Το τελευταίο ψέμα [Κακογιάννης]

[domniki]

Το τελευταίο ψέμα (1958 )

Retro DB: http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%A4%CE%BF_%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%BF_%CF%88%CE%AD%CE%BC%CE%B1

Χθες είχε στο STAR μια παλια ελληνικη ταινια, που ειχα πανω απο 15 χρονια να δω. Ηταν "Το τελευταιο ψεμα", σε σκηνοθεσια του Μιχαλη Κακογιαννη, με τους Ελλη Λαμπετη, Μιχαλη Νικολινακο, Δημητρη Παπαμιχαηλ, Ελενη Ζαφειριου, κ.α.

Η ταινια αναφερεται σε μια ξεπεσμενη Αθηναικη αριστοκρατικη οικογενεια, που προσπαθει με καθε τροπο να κρυψει την φτωχεια της και να συνεχισει με καθε μεσο να ζει πλουσιοπαροχα.

Την κορη της οικογενειας υποδυεται η υπεροχη Ελλη Λαμπετη. Και μονο η παρουσια της στην οθονη ειναι αρκετη για να κρατησει τον θεατη. Και μονο η φωνη της μπορει να συγκινησει. Δεν χρειαζεται να προσπαθησει πολυ η Λαμπετη, ή ισως φαινεται σαν να μην χρειαζεται να προσπαθησει, σαν να γεννηθηκε πραγματικα κορη της οικογενειας που θυσιαζει τα αισθηματα της και τσαλαπατα τις ευαισθησιες της για να υπακουσει στις προσταγες της μεγαλομανους μητερας της αλλα και στη δικια της αδυναμια να συμβιβαστει με λιγοτερα υλικα αγαθα αλλα περισσοτερη αγαπη.

Την υπηρετρια, προσωπο κλειδι στην υποθεση, παιζει η Ελενη Ζαφειριου, σε εναν ακομα ρολο "χαροκαμενης μανας", που την καθιερωσε στον Ελληνικο κινηματογραφο.

Η σκηνοθεσια του Κακογιαννη θα ελεγα οτι ειναι το κλειδι σ'αυτη την "κλισε" υποθεση. Οι περισσοτεροι, που εχουμε δει ελληνικες ταινιες, μπορουμε ευκολα να μαντεψουμε οτι θα συμβει κατι κακο στο παιδακι της υπηρετριας, οτι η Ζαφειριου θα πεθανει στο τελος -δεν ξερω αν αυτη η ηθοποιος εχει επιβιωσει σεναριακα εστω και σε μια απο τις ταινιες που εχει παιξει-, οτι η Λαμπετη δεν θα "πουληθει" στο χρημα του πλουσιου γαμπρου που ερχεται ως μαννα εξ'ουρανου να τους γλιτωσει απο την οικονομικη κατρακυλα. Ομως και παλι οι ερμηνειες των ηθοποιων με σταματησαν απο το να κλεισω την τηλεοραση ή να αλλαξω σταθμο, παρολο τον κακο ηχο (η ταινια ειναι του 1958 ) και τις ξεθωριασμενες αποχρωσεις του γκρι στην οθονη (φυσικα ειναι ασπρομαυρη). Ισως να ειναι το γεγονος οτι ειμαι θαυμαστρια της Λαμπετη και του Κακογιαννη. Ισως οτι νοσταλγησα τα χρονια που αυτη η ταινια προβαλλοταν καθε που πλησιαζε Δεκαπενταυγουστος, εξαιτιας των σκηνων με το προσκυνημα στην Τηνο. Ισως παλι γιατι ηθελα να συγκινηθω απο αληθινα πραγματα και αισθηματα. Σε καθε περιπτωση παντως, η ταινια αγγιζει τον θεατη και συγκινει ακομα και μετα απο 50 χρονια απο την πρωτη της προβολη. Ειναι αυτο που ονομαζουμε κλασικη.

Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κακογιάννης

Παίζουν: Έλλη Λαμπέτη, Μιχάλης Νικολινάκος, Αθηνά Μιχαϊλίδου, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Ελένη Ζαφειρίου, Μηνάς Χρηστίδης, Γιώργος Παππάς, Ζωρζ Σαρρή, Δέσπω Διαμαντίδου, Μαίρη Χρονοπούλου, Δέσποινα Νικολαϊδου, Νίκος Κούρκουλος

Παραγωγή: Φίνος Φιλμ

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Διάρκεια: 112'

Διακρίσεις:

* Επίσημη Συμμετοχή Φεστιβάλ Καννών 1958

* Επίσημη Συμμετοχή Φεστιβάλ Μελβούρνης 1959

* Επίσημη Συμμετοχή Φεστιβάλ Σαν Φρανσίσκο 1959

 

[Juanita]

Την ταινία έτυχε να τη δω και εγώ κατόπιν προτροπής του ετέρου ημίσεως (που όταν πιάνει το τηλεκοντρόλ στο χέρι... πάσα αρχή παυσάτω... )

Η ταινία ήταν από αυτές τις νοσταλγικές, της παλιάς όμορφης Αθήνας... εκείνης της Αθήνας που χαιρόσουν να (τη) ζεις...

Πολύ καλή η ερμηνεία της Λαμπέτη, ειδικά όταν τα μεγάλα της μάτια κατέκλυζαν την οθόνη...

Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση, είναι που διάβασα στο καστ, την παρουσία της Ζωρζ Σαρρή στην ταινία... μιάς από τις πολυαγαπημένες μου συγγραφείς...

Δεν ήξερα πως είχε παίξει και στον κινηματογράφο... :xm:

(θα έλεγα πως είναι η πρώτη αριστερά (όρθια) στην πρώτη φωτογραφία αλλά μου φαίνεται πολύ μεγάλη σ΄αυτή τη φωτό...)

 

[domniki]

Την ταινία έτυχε να τη δω και εγώ κατόπιν προτροπής του ετέρου ημίσεως

Ω, Juanita, εχω τα ιδια γουστα με το ετερον σου ημισυ :cheers:

Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση, είναι που διάβασα στο καστ, την παρουσία της Ζωρζ Σαρρή στην ταινία... μιάς από τις πολυαγαπημένες μου συγγραφείς...

Δεν ήξερα πως είχε παίξει και στον κινηματογράφο... :xm:

(θα έλεγα πως είναι η πρώτη αριστερά (όρθια) στην πρώτη φωτογραφία αλλά μου φαίνεται πολύ μεγάλη σ΄αυτή τη φωτό...)

Δεν νομιζω οτι ειναι αυτη στη φωτογραφια. Οπως αναφερεις, πρεπει να ηταν πολυ πιο νεα το 1958.

 

[mhmerotategiatipino]

Έπαιξε επίσης:

Έγκλημα στα παρασκήνια (1960)

Φεύγω με πίκρα στα ξένα (1964)

Προδοσία (1964)

Happy Day (1976)

βλ. στην ελληνική wikipedia βιογραφικό της

Αλλά για μένα θα παραμείνει αξέχαστη σύντροφος των παιδικών μου χρόνων μέσα από τα μοναδικά της βιβλία.

 

[Juanita]

Αλλά για μένα θα παραμείνει αξέχαστη σύντροφος των παιδικών μου χρόνων μέσα από τα μοναδικά της βιβλία.

Σόρρυ για το οφ τόπικ αλλά πρόκειται για μιά μεγάλη μορφή του ελληνικού παιδικού βιβλίου...

Ίδια, αγέρωχη μορφή έως και σήμερα παρά τους μεγάλους πόνους...

Από αυτές, που αισθάνεσαι περήφανος αν τις συναντήσεις στο δρόμο σου...

 

[johnalepou]

Η Ζωρζ Σαρρή έχει παίξει και σε αρκετά θεατρικά έργα,με τελευταίο το 1976 νομίζω.

Με τον Δ.Χορν:

@ ΤΟ ΑΥΓΟ (1960) ,

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΣΚΕΥΕΣ (1961),

ΘΩΜΑΣ Ο ΔΙΨΥΧΟΣ του Άγγελου Τερζάκη (1962)

και Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ (1976)

Mε τον Α.Αλεξανδράκη:

@ ΠΙΚ ΝΙΚ (1956) ,

Η ΕΚΤΗ ΕΝΤΟΛΗ (1957)

και ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ (1963)

@ ΗΛΕΚΤΡΑ (1962)

@ ΟΡΕΣΤΕΙΑ (1962)

@ ΜΗΔΕΙΑ (1963)

@ Ο ΠΥΡΓΟΣ (1964) με τον Νίκο Κούρκουλο και την Άννα Φόνσου

@ Η ΝΥΦΗ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ (1966) με την κυρία Κατερίνα

 

[Rapide]

Δεν ήξερα πως είχε παίξει και στον κινηματογράφο... :xm: (θα έλεγα πως είναι η πρώτη αριστερά (όρθια) στην πρώτη φωτογραφία αλλά μου φαίνεται πολύ μεγάλη σ΄αυτή τη φωτό...)

Όχι άπλως έχει παίξει, έχει βραβευθεί δύο φορές στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με το βραβείο β' γυναικείου ρόλου, για τις ταινίες: Έγκλημα στα παρασκήνια (1960) και Οι προστάτες (1973).

Μάλλον η πρώτη αριστερά, στη φωτογραφία, είναι.

 

[Wally]

Φιλε/η Rapide πιστευω οτι στη RetroDB θα εισαι στο "στοιχειο" σου

 

[Artemis]

Την ειδα προσφατα μεσω ιντερνετ. Το μονο που μου εμεινε ηταν δυο σκηνες πρωτων οτι η Λαμπετη πουλησε την υπηρετρια της αφηνοντας την αφραγκη στο χωριο της μη δινοντας της τα χρηματα που ουσιαστικα ηταν δικα της μιας και τα ειχε δουλεψει ενω ηξερε οτι ηταν μονη της και αβοηθητη με ενα αρρωστο παιδι και ενω η τελευταια την ειχε σαν κορη της. Και στο τελος στην Παναγια της Τηνου οντας μετανιωμενη φωναζει <<Αφηστε με να περασω το παιδι μου ειναι αρρωστο>> Η ερμηνεια της απιθανη αν και την βρισκω υπερβολικη δεν στεκομαι εκει.

 

[Bambinella]

Πολυ ομορφη ταινια με θαυμασιες ερμηνειες απο ολους τους ηθοποιους. Ξεχωριζω του Μηνα Χρηστιδη - που ειναι συγκλονιστικος οπου κι αν τον εχω δει - της Λαμπετη, και της Ζαφειριου.

Η μουσικη του Χατζιδακι εξοχη, προσδιδει πιστα την ατμοσφαιρα και το συναισθημα που κυριαρχει σε ολη τη διαρκεια του εργου.

Ενα τεχνικο ζητημα που με απασχολει σε αυτη την ταινια ειναι ο ηχος της, που νομιζω οτι σε αντιθεση με τις αλλες ταινιες της Φινος Φιλμ, δεν ειναι συγχρονος. Κατι τετοιο γινεται αντιληπτο συνεχως, αλλα ιδιαιτερα στη σκηνη με την κρουαζιερα.

Η Ζωρζ Σαρρη ηταν παντα πολυ καλη στους ρολους της, αλλα εμενα μου εμεινε αξεχαστη στον Ανθρωπο του Τραινου, στο πλαι της Αννας Συνοδινου. Σε καμμια απο τις παραπανω φωτογραφιες δεν την ειδα, γι' αυτο παραθετω μια που πιστευω πως ειναι κοντα χρονολογικα με το Τελευταιο Ψεμμα.

 

[Bambinella]

Eνα μικρο αποσπασμα απο τη θαυμασια ταινια...

http://www.youtube.com/watch?v=KX3C5SFR3bs

 

[Domenica]

Οταν μας πιάνει η νοσταλγια για τις παλιές καλές εποχές έρχονται τα αριστουργήματα του Κακογιάννη για να βάλουν τα πράγματα στην θέση τους. Το φινάλε με είχε στοιχειώσει ποσο μάλλον που εχω δει σκηνές απειρου κάλλους σε αρκετούς Δεκαπενταυγουστους στην Τηνο με μαυροφορούσες, αρρώστους κτλ. Η Λαμπέτη θα μπορούσε να ειχε κάνει και διεθνη καριέρα, υπέροχη ηθοποιος.

 

[αριαδνη]

Μια ταινια με αέρα παλιού Χόλυγουντ και ελληνική φωνή, όλα συντελούν σε αυτό, το ξεθωριασμένο σπίτι με τα παλια κηροπήγια και τις εικόνες και τα παλια ενθυμια, τις μουντες κουρτίνες τα πολλά μπουκαλια του ουσκι, το ασπρόμαυρο της εικόνας, οι μορφές του Παππά, του Νικολινάκου, της Λαμπέτη αλλα και της μητερας - μην μου πείτε πως είναι η Σαρρή; Υπεροχη ερμηνεία,ίσως η καλύτερη της ταινίας μετα της Λαμπετη! Ειδικά ο Νικολινάκος και η Λαμπέτη, έχουν την στόφα σταρ του Χολυγουντ!

Μα να παιζει τόσο καλά την ξεπεσμένη και ξιπασμένη αριστοκράτισσα!!!, αν ειναι δυνατόν με τον ερχομό της Κατερινας να επιμενει στα δικά της τα περασμένα μεγαλεία και να κοιτα αφ' αψηλού την υπηρετρια, οντας στην ιδια οικονομικη κατασταση με κεινη. Πως την κοιταζει, οταν η Χλοη της ζητα συγνωμη για να δικαιολογησει τα αδικαιολόγητα σαν πλάσμα δευτερας κατηγοριας, μια γυναίκα που της εχει δουλέψει χρόνια με αγάπη και αυταπάρνηση, αμισθη τον τελευταίο καιρό- Μα γιατι να μην παραδεκτούνε απο την αρχη την οικονομική τους κατάσταση και να ζούνε σε ένα ψεμα; και καλά η μητέρα αλλά και η κόρη!

Δεν θυμάμαι να έχω συγκλονιστεί τόσο πολύ, παρακολουθώντας μια δραματική ταινία και ας εχω λιώσει με τον Ξανθόπουλο! άψογη , νομίζω βραμβευτηκε και όλας!

Μπορει η Χλόη να μην γίνετε πλούσια στο τελος αλλά γινεται άνθρωπος...αρχίζει να βλέπει τα πράγματα με άλλο μάτι..

 

[atanasio]

Το "Τελευταίο ψέμα" είναι αριστούργημα. Καμια άλλη ταινία δεν έδωσε μια τόσο διεισδυτική ματιά στον κόσμο της ελληνικής αστικής τάξης. Τα πάντα στην ταινία αυτή του Μιχάλη Κακογιάννη είναι υψηλού επιπέδου: σκηνοθεσία, σενάριο, μουσική (του Μάνου Χατζιδάκι), φωτογραφία (του τακτικού συνεργάτη του Κακογιάννη, Γουόλτερ Λάσαλι, που πήρε Όσκαρ για τον "Ζορμπά"), σκηνικά (του Γιάννη Τσαρούχη) και βέβαια οι ερμηνείες της Έλλης Λαμπέτη (ο κριτικός των "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς" είχε γράψει ότι ποτέ από την εποχή της Γκάρμπο ο φακός δεν είχε ερωτευτεί τόσο μια πρωταγωνίστρια), του Γιώργου Παππά, του Μιχάλη Νικολινάκου, της έξοχης Αθηνάς Μιχαηλίδου (που παίζει τη μητέρα της Λαμπέτη) και της υπέροχης Ελένης Ζαφειρίου. Η τελευταία σκηνή με τη Λαμπέτη και τον Καϊλα στην Τήνο είναι από τις πιο συγκινητικές του ελληνικού σινεμά.

Υ.Γ. Η Ζωρζ Σαρρή έχει μόνο μια μικρή σκηνή στην ταινία ως αδερφή της μάνας της Λαμπέτη. Δεν είναι στη φωτογραφία για την οποία γίνεται λόγος πιο πάνω.

 

[saintc]

Αφού η εν λόγω ταινία είναι καθαρά παραγωγής Φίνος Φίλμ, γνωρίζει κανείς πώς πήρε τα δικαιώματα η Καραγιάννης Καρατζόπουλος;

 

[hannele]

Σε αυτη την ταινία κανει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ο Βασιλάκης Καϊλας που καθιερωθηκε στη συνεχεια ως το παιδι-θαυμα του ελληνικου κινηματογραφου. Ηταν η πρωτη του ταινία και ήταν τυχαία ανακάλυψη του Μιχάλη Κακογιάννη.

Ο Βασίλης Καϊλας την εποχή εκείνη εμενε με τους γονεις του στην ιδια πολυκατοικία που έμενε η Ελλη Λάμπετη με τον Δημήτρη Χορν (περιοδος που ήταν ζευγάρι) στην οδο Βουλής 38 στο Συνταγμα. Ο πατέρας του ήταν ο θυρωρός της πολυκατοικίας.

Πηγαίνοντας μια μερα ο Κακογιάννης στο σπίτι της Λαμπέτη για να συζητήσει μαζί της για τα γυρισματα της ταινίας "Τελευταίο ψέμα", βλεπει τον μικρό τοτε Βασιλάκη να παίζει στην εισοδο της πολυκατοικίας. Ο μικρός του εκανε εντυπωση και είπε στη Λαμπετη: "αυτό το παιδι θέλω να παίξει στην ταινία". Ετσι ο Κακογιαννης μαζί με την Λαμπέτη επιασαν τον πατερα του Βασίλη και του ζητησαν τον μικρό για το ρολο. Αρχικά ο πατέρας του, οπως ο ιδιος ο Βασίλης Καϊλας ειχε πει κατα καιρους σε συνεντευξεις του, ειχε τον ενδιασμό αν θα μπορει ο μικρός να ανταπεξέλθει στα γυρισματα επειδη ήταν ακομη σε νηπιακή ηλικία. Ομως ο μικρούλης Βασιλης οχι μονο τα καταφερε μια χαρα, αλλα "ανοιγε" πλεον για αυτον μια καριέρα στον ελληνικο κινηματογραφο που τον καθιερωσε ως το παιδι θαύμα!

 

[Κόρκος & Μπίρλας]

Σε αυτη την ταινία κανει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ο Βασιλάκης Καϊλας που καθιερωθηκε στη συνεχεια ως το παιδι-θαυμα του ελληνικου κινηματογραφου. Ηταν η πρωτη του ταινία και ήταν τυχαία ανακάλυψη του Μιχάλη Κακογιάννη. Ο Βασίλης Καϊλας την εποχή εκείνη εμενε με τους γονεις του στην ιδια πολυκατοικία που έμενε η Ελλη Λάμπετη με τον Δημήτρη Χορν (περιοδος που ήταν ζευγάρι) στην οδο Βουλής 38 στο Συνταγμα. Ο πατέρας του ήταν ο θυρωρός της πολυκατοικίας.

Πηγαίνοντας μια μερα ο Κακογιάννης στο σπίτι της Λαμπέτη για να συζητήσει μαζί της για τα γυρισματα της ταινίας "Τελευταίο ψέμα", βλεπει τον μικρό τοτε Βασιλάκη να παίζει στην εισοδο της πολυκατοικίας. Ο μικρός του εκανε εντυπωση και είπε στη Λαμπετη: "αυτό το παιδι θέλω να παίξει στην ταινία". Ετσι ο Κακογιαννης μαζί με την Λαμπέτη επιασαν τον πατερα του Βασίλη και του ζητησαν τον μικρό για το ρολο. Αρχικά ο πατέρας του, οπως ο ιδιος ο Βασίλης Καϊλας ειχε πει κατα καιρους σε συνεντευξεις του, ειχε τον ενδιασμό αν θα μπορει ο μικρός να ανταπεξέλθει στα γυρισματα επειδη ήταν ακομη σε νηπιακή ηλικία. Ομως ο μικρούλης Βασιλης οχι μονο τα καταφερε μια χαρα, αλλα "ανοιγε" πλεον για αυτον μια καριέρα στον ελληνικο κινηματογραφο που τον καθιερωσε ως το παιδι θαύμα!

μονο που σε μια σκηνη που επρεπε να κλαψει, δεν εκλαιγε με τιποτα...

Κι ο πατερας του ειπε στον Κακογιαννη: "Κανε πως με χαστουκιζεις" και ετσι εγινε, μολις ο Βασιλακης ειδε να χτυπουν τον πατερα του, εμπηξε τα κλαματα τοσο πολυ που "γυρισαν υλικο για τρεις ταινιες"

 

[bebelos7]

Συγκλονιστική ταινία, από απόψεως ερμηνειών, σκηνογραφίας, σκηνοθεσίας...Η σκηνή με την Ελένη Ζαφειρίου να φωνάζει για τα λεφτά της και να πεθαίνει στα χέρια των δύο γυναικών είναι από τις πιο έντονες και βίαιες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου...

 

[Nemo]

Το ξύλο στο «Τελευταίο ψέμα»

Οι σκηνές βιαιοπραγίας στο φινάλε της ταινίας του Μιχάλη Κακογιάννη όταν η Ελλη Λαμπέτη και η Αθηνά Μιχαηλίδου δέρνουν τη Ζαφειρίου, καθώς φαίνεται ήταν αληθινές. «Αληθινές, ναι» εξομολογείται η Ζαφειρίου. «Ηταν δε και μισό μισό το ξύλο, για να φαίνεται και από το παράθυρο και από το σαλόνι». Από το πολύ ξύλο σωριάστηκε και αυτό που της έκανε εντύπωση ήταν ότι ενώ ήταν πεσμένη ο Κακογιάννης σήκωσε το φουστάνι της ώστε να φανεί η κάλτσα κάτω από το γόνατο, «πως είμαι λαϊκή γυναίκα. Του λέω "άσ' το το φουστάνι" και μου λέει ο Μιχάλης "άσ' τη να τη δούμε"».

Το ΒΗmagazino παρουσιάζει αποσπάσματα από τη σειρά βιβλίων του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη «Ελληνικό σινεμά σε πρώτο πρόσωπο»


/Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014.

.
>>> Προέλευση

 

[αριαδνη]

Σήμερα νομίζω το μεσημέρι θα έπρεπε να προβάλλουν την ταινία αντί της "οικογένειας Χωράφα" ή ερτ , ανήμερα της Παναγιας , μιας και ή τελευταία σκηνή αναφέρεται στην Μεγαλοχαρη της Τηνου.