Για την γιορτή της μητέρας και την αγαπημένη Κάρολ
Η Κάρολ είναι πάντα εκεί για όλους, δεν είναι αυταρχική με τα παιδιά της και τα αφήνει να ακολουθήσουν τα δικά τους χνάρια, τη δική τους ζωή ακόμα και σε δύσκολες συνθήκες, μιας και η ζωή όλων είναι δύσκολη. Κανένας δρόμος δεν είναι ανθοστόλιστος. Τα αφήνει ελεύθερα να επιλέξουν μόνα τους τον δρόμο ακόμα και να φάνε τα μούτρα τους, δεν είναι παρεμβατική, με το παράδειγμά της τα καθοδηγεί χωρίς να φαίνεται. Είναι και φιλελεύθερη αφού μεγαλώνει με απόλυτη ισότητα τόσο τα κορίτσια, όσο και τον 'Αλμπερτ (Η Λώρα πχ. πηγαίνει για ψάρεμα και κάνει εξερευνήσεις στην φύση, ιππεύει κτλ.) Δεν είναι φαντασμένη διόλου κι έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με την ψωροπερήφανη
Χάριετ Όλσεν, που κάνει λάθη όλη την ώρα και παραχαϊδεύει την Νέλυ και τον Γουΐλι μέχρι αηδίας. Η Χάριετ κομπάζει συνέχεια για τις ανύπαρκτες επιτυχίες των παιδιών της, η Κάρολ ποτέ αν και η Μαίρη συνέχεια κερδίζει σε σχολικούς διαγωνισμούς.
Πολύ διαφορετικές οι δύο αυτές γυναίκες, δυο τελείως διαφορετικά είδη και πρότυπα μητέρας. Η μια ήρεμη, αξιολάτρευτη, η άλλη υστερική και επιδειξιομανής. Είναι ηρωίδα η Κάρολ, ακόμα και όταν η Μαίρη τυφλώνεται, πνίγει τον πόνο της και τη βοηθά αθορυβα μα ουσιαστικά. Είναι δίπλα στην τυφλή κόρη της χωρίς να της μεταφέρει το δικό της άγχος και τον δικό της προβληματισμό. Είναι τρυφερή, αγαπητή στους γείτονές της, με τον καλό λόγο πάντα στα χείλη και ήδη περνά πολλά.
Όντας από μια φτωχή οικογένεια, στερείται πολλά υλικά αγαθά, σαν γυναίκα κι αυτή, μα δεν ζητά τίποτα, ούτε λούσα, ούτε στολίδια, αρκείται στα απλά πράγματα, στην πρόνοια του Θεού και στη φύση. Αν και βαθιά χριστιανή, δεν καταπιέζει τα παιδιά της πάνω στο θέμα αυτό, τους μαθαίνει να είναι ουσιαστικά καλοί χωρίς τυμπανοκρουσίες, τύπους, μοιρολατρεία και ηθικισμό.
Δασκάλα στο επάγγελμα, αγαπά, λατρεύει τα παιδιά και θέλει το καλό τους, μια πραγματικά γλυκιά εκπαιδευτικός με προοδευτικές για την εποχή αντιλήψεις, διδάσκει ακόμα και στην Αλάσκα τον καιρό της χρυσοθηρίας που το δόγμα είναι "ο θάνατός σου, η ζωή μου". Κι όμως τα καταφέρνει κι εκεί. Ξέρει να θυσιάζεται όσο λίγες μητέρες για τα παιδιά όλου του κόσμου. Δεν είναι καλοπερασάκιας και φιλοτομαρίστρια μα μια υπέροχη μητρική μορφή, άνθρωπος πρώτα από όλα και μετά μητέρα.
Η σειρά γι' αυτό κέρδισε τις ψυχές όλων των ανθρώπων γιατί μας παρουσιάζε τόσο γλυκά και όμορφα πρότυπα ανθρώπων που για κάτι πάλευαν και δεν ήταν εγκλωβισμένοι στο "εγώ" τους αλλά στο "εμείς". Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από την Κάρολ ως δίδαγμα είναι πως δεν επιβάλλεται στον άλλον ούτε ως μάνα, ούτε ως δασκάλα, ούτε ως σύζυγος, ούτε ως πολίτης, δεν ασκεί βία για κανέναν λόγο. Αφήνει τους ανθρώπους ελεύθερους και τους μαθαίνει να είναι ανεξάρτητοι!
Να προσθέσω πως η Κάρολ ήταν αληθινό πρόσωπο και η τυφλή Μαίρη και φυσικά και η αφηγήτρια η μικρή
Λώρα που όλοι λατρέψαμε και γίνεται μετά συγγραφέας. Η Καρολαιν Ινγκλς ήταν μια αξιοθαύμαστη γυναίκα στην κυριολεξία και ένα ιστορικό πρόσωπο που άφησε φωτεινό παράδειγμα μητέρας πίσω της. Είχε άλλωστε παιδί με ειδικές ανάγκες που του έδωσε ώθηση να φοιτήσει σε σχολείο τυφλών και να μην τα παρατήσει στη ζωή. Η αληθινή Μαίρη δεν παντρεύτηκε ποτέ, έγινε όμως δασκάλα τυφλών παιδιών αργότερα και πέτυχε πάρα πολλά.