που έμπαινε στο καθένα, να πως γίναμε ξεφτέρια στον Present Continuous και πήραμε το ρημαδολόουερ στα 15 μας. Τα λέγαμε στους γονείς, δε τα λέγαμε; Μας πίστευαν; Για practice πηγαίναμε στα πάρτι. Αν έβγαινε και σε άλλους χρόνους, στον παρακείμενο ας πούμε ή ακόμη καλύτερα στον τρίτο τύπο υποθετικού λόγου, θα το παίρναμε και με distinction.
Το'χω πει κι άλλες φορές. Ο Lenny Zakatek ήταν η ροκ "αλητικη" πλευρά των Πάρσονς ενώ ο Woolfson ήταν η ρομαντική.
Αυτό και μερικά άλλα ορχηστιρκά των Πάρσονς, παιζόταν στην Αθλητική Κυριακή όταν λέγανε τα σκορ και τα Προπά.
