Τι χάθηκε και θα ήθελα να ξαναδώ.......

[θανος]

-την γειτονια μου οπως ηταν παλια με το οικοπεδο εξω απ το σπιτι μου που παιζαμε κρυφτο ολα τα παιδια (τωρα εγινε πολυκατοικια)

-το παλιο μου σπιτι με τον τεραστιο κηπο (ειχαμε μεσα πορτοκαλιες λεμονιες τριανταφυλλιες ακομα και μπανανια και φυτευαμε και καρπουζια) το δωσαμε αντιπαροχη οταν πηγαινα πρωτη γυμνασιου και εγινε πολυκατοικια....

-τα Village cinemas στο μαρουσι το πρωτο multiplex cinema της ελλαδας οπου εχω περασει πολυ ωραιες στιγμες

-τις παιδικες ζωνες των καναλιων [edit] Μη τους βάζουμε όλους στο ίδιο καζάνι [edit]

-το Videoclub οπως ηταν πριν την ελευση του ιντερνετ που πηγαιναμε ολοι σαν παρεα να διαλεξουμε ταινια μπορει να μην ειχε αυτη που θελαμε μαλωνμαε και λιγο ποια θα παρουμε δυστυχως παει και αυτο....

 

[Thor]

Πολύ ωραίο θέμα και άκρως νοσταλγικό (όπως όλο το φόρουμ άλλωστε). τα περισσότερα που θα έλεγα τα έχουν πει πριν από μένα άλλοι συμφορουμήτες οπότε λέω να κάνω επιστημονική έρευνα(=λογοκλοπή από πολλούς)

-Το πανηγύρι με τους πολλούς πάγκους, που γινόταν κάποτε στο χωριό μου.

Ειδικά του Αγίου Πνεύματος ήταν μια γιορτή που την περιμέναμε πως και πως... οι πάγκοι με τα παιχνίδια και το μαλλί της γριάς. Και μετά φαΐ στο σπίτι της γιαγιάς μαζί με όλο το σόι που είχε έρθει από όλο το νομό για το πανηγύρι (σε μια εκκλησία χωρίς γνωστές θαυματουργές εικόνες...)

(Δεν αναφέρω συγγενείς και φίλους που έχουν "φύγει" γιατί είναι αυτονόητο!)

εννοείται ότι ένα μεγάλο μέρος των όμορφων αναμνήσεων της δεκαετίας του 80 είναι με συγγενείς που δεν ζουν πια. Συχνά τους νοσταλγώ...

Οπως συνηθιζω να λεω, κανοντας μια κινηματογραφικη αντιπαραβολη, προτιμω την Ελλαδα στη "Συνοικια το Ονειρο" παρα σε τσοντα...

Συμφωνώ απόλυτα

Ας υποθέσουμε ότι στον αέρα, στο σύμπαν ή κι εγώ δεν ξέρω πού συναντιούνται "αόρατες δυνάμεις" , που έχουν ως αποτέλεσμα ... ο τόπος να παραμένει σταθερός, αλλά ... ο χρόνος να γυρίζει πίσω στα 80ς [όπως έχω ξαναγράψει, όταν η αγαπημένη ταινία των παιδικών σου χρόνων είναι το "Αεροπλανοφόρο Νίμιτς" όλο κάτι τέτοια "κουφά" περνάνε απ' το μυαλό σου ... ] ...
Τότε :

Α/ Στη γειτονιά μου, περιοχή Ζωγράφου / Ιλισίων : Θα έβγαινα ξανά βόλτα και με μεγάλη μου χαρά θα έβρισκα α] το παλιό ζαχαροπλαστείο του Ζαβορίτη στη Λεωφόρο Αυξεντίου, με τα τραπεζάκια έξω στο πεζοδρόμιο και με τις πάστες στα τσίγκινα πιατάκια [και ... θα σάς προσκαλούσα για να σάς κεράσω μια σοκολατίνα :flower: :flower: ], β/ το

διπλανό βιντεοκλάμπ, με τις βιντεοκασέτες στα ράφια και με τις περιλήψεις των ταινιών στο πίσω μέρως των κουτιών, γ/ τις μπασκέτες στην Πανεπιστημιούπολη, δ/ τα θερινά σινεμαδάκια "Άνοιξη" στη Λεωφόρο Παπάγου [τώρα είναι εμπορικό κέντρο], "Φλερύ" στο "κάτω μέρος" της Αυξεντίου και "Νιόβη" στην οδό Αδελφών Πιερράκου [τώρα είναι πάρκινγκ], δ/ την ταβερνούλα "Ο Γιαννάκης" ακριβώς δυο βήματα απ' το σπίτι μου, ε/ τις μπασκέτες έξω απ' το γήπεδο του Ηλυσιακού, οι οποίες ήταν κάπως χαμηλές για εμάς τα παιδάκια και, συνεπώς, "χρησίμευσαν" στο να δοκιμάσουμε τα πρώτα μας "καρφώματα" όταν αρχίσαμε να ψηλώνουμε, στ/ μέσα στο Κλειστό να διεξάγεται ματς Ηλυσιακός - Άρης, με την πεντάδα του Ηλυσιακού να απαρτίζουν Βίδας, Γκούμας, Καστρινάκης και την πεντάδα του Άρη οι Γκάλης, Γιαννάκης, Φιλίππου, Ρωμανίδης κλπ κλπ ...

Β/ Στο νησάκι μου, άγονη γραμμή νοτίου Αιγαίου : α/ να έβαζα ξανά τη μάσκα και τα βατραχοπέδιλα και να έβλεπα πίσω απ' τα "μπλόκια" όοολα εκείνα τα υπέροχα και μεγάλα ψάρια που αφθονούσαν και σήμερα ... δεν έχει μείνει ούτε λέπι : κοπάδια μελανουριών, σκάροι, σαργοί, σκαθάρια ... β/ να έβλεπα ξανά τη μικρή ντισκοτέκ [ίσα ίσα ένα κυκλαδίτικο δωματιάκι με τη ντισκομπάλα], με τις μοναδικές 4-5 κασέτες στη δισκοθήκη της, τις οποίες ακούγαμε ξανά και ξανά επί ... 5-6 συναπτά καλοκαίρια [τώρα η ντισκοτέκ έχει γίνει βενζινάδικο !!! τι να κάνουμε, φτιάχτηκε το λιμάνι = άρχισαν να έρχονται στο νησι αυτοκίνητα = προέκυψε η ανάγκη για βενζινάδικο] ....

πολύ ωραίο κείμενο...Στο χωριό μου πάντως ο κινηματογράφος που βλέπαμε ταινίες του Ταρζάν και του Μπρους Λι μικροί (1. δεν ήταν Α' προβολής προφανώς, 2. από μικροί στην ποιότητα ) τώρα είναι μαγαζί με κινέζικα (άτιμη παγκοσμιοποίησις)

- Παιδιά που να συμπεριφέρονται σαν παιδιά και όχι αγόρια σαν hipster ενήλικες ή κοριτσάκια fashion-whores που είναι πιο προκλητικά και από ντίβες πορνοστάρ.

Οι άνθρωποι να προσγειωθούν και να μην είναι η μόνη τους έννοια σε πιο μοδάτο τουριστικό χωριό, θα πάνε το σαββατοκύριακο και πως θα το διαλαλήσουν την Δευτέρα στους γνωστούς τους...

έχετε δίκιο αλλά όπως είπε και ο Pooky για να συμβεί αυτό πρέπει να κλείσουμε λιγάκι και την τηλεόραση...

Εγω νοσταλγω την αισθηση του ᾽᾽Καθε μερα Λαμπρη᾽᾽ μου υπηρχε στα 80ς. [edit] εκτός θέματος χαρακτηρισμοί [edit]
Το τρελλο παρτυ των 80ς ειναι αληθεια αλλα πολυς κοσμος χρησιμοποιησε για καλους σκοπους τα παραπανω χρηματα πχ πολλοι πηγαιναν στο ωδειο κατι που ηταν πολυ συνηθισμενο ή μαθαιναν γλωσσες. Νοσταλγω το πως ψωνιζε κανεις και δεν εννοω τις σπαταλες αλλα να ας πουμε μπορουσες να αγορασεις βιβλια, δισκους, να πας μια εκδρομη.

Το τρελό πάρτι των '80ς αναμφισβήτητα είχε και θετικά αποτελέσματα αλλά αυτό με τις ξένες γλώσσες και τα ωδεία ή το μπαλέτο εγώ το βλέπω περισσότερο σαν "εκδημοκρατισμό" του "γαλλικά και πιάνο" παρά σαν καλή χρήση κακών χρημάτων. Θέλω να πω με αυτό ότι σε πολλές οικογένειες αυξήθηκε απότομα το βιωτικό επίπεδο και έσπρωξαν τα παιδιά τους σε ωδεία, μπαλέτα, ξένες γλώσσες, κολυμβητήρια κτλ με κύριο στόχο την επίδειξη (οκ οι ξένες γλώσσες είχαν και κάποιο χρησιμοθηρικό στόχο).(είναι αυτονόητο ότι δεν θέλω να "σου την πω" απλά έτσι το βλέπω εγώ)

 

[pooky(1)]

Thor συμφωνώ απόλυτα με τη τελευταία σου φράση. Εδώ ακόμα και το να περάσεις σε Πανεπιστήμιο γινόταν με τη "λογική" του ποιός τον έχει μακρύτερο (το μισθό άρρωστα μυαλά), άρχισαν αν ωθούν τα παιδιά σε γλώσσες και περιττές δραστηριότητες και κάπου΄άρχισαν να χάνουν τη μπάλα μσε συνδυασμό με την επείδειξη καταναλωτικών "αγαθών" .

Λες και αν δεν είχες πάει στο μέγαρο ήσουν λιγότερο πολιτισμένος από κάτι γραβατιζούμενους με ρόλεξ στο χέρι, που έβγαιναν από τα ακριβά αμάξια τους και έφτυναν σαν τους πειρατές στο monkey island στα πεζοδρόμια.

Κάτσε μην αρχίσω τώρα. Τους έφαγα στη μάπα 28 χρόνια και τώρα περιμένω κάτι τέτοιους να αριβάρουν στο μαγαζί και θα πάρω κανά χασαπομάχαιρο.........

 

[simonkey]

την γειτονια και τα φιλαρακια μου που παιζαμε εως τις 1 την νυχτα απο κατω και στις γυρω αλανες,τα ανεμελα καλοκαιρια στην ζακυνθο ...τις μπομπονελες,και σιγουρα την προεφηβικη και εφηβικη ηλικια που δινω μαχη να την κρατησω ακομα στα 35 ..παει να φυγει αλλα μαχομαι..

 

[panp]

Την ευρύτερη περιοχή της Πεντέλης (από Μελίσσια έως Νέα Μάκρη και Διόνυσο, γύρω από όλο το βουνό), με το πράσινο που τη γνώρισα, 40 χρόνια πριν...

 

[θανος]

Την ευρύτερη περιοχή της Πεντέλης (από Μελίσσια έως Νέα Μάκρη και Διόνυσο, γύρω από όλο το βουνό), με το πράσινο που τη γνώρισα, 40 χρόνια πριν...

δεν την προλαβα πριν 40 χρονια καθως δεν ειχα γενηθει την εχω δει μονο απο φωτογραφιες της μητερας μου την προλαβα ομως πριν τις μεγαλες πυρκαγιες της δεκαετιας του 90 που την κατεστρεψαν εντελως ειδικα οταν ειχε πρωτογινει δεν ηθελα καθολου να πηγαινω απο εκει τοση ηταν η στενοχωρια μου....

 

[Wally]

Oταν ημουν παιδι, ο πατερας μου ειχε ταβερνα ψηλα στα Μελισσια. Στα μεσα του 80 ειχε γλυψει το μαγαζι η φωτια. Απο τοτε ειχε ξεκινησει η ανευ προηγουμενου καταστροφη και λεηλασια του υπεροχου αυτου βουνου. Λατρευω την Πεντελη. Σιχαινομαι οσα καθαρματα την κατεκαψαν και στα αποκαϊδια εστησαν πολυτελη τσαρδια.

 

[θανος]

Oταν ημουν παιδι, ο πατερας μου ειχε ταβερνα ψηλα στα Μελισσια. Στα μεσα του 80 ειχε γλυψει το μαγαζι η φωτια. Απο τοτε ειχε ξεκινησει η ανευ προηγουμενου καταστροφη και λεηλασια του υπεροχου αυτου βουνου. Λατρευω την Πεντελη. Σιχαινομαι οσα καθαρματα την κατεκαψαν και στα αποκαϊδια εστησαν πολυτελη τσαρδια.

1000+ πραγματικα

 

[panp]

Εγώ την περιοχή της Πεντέλης την πρωτογνώρισα για την ακρίβεια το 1973, 39 χρόνια πριν. Φεύγοντας το λεωφορείο από τον "Ναύτη" και παίρνοντας την ανηφόρα στον "Μήτσο και την Άννα" (για όσους θυμούνται), ένα δροσερό ρεύμα αέρα σε έπαιρνε στο πρόσωπο. Η Πεντέλη. Το φυσικό air-condition της Αθήνας. Το μέρος που γίνονταν καλά οι φυματικοί με το οξυγόνο...

Είχα ακούσει από γέρους παλιές ιστορίες, για ανθρώπους που ανέβαιναν προπολεμικά και μεταπολεμικά με τα πόδια, και φουντωμένοι από το περπάτημα ξέπλεναν το πρόσωπό τους κι έπιναν νερό στην πηγή που υπήρχε έξω από το Μοναστήρι.

Κι ας μην ξεχνάμε ότι η Νέα Πεντέλη διέθετε και μια φυσική λίμνη, στη θέση του γηπέδου, την οποία ακριβώς στα χρόνια εκείνα (73-74) είχαν αρχίσει να μπαζώνουν. Η λίμνη της Νέας Πεντέλης (γνωστή και ως "Θάλωσι") αποτελούσε εξαιρετικού κάλλους φυσικό τοπίο, και μάλιστα είχαν διοργανωθεί και συναυλίες στις όχθες της.

Συναυλίες, όπως και στο πάλαι ποτέ κρυμμένο από τα πλατάνια Μέγαρο της Πλακεντίας, (τα περίφημα "Κρυστάλλεια", δεκαετία του 80 και του 90), που από χρόνια στέκει "ξεβράκωτο", όπως και όλη η επόμενη διαδρομή μέχρι το Σταυρό.

Και στην τρίτη φορά που κάνω update σε αυτό το κείμενο, δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό να γράψω τους στίχους που ακομα υπάρχουν στην πηγή του Αγίου Σύλλα, όπου το νερό εξακολουθεί ακόμα να κελαρύζει, αν και υπό κάποιες αμφιβολίες μια εποχή, λόγω της υπερσυγκέντρωσης αστικών λυμάτων στο υπέδαφος...

ΤΟ ΚΕΛΑΡΥΣΜΑ ΜΟΥ

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΚΙ Η ΔΡΟΣΙΑ ΜΟΥ

ΤΟ ΑΓΕΡΑΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ

ΕΥΦΡΑΙΝΩ ΤΟΥΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ

ΚΑΙ ΔΡΟΣΙΖΩ ΤΟΝ ΗΛΙΟ

ΚΙ ΟΔΗΓΩ ΤΟΥΣ ΘΝΗΤΟΥΣ

ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ

Πεντελάρα...Αν κάποτε ανοίξει ένα topic, θα έχουμε πολλά να γράψουμε...

 

[θανος]

ο μητσος και η αννα υπαρχει ακομα το θυμαμαι καθαρα αυτο το μαγαζι οπως και ο γνωστος μπακας στην πηγη εχω αρκετο καιρο να παω δυστυχως πλεον εχει μετατραπει σε χωρο σκουπιδιων

 

[panp]

ο μητσος και η αννα υπαρχει ακομα το θυμαμαι καθαρα αυτο το μαγαζι οπως και ο γνωστος μπακας στην πηγη εχω αρκετο καιρο να παω δυστυχως πλεον εχει μετατραπει σε χωρο σκουπιδιων

Το "Μήτσος-Άννα" έχει μείνει πλέον μόνο ως όνομα στάσης λεωφορείου, αφού το εστιατόριο συνέπλευσε για κάποιες δεκαετίες με το Hotel Ακραίον (δες εδώ) μέχρι να κλείσει το 2007, όπως λέει η σελίδα, ίσως από τον ανταγωνισμό της απέναντι πλευράς του δρόμου, που το ίδιο δημιούργησε.

Ο Μπάκας είναι πολύ νεώτερος, και δημιουργήθηκε όταν η συγκεκριμένη περιοχή "πήρε τ' απάνω της" με την ανοικοδόμηση κατοικίας πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας.

Θα έλεγα ότι το μόνο ίσως διαχρονικό link της Πεντέλης με το παρελθόν - μια που πρόσφατα έκλεισε και η "Πλακεντία" στη διασταύρωση Νέας Πεντέλης, έστω και υπό τη μορφή που είχε - αποτελεί ο "Τέλης", απέναντι από το Μοναστήρι. Μάλιστα είχα ακούσε ότι μια εποχή ο ιδιοκτήτης ήθελε να χτίσει μεζονέτες, και με "επέμβαση" του Μονταστηριού για τη διάσωση της εξωτερικής εικόνας του, το σχέδιο ματαιώθηκε...

 

[θανος]

ναι αλλα δεν εχει κλεισει απλως εχει ανακαινιστει το θυμαμαι γιατι ειναι σε πολυ γνωστο σημειο οταν ανεβαινει καποιος σιγουρα θα το πετυχει

 

[elephadas]

Στη γειτονιά μου, περιοχή Ζωγράφου / Ιλισίων : ...το παλιό ζαχαροπλαστείο του Ζαβορίτη στη Λεωφόρο Αυξεντίου, με τα τραπεζάκια έξω στο πεζοδρόμιο και με τις πάστες στα τσίγκινα πιατάκια [και ... θα σάς προσκαλούσα για να σάς κεράσω μια σοκολατίνα :flower: :flower: ],

Αν μου επιτρέπεις, θα μπορούσα να έπαιρνα καλύτερα ένα από τα καταπληκτικά του προφιτερόλ? Σε κεσεδάκι με το κάτω μέρος σιροπιασμένο και κρέμα από πάνω... μια κουταλιά και παράδεισος. Δεν αμφιβάλλω ότι και τα άλλα γλυκά του ήταν ωραία, αλλά δεν δοκίμασα ποτέ κανένα άλλο. Όταν έχεις το τέλειο, ποιος ο λόγος να ασχοληθείς με το απλώς υπέροχο?

Όχι ότι είχα καθίσει ποτέ στου Ζαβορίτη. Ένα τετράγωνο από το σπίτι του ποιος κάθεται όταν βγαίνει έξω? Παίρναμε για το σπίτι. Ευτυχώς σπάνια, διότι από θερμίδες ας μη μιλάμε καλύτερα. Αν έτρωγα όσο συχνά θα ήθελα, ακόμη θα προσπαθούσα να χάσω τα κιλά που θα είχα πάρει (ενώ τώρα προσπαθώ να χάσω πιο φρέσκα κιλά).

 

[pooky(1)]

την γειτονια και τα φιλαρακια μου που παιζαμε εως τις 1 την νυχτα απο κατω και στις γυρω αλανες,τα ανεμελα καλοκαιρια στην ζακυνθο ...τις μπομπονελες,και σιγουρα την προεφηβικη και εφηβικη ηλικια που δινω μαχη να την κρατησω ακομα στα 35 ..παει να φυγει αλλα μαχομαι..

Κράτα τη με νύχια και με δόντια και με οποιοδήποτε κόστος. Εδώ κατάφερα στα 42+ πλέον να δηλώνω 18άρης σε περιβάλλον που ήταν απόλυτα εχθρικό προς τη συμπεριφορά μου. Ίσως το μόνο που μας απέμεινε τελικά και είναι πραγματικό.

 

[Dr. SLUMP]

Ούτε καν 18... εγώ παιδί είμαι και δεν θα περάσει ποτέ όσο ζω. Απλά κράτησα τα καλά της εφηβείας και την ωριμότητα και επιφυλακτικότητα της κανονικής μου ηλικίας. Κατά όλα τα αλλά παιδί και όποιος δε γουστάρει, πρόβλημά του.

 

[Rinus Cesar]

?
Όχι ότι είχα καθίσει ποτέ στου Ζαβορίτη. Ένα τετράγωνο από το σπίτι του ποιος κάθεται όταν βγαίνει έξω? Παίρναμε για το σπίτι.

Έλα, έλα, να μαζευόμαστε οι retromaniaκοί Ζωγραφιώτες / Ιλισιώτες :flower:

:flower:

 

[krios]

Θα μπορούσα να γράφω ως αύριο και να περιγράφω εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές, αντικείμενα... Ας τα μαζέψω σε μια φράση: οτιδήποτε έχει να κάνει με την παιδική μου ηλικία από εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές, αντικείμενα και κατ' επέκταση ότι έχει να κάνει με τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται από τη δεκαετία που ήμουν παιδί. Και για να κάνω περίληψη και στην παραπάνω πρόταση: ανεμελιά. Μου λείπουν όλα όσα δεν υπάρχουν πια και ήταν συνυφασμένα με αυτήν.

 

[tasaros]

Θα μπορούσα να γράφω ως αύριο και να περιγράφω εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές, αντικείμενα... Ας τα μαζέψω σε μια φράση: οτιδήποτε έχει να κάνει με την παιδική μου ηλικία από εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές, αντικείμενα και κατ' επέκταση ότι έχει να κάνει με τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται από τη δεκαετία που ήμουν παιδί. Και για να κάνω περίληψη και στην παραπάνω πρόταση: ανεμελιά. Μου λείπουν όλα όσα δεν υπάρχουν πια και ήταν συνυφασμένα με αυτήν.

Ξεκινώντας να διαβάζω το thread ακριβώς αυτό που λες σκεφτόμουν!! Μπορεί μην ήταν τα πράγματα ποτέ ιδανικά. Όμως στα μάτια ενός παιδιού όλα φαντάζουν πολύ καλύτερα!

 

[EL GRECO]

Τα δροσερά καλοκαίρια, τις αυλές που είχαμε στα σπίτια με τα δέντρα και τα τριαντάφυλλα, τα υπέροχα σήριαλ που χάθηκαν ή σβήστηκαν,τα γαριδάκια Μπόζο, τα αυτοκόλλητα που μαζεύαμε και ανταλλάζαμε, τα σιδερότυπα που προσπαθούσαμε να σιδερώσουμε και καίγαμε τις μπλούζες, τα παιδικά περιοδικά που αγοράζαμε, τα παγωτά που μετρούσαμε ποιος έφαγε πιο πολλά, τη bibi-bo που παίζαμε και χάναμε μια τις παλάμες της που μπαινόβγαιναν και μια τις γόβες της.

 

[konc]

Τις αμυγδαλιές στην αυλή του πατρικού μου που ανέβαινα και πέταγα αμύγδαλα στους περαστικούς, καλά κρυμμένος στα ανοιξιάτικα άνθη τους..

Την αλάνα που ακόμα και όταν είχε δύσει ο ήλιος συνεχίζαμε να προσπαθούμε να κλοτσήσουμε τη μπάλα. Μέχρι που έβγαιναν οι μανάδες από τα μπαλκόνια να μας φωνάξουν να πάμε επιτέλους για φαί. Πατάτες με αυγά ας πούμε..

Τον μπάρμπα δίπλα από την αλάνα που τότε βρίσκαμε εντελώς αντιπαθητικό, αλλά είχε δίκιο ο καημένος. Του είχαμε κατασπάσει τα λουλούδια με τις μπαλες μας και καλά μας έκανε και εσκασε μερικές..

Τα προεφηβικά πάρτυ, εκεί που το dust in the wind μαζί με το don't cry ακουμπούσαν τα πρώτα.. κοριτσίστικα ανατομικά στοιχεία.

Ο πρώτος πραγματικός έρωτας, αυτός με τον οποίο έμαθα τα πάντα. Αυτός που εκείνο το μεσημέρι είχαμε γυρίσει από το σχολείο αγκαλιά κάτω από την ίδια ομπρέλα, με καταρακτώδη βροχή, αλλά κανείς μας δεν βιαζόταν..

Κάτι καλοκαιρινά μεσημέρια, όσο οι γονείς κοιμόντουσαν και οι νέοι περίμεναν να περάσει λίγο η ώρα ώστε να πάνε στην αλάνα για μπάλα. Παγωτά και επικά διπλά bubble bobble, double dragon, golden axe, north & south στον XT..

Χωριό, να κυλιέμαι με το τσοπανόσκυλο που ήταν πιο μεγάλο από εμένα. Και να είμαι ο μόνος που δέχεται να του τραβάω τα αυτιά..Η μάνα [edit] φυσικά, δεν άφηνε ο μούργος να τον πλησιάσει άλλος.

Θα μπορούσα να συνεχίσω για ώρες αλλά απ'ότι διαβάζω πάνω-κάτω τα ίδια γράφουμε όλοι. Δεν ξέρω τι με έπιασε απόψε και αποφάσισα να ξεψαχνίσω το forum ζωντανεύοντας αναμνήσεις, αλλά τελικά δεν πρέπει να αισθάνομαι περίεργος, με βλέπω σε πολλά posts.