Το ημερολόγιο της Candice White Ardlay
- Έναρξη μίζας Juanita
- Ημερομηνία έναρξης
Juanita
Retro PaTRi@RcH
- Joined
- 23 Οκτ 2007
- Μηνύματα
- 4.263
- Αντιδράσεις
- 381
Chapter 4-3 Oh! Summer Holiday (‚¨‚¤IƒTƒ}[ƒzƒŠƒf[j
23 Ιουλίου
Αχ! Η Σκωτία!
Είμαι πολύ ενθουσιασμένη από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε στην εκκλησία για το θερινό σχολείο εχτές. Μια θάλασσα από πράσινο. Η λίμνη και τα ρυάκια... Σα να έχω γυρίσει στην Αμερική.Μόλις είπα "γιού χου! " και πήδηξα από το ένα δέντρο στο άλλο μπροστά από το σχολείο η αδερφή Μαργαρίτα τρόμαξε. Άκουσα πως η αδερφή Γκρέυ δεν μπόρεσε να έρθει εξαιτίας ενός κρυολογήματος. Όταν το άκουσα, ασυναίσθητα φώναξα "Ζήτωωω!".
<Σόρρυ αδερφή Γκρέυ. Σε παρακαλώ, φρόντιζε τον εαυτό σου.>
Η Άννυ και η Πάττυ ήρθαν μαζί μου στο θερινό σχολείο. Ο Στήαρ, ο Άρτσυ, η Ελίζα και ο Νηλ θα έμεναν με τη θεία Ελρόυ. Εδώ βρίσκεται και το εξοχικό των Άρντλεϋ. Ο Στήαρ και ο Άρτσυ είπαν: "Αφού η Κάντυ επίσης είναι μέλος της οικογένειας...", αλλά ανακουφίστηκα που δε με κάλεσαν. Και μόνο η σκέψη να περάσω το καλοκαίρι μου με τη θεία τον Νηλ και την Ελίζα με κάνει να ανατριχιάζω.
Οι κανονισμοί του καλοκαιρινού σχολείου δεν είναι τόσο αυστηροί όσο εκείνοι του χειμερινού.Και το καλύτερο, είναι που το εξοχικό του Τέρριους Γκράντσεστερ είναι πολύ κοντά...
"Κάντυ, ΄Ελα να πάμε στη λίμνη!"
Η Πάττυ και η Άννυ μπήκαν στο δωμάτιο.
Η Κάντυ έκλεισε το ημερολόγιό της και σηκώθηκε.
"Ok! Λοιπόν, Θα είμαι εκεί λίγο πριν από εσάς."
Η Κάντυ σήκωσε το χέρι της και πήδηκε στο δέντρο.
"Αχ! Κάντυ!"Άκουσε την Άννυ να γελάει.Μόλις η Κάντυ κατέβηκε από το δέντρο βρισκόταν ήδη μπροστά από την εκκλησία.
Η Πάττυ και η Άννυ έτρεξαν ξπίσω της.Άρχισαν να γελάνε και να τρέχουν προς τη λίμνη.Ο άνεμος έπαιζε με τα μαλλιά τους. Τι γλυκό αεράκι είναι αυτό! Χοροπηδώντας, η Κάντυ πήρε μια βαθιά ανάσα. Ο Στήαρ και ο Άρτσυ έφτασαν πριν από αυτές.
[Η Κάντυ δεν είχε ταίρι για μια βόλτα με τις βάρκες γι αυτό και ανέβηκε σε ένα μικρό λόφο και ξάπλωσε στο γρασίδι.]
<Νιώθω σα να γνωρίζω χρόνια αυτό τον τόπο.Αναρωτιέμαι αν νιώθω έτσι επειδή η Σκωτία είναι η πατρίδα του Πρίγκηπα του λόφου.>
Θυμάμαι τον Πρίγκηπα που φορούσε την κιλτ...
Η Κάντυ έκλεισε τα μάτια. Ήταν έτοιμη να αποκοιμηθεί.
<Τέλος πάντων, αναρωτιέμαι τι να κάνει ο Τέρρυ. Μάλλον, θα πρέπει να είναι ήδη στη Σκωτία...>
Η Κάντυ ήταν χαμένη στις σκέψεις της όταν κάτι χνουδάτο τη γαργάλησε στο πρόσωπο.
"Αν κοιμηθείς εδώ, μπορεί να σε δαγκώσει το φίδι."
"Αχχ! Φίδι?"
Η Κάντυ αναπήδησε τρομαγμένη και είδε τον Τέρρυ να την κοιτά και να γελάει. Με ένα σολιδάγο τη γαργαλούσε.
"Αχ, όχι, Τέρρυ πάντα με ξαφνιάζεις."
Αν και η Κάντυ τον στραβοκοίταζε, η καρδιά της χτυπούσε χαρούμενα.
"Αυτός είναι ο στόχος μου. Εκπλήσσομαι που ακόμα και ένας θηλυκός Ταρζάν φοβάται. Αλλά οφείλω να παραδεχτώ πως το φίδι θα φοβόταν περισσότερο."
"Tέρρυ!"
Αν και τον αγριοκοίταζε δεν μπορούσε να του κρατήσει κακία.Κοιτάχτηκαν και γέλασαν.
"Γιατί ήρθες στην λίμνη? Το βρήκα! Τριγύριζες ψάχνοντας να με βρεις, έτσι δεν είναι?"
"Μα, τι λες? Ήρθα εδώ να διαβάσω αυτό το βιβλίο. Αλλά δεν περίμενα πως θα έχει τέτοιο σαματά."
Χτύπησε ελαφρά με το βιβλίο την Κάντυ στο κεφάλι και κάθησε δίπλα της στο γρασίδι.
"Ααα! Παρ’όλο που δεν το δείχνεις, Τέρρυ, είσαι ένας βιβλιοπόντικας, σωστά?"
"Διαβάζω μόνο αυτού του είδους τα βιβλία. Σαιξπηρ"
"Είναι αυτός που έγραψε το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα";;;"
"Ναι"
Ο Τέρρυ αποκρίθηκε γελώντας και κοκκινίζοντας.
"Σου αρέσει το θέατρο, έτσι δεν είναι? Τα θεατρικά έργα είναι τόσο δύσκολο για μένα να τα καταλάβω… "
" Δε μου αρέσουν ειδικά αυτά…"
"Αλήθεια;;; Τι είναι τότε αυτά;;;?"
Η Κάντυ κοίταζε το βιβλίο σκανδιαλιάριακα.
“Η συλλογή των θεατρικών έργων του Σαίξπηρ” είχε πολλές υπογραμμίσεις.
O Τέρρυ έκλεισε κατακόκκινος το βιβλίο και κοίταξε προς τον ουρανό.
"Για να πω την αλήθεια..., μου αρέσουν. Δυστυχώς, μου αρέσουν πάρα πολύ."
"Oh..."<Να μια απόδειξη πως ο Τέρρυ είναι γιός της Ελαίηνορ.> σκέφτηκε γλυκά η μικρή.
< Αν και λέει πως μισεί τη μητέρα του του αρέσουν τα ίδια πράγματα όπως και εκείνης...>
[Μετά από αυτό, ο Τέρρυ έσωσε την Ελίζα που πνιγόταν στη λίμνη και επέστρεψε στο εξοχικό του.Η Κάντυ πήρε το βιβλίο και πήγε να το παραδώσει στον Τέρρυ όταν τον είδε να μαλώνει με την Ελαίηνορ. Τους ζήτησε να συμφιλιωθούν ξανά και έφυγε τρέχοντας.]
Chapter 4-4@The Christmas in Summer (natsu no Christmas ^‰Δ‚ΜƒNƒŠƒXƒ}ƒXj
Ένα απαλό αεράκι φυσούσε. Η Κάντυ ανάπνευσε βαθιά τον αέρα και πήδηξε στο δέντρο από το παράθυρο. Σκαρφάλωσε στην κορυφή του δέντρου. ¨Ηταν τόσο ψηλά που νόμιζε πως θα αγγίξει τα σύννεφα.
"Αυτό το σύννεφο μοιάζει με παγωτό. Αναρωτιέμαι αν τρώνε γλυκά τώρα."
Η Κάντυ φαντάστηκε την εικόνα και κρυφογέλασε. Η Πάττυ και η Αννυ ήταν καλεσμένες στο λευκό πάρτυ που διοργάνωσε η οικογένεια των Άρντλεϋ και πήγαν απρόθυμα.
"Θα ένιωθα πολύ άβολα σε ένα πάρτυ που όλα θα ήταν ντυμένα στα λευκά. Φορέματα και τραπεζομάντηλα...Ίσως νόμιζαν πως θα τους χαλούσα το πάρτι… Αλλά γιατί η Ελίζα ξαφνικά αποφάσισε για το πάρτυ?
"Αναρωτιέμαι αν η θεία Ελρόυ φοράει λευκό φόρεμα."
Η Κάντυ φαντάστηκε το σκηνικό και γέλασε.
"Τώρα θα πηδήξω από δέντρο σε δέντρο. "
Στόχευσε το επόμενο κλαδί ταλαντεύτηκε για λίγο και προσπάθησε να πιαστεί από το κλαδί.
"Η δύναμή μου δεν εξασθένησε ακόμη."
Η Κάντυ χαμογέλασε με ικανοποίηση και κατευθύνθηκε στον επόμενο στόχο.
Ξαφνικά, το κλαδί έσπασε και η Κάντυ βρέθηκε στο γρασίδι. Κοίταξε θλιμένη το σημείο απ΄όπου είχε σπάσει το κλαδί όταν το γρασίδι ταλαντεύτηκε.
Ήταν ένας ιππότης πάνω σε ένα άσπρο άλογο?...
Όχι δεν ήταν.Ήταν ο Τέρρυ ντυμένος με ένα άψογο άσπρο κουστούμι καβάλα στο άσπρο άλογό του.
"Τι είναι αυτό ?... Εκπλήσομαι που υπάρχουν άγριες μαϊμούδες ακόμη και στη Σκωτία."
Ο Τέρρυ ξεπέζεψε από το άλογό του.
"Δε σε κάλεσαν στο λευκό πάρτυ?"
"Πως θα μπορούσε να συμβεί αυτό…Η Κάντυ απάντησε κορδωμένα .
"Αν είναι έτσι, δεν πάω ούτε εγώ."
"Αλήθεια, Τέρρυ?"
"Μην παίρνεις αυτό το χαζοχαρούμενο ύφος! Αν δεν πάς εσύ στο πάρτυ, δεν υπάρχει λόγος να πάω ούτε εγώ."
Ο Τέρρυ καβάλησε το άλογο και πρότεινε το χέρι του στην Κάντυ.
"Γιατί δεν έρχεσαι σπίτι μου? Τα φαντάσματα σε περιμένουν."
"Φαντάσματα? OK! Έρχομαι να τα συναντήσω."
Χωρίς να διστάσει, η Κάντυ καβάλησε το άλογο.
Στο σπίτι των Άρντλεϋ η Ελίζα αρκετά οξύθυμη κοιτούσε πέρα από το μπαλκόνι.
(snip)
"Δείχνει πολύ εξοργισμένη."
Ο Στήαρ και η Πάττυ έγνεψαν καταφατικα λέγοντας," Ναι, Ναι" και έριξαν φευγαλέα μια ματιά στην Ελίζα.
"Είναι έτσι επειδή δεν ήρθε ο Τέρρυ ακόμη."
"Ναι, αλλά έλαβε την πρόσκληση, έτσι δεν είναι;;;"
"Εάν δεν έρθει η Κάντυ, δεν πρόκειται ούτε εκείνος να έρθει ακόμα και αν έλαβε την πρόσκληση."
"Ωχ..."Ο Άρτσυ γύρισε απότομα το κεφάλι του.
<Ο Τέρρυ και η Κάντυ...>
Ο Στήαρ και ο Άρτσυ κοίταξαν ο ένας τον άλλον και χαμογέλασαν ανεπαισθητα.
Το εξοχικό του Τέρρυ ήταν μουντό και ήσυχο. Υπήρχαν πανοπλίες παντού.
"Α!!! Μια τίγρη!"
Εδειχνε τα αιχμηρά της δόντια στη γωνία του δωματίου.
"Είναι βαλσαμωμένη. Δείχνεις σκληρή αλλά πρέπει να φοβάσαι τα φαντάσματα. Κάντυ, πρόσεχε! Ένα φίδι πίσω σου!"
"Αχχχ! "
Ασυναίσθητα η Κάντυ κρεμάστηκε από το λαιμό του Τέρρυ.
"Είναι ένας τρόπος να κάνεις τα κορίτσια να κολλάνε πάνω σου."
"Τέρρυ..."
Έβγαλε γρήγορα τα χέρια της από το λαιμό του.
"Όπως και να έχει, αυτή η βαλσαμωμένη τίγρη μοιάζει με αληθινή."
Την άγγιξε απαλά...
< Τίγρης, Τ Γρ, Τίγρης>
Η Κάντυ γέλασε με την σκέψη της.
Μια συννεφιασμένη μέρα, ασυναίσθητα έγραψε τα γράμματα Τ Γρ στο παράθυρο.
\Ήταν σίγουρο πως τα γράμματα Τ. και Γρ. στο ημερολόγιό της σήμαιναν τα αρχικά του ονόματος Τέρρυ Γράντσεστερ.\
"Τι γράφεις?"
Ρωτήθηκε από την Πάττυ και έσπευσε να σβήσει τα γράμματα βιαστικά.
"Έγραφα την λέξη “Τίγρης”. Eίναι μεγαλοπρεπέστατες, δε νομίζεις;;;Είναι ευκίνητες και δυνατές..."
<Πρόλαβα να κρύψω την αμηχανία μου αλλά η Πάττυ σίγουρα κατάλαβε τα αισθήματά μου.Τίγρης...TΓρ...Tέρριους... Ναι, ο Τέρρυ μοιάζει με τίγρη.Είναι και οι δύο δυνατοί και ισχυροί.>
"Φαίνεται να έρχεται καταιγίδα" είπε ο Τέρρυ κλείνοντας το παράθυρο.
Ο ουρανός είχε ντυθεί στα γκρι.
"Κρυώνω."
"Καλύτερα να φορέσεις αυτή."
Ο Τέρρυ έβγαλε μια λευκή ρόμπα από το ερμάριο.
"Δε θα ήθελες να φοράς τη ρόμπα μιας διάσημης ηθοποιού?"
"Μιας ηθοποιού... αυτό σημαίνει,Τέρρυ..."
Το πρόσωπό της έλαμψε χαρούμενο .
"Η Ελαίηνορ Μπαίηκερ μου ζήτησε να δώσω χαιρετίσματα στο κορίτσι με τις φακίδες,"αποκρίθηκε κοιτώντας τη γλυκά.
"Αυτό σημαίνει, Τέρρυ... Είμαι τόσο χαρούμενη που το μαθαίνω αυτό! Στ’ αλήθεια είμαι…"
Η Κάντυ χαμογέλασε με ανακούφιση.Δεν σταμάτησε να σκέφτεται τη σκηνή εκείνη, αλλά δεν μπορούσε να ρωτήσει τον Τέρρυ τι είχε συμβεί.
Ξαφνικά, ακούστηκαν ήχοι σαν να σκάνε κύμματα πάνω στους βράχους και άρχισε να βρέχει.
Ήταν μια απογευματινή μπόρα
Ο αέρας πάγωσε μονομιάς.
Ο Τέρρυ άρχισε σιωπηλά να ανάβει φωτιά στο τζάκι.
"Έλα εδώ, Κάντυ. Είναι ζεστά."
"Αναμφίβολα..."
Οι φλόγες άρχισαν να χορεύουν στο τζάκι.
Ο Τέρρυ κοίταζε επίμονα την Κάντυ που χάζευε χαρούμενη τις φλόγες.
<Είχα ανάψει και πάλι το τζάκι εκείνο το βράδυ. Έμεινα μαζί της μέχρι το πρωί και μιλήσαμε περί ανέμων και υδάτων.Αλλά ποτέ στη ζωή μου δεν ένιωσα τόσο ολοκληρωμένος όσο εκείνη τη στιγμή.Και δε θα το ζούσα ποτέ αν δεν ήταν η Κάντυ. Ίσως και να την είχα διώξει για πάντα… εκείνη που παράτησε τη δουλειά της για να έρθει εδώ κοντά μου.>
"Είναι πολύ ζεστά. Το τζάκι μου θυμίζει Χριστούγεννα. Χριστούγεννα μέσα στο κατακαλόκαιρο..."
Ο Τέρρυ δεν έπαιρνε τα μάτια του από πάνω της. Έβγαλε τη γλώσσα απότομα κοροιδεύοντας τον εαυτό της. Οι φλόγες χόρευαν στο πρόσωπό του. Κοίταζαν ο ένας τον άλλον σιωπηλά.Τα μάτια του έλαμπαν και η Κάντυ δεν απόφευγε τη ματιά του.
<Τον αγαπώ...> σκέφτηκε η Κάντυ, σα να ξεχείλισε ξαφνικά από το πάθος.<Και… αναρωτιέμαι… αν και ο Τέρρυ… όπως εγώ...>
Προσπάθησε να την αγκαλιάσει... αλλά το χέρι του σταμάτησε απαλά στα μαλλιά της.
"... Αυτή η ρόμπα δεν σου ταιριάζει καθόλου," της είπε με μια βραχνάδα στη φωνή.
"Αχ! Πληγώθηκα."
Η Κάντυ γέλασε και σηκώθηκε.
"Θέλω να γίνω τόσο ελκυστική όσο και η Ελαίηνορ Μπαίηκερ."
"Αυτό είναι αδύνατο."
Σηκώθηκε και ο Τέρρυ.
Η βροχή είχε σταματήσει και ο ήλιος έλαμψε ξανά στο δωμάτιο. Η Κάντυ έβγαλε τη ρόμπα και στάθηκε μπροστά στη βιβλιοθήκη.
"Γουάου, Τέρρυ, είναι όλα θεατρικά βιβλία!"
"Ναι..."Ο Τέρρυ τράβηξε έξω ένα θεατρικό, αλλά το ξαναέβαλε στη θέση του.
<Ναι>
και μετά η Ελαίηνορ Μπαίηκερ τον ρώτησε, "Θα ήθελες να έρθεις στην Αμερική?"Του είπε, "Θέλεις να έρθεις στην Αμερική να σπουδάσεις θέατρο;;;?"
<Αν με είχε ρωτήσει στο παρελθόν, θα είχα πάει σίγουρα...Αν είχα ερωτηθεί πριν γνωρίσω την Κάντυ...>
"Τέλος πάντων, αναρωτιέμαι τι το ενδιαφέρον έχει το θέατρο¨"
"Είναι στ΄αλήθεια ενδιαφέρον. Μπορείς να γίνεις οτιδήποτε στη στιγμή.Τη μια μπορεί να είμαι ένας πρίγκηπας και την άλλη ένας ζητιάνος.Και ίσως ένας δαίμονας που του αρέσουν οι γυναίκες. Γκρρρρ!"
"Αχ! Σταμάτα, Τέρρυ."
Η Κάντυ κυνηγημένη από τον Τέρρυ έτρεξε έξω γελώντας.
"Περίμενε! Θέλω να φάω αυτές τις φακίδες!"
"Τέρρυ, σταμάτα!"
Μάτια που άστραφταν από την οργή κοιτούσαν πίσω από το δέντρο τα παιδιά που έτρεχαν γύρω χαρούμενα.
<Κάντυ! Δε θα σε συγχωρέσω ποτέ! Δε θα αφήσω ποτέ τον Τέρρυ σε εσένα.>
Η Ελίζα πέταξε βίαια στο χώμα το μπουκέτο με τα λουλούδια που έφερνε στον Τέρρυ.
23 Ιουλίου
Αχ! Η Σκωτία!
Είμαι πολύ ενθουσιασμένη από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε στην εκκλησία για το θερινό σχολείο εχτές. Μια θάλασσα από πράσινο. Η λίμνη και τα ρυάκια... Σα να έχω γυρίσει στην Αμερική.Μόλις είπα "γιού χου! " και πήδηξα από το ένα δέντρο στο άλλο μπροστά από το σχολείο η αδερφή Μαργαρίτα τρόμαξε. Άκουσα πως η αδερφή Γκρέυ δεν μπόρεσε να έρθει εξαιτίας ενός κρυολογήματος. Όταν το άκουσα, ασυναίσθητα φώναξα "Ζήτωωω!".
<Σόρρυ αδερφή Γκρέυ. Σε παρακαλώ, φρόντιζε τον εαυτό σου.>
Η Άννυ και η Πάττυ ήρθαν μαζί μου στο θερινό σχολείο. Ο Στήαρ, ο Άρτσυ, η Ελίζα και ο Νηλ θα έμεναν με τη θεία Ελρόυ. Εδώ βρίσκεται και το εξοχικό των Άρντλεϋ. Ο Στήαρ και ο Άρτσυ είπαν: "Αφού η Κάντυ επίσης είναι μέλος της οικογένειας...", αλλά ανακουφίστηκα που δε με κάλεσαν. Και μόνο η σκέψη να περάσω το καλοκαίρι μου με τη θεία τον Νηλ και την Ελίζα με κάνει να ανατριχιάζω.
Οι κανονισμοί του καλοκαιρινού σχολείου δεν είναι τόσο αυστηροί όσο εκείνοι του χειμερινού.Και το καλύτερο, είναι που το εξοχικό του Τέρριους Γκράντσεστερ είναι πολύ κοντά...
"Κάντυ, ΄Ελα να πάμε στη λίμνη!"
Η Πάττυ και η Άννυ μπήκαν στο δωμάτιο.
Η Κάντυ έκλεισε το ημερολόγιό της και σηκώθηκε.
"Ok! Λοιπόν, Θα είμαι εκεί λίγο πριν από εσάς."
Η Κάντυ σήκωσε το χέρι της και πήδηκε στο δέντρο.
"Αχ! Κάντυ!"Άκουσε την Άννυ να γελάει.Μόλις η Κάντυ κατέβηκε από το δέντρο βρισκόταν ήδη μπροστά από την εκκλησία.
Η Πάττυ και η Άννυ έτρεξαν ξπίσω της.Άρχισαν να γελάνε και να τρέχουν προς τη λίμνη.Ο άνεμος έπαιζε με τα μαλλιά τους. Τι γλυκό αεράκι είναι αυτό! Χοροπηδώντας, η Κάντυ πήρε μια βαθιά ανάσα. Ο Στήαρ και ο Άρτσυ έφτασαν πριν από αυτές.
[Η Κάντυ δεν είχε ταίρι για μια βόλτα με τις βάρκες γι αυτό και ανέβηκε σε ένα μικρό λόφο και ξάπλωσε στο γρασίδι.]
<Νιώθω σα να γνωρίζω χρόνια αυτό τον τόπο.Αναρωτιέμαι αν νιώθω έτσι επειδή η Σκωτία είναι η πατρίδα του Πρίγκηπα του λόφου.>
Θυμάμαι τον Πρίγκηπα που φορούσε την κιλτ...
Η Κάντυ έκλεισε τα μάτια. Ήταν έτοιμη να αποκοιμηθεί.
<Τέλος πάντων, αναρωτιέμαι τι να κάνει ο Τέρρυ. Μάλλον, θα πρέπει να είναι ήδη στη Σκωτία...>
Η Κάντυ ήταν χαμένη στις σκέψεις της όταν κάτι χνουδάτο τη γαργάλησε στο πρόσωπο.
"Αν κοιμηθείς εδώ, μπορεί να σε δαγκώσει το φίδι."
"Αχχ! Φίδι?"
Η Κάντυ αναπήδησε τρομαγμένη και είδε τον Τέρρυ να την κοιτά και να γελάει. Με ένα σολιδάγο τη γαργαλούσε.
"Αχ, όχι, Τέρρυ πάντα με ξαφνιάζεις."
Αν και η Κάντυ τον στραβοκοίταζε, η καρδιά της χτυπούσε χαρούμενα.
"Αυτός είναι ο στόχος μου. Εκπλήσσομαι που ακόμα και ένας θηλυκός Ταρζάν φοβάται. Αλλά οφείλω να παραδεχτώ πως το φίδι θα φοβόταν περισσότερο."
"Tέρρυ!"
Αν και τον αγριοκοίταζε δεν μπορούσε να του κρατήσει κακία.Κοιτάχτηκαν και γέλασαν.
"Γιατί ήρθες στην λίμνη? Το βρήκα! Τριγύριζες ψάχνοντας να με βρεις, έτσι δεν είναι?"
"Μα, τι λες? Ήρθα εδώ να διαβάσω αυτό το βιβλίο. Αλλά δεν περίμενα πως θα έχει τέτοιο σαματά."
Χτύπησε ελαφρά με το βιβλίο την Κάντυ στο κεφάλι και κάθησε δίπλα της στο γρασίδι.
"Ααα! Παρ’όλο που δεν το δείχνεις, Τέρρυ, είσαι ένας βιβλιοπόντικας, σωστά?"
"Διαβάζω μόνο αυτού του είδους τα βιβλία. Σαιξπηρ"
"Είναι αυτός που έγραψε το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα";;;"
"Ναι"
Ο Τέρρυ αποκρίθηκε γελώντας και κοκκινίζοντας.
"Σου αρέσει το θέατρο, έτσι δεν είναι? Τα θεατρικά έργα είναι τόσο δύσκολο για μένα να τα καταλάβω… "
" Δε μου αρέσουν ειδικά αυτά…"
"Αλήθεια;;; Τι είναι τότε αυτά;;;?"
Η Κάντυ κοίταζε το βιβλίο σκανδιαλιάριακα.
“Η συλλογή των θεατρικών έργων του Σαίξπηρ” είχε πολλές υπογραμμίσεις.
O Τέρρυ έκλεισε κατακόκκινος το βιβλίο και κοίταξε προς τον ουρανό.
"Για να πω την αλήθεια..., μου αρέσουν. Δυστυχώς, μου αρέσουν πάρα πολύ."
"Oh..."<Να μια απόδειξη πως ο Τέρρυ είναι γιός της Ελαίηνορ.> σκέφτηκε γλυκά η μικρή.
< Αν και λέει πως μισεί τη μητέρα του του αρέσουν τα ίδια πράγματα όπως και εκείνης...>
[Μετά από αυτό, ο Τέρρυ έσωσε την Ελίζα που πνιγόταν στη λίμνη και επέστρεψε στο εξοχικό του.Η Κάντυ πήρε το βιβλίο και πήγε να το παραδώσει στον Τέρρυ όταν τον είδε να μαλώνει με την Ελαίηνορ. Τους ζήτησε να συμφιλιωθούν ξανά και έφυγε τρέχοντας.]
Chapter 4-4@The Christmas in Summer (natsu no Christmas ^‰Δ‚ΜƒNƒŠƒXƒ}ƒXj
Ένα απαλό αεράκι φυσούσε. Η Κάντυ ανάπνευσε βαθιά τον αέρα και πήδηξε στο δέντρο από το παράθυρο. Σκαρφάλωσε στην κορυφή του δέντρου. ¨Ηταν τόσο ψηλά που νόμιζε πως θα αγγίξει τα σύννεφα.
"Αυτό το σύννεφο μοιάζει με παγωτό. Αναρωτιέμαι αν τρώνε γλυκά τώρα."
Η Κάντυ φαντάστηκε την εικόνα και κρυφογέλασε. Η Πάττυ και η Αννυ ήταν καλεσμένες στο λευκό πάρτυ που διοργάνωσε η οικογένεια των Άρντλεϋ και πήγαν απρόθυμα.
"Θα ένιωθα πολύ άβολα σε ένα πάρτυ που όλα θα ήταν ντυμένα στα λευκά. Φορέματα και τραπεζομάντηλα...Ίσως νόμιζαν πως θα τους χαλούσα το πάρτι… Αλλά γιατί η Ελίζα ξαφνικά αποφάσισε για το πάρτυ?
"Αναρωτιέμαι αν η θεία Ελρόυ φοράει λευκό φόρεμα."
Η Κάντυ φαντάστηκε το σκηνικό και γέλασε.
"Τώρα θα πηδήξω από δέντρο σε δέντρο. "
Στόχευσε το επόμενο κλαδί ταλαντεύτηκε για λίγο και προσπάθησε να πιαστεί από το κλαδί.
"Η δύναμή μου δεν εξασθένησε ακόμη."
Η Κάντυ χαμογέλασε με ικανοποίηση και κατευθύνθηκε στον επόμενο στόχο.
Ξαφνικά, το κλαδί έσπασε και η Κάντυ βρέθηκε στο γρασίδι. Κοίταξε θλιμένη το σημείο απ΄όπου είχε σπάσει το κλαδί όταν το γρασίδι ταλαντεύτηκε.
Ήταν ένας ιππότης πάνω σε ένα άσπρο άλογο?...
Όχι δεν ήταν.Ήταν ο Τέρρυ ντυμένος με ένα άψογο άσπρο κουστούμι καβάλα στο άσπρο άλογό του.
"Τι είναι αυτό ?... Εκπλήσομαι που υπάρχουν άγριες μαϊμούδες ακόμη και στη Σκωτία."
Ο Τέρρυ ξεπέζεψε από το άλογό του.
"Δε σε κάλεσαν στο λευκό πάρτυ?"
"Πως θα μπορούσε να συμβεί αυτό…Η Κάντυ απάντησε κορδωμένα .
"Αν είναι έτσι, δεν πάω ούτε εγώ."
"Αλήθεια, Τέρρυ?"
"Μην παίρνεις αυτό το χαζοχαρούμενο ύφος! Αν δεν πάς εσύ στο πάρτυ, δεν υπάρχει λόγος να πάω ούτε εγώ."
Ο Τέρρυ καβάλησε το άλογο και πρότεινε το χέρι του στην Κάντυ.
"Γιατί δεν έρχεσαι σπίτι μου? Τα φαντάσματα σε περιμένουν."
"Φαντάσματα? OK! Έρχομαι να τα συναντήσω."
Χωρίς να διστάσει, η Κάντυ καβάλησε το άλογο.
Στο σπίτι των Άρντλεϋ η Ελίζα αρκετά οξύθυμη κοιτούσε πέρα από το μπαλκόνι.
(snip)
"Δείχνει πολύ εξοργισμένη."
Ο Στήαρ και η Πάττυ έγνεψαν καταφατικα λέγοντας," Ναι, Ναι" και έριξαν φευγαλέα μια ματιά στην Ελίζα.
"Είναι έτσι επειδή δεν ήρθε ο Τέρρυ ακόμη."
"Ναι, αλλά έλαβε την πρόσκληση, έτσι δεν είναι;;;"
"Εάν δεν έρθει η Κάντυ, δεν πρόκειται ούτε εκείνος να έρθει ακόμα και αν έλαβε την πρόσκληση."
"Ωχ..."Ο Άρτσυ γύρισε απότομα το κεφάλι του.
<Ο Τέρρυ και η Κάντυ...>
Ο Στήαρ και ο Άρτσυ κοίταξαν ο ένας τον άλλον και χαμογέλασαν ανεπαισθητα.
Το εξοχικό του Τέρρυ ήταν μουντό και ήσυχο. Υπήρχαν πανοπλίες παντού.
"Α!!! Μια τίγρη!"
Εδειχνε τα αιχμηρά της δόντια στη γωνία του δωματίου.
"Είναι βαλσαμωμένη. Δείχνεις σκληρή αλλά πρέπει να φοβάσαι τα φαντάσματα. Κάντυ, πρόσεχε! Ένα φίδι πίσω σου!"
"Αχχχ! "
Ασυναίσθητα η Κάντυ κρεμάστηκε από το λαιμό του Τέρρυ.
"Είναι ένας τρόπος να κάνεις τα κορίτσια να κολλάνε πάνω σου."
"Τέρρυ..."
Έβγαλε γρήγορα τα χέρια της από το λαιμό του.
"Όπως και να έχει, αυτή η βαλσαμωμένη τίγρη μοιάζει με αληθινή."
Την άγγιξε απαλά...
< Τίγρης, Τ Γρ, Τίγρης>
Η Κάντυ γέλασε με την σκέψη της.
Μια συννεφιασμένη μέρα, ασυναίσθητα έγραψε τα γράμματα Τ Γρ στο παράθυρο.
\Ήταν σίγουρο πως τα γράμματα Τ. και Γρ. στο ημερολόγιό της σήμαιναν τα αρχικά του ονόματος Τέρρυ Γράντσεστερ.\
"Τι γράφεις?"
Ρωτήθηκε από την Πάττυ και έσπευσε να σβήσει τα γράμματα βιαστικά.
"Έγραφα την λέξη “Τίγρης”. Eίναι μεγαλοπρεπέστατες, δε νομίζεις;;;Είναι ευκίνητες και δυνατές..."
<Πρόλαβα να κρύψω την αμηχανία μου αλλά η Πάττυ σίγουρα κατάλαβε τα αισθήματά μου.Τίγρης...TΓρ...Tέρριους... Ναι, ο Τέρρυ μοιάζει με τίγρη.Είναι και οι δύο δυνατοί και ισχυροί.>
"Φαίνεται να έρχεται καταιγίδα" είπε ο Τέρρυ κλείνοντας το παράθυρο.
Ο ουρανός είχε ντυθεί στα γκρι.
"Κρυώνω."
"Καλύτερα να φορέσεις αυτή."
Ο Τέρρυ έβγαλε μια λευκή ρόμπα από το ερμάριο.
"Δε θα ήθελες να φοράς τη ρόμπα μιας διάσημης ηθοποιού?"
"Μιας ηθοποιού... αυτό σημαίνει,Τέρρυ..."
Το πρόσωπό της έλαμψε χαρούμενο .
"Η Ελαίηνορ Μπαίηκερ μου ζήτησε να δώσω χαιρετίσματα στο κορίτσι με τις φακίδες,"αποκρίθηκε κοιτώντας τη γλυκά.
"Αυτό σημαίνει, Τέρρυ... Είμαι τόσο χαρούμενη που το μαθαίνω αυτό! Στ’ αλήθεια είμαι…"
Η Κάντυ χαμογέλασε με ανακούφιση.Δεν σταμάτησε να σκέφτεται τη σκηνή εκείνη, αλλά δεν μπορούσε να ρωτήσει τον Τέρρυ τι είχε συμβεί.
Ξαφνικά, ακούστηκαν ήχοι σαν να σκάνε κύμματα πάνω στους βράχους και άρχισε να βρέχει.
Ήταν μια απογευματινή μπόρα
Ο αέρας πάγωσε μονομιάς.
Ο Τέρρυ άρχισε σιωπηλά να ανάβει φωτιά στο τζάκι.
"Έλα εδώ, Κάντυ. Είναι ζεστά."
"Αναμφίβολα..."
Οι φλόγες άρχισαν να χορεύουν στο τζάκι.
Ο Τέρρυ κοίταζε επίμονα την Κάντυ που χάζευε χαρούμενη τις φλόγες.
<Είχα ανάψει και πάλι το τζάκι εκείνο το βράδυ. Έμεινα μαζί της μέχρι το πρωί και μιλήσαμε περί ανέμων και υδάτων.Αλλά ποτέ στη ζωή μου δεν ένιωσα τόσο ολοκληρωμένος όσο εκείνη τη στιγμή.Και δε θα το ζούσα ποτέ αν δεν ήταν η Κάντυ. Ίσως και να την είχα διώξει για πάντα… εκείνη που παράτησε τη δουλειά της για να έρθει εδώ κοντά μου.>
"Είναι πολύ ζεστά. Το τζάκι μου θυμίζει Χριστούγεννα. Χριστούγεννα μέσα στο κατακαλόκαιρο..."
Ο Τέρρυ δεν έπαιρνε τα μάτια του από πάνω της. Έβγαλε τη γλώσσα απότομα κοροιδεύοντας τον εαυτό της. Οι φλόγες χόρευαν στο πρόσωπό του. Κοίταζαν ο ένας τον άλλον σιωπηλά.Τα μάτια του έλαμπαν και η Κάντυ δεν απόφευγε τη ματιά του.
<Τον αγαπώ...> σκέφτηκε η Κάντυ, σα να ξεχείλισε ξαφνικά από το πάθος.<Και… αναρωτιέμαι… αν και ο Τέρρυ… όπως εγώ...>
Προσπάθησε να την αγκαλιάσει... αλλά το χέρι του σταμάτησε απαλά στα μαλλιά της.
"... Αυτή η ρόμπα δεν σου ταιριάζει καθόλου," της είπε με μια βραχνάδα στη φωνή.
"Αχ! Πληγώθηκα."
Η Κάντυ γέλασε και σηκώθηκε.
"Θέλω να γίνω τόσο ελκυστική όσο και η Ελαίηνορ Μπαίηκερ."
"Αυτό είναι αδύνατο."
Σηκώθηκε και ο Τέρρυ.
Η βροχή είχε σταματήσει και ο ήλιος έλαμψε ξανά στο δωμάτιο. Η Κάντυ έβγαλε τη ρόμπα και στάθηκε μπροστά στη βιβλιοθήκη.
"Γουάου, Τέρρυ, είναι όλα θεατρικά βιβλία!"
"Ναι..."Ο Τέρρυ τράβηξε έξω ένα θεατρικό, αλλά το ξαναέβαλε στη θέση του.
<Ναι>
και μετά η Ελαίηνορ Μπαίηκερ τον ρώτησε, "Θα ήθελες να έρθεις στην Αμερική?"Του είπε, "Θέλεις να έρθεις στην Αμερική να σπουδάσεις θέατρο;;;?"
<Αν με είχε ρωτήσει στο παρελθόν, θα είχα πάει σίγουρα...Αν είχα ερωτηθεί πριν γνωρίσω την Κάντυ...>
"Τέλος πάντων, αναρωτιέμαι τι το ενδιαφέρον έχει το θέατρο¨"
"Είναι στ΄αλήθεια ενδιαφέρον. Μπορείς να γίνεις οτιδήποτε στη στιγμή.Τη μια μπορεί να είμαι ένας πρίγκηπας και την άλλη ένας ζητιάνος.Και ίσως ένας δαίμονας που του αρέσουν οι γυναίκες. Γκρρρρ!"
"Αχ! Σταμάτα, Τέρρυ."
Η Κάντυ κυνηγημένη από τον Τέρρυ έτρεξε έξω γελώντας.
"Περίμενε! Θέλω να φάω αυτές τις φακίδες!"
"Τέρρυ, σταμάτα!"
Μάτια που άστραφταν από την οργή κοιτούσαν πίσω από το δέντρο τα παιδιά που έτρεχαν γύρω χαρούμενα.
<Κάντυ! Δε θα σε συγχωρέσω ποτέ! Δε θα αφήσω ποτέ τον Τέρρυ σε εσένα.>
Η Ελίζα πέταξε βίαια στο χώμα το μπουκέτο με τα λουλούδια που έφερνε στον Τέρρυ.
akaliakoukou
RetroMaNiaC
- Joined
- 19 Απρ 2008
- Μηνύματα
- 751
- Αντιδράσεις
- 11
Κράτησα μερικά σημεία που (στο Ελληνικό τουλάχιστον) μάνγκα δεν μεταφέρθηκαν...Juanita είπε:...........
Η Κάντυ έκλεισε τα μάτια. Ήταν έτοιμη να αποκοιμηθεί.
<Τέλος πάντων, αναρωτιέμαι τι να κάνει ο Τέρρυ. Μάλλον, θα πρέπει να είναι ήδη στη Σκωτία...>
Η Κάντυ ήταν χαμένη στις σκέψεις της όταν κάτι χνουδάτο τη γαργάλησε στο πρόσωπο.
"Αν κοιμηθείς εδώ, μπορεί να σε δαγκώσει το φίδι."
"Αχχ! Φίδι?"
Η Κάντυ αναπήδησε τρομαγμένη και είδε τον Τέρρυ να την κοιτά και να γελάει. Με ένα σολιδάγο τη γαργαλούσε.
"Αχ, όχι, Τέρρυ πάντα με ξαφνιάζεις."
Αν και η Κάντυ τον στραβοκοίταζε, η καρδιά της χτυπούσε χαρούμενα.
"Αυτός είναι ο στόχος μου. Εκπλήσσομαι που ακόμα και ένας θηλυκός Ταρζάν φοβάται. Αλλά οφείλω να παραδεχτώ πως το φίδι θα φοβόταν περισσότερο."
"Tέρρυ!"
Αν και τον αγριοκοίταζε δεν μπορούσε να του κρατήσει κακία.Κοιτάχτηκαν και γέλασαν.
"Γιατί ήρθες στην λίμνη? Το βρήκα! Τριγύριζες ψάχνοντας να με βρεις, έτσι δεν είναι?"
"Μα, τι λες? Ήρθα εδώ να διαβάσω αυτό το βιβλίο. Αλλά δεν περίμενα πως θα έχει τέτοιο σαματά."
Χτύπησε ελαφρά με το βιβλίο την Κάντυ στο κεφάλι και κάθησε δίπλα της στο γρασίδι.
...............................
Chapter 4-4�@The Christmas in Summer (natsu no Christmas �^‰Δ‚ΜƒNƒŠƒXƒ}ƒX�j
"Εάν δεν έρθει η Κάντυ, δεν πρόκειται ούτε εκείνος να έρθει ακόμα και αν έλαβε την πρόσκληση."
"Ωχ..."Ο Άρτσυ γύρισε απότομα το κεφάλι του.
<Ο Τέρρυ και η Κάντυ...>
Ο Στήαρ και ο Άρτσυ κοίταξαν ο ένας τον άλλον και χαμογέλασαν ανεπαισθητα.
..................................
"Όπως και να έχει, αυτή η βαλσαμωμένη τίγρη μοιάζει με αληθινή."
Την άγγιξε απαλά...
< Τίγρης, Τ Γρ, Τίγρης>
Η Κάντυ γέλασε με την σκέψη της.
Μια συννεφιασμένη μέρα, ασυναίσθητα έγραψε τα γράμματα Τ Γρ στο παράθυρο.
Ήταν σίγουρο πως τα γράμματα Τ. και Γρ. στο ημερολόγιό της σήμαιναν τα αρχικά του ονόματος Τέρρυ Γράντσεστερ.�
"Τι γράφεις?"
Ρωτήθηκε από την Πάττυ και έσπευσε να σβήσει τα γράμματα βιαστικά.
"Έγραφα την λέξη “Τίγρης”. Eίναι μεγαλοπρεπέστατες, δε νομίζεις;;;Είναι ευκίνητες και δυνατές..."
<Πρόλαβα να κρύψω την αμηχανία μου αλλά η Πάττυ σίγουρα κατάλαβε τα αισθήματά μου.Τίγρης...T�Γρ...Tέρριους... Ναι, ο Τέρρυ μοιάζει με τίγρη.Είναι και οι δύο δυνατοί και ισχυροί.>
.........................................
..........................................
...........................................
"Είναι πολύ ζεστά. Το τζάκι μου θυμίζει Χριστούγεννα. Χριστούγεννα μέσα στο κατακαλόκαιρο..."
Ο Τέρρυ δεν έπαιρνε τα μάτια του από πάνω της. Έβγαλε τη γλώσσα απότομα κοροιδεύοντας τον εαυτό της. Οι φλόγες χόρευαν στο πρόσωπό του. Κοίταζαν ο ένας τον άλλον σιωπηλά.Τα μάτια του έλαμπαν και η Κάντυ δεν απόφευγε τη ματιά του.
<Τον αγαπώ...> σκέφτηκε η Κάντυ, σα να ξεχείλισε ξαφνικά από το πάθος.<Και… αναρωτιέμαι… αν και ο Τέρρυ… όπως εγώ...>
Προσπάθησε να την αγκαλιάσει... αλλά το χέρι του σταμάτησε απαλά στα μαλλιά της.
"... Αυτή η ρόμπα δεν σου ταιριάζει καθόλου," της είπε με μια βραχνάδα στη φωνή.
"Αχ! Πληγώθηκα."
Η Κάντυ γέλασε και σηκώθηκε.
"Θέλω να γίνω τόσο ελκυστική όσο και η Ελαίηνορ Μπαίηκερ."
"Αυτό είναι αδύνατο."
Σηκώθηκε και ο Τέρρυ.
Η βροχή είχε σταματήσει και ο ήλιος έλαμψε ξανά στο δωμάτιο. Η Κάντυ έβγαλε τη ρόμπα και στάθηκε μπροστά στη βιβλιοθήκη.
"Γουάου, Τέρρυ, είναι όλα θεατρικά βιβλία!"
"Ναι..."Ο Τέρρυ τράβηξε έξω ένα θεατρικό, αλλά το ξαναέβαλε στη θέση του.
<Ναι>
και μετά η Ελαίηνορ Μπαίηκερ τον ρώτησε, "Θα ήθελες να έρθεις στην Αμερική?"Του είπε, "Θέλεις να έρθεις στην Αμερική να σπουδάσεις θέατρο;;;?"
<Αν με είχε ρωτήσει στο παρελθόν, θα είχα πάει σίγουρα...Αν είχα ερωτηθεί πριν γνωρίσω την Κάντυ...�>
"Τέλος πάντων, αναρωτιέμαι τι το ενδιαφέρον έχει το θέατρο¨"
"Είναι στ΄αλήθεια ενδιαφέρον. Μπορείς να γίνεις οτιδήποτε στη στιγμή.Τη μια μπορεί να είμαι ένας πρίγκηπας και την άλλη ένας ζητιάνος.Και ίσως ένας δαίμονας που του αρέσουν οι γυναίκες. Γκρρρρ!"
"Αχ! Σταμάτα, Τέρρυ."
Η Κάντυ κυνηγημένη από τον Τέρρυ έτρεξε έξω γελώντας.
"Περίμενε! Θέλω να φάω αυτές τις φακίδες!"
"Τέρρυ, σταμάτα!"
.................
Χουανίτα δεν ξέρω πώς να σε ευχαριστήσω!!!!!
:thanx2: :thanx2: :thanx2:
Συμφωνώ απόλυτα!!!!metsgr είπε:
Με κάλυψες!!
domniki
RetroJunkie™
- Joined
- 16 Mαϊ 2007
- Μηνύματα
- 3.786
- Αντιδράσεις
- 3.047
Νομιζω οτι αυτες οι σκεψεις τους τα συνοψιζουν ολα: η Καντυ τον αγαπαει και αυτος κανει τις επιλογες του ωστε να ειναι μαζι της :heartcloud: Αυτο ειναι ερωτας: να σκεφτεσαι με το "εμεις" :hurrah: Αντε παρασυρθηκα παλι :cheers:Juanita είπε:
nessie
RetroActive
- Joined
- 8 Ιαν 2008
- Μηνύματα
- 358
- Αντιδράσεις
- 29
Juanita, από πού το ξετρύπωσες πάλι αυτό; 
Είναι υπέροχο!!! Νομίζεις ότι ακούς την καρδούλα τους να χτυπάει σε τρελούς ρυθμούς... :hurrah:
Και οι διάλογοί τους είναι σκέτη απόλαυση:
Οι όμορφες εκπλήξεις περιλαμβάνουν και τον Terry, σωστά;
Είναι υπέροχο!!! Νομίζεις ότι ακούς την καρδούλα τους να χτυπάει σε τρελούς ρυθμούς... :hurrah:
:heartcloud: :cheers:Juanita είπε:
:wub:Juanita είπε:
Και οι διάλογοί τους είναι σκέτη απόλαυση:
Juanita είπε:
:animlaugh: :animlaugh: :animlaugh:Juanita είπε:
:cheers: :cheers: :cheers:Juanita είπε:
Οι όμορφες εκπλήξεις περιλαμβάνουν και τον Terry, σωστά;
Juanita
Retro PaTRi@RcH
- Joined
- 23 Οκτ 2007
- Μηνύματα
- 4.263
- Αντιδράσεις
- 381
Chapter 5-2@After falling into the trap (wana ni hamatte^‚ν‚Θ‚Ι‚Ν‚ά‚Α‚Δcj
[Η Κάντυ και ο Τέρρυ πιάστηκαν στην παγίδα της Ελίζας. Η Κάντυ κλείστηκε στη μαθητική φυλακή. O Τέρρυ διατάχτηκε να μείνει στο δωμάτιό του αλλά πέθαινε να βρεθεί κοντά της. Και ενώ καθόταν εκνευρισμένος στο δωμάτιό του ο Στήαρ και ο Άρτσυ όρμησαν μέσα χωρίς να χτυπήσουν την πόρτα. Ο Τέρρυ έμαθε πως η Κάντυ ήταν στη φυλακή.]
"Τέρριους, η Κάντυ έχει υποφέρει πολλά στη ζωή της μέχρι τώρα. Γι αυτό και θέλουμε να είναι ευτυχισμένη. Ελπίζω να συμφωνείς μαζί μου. Πάμε Άρτσυ, δεν υπάρχει λόγος να βρισκόμαστε εδώ."
O Στήαρ τράβηξε τον Άρτσυ από το μανίκι και έκλεισε την πόρτα.
Mόλις έφυγαν, ο Τέρρυ αγριοκοίταξε στο ταβάνι και έβγαλε ένα μακρόσυρτο αναστεναγμό.
<Ω Θεέ μου! Ω Θεέ μου! Δεν ξέρω τι έχει περάσει. Η Κάντυ που γνωρίζω εγώ είναι μιά υιοθετημένη γλυκιά κοπέλα.>
Ο Τέρρυ τράβηξε με δύναμη την κουρτίνα σκίζοντάς την.
<Και τι έχω κάνει εγώ μέχρι τώρα? Το μόνο που έκανα ήταν να εναντιώνομαι στον πατέρα μου αλλά να χρησιμοποιώ τα χρήματά του...
Να πάρει...
Δε θα αφήσω κανένα να βλάψει την Κάντυ!
Δε θα συγχωρήσω ποτέ αυτούς που την έκαναν δυστυχισμένη.>
Η κουρτίνα έπεσε με θόρυβο πάνω στο μπράτσο του.
"Να πάρει... Εγώ πρέπει να σε υπερασπιστώ Κάντυ. Κάντυ, εγώ... εσένα… "
Ο Τέρρυ δάγκωσε δυνατά τα χείλη του και βγήκε έξω από το παράθυρο. Έτρεξε στην φυλακή όσο πιο γρήγορα μπορούσε.Το υγρό γρασίδι θρόιζε σε κάθε του βήμα.
Μια βαθιά σιωπή σαν σε τάφο. Ο Τέρρυ άγγιξε με το πρόσωπό του τον υγρό πέτρινο τοίχο.
<Αναρωτιέμαι αν η Κάντυ είναι εδώ… Αν ήμουν μεγαλύτερος,...> σκέφτηκε ο Τέρρυ.
<Θα έπαιρνα την Κάντυ και θα φεύγαμε από αυτό το σχολείο, λέγοντας “αντίο” γελαστά και θα μπορούσαμε να ζήσουμε μαζί.>
Ο Τέρρυ ακούμπησε στον τοίχο και έκλεισε τα μάτια του.
"Θα μείνω κοντά σου μέχρι το πρωί, Κάντυ."
Μέσα στο βαθύ σκοτάδι, το μόνο που ακουγόταν ήταν το θρόισμα από τα φύλλα που έπεφταν στην αυλή.
Chapter 5-3@The separation (wakare^‚ν‚©‚κj)
Το επόμενο πρωί, οι ψίθυροι για την Κάντυ και τον Τέρρυ ακούγονταν παντού στο σχολείο.
"Άκουσα πως συναντήθηκαν εχτές στο στάβλο !"
"Η Κάντυ μάλλον είναι στη φυλακή."
"Το λογικό είναι να αποβληθεί από το σχολείο αφού έκανε τέτοια ανήθικα πράγματα."
Όποτε η Άννυ και η Πάττυ άκουγαν τα άλλα παιδιά να μιλούν ψιθυριστά κοίταζαν η μία την άλλη με λυπημένο ύφος. Δεν πίστευαν τις διαδόσεις για την Κάντυ και τον Τέρρυ, αλλά δεν ήξεραν και τι να κάνουν. Σκέφτονταν μόνο πόσο αναποτελεσματική ήταν κάθε τους κίνηση και αυτό τις στενοχωρούσε περισσότερο.
[Ο Τέρρυ πήγε να δεί την αδερφή Γκρέυ και να συζητήσουν για τη συμπεριφορά τους. Η αδερφή Γκρέυ αποδοκίμασε τα παράπονά του. Ο Τέρρυ της ανακοίνωσε πως θα έφευγε εκείνος από το σχολείο αντί για την Κάντυ. Έτσι, η Κάντυ θα μπορούσε να βγει από τη φυλακή και να παραμείνει στο δωμάτιό της. Αργότερα, η Κάντυ επισκέφτηκε το δωμάτιο του Τέρρυ και βρήκε το σημείωμά του. Άκουσε κάποιον απ΄έξω να λέει πως ο Τέρρυ θα έφευγε από το Λονδίνο νωρίς το πρωί]
<Πρέπει να ακολουθήσω τον Τέρρυ... Πρέπει να τον βρω και να του πω, "Μην πας πουθενά!">.
Η Κάντυ πήδηξε από το μπακλόνι στο δέντρο.
<Αν πάω εκεί, ίσως προλάβω το πλοίο πριν σαλπάρει την αυγή.>
Η Κάντυ βγήκε έξω από το σχολείο ψάχνοντας πυρετωδώς μια άμαξα.
"Γρήγορα! Πηγαίνετε προς το λιμάνι, γρήγορα !"
"OK! Πάμε!"
Ο αμαξάς μαστίγωσε το άλογο και η άμαξα άρχισε να τρέχει στους δρόμους μέσα στα σκοτάδια. Η Κάντυ προσευχόταν.
<Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ Θεέ μου, κάνε με να τον δω έστω για μια στιγμή. Δεν του έχω πει...>
Τα δάκρυα συνέχιζαν να κυλάνε από τα μάτια της εμποδίζοντάς την να προσεύχεται.
<“Ναι, ποτέ δεν μπόρεσα να το εξομολογηθώ”… "Σ’ αγαπώ.">
Το λιμάνι ήταν νωτισμένο από την ομίχλη. H Kάντυ έτρεξε απελπισμένα μέχρι τα κάγκελα του λιμανιού.
"Τέρρυ! Τέρρυ! Μη φεύγεις!"
Έβλεπε το πλοίο να ξεμακραίνει. Αν και ήταν μακρυά μπορούσε ακόμη να το δει.
<Αν δεν υπήρχε η θάλασσα, θα μπορούσα να τρέξω κοντά του...>
"Τέρρυ! Τέρρυ..."
Το πλοίο ολοένα και απομακρυνόταν από εκείνη. Η φωνή της χάθηκε σε ένα σφύριγμα.
<Γιατί φεύγεις, Τέρρυ;;; Νομίζεις πως επειδή αποβλήθηκες από το σχολείο αντί για μένα θα ήμουν χαρούμενη γι αυτό?! Υπάρχει κάτι που θέλω να κάνω...>
Νόμιζε πως άκουσε τη φωνή του.
<Είναι αλήθεια, Τέρρυ, εγώ...>
Η Κάντυ κοίταξε δακρυσμένη προς το πλοίο. Η ομίχλη σιγά σιγά διαλυόταν.Το πλοίο έλαμψε στην αντανάκλαση της ανατολής. Το πλοίο με τον Τέρρυ τραβούσε προς το φως.
<Τέρρυ... Άρχισες να ορίζεις το δικό σου μονοπάτι... Θέλω να βρω και εγώ το δικό μου όπως και εσύ...Τότε είμαι σίγουρη πως μια μέρα θα ξαναβρεθούμε. Είναι αδύνατο να μη μπορούμε να βρεθούμε, όσο θα ζούμε...>
Το πλοίο που μετέφερε τον Τέρρυ στην Αμερική τυλίχτηκε στο φως και χάθηκε από τα μάτια της Κάντυ.……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………Όταν επέστρεψε στο σχολείο, άνοιξε το ημερολόγιό της και έγραψε τα εξής:( Ο Τέρρυ αναφέρεται ως Τ.Γ.)
<Τα λόγια δεν επαρκούν για να εκφράσω όσα νιώθω για τον Τ.Γ. Μου έδωσε τόσες όμορφες αναμνήσεις και τώρα έφυγε . Όχι, δε θέλω να λέω μόνο “αναμνήσεις” και πως “έφυγε”.
Πιστεύω πως θα συναντηθούμε ξανά κάποια μέρα.
Τ.Γ. θα φυλάξω μέσα μου προσεκτικά τα αισθήματά μου για σένα. Αλλά Τ.Γ. μη μου θυμώσεις. Αν και σε απέβαλαν αντί για μένα και με υπερασπίστηκες, θα φύγω και εγώ από αυτό το σχολείο. Γιατί καταλαβαίνω πως το μονοπάτι της ζωής μου σε αυτό το χώρο σταματά εδώ. Αν έμενα, το μέλλον μου θα ήταν εξασφαλισμένο. Αλλά έμαθα πως δε θα είμαι και ευτυχισμένη.
Θέλω να ανακαλύψω το δικό μου δρόμο.
Αυτό μου το έμαθες εσύ, Τ.Γ.
Σ’ ευχαριστώ Τ. Γ. και επέτρεψέ μου να το φωνάξω με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου:
“Τέρριους, σε αγαπώ όσο κανέναν άλλον”.>
Η Κάντυ τελειώνοντας, έκλεισε το ημερολόγιο και το έστειλε στον Μεγάλο θείο Γουϊλλιαμ.
Έπειτα είπε:
“Τέρρυ, θα κρατήσω τη γραβάτα σου μέχρι την ημέρα που θα συναντηθούμε ξανά.”
(ήταν εκείνη με την οποία έδεσε το χέρι της στη γιορτή του Μάη)
Έβαλε τη γραβάτα στην τσάντα της, έκλεισε την πόρτα πίσω της και έφυγε από το Κολέγιο αναπολώντας τις όμορφες στιγμές που έζησε.
[Η Κάντυ και ο Τέρρυ πιάστηκαν στην παγίδα της Ελίζας. Η Κάντυ κλείστηκε στη μαθητική φυλακή. O Τέρρυ διατάχτηκε να μείνει στο δωμάτιό του αλλά πέθαινε να βρεθεί κοντά της. Και ενώ καθόταν εκνευρισμένος στο δωμάτιό του ο Στήαρ και ο Άρτσυ όρμησαν μέσα χωρίς να χτυπήσουν την πόρτα. Ο Τέρρυ έμαθε πως η Κάντυ ήταν στη φυλακή.]
"Τέρριους, η Κάντυ έχει υποφέρει πολλά στη ζωή της μέχρι τώρα. Γι αυτό και θέλουμε να είναι ευτυχισμένη. Ελπίζω να συμφωνείς μαζί μου. Πάμε Άρτσυ, δεν υπάρχει λόγος να βρισκόμαστε εδώ."
O Στήαρ τράβηξε τον Άρτσυ από το μανίκι και έκλεισε την πόρτα.
Mόλις έφυγαν, ο Τέρρυ αγριοκοίταξε στο ταβάνι και έβγαλε ένα μακρόσυρτο αναστεναγμό.
<Ω Θεέ μου! Ω Θεέ μου! Δεν ξέρω τι έχει περάσει. Η Κάντυ που γνωρίζω εγώ είναι μιά υιοθετημένη γλυκιά κοπέλα.>
Ο Τέρρυ τράβηξε με δύναμη την κουρτίνα σκίζοντάς την.
<Και τι έχω κάνει εγώ μέχρι τώρα? Το μόνο που έκανα ήταν να εναντιώνομαι στον πατέρα μου αλλά να χρησιμοποιώ τα χρήματά του...
Να πάρει...
Δε θα αφήσω κανένα να βλάψει την Κάντυ!
Δε θα συγχωρήσω ποτέ αυτούς που την έκαναν δυστυχισμένη.>
Η κουρτίνα έπεσε με θόρυβο πάνω στο μπράτσο του.
"Να πάρει... Εγώ πρέπει να σε υπερασπιστώ Κάντυ. Κάντυ, εγώ... εσένα… "
Ο Τέρρυ δάγκωσε δυνατά τα χείλη του και βγήκε έξω από το παράθυρο. Έτρεξε στην φυλακή όσο πιο γρήγορα μπορούσε.Το υγρό γρασίδι θρόιζε σε κάθε του βήμα.
Μια βαθιά σιωπή σαν σε τάφο. Ο Τέρρυ άγγιξε με το πρόσωπό του τον υγρό πέτρινο τοίχο.
<Αναρωτιέμαι αν η Κάντυ είναι εδώ… Αν ήμουν μεγαλύτερος,...> σκέφτηκε ο Τέρρυ.
<Θα έπαιρνα την Κάντυ και θα φεύγαμε από αυτό το σχολείο, λέγοντας “αντίο” γελαστά και θα μπορούσαμε να ζήσουμε μαζί.>
Ο Τέρρυ ακούμπησε στον τοίχο και έκλεισε τα μάτια του.
"Θα μείνω κοντά σου μέχρι το πρωί, Κάντυ."
Μέσα στο βαθύ σκοτάδι, το μόνο που ακουγόταν ήταν το θρόισμα από τα φύλλα που έπεφταν στην αυλή.
Chapter 5-3@The separation (wakare^‚ν‚©‚κj)
Το επόμενο πρωί, οι ψίθυροι για την Κάντυ και τον Τέρρυ ακούγονταν παντού στο σχολείο.
"Άκουσα πως συναντήθηκαν εχτές στο στάβλο !"
"Η Κάντυ μάλλον είναι στη φυλακή."
"Το λογικό είναι να αποβληθεί από το σχολείο αφού έκανε τέτοια ανήθικα πράγματα."
Όποτε η Άννυ και η Πάττυ άκουγαν τα άλλα παιδιά να μιλούν ψιθυριστά κοίταζαν η μία την άλλη με λυπημένο ύφος. Δεν πίστευαν τις διαδόσεις για την Κάντυ και τον Τέρρυ, αλλά δεν ήξεραν και τι να κάνουν. Σκέφτονταν μόνο πόσο αναποτελεσματική ήταν κάθε τους κίνηση και αυτό τις στενοχωρούσε περισσότερο.
[Ο Τέρρυ πήγε να δεί την αδερφή Γκρέυ και να συζητήσουν για τη συμπεριφορά τους. Η αδερφή Γκρέυ αποδοκίμασε τα παράπονά του. Ο Τέρρυ της ανακοίνωσε πως θα έφευγε εκείνος από το σχολείο αντί για την Κάντυ. Έτσι, η Κάντυ θα μπορούσε να βγει από τη φυλακή και να παραμείνει στο δωμάτιό της. Αργότερα, η Κάντυ επισκέφτηκε το δωμάτιο του Τέρρυ και βρήκε το σημείωμά του. Άκουσε κάποιον απ΄έξω να λέει πως ο Τέρρυ θα έφευγε από το Λονδίνο νωρίς το πρωί]
<Πρέπει να ακολουθήσω τον Τέρρυ... Πρέπει να τον βρω και να του πω, "Μην πας πουθενά!">.
Η Κάντυ πήδηξε από το μπακλόνι στο δέντρο.
<Αν πάω εκεί, ίσως προλάβω το πλοίο πριν σαλπάρει την αυγή.>
Η Κάντυ βγήκε έξω από το σχολείο ψάχνοντας πυρετωδώς μια άμαξα.
"Γρήγορα! Πηγαίνετε προς το λιμάνι, γρήγορα !"
"OK! Πάμε!"
Ο αμαξάς μαστίγωσε το άλογο και η άμαξα άρχισε να τρέχει στους δρόμους μέσα στα σκοτάδια. Η Κάντυ προσευχόταν.
<Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ Θεέ μου, κάνε με να τον δω έστω για μια στιγμή. Δεν του έχω πει...>
Τα δάκρυα συνέχιζαν να κυλάνε από τα μάτια της εμποδίζοντάς την να προσεύχεται.
<“Ναι, ποτέ δεν μπόρεσα να το εξομολογηθώ”… "Σ’ αγαπώ.">
Το λιμάνι ήταν νωτισμένο από την ομίχλη. H Kάντυ έτρεξε απελπισμένα μέχρι τα κάγκελα του λιμανιού.
"Τέρρυ! Τέρρυ! Μη φεύγεις!"
Έβλεπε το πλοίο να ξεμακραίνει. Αν και ήταν μακρυά μπορούσε ακόμη να το δει.
<Αν δεν υπήρχε η θάλασσα, θα μπορούσα να τρέξω κοντά του...>
"Τέρρυ! Τέρρυ..."
Το πλοίο ολοένα και απομακρυνόταν από εκείνη. Η φωνή της χάθηκε σε ένα σφύριγμα.
<Γιατί φεύγεις, Τέρρυ;;; Νομίζεις πως επειδή αποβλήθηκες από το σχολείο αντί για μένα θα ήμουν χαρούμενη γι αυτό?! Υπάρχει κάτι που θέλω να κάνω...>
Νόμιζε πως άκουσε τη φωνή του.
<Είναι αλήθεια, Τέρρυ, εγώ...>
Η Κάντυ κοίταξε δακρυσμένη προς το πλοίο. Η ομίχλη σιγά σιγά διαλυόταν.Το πλοίο έλαμψε στην αντανάκλαση της ανατολής. Το πλοίο με τον Τέρρυ τραβούσε προς το φως.
<Τέρρυ... Άρχισες να ορίζεις το δικό σου μονοπάτι... Θέλω να βρω και εγώ το δικό μου όπως και εσύ...Τότε είμαι σίγουρη πως μια μέρα θα ξαναβρεθούμε. Είναι αδύνατο να μη μπορούμε να βρεθούμε, όσο θα ζούμε...>
Το πλοίο που μετέφερε τον Τέρρυ στην Αμερική τυλίχτηκε στο φως και χάθηκε από τα μάτια της Κάντυ.……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………Όταν επέστρεψε στο σχολείο, άνοιξε το ημερολόγιό της και έγραψε τα εξής:( Ο Τέρρυ αναφέρεται ως Τ.Γ.)
<Τα λόγια δεν επαρκούν για να εκφράσω όσα νιώθω για τον Τ.Γ. Μου έδωσε τόσες όμορφες αναμνήσεις και τώρα έφυγε . Όχι, δε θέλω να λέω μόνο “αναμνήσεις” και πως “έφυγε”.
Πιστεύω πως θα συναντηθούμε ξανά κάποια μέρα.
Τ.Γ. θα φυλάξω μέσα μου προσεκτικά τα αισθήματά μου για σένα. Αλλά Τ.Γ. μη μου θυμώσεις. Αν και σε απέβαλαν αντί για μένα και με υπερασπίστηκες, θα φύγω και εγώ από αυτό το σχολείο. Γιατί καταλαβαίνω πως το μονοπάτι της ζωής μου σε αυτό το χώρο σταματά εδώ. Αν έμενα, το μέλλον μου θα ήταν εξασφαλισμένο. Αλλά έμαθα πως δε θα είμαι και ευτυχισμένη.
Θέλω να ανακαλύψω το δικό μου δρόμο.
Αυτό μου το έμαθες εσύ, Τ.Γ.
Σ’ ευχαριστώ Τ. Γ. και επέτρεψέ μου να το φωνάξω με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου:
“Τέρριους, σε αγαπώ όσο κανέναν άλλον”.>
Η Κάντυ τελειώνοντας, έκλεισε το ημερολόγιο και το έστειλε στον Μεγάλο θείο Γουϊλλιαμ.
Έπειτα είπε:
“Τέρρυ, θα κρατήσω τη γραβάτα σου μέχρι την ημέρα που θα συναντηθούμε ξανά.”
(ήταν εκείνη με την οποία έδεσε το χέρι της στη γιορτή του Μάη)
Έβαλε τη γραβάτα στην τσάντα της, έκλεισε την πόρτα πίσω της και έφυγε από το Κολέγιο αναπολώντας τις όμορφες στιγμές που έζησε.
Juanita
Retro PaTRi@RcH
- Joined
- 23 Οκτ 2007
- Μηνύματα
- 4.263
- Αντιδράσεις
- 381
Για τη μετάφραση από τα ιαπωνικά στα αγγλικά και την ευγενή παραχώρηση του δικαιώματος μετάφρασης στα ελληνικά (λέμε τώρα 
) οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Tarzan Sobokasu (... φακιδομουτράκι ) .
Χωρίς την πολύτιμη εργασία της θα μας ήταν άγνωστο αυτό το κομμάτι της ζωής της Κάντυ έτσι όπως το περιέγραψε η Μιζούκι στη νουβέλα της. Η Μιζούκι εκτός από συγγραφέας ήταν και ποιήτρια (δείτε και τα ποιήματα που μετέφρασε η Ακαλιακούκου) και ανάλογη ποιητική χροιά είχε και στη νουβέλα της. Νομίζω πως το αποτέλεσμα θα ήταν σκάλες ανώτερο αν είχε γίνει απευθείας μετάφραση από τα γιαπωνέζικα στα ελληνικά από κάποιον ειδικό στη χρήση του λόγου. (Όνειρα... πουλιά μου ταξιδιάρικα
)
Οι διαφορές από το μάνγκα είναι ελάχιστες όπως διαπιστώσατε. Και μακάρι να είχε μεταφραστεί και το κομμάτι εκείνο όπου η Κάντυ επιστρέφει από τη Νέα Υόρκη μέχρι τη στιγμή που ανακαλύπτει ποιός είναι ο Πρίγκηπάς της.
Tότε, Χριστίνα μου, είμαι 1000% σίγουρη πως θα παρέμενες Αλμπερτικιά μέχρι τελευταίας ρανίδας, και πολλές Τερρυκιές θα διαπίστωναν πόσο λάθος έκαναν τόσα χρόνια...
(Οι Αντονυκιές είναι εκτός συναγωνισμού καθότι του σογιού )
@ Τarzan Sobokasu για άλλη μιά φορά :thanx2: :thanx2: :thanx2:
) οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Tarzan Sobokasu (... φακιδομουτράκι ) .Χωρίς την πολύτιμη εργασία της θα μας ήταν άγνωστο αυτό το κομμάτι της ζωής της Κάντυ έτσι όπως το περιέγραψε η Μιζούκι στη νουβέλα της. Η Μιζούκι εκτός από συγγραφέας ήταν και ποιήτρια (δείτε και τα ποιήματα που μετέφρασε η Ακαλιακούκου) και ανάλογη ποιητική χροιά είχε και στη νουβέλα της. Νομίζω πως το αποτέλεσμα θα ήταν σκάλες ανώτερο αν είχε γίνει απευθείας μετάφραση από τα γιαπωνέζικα στα ελληνικά από κάποιον ειδικό στη χρήση του λόγου. (Όνειρα... πουλιά μου ταξιδιάρικα
)Οι διαφορές από το μάνγκα είναι ελάχιστες όπως διαπιστώσατε. Και μακάρι να είχε μεταφραστεί και το κομμάτι εκείνο όπου η Κάντυ επιστρέφει από τη Νέα Υόρκη μέχρι τη στιγμή που ανακαλύπτει ποιός είναι ο Πρίγκηπάς της.
Tότε, Χριστίνα μου, είμαι 1000% σίγουρη πως θα παρέμενες Αλμπερτικιά μέχρι τελευταίας ρανίδας, και πολλές Τερρυκιές θα διαπίστωναν πόσο λάθος έκαναν τόσα χρόνια...
(Οι Αντονυκιές είναι εκτός συναγωνισμού καθότι του σογιού )@ Τarzan Sobokasu για άλλη μιά φορά :thanx2: :thanx2: :thanx2:
Να αρχίσω να κλαίω κι εγώ;;ΧΡΙΣΤΙΝΑ είπε:δηλαδή, χάσαμε το καλύτερο;;;;; Άλμπερτ και Κάντυ σε τρυφερα τετ-α-τετ και εξομολογήσεις;;;;
(Τελικά, μόνο στη φαντασία μας θα μείνει το τι μπορεί να παίχτηκε μετά την αποκάλυψη...
)(Πόσο καιρό παίρνει να μάθει κανείς γιαπωνέζικα;; )
