Το 1982 αγόρασα στη Γερμανία μία ηλεκτρική γραφομηχανή OLYMPIA ιαπωνικής κατασκευής με σκοπό να γράφω τις εργασίες στο πανεπιστήμιο. Ήταν από τις πρώιμες ηλεκτρικές, χωρίς δηλαδή κεφαλή με μαργαρίτα ΄ή σφαίρα, αλλά δούλευε με τους μοχλούς, όπως οι χειροκίνητες και ήταν πολύ επίπεδη. Έγραφε κανείς κτυπώντας πολύ απαλά τα πλήκτρα, σε αντίθεση με τις χειροκίνητες, έπαιρνε δε δίχρωμη τανία (μαύρο-κόκκινο). Από το 1984 είχαμε πλέον υπολογιστές, οπότε την παρόπλισα. Την έφερα μαζί μου στην Ελλάδα (δεν πετάω τίποτε) αλλά το 1995 την είχα στη θήκη της στο γραφείο όπου δούλευα και ένα βράδυ μπήκαν κλέφτες και μαζί με άλλα πράγματα την πήραν. Θα την νόμισαν για λάπτοπ...... Θα ήθελα πολύ να την έχω, λόγω και αναμνήσεων της φοιτητικής ζωής.
Πριν δύο χρόνια υπακούωντας με χαρά σε παράκληση της κόρης μου που ήθελε μία γραφομηχανή για διακόσμηση, βρήκα σε τοπικό παζάρι μία γερμανική Princess της εταιρείας Keller & Knappich GMBH με έδρα το Augsburg (διακριτικός τίτλος της εταιρείας: KUKA). Είναι σε εξαιρετική κατάσταση και πλήρως λειτουργική, πολύ λεπτή για να μεταφέρεται εύκολα (φορητή), η θήκη της έχει εσωτερικό χώρισμα για αποθήκευση χαρτιού και έχει τις οδηγίες χρήσεως. Μου έκαναν εντύπωση οι πολλές ρυθμίσεις που διαθέτει όπως μέγεθος χαρτιού, επιλογή απόστασης σειρών κλπ. Από μία μικρή έρευνα στο διαδίκτυο βρήκα ότι η μηχανή αυτή πρέπει να κατασκευάσθηκε μεταξύ 1947 και 1954, δεδομένου ότι στα μοντέλα μετά το 1954 μπήκαν εκτός από το όνομα και τύποι, όπως 100, 200, 300, 400 κλπ. Κυκλοφόρησε σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα με ελληνικούς χαρακτήρες (Τύπος Τ 901)
Η εταιρεία αυτή ιδρύθηκε το 1898 και κατασκεύαζε αρχικά λάμπες ασετυλίνης. Αναπτύχθηκε στη συνέχεια και μέχρι πριν τον Β' ΠΠ κατασκεύαζε ηλεκτροσυγκολλήσεις και μεγάλα ντεπόζιτα νερού και απορριματοφόρων. Μετά τον πόλεμο κατασκεύαζε αρχικά γραφομηχανές με το όνομα Princess και πλεκτομηχανές και στη συνέχεια αυτόματες μηχανές συγκολλήσεων, εξοπλισμό στρατιωτικών οχημάτων και από το 1973 ρομπότ για βιομηχανικές συγκολλήσεις. Σήμερα την έχει εξαγοράσει η κινέζικη MIDEA Group.
Η εταιρεία σταμάτησε την παραγωγή γραφομηχανών το 1968, όπου πούλησε τον σχετικό εξοπλισμό κατασκευής στη Βουλγαρία που συνέχισε να παράγει τις γραφομηχανές με το όνομα Maritza.
Η διαφορά σε αυτήν την παλιά γραφομηχανή είναι ότι τα πλήκτρα ήταν σκληρά, οπότε για κάποιον που ξέρει τυφλό σύστημα, το περιθώριο λάθους ήταν πολύ μικρότερο αλλά φυσικά ήταν και πολύ δύσκολο το παραμικρό λάθος να διορθωθεί... Ίσως και να χρειαζόταν να ξαναγραφεί όλη η σελίδα.... Μετά οι ηλεκτρονικές ήταν πολύ πιο εύκολες και είχαν διορθωτική ταινία... Ήταν πολύ πιο μαλακές και δεν κούραζαν τα χέρια ιδιαίτερα... Τώρα φυσικά με τους υπολογιστές, τα λάθη διορθώνονται πανεύκολα και η ταχύτητα γραφής για μένα που ξέρω τυφλό, είναι πάρα πολύ μεγάλη γιατί δεν έχω το φόβο μην κάνω λάθος....
