karapiperim είπε:Γεια χαρά σε όλους. Καλώς σας βρήκα. Σας διαβάζω χρόνια και καιρούς κι αποφάσισα να γίνω μέλος.. εστω και καθυστερημένα! Αφορμή αυτή η εκπληκτική ταινία που είδα πάλι πρόσφατα σε πολύ καλή ανάλυση στη συνδρομητική. Υπάρχει μια σκηνή με τους φίλους του Στρατηγού στο καφενείο οπου ένας εκ των φίλων μοιάζει εκπληκτικά στο Βαγγέλη Βουλγαρίδη. Δεν είχε ατάκα ωστε να ακούσω και φωνή. Η πρώτη του εμφάνιση απ οτι είδα είναι το '60. Στη βικιπαίδεια αναγράφεται ως συμμετοχή στην ταινία κάποιος Γιώργος Βουλγαρίδης. Γνωρίζει κανείς αν πρόκειται για συγγένεια;-Δεν ξέρω αν κάνω καλά που βάζω εδώ την απορία μου.. με τον καιρό ελπίζω να τα μάθω καλύτερα!-
>>> http://greekactor.blogspot.gr/search...9B%CE%97%CE%A3Το αμαξάκι (1957)
Εντωμεταξύ από ότι βλέπω πλέον έχει αφαιρεθεί "Το αμαξάκι (1957)" από την φιλμογραφία του .Πάντως στο greekactor.blogspot.gr
στην φιλμογραφία του Β.Βουλγαρίδη
αναφέρει ως πρώτη εμφάνιση
Το αμαξάκι (1957)
>>> http://greekactor.blogspot.gr/search...9B%CE%97%CE%A3
αν θυμάμαι καλά η μια πρέπει να είναι η Νίκη Λινάρδου , τότε Μπέμπη Κούλα. Με επιφύλαξη το λέω πρέπει να ξαναδώ την ταινία...Στην ταινία Το αμαξάκι (1957) ο Στέφανος Στρατηγός εμφανίζεται σε ραντεβού με μια καλλιγραμη ξανθιά και συναντά την αφοσιωμένη Αντιγόνη Βαλάκου.Παρα το γεγονός οτι η ηθοποιός έχει δύο τρεις ατάκες στην σκηνή το όνομα της δεν εμφανίζεται στους συντελεστές.Εχει κάποιος γνώση για ποιάν πρόκειται;
Στους συντελεστές δεν αναφέρεται το όνομα Μπέμπη Κούλα.Σε κάποια ιστοσελίδες και στο IMBD σαν Horse and Carriage bαναφέρεται το όνομα Colette Dubois που έχει συμμετάσχει σε άλλες δύο κινηματογραφικές ταινίες αλλά δεν υπάρχει φωτογραφία για σύγκριση.αν θυμάμαι καλά η μια πρέπει να είναι η Νίκη Λινάρδου , τότε Μπέμπη Κούλα. Με επιφύλαξη το λέω πρέπει να ξαναδώ την ταινία...
Δεν ειναι η Μπεμπη. Ειναι καποια εντελως αγνωστη (σε μενα τουλαχιστον).αν θυμάμαι καλά η μια πρέπει να είναι η Νίκη Λινάρδου , τότε Μπέμπη Κούλα. Με επιφύλαξη το λέω πρέπει να ξαναδώ την ταινία...
Όντως και οι δύο ταινίες φέρνουν δάκρυα στα μάτια και του πιο ψύχραιμου θεατή αρκεί να έχει ζήσει στην Ελλάδα για να έχει συναίσθηση του τι πέρασε αυτή στα τελευταία 100 χρόνια τουλάχιστον.Κατά την γνώμη μου αυτή η ταινία και το Θανάση πάρε το όπλο σου. είναι οι πιο στενάχωρες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.