Το Μινόρε της Αυγής (1983 ΕΡΤ)

attachment.php
σουπερ Κατερινα του 1983suupk83.jpg
 
Το πρώτο μέρος του αφιερώματος στο "Μινόρε της αυγής" που αναφέρεται στον πρώτο κύκλο της σειράς -την επόμενη Πέμπτη ακολουθεί ο δεύτερος. Είχα τη χαρά και την τιμή να μοιραστεί μαζί μου -και μαζί σας- τις αναμνήσεις της η εκ των βασικών πρωταγωνιστών Χαρά Αγγελούση, την οποία ευχαριστώ θερμά και μέσα από δω...

http://www.musiccorner.gr/aspromavra-ki-egchroma-to-minore-tis-avgis-protos-kiklos-110679/
 
Τάσο, εξαιρετικό το αφιέρωμά σου στο αγαπημένο "Μινόρε της αυγής". Ευχαριστούμε πολύ!
 
Μπράβο για άλλη μια φορά Τάσο!
 
Πολύ καλή σειρά, έχει προβληθεί σε επανάληψη στην τηλεόραση, έχει κυκλοφορήσει σε dvd με το περιοδικό Ραδιοτηλεόραση, πολύ ωραία επίσης και η μελωδία από τους τίτλους έναρξης...
 
απιστευτη σειρα μιας πολυ ρομαντικης και διαφορετικης εποχης..

τοτε πραγματικα βλεπαμε σοβαρες τηλεοπτικες σειρες...
 
Παρακολουθώ την σειρά τα τελευταία βραδιά στο ερτφλιξ. Ωραία σειρά που αποδίδει το κλίμα της εποχής με πολύ καλές ερμηνείες. Νομίζω ότι ο ρόλος που υποδύεται ο Καφετζοπουλος του ταιριάζει γάντι τόσο στον χαρακτήρα όσο και στο φυζίκ του. Αυτό που παρατήρησα είναι κάποιες αστοχίες στα σκηνικά - τόπους γυρισμάτων. Υποτίθεται ότι διαδραματίζεται πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και βλέπουμε ηλεκτρικά κουδούνια στις εξώθυρες, καλώδιο κεραίας που "τρέχει" στον εξωτερικό τοίχο, ροζ μοκέτα σε εσωτερικό χώρο ενώ είδα μέχρι και πιστό αντίγραφο από το 'μαονένιο' σύνθετο με τα χρυσαφί πόμολα που είχαμε φτιάξει κατά παραγγελία στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα...
Φαίνεται πως τότε δεν δίνανε τόση σημασία στις λεπτομέρειες ενώ σήμερα μας χτυπάει στο μάτι και το παραμικρό.
 
Φαίνεται πως τότε δεν δίνανε τόση σημασία στις λεπτομέρειες ενώ σήμερα μας χτυπάει στο μάτι και το παραμικρό.
Ουτε τωρα δινουν.
Ειδα τρια επεισοδια απο Αγριες μελισσες και εφριξα. Σημειωμα στην πορτα σε συστημα μονοτονικο εν ετει 1955, εκφρασεις σημερινες του τυπου "μη μου κουνας το δαχτυλο" και ολοι να μιλανε με το "κατι": "Θελεις κατι; δεν ξερω κατι, δεν ειδα καποιον". Αμερικανιες του χειριστου ειδους ενω ολοι εμεις εδω μεγαλωσαμε λεγοντας "Θελεις τιποτα; δεν ξερω τιποτα, δεν ειδα κανεναν".
Στη σειρα Τα καλυτερα μας χρονια, χαζεψα ενα επεισοδιο για λιγη ωρα και εφριξα με τα ενδυματολογικα λαθη. Η ασχετοσυνη στο μεγαλειο της και εκει.
Και τωρα τελευταια, πετυχα τηλεοπτικη διαφημιση διασημης ελληνικης μαρκας μπισκοτων οπου υποτιθεται πως κανει αναδρομη στην ιστορια της εταιριας απο το 1922 εως σημερα και οταν φτανει στο 1963 μας δειχνουν εναν τυπο με μια φαβοριτα μεχρι τον αφαλο. Σου λενε, δεκαετια του '60 ειναι, ας τον κανουμε ετσι. Μονο που τους διεφυγε κατι βασικοτατο: Οτι στη δεκαετια αυτη περασαμε απο τον απολυτο ενδυματολογικο συντηρητισμο στην απολυτη απελευθερωση, αλλα οχι αμεσως. Απο το 1966 και μετα, αν μιλαμε για την Ελλαδα. Οπου βεβαια το αποκορυφωμα της φαβοριτας και της καμπανας και της μινι φουστας εφτασε στις αρχες της επομενης δεκαετιας, δηλαδη του 1970. Ακυρη λοιπον η εμφανιση του συγκεκριμενου αντρα στη μπισκοτοδιαφημιση. Και οσο και αν ψαξει κανεις, σε ελληνικη ταινια του '63 τετοιο πραγμα δεν υπαρχει.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Δεν έχω δει πολύ από Μέλισσες και τα Καλύτερα μας χρόνια, μόνο κάποια αποσπάσματα όταν επισκέπτομαι την μαμά μου που τα παρακολουθεί ανελλιπώς. Από αυτό το λίγο που έχω παρακολουθήσει δεν έχει τύχει να πέσω σε κάποιο τραγικό λάθος όπως αυτό με το σημείωμα που αναφέρεις. (αλήθεια ένας δεν το σκέφτηκε;) Αυτό που έχω παρατηρήσει όμως είναι ο ασυνήθιστος πλούτος ενδυμάτων για την ελληνική πραγματικότητα της δεκαετίας του 60. Ιδίως όσον αφορά ένα κεφαλοχώρι της επαρχίας όπου ο μέσος κάτοικός της δεν είχε να ντυθεί την δεκαετία του πενήντα και περίμενε την Ούντρα (στην πραγματικότητα UNRRA) για να βολέψει την κατάσταση. Ίσως αυτό γίνεται για να πείσει το τηλεθεάμων κοινό ότι ναι, πράγματι βρισκόμαστε στα παλιά τα χρόνια. Πάντως στα Καλύτερα μας χρόνια έχω εντυπωσιαστεί από τα παντελόνια του πρωταγωνιστή Ηλία Μελέτη τα οποία έχουν το κατάλληλο σχέδιο αλλά και ύφασμα για την δεκαετία του εβδομήντα.
 
 
μεταδιδεται καθε σαββατοκυριακο στην ΕΡΤ2 στις 21.00
 
Αν και κατά την ταπεινή μου άποψη τα ρεμπέτικα δεν είναι η αγαπημένη μου μουσική χωρίς φυσικά να μην αποδέχομαι την επιτυχία τους και το φανατικό άκουσμα τους από το ευρύ κοινό, το εν λόγω σήριαλ συγκαταλέγεται στα πολύ αγαπημένα μου. Πρώτον γιατί παίζει ο πολύ σημαντικός και πετυχημένος ηθοποιός Αντώνης Καφετζόπουλος συνεπικουρούμενος από πολύ καλούς συναδέλφους του.
Και δεύτερον το στόρυ του σήριαλ με βρίσκει πολύ φαν, γιατί κατά γενική ομολογία είναι πολύ ψηλά στην εκτίμηση μου άνθρωποι που στέκονται στα πόδια τους, παλεύουν με τις δικές τους δυνάμεις , κοπιάζουν , είναι αυτοδημιούργητοι, δεν τα βρίσκουν έτοιμα ούτε χαρισμένα από την ζωή και πετυχαίνουν.
Όπως ο ήρωας του σήριαλ ήρθε σε μια ξένη και απρόσωπη πολιτεία, άγνωστος μεταξύ αγνώστων και με το μεράκι του και τον καλώς εννοούμενο τσαμπουκά του κατάφερε να πετύχει σε αυτό που πραγματικά ήθελε. Το σήριαλ σημείωσε επιτυχία στην εποχή του και μάλιστα σε μια δύσκολη περίοδο για την τηλεόραση (αρχές του "80) που τα πετυχημένα σήριαλ μνημονεύονται με το σταγονόμετρο και κρατούσαν το πολύ 13 επεισόδια.
 
Πίσω
Μπλουζα