Το Ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο - Πίσω από τις κάμερες

oldgrcinfun είπε:
Στη σκηνή της γυμναστικής ο Μακρής μεταξυ των άλλων είπε και την πρόταση :-Μην μου ξαναπαραστήσεις τον ...

Κατάλαβε κανείς από το φόρουμ τι είπε;

Μήπως κανένα τρένο της εποχής ώστε να σχετίζεται με τα σφυρίγματα;
τον ..."Λαρισαικό"!

χαχαχαχα! φοβερος ο Μακρης!
 
πολυ ωραια οσα γραψατε για την ταινια αυτη ,που επισης για καποιους κριτικους κινηματογραφου ειναι η καλυτερη ελληνικη ταινια σχολικη ολων των εποχων και θα συμφωνησω

επισης επιβεβαιωνω οτι ειναι αληθινο αυτο με τα ποδηλατα και νομιζω οτι υπηρχε η αναλογη σκηνη σε καποι αρχικη κοπια γιατι αυτος που μου το διηγηθηκε ειχε δει το ποδηλατο του να |"παιζει"
 
Κορυφαία σκηνή της ταινίας πέρα από τις χαστούκες αποτελεί και κείνη που όταν ο Φλωράς ρωτάει την Ατάλ... τη Παπασταύρου αν τον καταλαβαίνει τον Όμηρο, απαντάει η (μάλλον, δεν είμαι σίγουρος) Μέλπω Ζαρόκωστα ως συμμαθήτριά της, "Η Παπασταύρου; Αλίμονο, αφού έτσι μιλάν στο σπίτι της"
 
Αν ήμουν καναλάρχης δε θα την έβαζα αυτή την ταινία. Δε θα την απαγόρευα ακόμα κι αν μπορούσα να το κάνω γιατί είμαι κατά τον απαγορεύσεων, αλλά στην εποχή μας είναι λίγο κριντζ που θα λέγανε και οι νέοι.
 
Αν ήμουν καναλάρχης δε θα την έβαζα αυτή την ταινία. Δε θα την απαγόρευα ακόμα κι αν μπορούσα να το κάνω γιατί είμαι κατά τον απαγορεύσεων, αλλά στην εποχή μας είναι λίγο κριντζ που θα λέγανε και οι νέοι.
Όλα μπορούν να χαρακτηριστούν κριντζ άμα τα ξεκόψεις απ το χρονικό τους πλαίσιο. Ακόμη κι η Γκόλφω. Ή ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα. Γι αυτό δε βαριέμαι να λέω πως κάθε τι πρέπει να εξετάζεται στο χρόνο που έγινε. Κι ο πόλεμος κριντζ είναι. Κι ο εμφύλιος. Και τα προξενιά. Κι η πρώτη νύχτα του γάμου. Κι ο εργάτης που πάει στη Γερμανία. Και η μοιχαλίδα που διαπομπεύεται στο γάιδαρο καβάλα. Και η τιμή της αδερφής. Κι ο σύζυγος που απατάει. Και το παιδάκι που πουλάει λαχεία. Κι η γυναίκα που στα 50 της χρόνια έχει κλείσει οριστικά ως άνθρωπος.
Τι κερδίζεις με το να μην τα προβάλλεις; Να παριστάνεις οτι δεν υπήρχε εξέλιξη στον κόσμο; Φυτρώσαμε στα ξαφνικά μαζί με τα προϊόντα και τα υποπροϊόντα της εποχής μας;
Η ταινία περιγράφει μια πραγματικότητα της εποχής. Και είναι και υπέροχη ταινία. Αλίμονο αν χάσουμε την ικανότητα της κρίσης σε ότι δεν αφορά την εποχή και τις συνήθειες μας. Αυτό δεν είναι πολιτισμός, είναι άρνηση.
 
Όλα μπορούν να χαρακτηριστούν κριντζ άμα τα ξεκόψεις απ το χρονικό τους πλαίσιο. Ακόμη κι η Γκόλφω. Ή ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα. Γι αυτό δε βαριέμαι να λέω πως κάθε τι πρέπει να εξετάζεται στο χρόνο που έγινε. Κι ο πόλεμος κριντζ είναι. Κι ο εμφύλιος. Και τα προξενιά. Κι η πρώτη νύχτα του γάμου. Κι ο εργάτης που πάει στη Γερμανία. Και η μοιχαλίδα που διαπομπεύεται στο γάιδαρο καβάλα. Και η τιμή της αδερφής. Κι ο σύζυγος που απατάει. Και το παιδάκι που πουλάει λαχεία. Κι η γυναίκα που στα 50 της χρόνια έχει κλείσει οριστικά ως άνθρωπος.
Τι κερδίζεις με το να μην τα προβάλλεις; Να παριστάνεις οτι δεν υπήρχε εξέλιξη στον κόσμο; Φυτρώσαμε στα ξαφνικά μαζί με τα προϊόντα και τα υποπροϊόντα της εποχής μας;
Η ταινία περιγράφει μια πραγματικότητα της εποχής. Και είναι και υπέροχη ταινία. Αλίμονο αν χάσουμε την ικανότητα της κρίσης σε ότι δεν αφορά την εποχή και τις συνήθειες μας. Αυτό δεν είναι πολιτισμός, είναι άρνηση.
Δεν διαφωνώ καθόλου μ'αυτό που λες και έτσι είναι. Απλά δικαιολογώ ως ένα βαθμό και αυτούς που θέλουν την απαγόρευση ας πούμε κάποιων έργων. Όταν δεν έχεις ζήσει μια εποχή ή μια κατάσταση είναι δύσκολο να φανταστείς και να καταλάβεις πως δρούσαν και πως σκέφτονταν οι άνθρωποι τότε. Τα δικά μας παιδιά και κυρίως τα εγγόνια θα απορρίπτουν αυτά που εμείς σήμερα θεωρούμε φυσιολογικά και "κουλ"
Ο Όμηρος ήταν μέγας ρατσιστής και σεξιστής και ξενίζει. Ο Αριστοτέλης αμόλυσε τρισμέγιστες μπαρούφες οι οποίες σήμερα είναι απλά τραγικές. Η "η γέννηση ενός έθνους" λέγεται ότι είναι ό,τι πιο ρατσιστικό έχει γυριστεί. Ο Βουτσάς ως μαύρος είναι ό,τι πιο ντροπιαστικό. ΟΛΑ αυτά όμως έχουν γίνει, όπως λες πολύ σωστά σε συγκεκριμένες εποχές ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ. Και υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να βλέπουμε το κάθε έργο.
Και κατ'εμέ αυτό είναι και το μόνο πρόβλημα με την πολιτική ορθότητα: επιβάλλουμε τα δικά μας κριτήρια σε εποχές στις οποίες δεν κολλάνε.
 
Μα συμφωνώ ότι καθετί πρέπει να το βλέπουμε στο πλαίσιο της εποχής του αλλά μοιραία το βλέπουμε και από άλλη σκοπιά και με άλλη κριτική ματιά.
Θα σου φέρω για παράδειγμα την ταινία Όσα φέρνει ο άνεμος. Φυσικά δε θα την καταργούσα αλλά δε θα πήγαινα παιδιά του σχολείου να δουν μαύρες ζουμπουρλές χαρούμενες... δούλες! Να την αναλύσουμε με φοιτητές o.k.
Με το ίδιο το δικό μου σκεπτικό (σωστό ή λάθος) δε θα πρόβαλα ειδικά μεσημεριάτικα μία ταινία με υπόθεση έναν καθηγητή που φέρνει μια νέα μέθοδο στο σχολείο και αυτή είναι να μοιράζει χαστούκια στις μαθήτριες.
 
Δεν διαφωνώ καθόλου μ'αυτό που λες και έτσι είναι. Απλά δικαιολογώ ως ένα βαθμό και αυτούς που θέλουν την απαγόρευση ας πούμε κάποιων έργων. Όταν δεν έχεις ζήσει μια εποχή ή μια κατάσταση είναι δύσκολο να φανταστείς και να καταλάβεις πως δρούσαν και πως σκέφτονταν οι άνθρωποι τότε. Τα δικά μας παιδιά και κυρίως τα εγγόνια θα απορρίπτουν αυτά που εμείς σήμερα θεωρούμε φυσιολογικά και "κουλ"
Ο Όμηρος ήταν μέγας ρατσιστής και σεξιστής και ξενίζει. Ο Αριστοτέλης αμόλυσε τρισμέγιστες μπαρούφες οι οποίες σήμερα είναι απλά τραγικές. Η "η γέννηση ενός έθνους" λέγεται ότι είναι ό,τι πιο ρατσιστικό έχει γυριστεί. Ο Βουτσάς ως μαύρος είναι ό,τι πιο ντροπιαστικό. ΟΛΑ αυτά όμως έχουν γίνει, όπως λες πολύ σωστά σε συγκεκριμένες εποχές ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ. Και υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να βλέπουμε το κάθε έργο.
Και κατ'εμέ αυτό είναι και το μόνο πρόβλημα με την πολιτική ορθότητα: επιβάλλουμε τα δικά μας κριτήρια σε εποχές στις οποίες δεν κολλάνε.

Διαφωνώ να φτάνουμε να λέμε να απαγορευτεί ο... Σεφερλής ή να θιγόμαστε με τα πάντα.
Για μένα ο Βουτσάς δεν ήταν προσβλητικός, η ταινία ήταν πρόχειρη όπως χιλιάδες άλλες ταινίες της εποχής.
Ούτε ο... Αράπης είναι προσβλητικός. Το τραγούδι μιλά για την οπτική των άλλων, των ξένων, των πλούσιων απέναντι στον Αράπη, δε λέει ότι εκείνος είναι όλα αυτά που του καταλογίζουν οι άλλοι. Είναι σαν το "Κι αν είσαι αλήτης, κι αν είσαι ξενύχτης κι αν είσαι και χαμένο κορμί". Να βλέπουμε το νόημα κάθε πράγματος και να μην κολλάμε στις λέξεις.
 
Απλά δικαιολογώ ως ένα βαθμό και αυτούς που θέλουν την απαγόρευση ας πούμε κάποιων έργων. Όταν δεν έχεις ζήσει μια εποχή ή μια κατάσταση είναι δύσκολο να φανταστείς και να καταλάβεις πως δρούσαν και πως σκέφτονταν οι άνθρωποι τότε.
Παιδιά τι λέμε; Αν δικαιολογούμε απαγορεύσεις επειδή θίγουν την αισθητική μας; Καταλαβαίνετε οτι αυτό δεν έχει και δε μπορεί να έχει πλαίσιο ε; Οτιδήποτε μπορεί να παραβιάζει την αισθητική, τις αρχές και τις αξίες κάποιου. Αυτό είναι πια κυνήγι μαγισσών.

Θα σου φέρω για παράδειγμα την ταινία Όσα φέρνει ο άνεμος. Φυσικά δε θα την καταργούσα αλλά δε θα πήγαινα παιδιά του σχολείου να δουν μαύρες ζουμπουρλές χαρούμενες... δούλες! Να την αναλύσουμε με φοιτητές o.k.
Και εδώ διαφωνώ εντελώς. Πρωτα πρώτα η υπόθεση εργασίας προϋποθέτει οτι το έργο μπορεί να το παρακολουθήσει κάποιος μόνο ως αντικείμενο εργασίας και όχι ως αυτό που είναι, ως έργο, ως ταινία, πως το λένε. Επίσης δεν κατανοώ πως βοηθάει τα παιδιά το να μην έχουν καμία επαφή με πράγματα που έμεις θεωρούμε ξεπερασμένα. Πώς δηλαδή βάζεις μια ολόκληρη γενιά μέσα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο, υποδεικνύοντας της τι πρέπει να δει, ποιο είναι το «σωστό» και πιο το «λάθος», υπονομεύοντας κάθε σκέψη που βγαίνει από την πεπατημένη, κάθε κριτική διάθεση. Διότι, όλη αυτή η απαγόρευση, υπονοεί και κάτι χειρότερο. Πως ανάμεσα στην εποχή της Βουγιουκλάκη και τη δική μας έγιναν όλα τέλεια. Κι όλοι είμαστε καλοί, κι αυτοί ήταν κακοί, ας τους ξεχάσουμε, ξεκινάμε απο το 2020 και έπειτα. Πραγματικά απορώ πως δε βλέπετε το πρόβλημα της μονοδιάστατης εποχής. Σαν να θέλουμε να τα βάλουμε όλα κάτω από το χαλί. Και κάτι τελευταίο. Παιδιά που μεγαλώνουν με τα πάντα ως αυτονόητα, που δεν είναι σε θέση από μικρά να κατανοήσουν πως οι εποχές αλλάζουν, οι άνθρωποι κατακτούν με δυσκολίες τις συνθήκες της ζωής τους κι οτι τίποτα δεν είναι δεδομένο, δεν υπάρχει καμία μα καμία περιπτωση να γίνουν ποτέ χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία. Φοβικά καρτούν θα γίνουν.
 
Ωραία, κι αν δε θέλεις να παίζονται μεσημεριάτικα θρίλερ ή τσόντες βάζεις τα παιδιά σε ένα ασφυχτικό πλαίσιο υποδεικνύοντας τι πρέπει να δουν και τι όχι; Μιλάω για μικρά παιδιά, όχι για εφήβους.
Τόσες ταινίες παίζονται, και θα δούνε, και θα μάθουν και θα κρίνουν. Η συγκεκριμένη με το ξύλο μου φαίνεται υπερβολική.
 
Παιδιά τι λέμε; Αν δικαιολογούμε απαγορεύσεις επειδή θίγουν την αισθητική μας; Καταλαβαίνετε οτι αυτό δεν έχει και δε μπορεί να έχει πλαίσιο ε; Οτιδήποτε μπορεί να παραβιάζει την αισθητική, τις αρχές και τις αξίες κάποιου. Αυτό είναι πια κυνήγι μαγισσών.
Όταν λέω δικαιολογώ εννοώ κατανοώ, δεν εννοώ συμφωνώ. Εννοώ ότι μπορώ να αντιληφθώ το σκεπτικό τους. Μάλλον έγραψα λάθος λέξη. Προσωπικά δεν συμφωνώ με καμμιά τέτοιου είδους απαγόρευση.

Το τι θα δουν και τι όχι τα παιδιά και οι έφηβοι είναι ένα άλλο πολύ μεγάλο θέμα, υπεύθυνοι για το οποίο είναι οι γονείς τους. Κανένας άλλος δεν μπορεί να το πει. Ούτε τα κανάλια ούτε το Κράτος ούτε πολύ περισσότερο εμείς. Αν τα παιδιά θέλουν να δουν κάτι απαγορευμένο θα το δουν, τέλος. Δεν θα εισέλθω σε θέματα παιδαγωγικής εδώ.

Όσο για τα θρίλερ και τις τσόντες μεσημεριάτικα, θεωρώ ότι τα μεσημεριανάδικα που παίζουν τα τελευταία είκοσι χρόνια είναι εξ ίσου αν όχι πιο βλαβερά. Όχι ότι αυτό σημαίνει βάλτε ελεύθερα τσόντες και θρίλερ το μεσημέρι. Αν και προσωπικά δεν θα με χάλαγε καθ'ότι δεν έχω παιδιά και δεν μπορώ να πω ότι με απασχολεί.

Θα επαναλάβω μόνο το ότι όταν παίζει απαγόρευση, πρέπει να σκεφτούμε πολύ σοβαρά και με σύνεση τι και πως και γιατί και για πόσο θα απαγορευτεί. Και ότι το κάθε έργο πρέπει να το βλέπουμε στα δικά του πλαίσια και σ'αυτό νομίζω συμφωνούμε όλοι και όλες.

Τέλος, από την άλλη κατανοώ και την bettina που είναι αρνητική απέναντι σ'αυτήν την ταινία. Κάποιοι την βρίσκουν υπέροχη και κάποιο θεωρούν ότι προάγει τη βία. Το αντιλαμβάνομαι κι αυτό. Ίσως το σενάριο ήθελε να δείξει ότι και οι καλομαθημένες έπρεπε να μπουν στη θέση τους και ίσως το ξύλο τότε να ήταν ο δόκιμος τρόπος. Ίσως έπρεπε με άλλο τρόπο; Μπορεί δεν ξέρω, λέω.
 
Ωραία, κι αν δε θέλεις να παίζονται μεσημεριάτικα θρίλερ ή τσόντες βάζεις τα παιδιά σε ένα ασφυχτικό πλαίσιο υποδεικνύοντας τι πρέπει να δουν και τι όχι; Μιλάω για μικρά παιδιά, όχι για εφήβους.
Τόσες ταινίες παίζονται, και θα δούνε, και θα μάθουν και θα κρίνουν. Η συγκεκριμένη με το ξύλο μου φαίνεται υπερβολική.
Συγκρίνεις μήλα με πορτοκάλια για να φτάσεις εκεί που θες. Προφανώς υπάρχουν ακατάλληλα θεάματα για παιδιά. Δεν πρόκειται ποτέ να συμφωνήσουμε. Αναρωτήσου μόνο αυτό: Γιατί εγώ που μεγάλωσα με αυτήν την ταινία και άλλες παρόμοιες έχω την ικανότητα να κατανοήσω πως αναφέρεται σε άλλη εποχή, να απορρίψω την παιδαγωγική της μέθοδο, και ταυτόχρονα να την απολαύσω ως χαριτωμένη κομεντί ενώ το παιδί μου αν τη δει θα μπερδευτεί, θα λάβει λάθος πρότυπο, θα γίνει βίαιο, ή θα ανεχτεί το ξύλο; Τόσο χαζό είναι το παιδί μου; Κι εγώ μόνο, ως μέρος της γενιάς μου, είμαι η έξυπνη, που το είδα, το κατάλαβα, το απέρριψα; Μήπως υποτιμάτε πολύ τις μελλούμενες γενιές; Αν από την άλλη είναι τόσο εύθραυστες οι συνθήκες της ζωής μας που αρκεί μια ταινία του '60 να τις ανατρέψει μαζί με τη συλλογική συνείδηση, ε, ας ανατραπούν να φτιάξουμε άλλες, πιο στέρεες που δεν κινδυνεύουν απ τη Βουγιουκλάκη και το Σακελάριο.
 
Καταρχάς να επαναλάβω ότι είμαι κατά των απαγορεύσεων και πρέπει να το έχω πει σε όλα τα μηνύματά μου στο παρόν νήμα. Δε λέω ότι αν την έβλεπε θα πάθαινε κάτι πέρα απ' το να λάβει ένα στρεβλό μήνυμα που θα επεξεργαζόταν αργότερα.
Λόγω πλοκής δε θα την έλεγα χαριτωμένη κομεντί, για εμένα αυτό το κομμάτι επισκιάζει τα άλλα. Πώς να το πω, δε θα την πρότεινα, μου φαίνεται πολύ άσχημο ειδικά επειδή είναι μέσα σε χαρούμενο-χαριτωμένο πλαίσιο. Ο καθένας εννοείται πως κάνει ότι θέλει.
 
Μα έγραψες ότι αν ήσουν καναλάρχης δεν θα την έβαζες αυτή την ταινία. Αλλά αυτό δεν θα πει ότι θα την απαγόρευες εκεί που θα είχες την εξουσία να την απαγορεύσεις? Διότι τι συνιστά απαγόρευση για μια ταινία? Το να μην επιτρέπεις να παιχτεί.

Προσωπικά θεωρά ότι "Το ξύλο" προχωράει περισσότερο από το ξύλο στις μαθήτριες, διότι ο Μορίδης στο τέλος δείχνει να θέλει να προσλάβει τον Παπαμιχαήλ για σύζυγο της μικρής για να της βάλει μυαλό, άρα να της ρίχνει και κανέναν φούσκο άμα λάχει (διότι "το χρειάζεται"). Αλλά μου αρέσει πολύ η ταινία, όπως μου αρέσει ακόμη περισσότερο και το μια τρελλή τρελλή οικογένεια παρόλο που κι εκεί όταν ο Παπαγιαννόπουλος ρίχνει το χαστούκι στην Πάστα Φλώρα εκείνη καταχαίρεται και υποτάσσεται, αντί να τον διαολοστείλει.
 
Παιδιά ο καθένας έχει την δική του άποψη και περισσότερη σημασία έχει ότι είναι μια κλασική ελληνική ταινία με την γλυκιά μας γατούλα Αλίκη που αγαπήσαμε όλοι μας.
 
Μα έγραψες ότι αν ήσουν καναλάρχης δεν θα την έβαζες αυτή την ταινία. Αλλά αυτό δεν θα πει ότι θα την απαγόρευες εκεί που θα είχες την εξουσία να την απαγορεύσεις? Διότι τι συνιστά απαγόρευση για μια ταινία? Το να μην επιτρέπεις να παιχτεί.

Λέω τι θα έκανα στο δικό μου κανάλι. Δε θα είχα την αρμοδιότητα ούτε τη δύναμη ή τη θέληση να επιτρέψω ή να απαγορεύσω στα άλλα κανάλια να παίζουν ό,τι θέλουν.
Σε έναν χώρο που εσύ έχεις την ευθύνη μπορείς να κάνεις επιλογές.
 
Ότι και να γράψει κανείς για αυτήν την κλασική ταινία που μεγάλωσε γενιές και γενιές θα είναι λίγο και θα την αδικήσει. Θα σταθώ στην γενικότερη αύρα της ταινίας και την εικόνα που απορρέει, αφήνοντας καταλυτικές εντυπώσεις στον θεατή. Ελλάδα και κάτοικοι της τέλη δεκαετίας του '50 που απέχει πολύ λίγο χρονικά από τα προηγούμενα πολύ δύσκολα και καταστροφικά χρόνια της πατρίδας μας.
Μια χώρα φτωχή αλλά αναπτυσσόμενη. Οι κάτοικοι της όπως φαίνεται περίτρανα στην ταινία έχουν μια αρχοντιά, μια φινέτσα μια αισθητική στο ντύσιμο, στους τρόπους και στην συμπεριφορά που κακά τα ψέματα απέχει παρασάγγας από τα αντίστοιχα δεδομένα και μεγέθη των νεοελλήνων 60 χρόνια μετά.
Σίγουρα καταδικαστέες οι μαθητικές αταξίες και η χρήση βίας μέσω χαστουκιών, αλλά η γενικότερη εικόνα βλέποντας τους πρωταγωνιστές της ταινίας που ενσάρκωναν τους ρόλους από μαθήτριες έως καθηγητές και γονείς, όλοι χαρακτηρίζονταν από μια ευπρέπεια στην συμπεριφορά τους και την εμφάνιση τους κάτι που συναντάει κανείς με τα κυάλια σήμερα. Η Ελλάδα δυστυχώς έξι δεκαετίες μετά κάνει αλματώδη βήματα προς τα πίσω και δεν φταίει για αυτό μόνο η οικονομική κατάρρευση και χρεωκοπία, αλλά κυρίως η χρεωοκοπία αξιών, αρχών και προσωπικοτήτων με πρώτους διδάξαντες τους κατοίκους της.
Και μια ερώτηση για τους φανατικούς σινεφίλ της παρέας. Μπορεί να βοηθήσει κάποιος αν υπάρχει άλλος-η εν ζωή που συμμετείχε στην ταινία εκτός από την Μέλπω Ζαρόκωστα? Συγνώμη για το λίγο μακάβριο και ευχαριστώ εκ των προτέρων.
 
Πίσω
Μπλουζα