Το τρίτο στεφάνι (Κώστας Ταχτσής)

[Gyubrush]

Αν και off topic,σε καποιο ποστ διαβασα για τον "Συμβολαιογραφο" οτι ειναι επισης εξαιρετικο.Δεν μπορω να κρατηθω αλλα ειπαμε...

Αυτο κι αν ειναι μια εντελως ανουσια ιστορια μιας μανας που ζηλευει την κορη της και τα νειατα της και που στο τελος παει με τον γαμπρο της για το υπερμεγεθες πεος του....Ελεος...

Τουλαχιστον το Τριτο Στεφανι εχει σασπενς!

 

[sunset89]

Αν και off topic,σε καποιο ποστ διαβασα για τον "Συμβολαιογραφο" οτι ειναι επισης εξαιρετικο.Δεν μπορω να κρατηθω αλλα ειπαμε...
Αυτο κι αν ειναι μια εντελως ανουσια ιστορια μιας μανας που ζηλευει την κορη της και τα νειατα της και που στο τελος παει με τον γαμπρο της για το υπερμεγεθες πεος του....Ελεος...

Τουλαχιστον το Τριτο Στεφανι εχει σασπενς!

Εγώ ανέφερα το "Συμβολαιογράφο" και δεν είπα εξαιρετικό αυτό, αλλά την "Καγκελόπορτα" του Φραγκιά.

Αν διαβάσεις λοιπόν πιο προσεκτικά το ποστ μου, θα διαπιστώσεις ότι εννοώ πως η ιστορική ραχοκοκαλιά αυτών των μυθιστορημάτων είναι εφάμιλλη, το ιστορικό φόντο, όχι η αξία/αισθητική της υπόθεσης του καθενός.

 

[retrofan]

Η όλη συζήτηση μου έφερε στον νου μία φράση από τη "Βεντάλια της λαίδης Ουέντερμιρ" του Όσκαρ Ουάιλντ.

"Όλοι μας είμαστε κυλισμένοι στην λάσπη αλλά μερικοί από μας κοιτάνε τα άστρα"

 


Στο "Τρίτο Στεφάνι" κανείς δεν κοιτάει τ' άστρα. Ούτε καν νοιάζεται αν υπάρχουν ...

Για τον "Συμβολαιογράφο" του Βασιλειάδη θυμάμαι μόνο την αντίδραση μου στο κλείσιμό του.


-Εμένα κύριε Πρόεδρε, είπε στο δικαστήριο, ο λόγος μου είναι συμβόλαιο.


Και τον έκλεισαν φυλακή.

 


"Και πολύ καλά του έκαναν!" σκέφτηκα εγώ κλείνοντας το βιβλίο. "Ε αι σιχτίρ" :angry:

 

[Domenica]

Νομιζω πως μια δευτερη αναγνωση δειχνει μαλλον το αντιθετο. Ουτε η Νινα ουτε η Εκάβη αποτελουν προτυπα συμπεριφορας αλλα απο την αλλη καμμια τους δεν εχει κανει κακο σε καποιον ηθελημενα και μαλιστα σε εποχες που το να κανεις διάφορα εγκληματα με προσχημα την επιβιωση ηταν απο συνηθες εως και σχεδον αποδεκτο. Το να συνεχιζεις την καθημερινοτητα σου ενω εξω ο κοσμος γκρεμιζεται ειναι μια μορφη του να βλεπεις τα αστερια (πχ και πολλοι ρετρομανεις γραφουν στο εν λογω φορουμ ενω εξω γινεται χαμος!). Ισως οχι ο καλυτερος τροπος αλλα ειναι κατι.

Εξαλλου το βιβλιο τελειωνει με το να μας συστησει τον εγγονο της κυριας Εκαβης απο την κορη της Ελενη, ονειροπολο φοιτητη της Καλων Τεχνων. Θελει να δειξει δηλαδη πως οι επομενοι θα ειναι καλυτεροι και δημιουργικοτεροι απο τους παλιους. Τι καλυτερο?

Παντως γενικα στην νεα ελληνικη λογοτεχνια υπαρχει οντως μια ροπη προς την μικροαστικη μιζερια (βλ. παραπανω ποστς). Δεν ειναι μονο στον Ταχτση.

 

[elephadas]

Ναι, αλλά στη βεντάλια της Λαίδης Windermere αυτός που μίλησε για λάσπες και άστρα ήταν ο λόρδος Darlington (που ήταν και ερωτευμένος, οπότε άλλες λάσπες κι αστέρια εννοούσε, όχι τη μικροαστική μιζέρια). Όταν είσαι λόρδος και δεν αναρωτιέσαι πού θα βρεις να φας αύριο έχεις την πολυτέλεια να σκέφτεσαι για αστέρια. Δεν ξέρω αν οι πλύστρες του και οι αμαξάδες του και οι κατώτερες τάξεις γενικά είχαν την ίδια γνώμη, αλλά ο Wilde δεν ενδιαφέρονταν γι' αυτούς. Μόνο όταν καταστράφηκε η ζωή του και πήγε φυλακή ο ίδιος είδε λίγο τα πράγματα από την άλλη μεριά.

Πάντως για την κριτική της Αλεξίου δεν παραξενεύομαι, γιατί κοίταζε τα πράγματα με αριστερή προοπτική. Εϊναι κάτι ανάλογο με την έχθρα που η αριστερά αντιμετώπιζε το ρεμπέτικο την ίδια εποχή που εκτυλίσσονται τα συμβάντα του Τρίτου Στεφανιού.

 

[retrofan]

Καλή μου Δομινίκη θα διαφωνήσω.

Το retromaniax είναι ένα θεματικά ορισμένο φόρουμ και η παρουσία μας εδώ δεν σημαίνει τίποτα για τη γενικότερη τοποθέτησή μας απέναντι στα πράγματα, ούτε για την όποια ιδεολογία μας ή προβληματισμό μας. Που μπορεί κάλλιστα βέβαια να μην υπάρχουν αλλά αυτό δεν το ξέρεις, δεν το ξέρω, δεν το ξέρουμε . Μερικά ποστς (άντε, αρκετά ποστς ) δεν είναι βιογραφία.

Το "Τρίτο Στεφάνι" όμως είναι βιογραφία. Είναι η πλήρης βιογραφία δύο γυναικών. Κι όχι, ούτε η Νίνα ούτε η Εκάβη έχουν "ηθικό" ανάστημα. Δύναμη ναι, προσαρμοστικότητα σίγουρα, μέχρι εκεί. Η συστηματική υπονόμευση κάθε "ιδέας" διαπερνά όλο το βιβλίο. Ο άντρας της Εκάβης πήγε και πολέμησε με τον Παύλο Μελά όχι για τη Μακεδονία αλλά για να κάνει μπίζνες στη Θεσσαλονίκη, ο αδελφός της Νίνας έγινε κομμουνιστής για να περάσει ακόμα περισσότερο στο περιθώριο και η "αριστερή" απολογία του Δημήτρη στο δικαστήριο με τις ταξικές αιχμές γελοιοποιείται, η θρησκεία εκπροσωπείται από την Ερασμία κι από τους καλόγερους του Αγίου Όρους που "χαρτζιλικώνουν" τον Δημήτρη κλπ. Ξαναλέω ότι όλα αυτά είναι απόλυτα ρεαλιστικά και πολύ εύστοχη η αποδόμηση των ιδεολογημάτων που πήραν στον λαιμό τους ανθρώπους και ταλαιπώρησαν τη χώρα. Το κακό με τον Ταχτσή είναι ότι παίρνει παραμάζωμα όχι μόνο τα ιδεολογήματα αλλά και κάθε είδος ιδέας.

Όσο για το αν η Νίνα και η Εκάβη είχαν κάνει κακό σε ανθρώπους "ηθελημένα", τα πράγματα είναι πολύ σχετικά ... Η συμπεριφορά της Νίνας απέναντι στη Μαρία είναι αισχρή. Ψυχαναλυτικά εξηγήσιμη αλλά αισχρή nevertheless. Γι' αυτό και μ' άρεσε πολύ στη θεατρική μεταφορά με την Κομνηνού που στο τέλος, όταν όλοι οι ήρωες περιτριγυρίζουν τον Άκη - Ταχτσή, έβαλαν τη Μαρία να λέει "γράψε και για μένα, Μαρία να με λες, όλο "τέρας" και "τέρας" με φώναζαν". Και σίγουρα οι κόρες της Εκάβης και ο Θόδωρος θα είχαν πολλά να πουν για το πώς αισθάνονταν με την πλήρη αφοσίωση της μάνας τους στον Δημήτρη (άλλο υλικό για ψυχανάλυση).

Είπαμε, ρεαλιστική και πετυχημένη απεικόνιση μιας πραγματικότητας το "Τρίτο Στεφάνι". Μην του αποδίδουμε όμως και "μηνύματα" που δεν υπάρχουν.

@elephadas γιατί κολλάς ποιος λέει την ατάκα του θείου Όσκαρ; Το ότι είναι ο λόρδος Ντάρλιγκτον που ψάχνει τρόπο να προσεγγίσει την πουριτανή Μάργκαρετ κάνει λιγότερο αληθινή τη σκέψη του και για οποιαδήποτε άλλη περίσταση; Και ποιος είπε ότι οι αμαξάδες ή οι εργάτες ή οι πλύστρες δεν έχουν κι αυτοί το ποσοστό τους (ίδιο φαντάζομαι με κάθε άλλη τάξη ή επαγγελματική κατηγορία) σ' αυτούς που κοιτάνε τ' αστέρια; Δεν είναι πολυτέλεια. Είναι αυτό που ξεχωρίζει τους λίγους από τους πολλούς, αυτούς που προχωράνε λίγο πιο πέρα τη ζωή απ' αυτούς που απλώς την ακολουθούν. Για μένα πάντως, ένα χαρακτηριστικό λογοτεχνικό παράδειγμα ανθρώπου της εργατικής τάξης που "κοιτούσε τ' αστέρια" είναι ο ήρωας του "Διπλού Βιβλίου" του Χατζή

 

[Domenica]

Μα δεν ειπα καλη μου πως οι ανθρωποι που γραφουν εδω κανουν μονο αυτο και δεν περνουν θεση! Ουτε πως δεν εχουν αποψη. Για καλο το ειπα διοτι το φορουμ μου φαινεται ρομαντικο δεν ηθελα να ακουστει σαν προσβολη αλλα σαν επαινος.

Παντως με τον Χατζη σε πιανει μαυρη καταθλιψη-με τον Ταχτση γελας και λιγο. Η αληθεια βεβαια ειναι πως ναι ο Χατζης μιλαει για ονειρα και ιδανικα ενω ο Ταχτσης... Παντως μην ξεχναμε πως τα πραγματα τα βλεπουμε μεσα απο την οπτικη της Νινας και νομιζω πως ο συγγραφεας την σατυριζει αρκετα. Νομιζω παντως πως καμμια παραταξη δεν επιασε το αστειο.

Η Μαρια δεν ακουγεται και πολυ συμπαθητικη ομως, ετσι δεν ειναι?

Εγω παρεπιπτοντος οταν το πρωτοδιαβασα δεν ηξερα καν ποιος ειναι ο Ταχτσης, προσπερασα και την εισαγωγη και οταν αργοτερα ακουσα ολα αυτα τα μυθικα γυρω απο το εργο μου φανηκαν παραξενα σαν να διαβαζαν αλλο βιβλιο απο αυτο που διαβασα εγω.

Κοιτα να δεις-αυτο με τον Παυλο Μελα το χα προσεξει και εγω μονο που μου φανηκε πώς να το πω και μην ακουστει καπως? Να μου φανηκε σωστοτατο διοτι οι ανθρωποι πανε συνηθως στο πολεμο ειτε για να υπερασπιστουν τα κεκτημενα τους ειτε για να αρπαξουν καμια ευκαιρια. Καλως ή κακως οι ιδεαλιστες ειναι λιγοι.

 

[nwntas]

Το τρίτο στεφάνι το διάβασα πριν 6 χρόνια, όταν πήγαινα δευτέρα λυκείου, στα πλαίσια του μαθήματος της λογοτεχνίας (και εδώ δικαιώνω τον stagr ). Από μια λίστα βιβλίων έπρεπε να διαλέξουμε ένα, να το διαβάσουμε και να παρουσιάσουμε την πλοκή, τους ήρωες, τους αφηγηματικούς τρόπους, τη δομή του κειμένου, τα ιστορικά στοιχεία του, και άλλα. Είχα διαλέξει το Τρίτο στεφάνι, γιατί το 2004 είχα πετύχει στον ΑΝΤ1 την τηλεταινία της σειράς που την είχαν βάλει σε επανάληψη με αφορμή τα 15 χρόνια του σταθμού, και μου είχε αρέσει η πλοκή.

Μπορώ να πω ότι αξίζει να το διαβάσει κανείς. Η αφήγησή του είναι αρκετά γλαφυρή, με λόγο που κυλά και με αρκετές εικόνες της καθημερινότητας της εποχής (σε όποιον αρέσουν γενικά οι ιστορίες που σε βάζουν στο κλίμα της εποχής αξίζει να το διαβάσει). Η ιστορία των δύο γυναικών είναι ο βασικός άξονας της αφήγησης, με επιπλέον ιστορίες των διάφορων συγγενών προσώπων τους επιπρόσθετα.

Όμως, ένα πράγμα που κάπως με κούρασε είναι η δομή του, γιατί ξεκινά κάπως απότομα, κόβεται κάπως απότομα. Βέβαια, πάνε χρόνια από τότε που το διάβασα και δεν το θυμάμαι με ακρίβεια, αλλά θυμάμαι το αίσθημα κούρασης σε ορισμένα σημεία για να κρατάω το ρυθμό πότε μιλάει η κάθε γυναίκα. Παρ' ολ' αυτά, θυμάμαι ότι το είχα απολαύσει ως βιβλίο. Όμως, τελικά, γι'αυτό το λόγο, το γεγονός δηλαδή ότι ορισμένες φορές έχανες λίγο τη μπάλα ή ότι τα στοιχεία για κάθε γυναίκα και οι επιμέρους ιστορίες ήταν τόσο πολλές που άντε να τις περιγράψεις, δεν το έκανα εργασία, και στη θέση του έκανα το Ζητείται ελπίς του Σαμαράκη.

Όσο για το θέμα της ομοφυλοφιλίας, μπορεί να έχει ορισμένες αναφορές, αλλά δεν είναι δα και τόσο σοκαριστικές. Φαίνεται, βέβαια, όπως είπε και ο elephadas, σαν να το κάνει λίγο επίτηδες, σα να θέλει κάπως να προκαλέσει, γιατί ορισμένα πράγματα παραείναι συμπτώσεις. Αλλά ακόμα κι έτσι, δεν είναι τόσο ενοχλητικές οι όποιες αναφορές, σα να το μαζεύει παράλληλα, για να μη σοκάρει πολύ. Συμφωνώ στο ότι θα μπορούσε να γράψει πολύ χειρότερα και πολύ πιο γλαφυρά ορισμένα σκηνικά, όπως με τον αδερφό της Νίνας και πώς τον πέτυχε ο θείος τους (όσοι το χουν διαβάσει θα καταλάβουν). Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί λόγο για να μην το διαβάσει κανείς οι όποιες αναφορές ή ο τρόπος ζωής του συγγραφέα.

 

[Nina_Ekavh]

Γενικα λεμε προσωπικες αποψεις,οποτε το παρακατω ειναι απλα μια προσωπικη αποψη!

Η πρωτη μου επαφη με τον Ταχτση εγινε με αποσπασμα απο τα "Ρεστα"οπου βρισκετε στο βιβλιο της 3ης η 2ας λυκειου(δεν θυμαμαι και καλα,εχει περασει καιρος).Με μαγεψε.Οταν λεμε με μαγεψε με μαγεψε!Κατ'αρχας η γραφη του που ειναι αμεση,οπως και ο χαρακτηρας του και δευτερον η ιστορια.Δεν ξερω μου κανε εντυπωση και το ξεχωρισα απ'ολες τις υπολοιπες ιστοριουλες που διαβαζαμε...Για να μην μακρυγορω αφου εψαξα και βρηκα για το Στεφανι οπως και για τον ιδιο πληροφοριες αρχησα να με ενδιαφερει περισσοτερο σαν συγγραφεας...

Οσον αφορα λοιπον το βιβλιο εγω το βρισκω υπεροχο!Μιλαει για μια Ελλαδα που δεν προλαβα,φυσικα,για την Ελλαδα που προσωπικα εγω νοσταλγω και θα ηθελα παρα πολυ να ειχα ζησει.Μιλαει για προσωπα καθημερινα,ξαδερφες μας,θειαδες μας,μαναδες,οικογενειακους φιλους κλπ.Εμενα για εναν περιεργο λογο μου ειναι απιστευτα οικειο...Θελω να προσθεσω,ομως και την αλλη πλευρα.Η μητερα μου,μου ειπε οτι οταν για δευτερη φορα εκδοθηκε το 70 κατι(δεν θυμαμαι ακριβως,ηταν εποχη χουντας)και το πηρε της ηταν ιδιατερα δυσκολο να το διαβασει λογω των πολλων προσωπων και των flash back που εκανε,γιατι ουσιαστικα δεν εχει ως βασικο αξονα το χρονο.Αυτο μου το ανεφερε κι αλλο ενα ατομο που του εδωσα εγω να το διαβασει υστερα απο "πληση εγκεφαλου"που του ειχα κανει.Εγω δεν το επαθα γιατι πριν το διαβασα ετυχε να δω τη σειρα του Αντεννα και ετσι εκανα εικονα τα προσωπα..Να προσθεσω μονο οτι και το τριτο στεφανι εχει μεγαλο μερος απο τη ζωη του συγγραφεα απλα ειναι κεκαλυμενα τα γεγονοτα.Εχω διαβασει σχεδον ολα του τα βιβλια(και τα ποιηματα)και παντου υπαρχουν αυτοβιογραφικες παραστασεις και προσωπα.Στο αρχικο ποστ αναφερθηκε οτι η Εκαβη ηταν η γιαγια του Ταχτση και ειναι ακριβως ετσι.Μονο που,οπως λεγοταν οτι ακροβατουσε στην αληθεια και το ψεμμα,Εκαβη ηταν το ονομα της θειας του και Πολυξενη της γιαγιας του.Τη μανα του την λεγανε Ελλη και ετσι βγηκε το Ελενη.(Αυτα τα γενικα οποιος ενδιαφερεται να εντριφυσει μαζι μου στο μαγικο κοσμο του Ταχτση μου λεει )

Επισης μου κατσε πολυ ασχημα η "κριτικη"της Αλεξιου μονο και μονο γιατι ο Ταχτσης ηταν ενας απτους οποιους την βοηθησαν να γινει αυτο που εγινε και αυτη μιλησε ετσι...Αν θελετε μπορω να μιλησω πιο συγκεκριμενα με παραπομπη απτο βιβλιο του ιδιου.

Επειτα,η παρασταση του 2009 διαφερει σημαντικα απαυτη που πεχτηκε περσυ στο Παλλας.Την ειδα 9 φορες.Τις δυο πρωτες φορες η αληθεια ειναι δεν μου αρεσε καθολου.Δεν μου θυμισε σχεδον σε τιποτα το Στεφανι που ειχα διαβασει και δει στην τηλεοραση.Κι ομως μετα μπορω να πω οτι ημουν τελειως ηλιθια!Το ειδα τελειως επιφανειακα.Και αυτο γιατι δεν ειχα ασχοληθει να δω την ζωη του και να μαθω...Σιγα σιγα οταν διαβαζα την δικη του αυτοβιογραφια(αν κι οπως λενε ισως δεν δημοσιευτικε οπως την εγραψε)και τοτε ειδα τι ακριβως εκανε ο Φασουλης!Ουσιαστικα μετεφερε στοιχεια απτη ζωη του Ταχτση στο θεατρο.Οπως και οτι υπονοει οτι ο Ακης ειναι ο ιδιος ο συγγραφεας.Τον Φασουλη δεν τον συμπαθω καθολου σαν ανθρωπο και ως σκηνοθετη(για ηθοποιο δεν μιλαω καν)πιστευω οτι θελει να κανει πραγματα αλλα δεν του βγαινουν.Να επισημανω οτι η Νενα Μεντη στη παρασταση και του 2009 και την περσυνη λυποθιμησε απο την εξοντωση και ισως αυτο φταιει στο οτι δεν αρεσε σε καποιους συν την σκηνοθεσια του Φασουλη..Τη ραδιοφωνικη εκτελεση δεν την εχω ακουσει κι αποτι ξερω ο Ταχτσης ηθελε και αλλες ηθοποιους για τους ρολους,νομιζω τη Βασιλειαδου για Εκαβη.

@Domenica παροτι πραγματικα αγαπω τον Ταχτση,δεν μπορω να πω οτι,για μενα,εζησε αξιοπρεπως...Ειδικα προς το τελος της ζωης του,[edit] εκανε διαφορα...Ειναι τεραστιο θεμα κι αν θες στο αναλυω...Επισης,για τις γυναικες δεν ηταν συντιριτικος...για μενα ηταν πικραμενος...σε βρισκω διαβασμενο γι αυτο θα σου πω,θυμασαι ενα σημειο που λεει οτι πιστευει οτι οι γυναικες ειναι οι αραχνες της οικογενειας?οτι ουσιαστικα εξουσιαζουν και ευνουχιζουν τους αντρες?το βλεπε πολυ "μητρικα"το θεμα..[edit] εγω κατι τετοιο καταλαβα παντως...[edit] Το σηριαλ νομιζω ηταν πιστη αντιγραφη για μενα αλλα ναι το θεατρο ηταν διαφορετικο...

@elephadas Για αυτο που λες"Ο πρώτος έρωτας της Νίνας, ο πρώτος της άντρας, ο αδερφός της, και ο γιος της κυρα-Εκάβης ήταν ομοφυλόφιλοι. Μια τέτοια σύμπτωση είναι αρκετά απίθανη."να σου πω οτι ειναι συμβολικο...Αντικατοπτριζει την αποτυχια του συγγραφεα στο ξεκινημα της ερωτικης του ζωης..Επισης να σου πω(ασχετως που εγω λατρεψα τη Μεντη ως Νινα και την προτιμω απο Εκαβη)οτι η Νινα ναι ηταν βασταγερη γυναικα και νταρντανα(να μου επιτραπει ο χαρακτηρισμος).

Μιας και εγω δεν γνωριζω την Αθηνα κ Σοφια Σπανουδη θες να μου εξηγησεις τον παραλληλισμο που κανεις,αν δεν σου ειναι δυσκολο?(φυσικα μπορω να το googlαρω αλλα προτιμω την πηγη )

@sunset89 να σου πω την αληθεια...ο τροπος που το παρουσιαζουν ναι και μενα μου φαινεται υπερεκτιμημενος.Αλλα μονο ο τροπος και οχι το βιβλιο αυτο καθαυτο!Σχετικα με τα βιβλια που ειπες για ιστορικο ιρμο,δεν νομιζω οτι ο Ταχτσης ειχε στο μυαλο του να μας δειξει την ιστορια της Ελλαδας.

@ Gyubrush δεν ξερω τι ακριβως περιμενες,αν θες μου λες κιολας,αλλα ειδικα στο ασυναρτητη θα διαφωνισω καθετως.Και η αρχη και το τελος,ειδικα αυτο,ειχαν τεραστια σημασια στην ιστορια!Ισως επειδη μπορει να μην εχει ασχοληθει πολυ με το θεμα να μην το καταλαβες...Για μενα ειναι λαθος να συγκρινεις την Ευτυχια με την Εκαβη καθως ειναι δυο διαφορετικη ρολοι,ασχετως αν εχουν καποια κοινα.

@stargr Παροτι οπως ειπα το αγαπω,πιστευω οτι για το σχολειο δεν κανει καθολου με τη λογικη οτι αν δεν μπορει ο καθηγητης να πει 5 πραγματα παραπανω απτη σχολικη κλασικη βιογραφια που θα χει,δεν νομιζω να μπορεσουν να κατανοησουν στο επακρο τα στοιχεια του βιβλιου.Γιατι το βιβλιο ειναι μικτο με ιστορικα και βιογραφικα στοιχεια.Προσωπικα μου φαινεται πολυ λιγος ο σχολιασμος οτι προκειται απλα για παραλληλισμος με την Ελλαδα...κι οσο για αυτο με την ωμη πραγματικοτητα συμφωνω απολυτως!

@RetroFan Καταρχας γι αυτο "Το κακό με τον Ταχτσή είναι ότι παίρνει παραμάζωμα όχι μόνο τα ιδεολογήματα αλλά και κάθε είδος ιδέας"νομιζω οτι ειναι λογικο να συμβαινει οταν η ζωη του ουσιαστικα ηταν μονιμως στο κενο...και αποτι εχω καταλαβει μαλλον σ ολη του τη ζωη τον απασχολουσε το ερωτικο μερος και οχι οι ιδεες..Οπως εχει πει κι ο ιδιος δεν ασχολουταν με την πολιτικη(να πεις οτι ας πουμε ειχε πολιτικα ιδεωδει)...Δεν ξερω αυτο εξελαβα εγω απτις βιογραφιες του που εχω διαβασει,ισως να μην ειναι κι ετσι.Σαυτο με τη Μαρια που λες διαφωνω.Η Μαρια ειχε κι αυτη απαισια συμπεριφορα προς τη μανα της και η Νινα καλα εκανε που δεν καθοταν,οπως η Εκαβη,να καταπινει οτι ελεγε η μικρη.(οπως η Εκαβη με το Δημητρη)Παντως συμφωνω οτι η πολυ αγαπη σκοτωνει και οτι πιστευω οτι αυτο εφταιγε που ο Δημητρης χαλασε...(και ναι στη παρασταση σου αφηνει ενα αισθημα να πεις ας πουμε"το κακομοιρο αισθανοταν ασχημα που το λεγε μεδουσα και τερας η μανα του"αλλα για μενα δεν ειναι ετσι).

@nwntas Ο Ταχτσης γενικα ηθελε να προκαλει στη ζωη του και το εκανε.Αλλα νομιζω οτι αυτο το σημειο ειναι βαθυτερο απο μια απλη προκληση.

και μια γενικη συγγνωμη για το μακρος του ποστ μου και γιατι πραγματικα οποιος κακομοιρης το διαβασει θα του παρει αρκετη ωρα Χιλια συγγνωμη βρε παιδια με παρεσυρε η χαρα που βρηκα καποιον να μοιραστω τις σκεψεις μου για το εν λογω βιβλιο #) #)

 

[retrofan]

Ωραίο ποστ Νίνα - Εκάβη!!!!

Όντως πρέπει να έχεις μεγάλο θαυμασμό στο έργο του Ταχτσή και φαίνεται να το έχεις ξεκοκκαλίσει

Θα επανέλθω μόνο σ' ένα σημείο. Στη Μαρία και στη σχέση της με τη Νίνα. Η Μαρία εμφανίζεται στο "Τρίτο Στεφάνι" ως καρικατούρα. Άσχημη, νευρωτική, επιτίθεται με υστερικό τρόπο στους πάντες (μάνα, πατριούς, συγγενείς). Σε όλο το βιβλίο, δεν υπάρχει ούτε μία λέξη που να την περιγράφει με κάπως θετικά χρώματα, ακόμα κι όταν ήταν παιδί, νήπιο, στην ηλικία τέλος πάντων που θα περίμενες ότι θα προξενούσε μια συμπάθεια, μια τρυφερότητα στη μητέρα της και στους άλλους.

Προφανώς ο συγγραφέας δεν ήθελε να "χαντακώσει" τη Μαρία. Ως χαρακτήρας του ήταν αδιάφορος. Ήθελε όμως, μέσα απ' αυτόν τον αντικατοπτρισμό, να δείξει πόσο αδιάφορη, ακόμα - ακόμα πνιγηρή, ήταν η μητρότητα για τη Νίνα. Μην ξέροντας παρά τα πολύ βασικά για τη ζωή του Ταχτσή δεν τολμώ να κάνω εικασίες. Η αίσθηση όμως που μου δημιουργήθηκε είναι ότι θεωρούσε πως η Νίνα ήταν αδύνατο να ευτυχήσει ως μητέρα από την στιγμή που δεν ευτύχησε ως σύζυγος ή έστω ως ερωμένη. Ότι δηλαδή τα παιδιά δεν αρκούν για να καλυφθεί το συναισθηματικό κενό μιας πλήρως αποτυχημένης προσωπικής ζωής.

Κάτι που πολύ εύστοχα και θαρραλέα παραδέχεται η δική μου αγαπημένη Πηνελόπη Δέλτα στο ημερολόγιό της. "Είχα διαβάσει πολύ. Είχα γεμίσει το κεφάλι μου με μητρική αγάπη, μητρική στοργή, μητρικό ένστικτο κι άλλες παρόμοιες φιλολογίες. Και κοίταζα τα παιδιά μου κι έλεγα "αυτή είναι η ζωή. Αυτή είναι η ευτυχία". Κι έξαφνα ένα βλέμμα τους, μια κίνηση, μια γκριμάτσα, ένα χαμόγελο, θύμιζαν τον "πατέρα", τον "άντρα", το υποχρεωτικό ζευγάρωμα με τις αναγουλιαστικές του λεπτομέρειες"

Κι αυτή όμως η παραδοχή δεν με συμφιλιώνει με την συμπεριφορά της Νίνας απέναντι στην κόρη της. Άλλο πράγμα να αντιστέκεται στις επιθέσεις της Μαρίας κι άλλο το τι έκανε για να διαμορφώσει έναν διαφορετικό χαρακτήρα στην κόρη της, να τιθασεύσει έστω τα "κακά" του στοιχεία και την "χαλασμένη" κληρονομικότητα του πατέρα της. Στο βιβλίο δεν βρήκα κανένα στοιχείο ότι το προσπάθησε καν. Κι αυτό για μένα είναι αρνητικό, όχι για τη μάνα που ντε και καλά πρέπει να λατρεύει το παιδί της αλλά για έναν άνθρωπο που καλώς ή κακώς έχει αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση ενός άλλου ανθρώπου.

 

[Nina_Ekavh]

Επειδη υπηρχε και η Νινα και η Μαρια να σου πω οτι ο ιδιος δεν μιλουσε ποτε γι αυτα τα προσωπα,ετσι λοιπον δεν γνωριζω οντως η Μαρια ηταν οντως ετσι :/ /emoticons/unsure@2x.png 2x" width="20" height="20" />

Ναι ναι συμφωνω σαυτο που λες Φαινεται αλλωστε εκει που λεει η Νινα οτι το παιδι γεννηθηκε απο παροτρυνση της μανας της και του γυρω περιβαλλοντος!Παντως αν σκεφτουμε οτι παντρευτικε τον Αντωνη και οτι γενικα της εκανε "παρτυ"την ημερα της γιορτης της και που της ειχαν παρει πιανο δεν δειχνει οτι ενδιαφεροταν και την αγαπουσε εστω και λιγο?

Α!και χαρας το κουραγιο σου που το διαβασες ολο

 

[elephadas]

(2)Μιλαει για μια Ελλαδα που δεν προλαβα,φυσικα,για την Ελλαδα που προσωπικα εγω νοσταλγω και θα ηθελα παρα πολυ να ειχα ζησει.Μιλαει για προσωπα καθημερινα,ξαδερφες μας,θειαδες μας,μαναδες,οικογενειακους φιλους κλπ.
(1) @elephadas Μιας και εγω δεν γνωριζω την Αθηνα κ Σοφια Σπανουδη θες να μου εξηγησεις τον παραλληλισμο που κανεις,αν δεν σου ειναι δυσκολο?(φυσικα μπορω να το googlαρω αλλα προτιμω την πηγη )

(1) Ευχαρίστως. Η Σοφία Σπανούδη ήταν μουσικός και μουσικοκριτικός των αρχών του 20ου αιώνα. Έγραψε σε διάφορες εφημερίδες. Ήταν εξαιρετικά μορφωμένη και καλλιεργημένη, και δεδομένου ότι η Αθηναϊκή κοινωνία του τότε ήταν πολύ μικρή, και τα μέσα ενημέρωσης πολύ λιγότερα σε αριθμό και ποικιλία, προσωπικότητες του διαμετρήματος της Σπανούδη ήταν πολύ σημαντικές και με μεγάλη επιρροή στα κοινά. Κόρη της Σοφίας ήταν η Αθηνά Σπανούδη, την οποία πρόλαβα. Επίσης πολύ μορφωμένη, μουσικοκριτικός και η ίδια. Για δεκαετίες είχε μια εκπομπή στο ραδιόφωνο του ΕΙΡ, στο Πρώτο Πρόγραμμα, που λεγόταν Μουσικά Θέματα. Παρουσίαζε και ανέλυε κλασσική μουσική, ένα είδος που τότε (μαθητής ακόμη) το απέφευγα όπως ο διάολος το λιβάνι, τη θεωρούσα βαρετή, πένθιμη, κλπ κλπ. Επομένως δεν παρακολουθούσα την εκπομπή της, που άλλωστε ήταν ελιτίστικη γιατί απευθυνόταν σε ήδη γνώστες και μυημένους. Αλλά δεν υπήρχαν πολλές επιλογές. Δεν υπήρχαν άλλοι ραδιοσταθμοί, οπότε ή ήταν η εκπομπή της Σπανούδη ή τίποτε, κι έτσι συχνά την άκουγα απλώς γιατί το ραδιόφωνο ήταν ανοιχτό.

Όλοι λοιπόν όσοι μεγαλώσαμε τότε ή και παλιότερες εποχές είχαμε κάποια κοινές εμπειρίες και ακούσματα διότι οι επιλογές ήταν λίγες. ΟΛΟΙ ξέραμε την Σπανούδη ας μην ακούγαμε την εκπομπή της. ΟΛΟΙ ακούγαμε τα "Νέα Ταλέντα" του Οικονομίδη την Κυριακή το μεσημέρι. Και οι ίδιοι άνθρωποι έγραφαν κριτικές ή παρουσίαζαν εκπομπές για χρόοονια και χρόνια, στο ίδιο μέσον. Αυτά λοιπόν τα ονόματα ήταν σχεδόν μυθικά.

Αν κάποιος δεν έχει ακουστά το όνομα των Σπανούδη, το επεισόδιο που η Νίνα βλέπει την κυρα-Εκάβη να συνδιαλέγεται με τη Σοφία Σπανούδη σαν ίση προς ίση πράγμα που της κάνει εντύπωση και ανεβάζει την κυρα-Εκάβη στην εκτίμησή της είναι ακατανόητο. Τι ήταν αυτή η Σπανούδη και γιατί είχε τόση σημασία που μίλαγε με την κυρα-Εκάβη? Βέβαια μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι ήταν μια προσωπικότητα, αλλά αυτό θα είναι συμπέρασμα, όχι δεδομένο γνωστό από την αρχή που θα σε βοηθούσε να καταλάβεις τα υπόλοιπα. Γι' αυτό είπα ότι το Τρίτο Στεφάνι δεν διδάσκει ιστορία, αντίθετα απαιτεί γνώση της ιστορίας για να γίνει πιο κατανοητό (και για μεγαλύτερη απόλαυση της ανάγνωσής του). Όταν χρειάζεσαι υποσημειώσεις για να καταλάβεις τι τρέχει, είναι σαν να διαβάζεις ένα βιβλίο σε ξένη γλώσσα.

(2) Χμμμ... αφού δεν την πρόλαβες την Ελλάδα αυτή πώς μπορείς να τη νοσταλγείς? Νόστος είναι η επιστροφή, όχι το πρώτο ταξίδι.

Το γράφω αυτό σε λάθος φόρουμ βέβαια, καθότι εδώ συχνάζουν ρετρομανιακοί, αλλά δεν ήταν και τόσο ωραία τα πράματα τότε. Δεν εννοώ ότι είναι ωραία και τώρα. Αλλά τείνουμε να εξιδανικεύουμε το παρελθόν, ιδιαίτερα αυτό που δεν ζήσαμε καν κι έτσι δεν μας έχει αφήσει αρνητικές αναμνήσεις. Στο κάτω-κάτω η Νίνα στη ζωή της έζησε δύο παγκόσμιους πολέμους, τη μικρασιατική καταστροφή, έναν εμφύλιο, κατοχή, πείνα, χώρια που το διάστημα μεταξύ των δύο πολέμων ήταν πολύ ανώμαλο. Και το παγκόσμιο οικονομικό κραχ. Δεν μιλάω για τις προόδους της ιατρικής και της επιστήμης γενικά, ούτε για τις κοινωνικές αλλαγές, τη βελτίωση της θέσης των γυναικών κλπ κλπ. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα προτιμούσα να ζούσα τότε!

 

[Nina_Ekavh]

Α μαλιστααα Ναι ναι ισχυει αυτο,αν και αυτο το περιστατικο η αληθεια ειναι μου διαφευγει αυτη τη στιγμη..Εννοω το θυμαμαι σαν περιστατικο αλλα δεν θυμομουν την αναγορα ονοματος προφανως γιατι δεν γνωριζα

Θα στο εξηγησω μ εναν τροπο αφελες...Πιστευω στις επομενες και προηγουμενες ζωες οποτε..Γενικα εχω μια ακαταμαχητη ελξη για αυτα τα χρονια(απτο 20 και μετα)...

Να σου πω την αληθεια νομιζω οτι εχουμε φτασει ως εδω γιατι επαναπαυθηκαμε στις δαφνες μας και απολαυσαμε την ελευθερια που μας προσεφεραν καποιοι αλλοι(δεν γνωριζω την ηλικια σου αλλα μιλαω για τη δικη μου γενια-ειμαι 20-και την προηγουμενη)κι εμεις δεν βρεθηκαμε σε τιποτα δυσκολο ωστε να μοχθησουμε.Τα βρηκαμε ολα ετοιμα.Πιστευω οτι οι δυσκολοι καιροι ενωνουν τους ανθρωπους και τους κανουν πιο "ανθρωπους"και λιγοτερο εγωιστες...(θελω να πιστευω οτι εγινα κατανοητη )

 

[retrofan]

Ευχαρίστως. Η Σοφία Σπανούδη ήταν μουσικός και μουσικοκριτικός των αρχών του 20ου αιώνα. Έγραψε σε διάφορες εφημερίδες. Ήταν εξαιρετικά μορφωμένη και καλλιεργημένη, και δεδομένου ότι η Αθηναϊκή κοινωνία του τότε ήταν πολύ μικρή, και τα μέσα ενημέρωσης πολύ λιγότερα σε αριθμό και ποικιλία, προσωπικότητες του διαμετρήματος της Σπανούδη ήταν πολύ σημαντικές και με μεγάλη επιρροή στα κοινά.

Ε κοίτα να δεις! Κι εγώ την Σπανούδη τη γνώρισα (πρόσφατα), ως λογοτέχνιδα

Έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο "στα Παλάτια του Χαμίτ", όπου περιγράφει (κινούμενη, απ' όσο κατάλαβα, ανάμεσα στην ιστορία και στη μυθιστορία) την εμπειρία της ως καθηγήτρια πιάνου σε μια Οθωμανή πριγκίπισσα, κόρη του Χαμίτ, του τελευταίου σουλτάνου.

Ωραίο βιβλίο, της "εποχής" του. Δηλαδή ρομαντικό ως προς τη σύλληψη και τις περιγραφές, με στρωτή όμως γλώσσα κι αρκετά ενδιαφέρον για τις πληροφορίες που δίνει ενός κόσμου που χάθηκε οριστικά ήδη με τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

[Thor]

... ο Χαμίτ (αν το κατάλαβα σωστά ποιόν εννοεί) είναι ο Αβδούλ Χαμίτ Β' (βασίλεψε 1876-1909) δεν ήταν ο τελευταίος σουλτάνος γενικά αλλά ο τελευταίος απόλυτος μονάρχης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τον διαδέχτηκαν οι αδερφοί του Μωάμεθ Ε' (1909-1918) και Μωάμεθ Στ' (1918-1922). (Ο Αβδούλ Μεζίντ Β' που διαδέχτηκε τον Μωάμεθ Στ' μεταξύ 1922-1924 είχε μόνο τον τίτλο του χαλίφη και όχι του σουλτάνου)

 

[Nina_Ekavh]

Η συμπεριφορά της Νίνας απέναντι στη Μαρία είναι αισχρή. Ψυχαναλυτικά εξηγήσιμη αλλά αισχρή nevertheless. Γι' αυτό και μ' άρεσε πολύ στη θεατρική μεταφορά με την Κομνηνού που στο τέλος, όταν όλοι οι ήρωες περιτριγυρίζουν τον Άκη - Ταχτσή, έβαλαν τη Μαρία να λέει "γράψε και για μένα, Μαρία να με λες, όλο "τέρας" και "τέρας" με φώναζαν". Και σίγουρα οι κόρες της Εκάβης και ο Θόδωρος θα είχαν πολλά να πουν για το πώς αισθάνονταν με την πλήρη αφοσίωση της μάνας τους στον Δημήτρη (άλλο υλικό για ψυχανάλυση).

Λοιπον βρηκα εργασια απο κοπελα που σπουδαζε Ψυχολογια και ψυχαναληση σχετικα με το θεμα!

http://elocus.lib.uoc.gr/dlib/3/1/d/metadata-dlib-2004karagianni.tkl#

αυτο ειναι το λινκ!πατα προβολη εγγραφου και θα στο βγαλει σε ξεχωριστο παραθυρο...αν θες ριξε μια ματια και πες μου τη γνωμη σου εγω την βρηκα πολυ καλη!

 

[Nina_Ekavh]

Ο Ταχτσης σε μικρη ηλικια με την θεια του...Εκαβη