Απίστευτη κωμωδία με διαχρονική αξία δεκαετιών, με τόσα πολλά επίκαιρα μηνύματα που καταγράφονται και απεικονίζονται με την πιο εύστοχη καυστικότητα που θα μπορούσε να υπάρξει. Το δυστύχημα δεν είναι η καυστική σάτιρα που διακωμωδούσε την πολιτική κατάσταση της εποχής η οποία παραμένει ίδια και απαρράλακτη με κάποιες παραπλήσιες αλλά εξίσου παράλογες και νοσηρές παραλλαγές ως τις μέρες μας, (πάνω από μισό αιώνα μετά!). Το δυστύχημα είναι πως ο πολιτικατισμός, ο επί χρήμασι κομματισμός, η εξαπάτηση του εκλογικού σώματος από τους και καλά πατέρες του έθνους (εδώ πέφτει το γέλιο) κρατάει ως τις μέρες μας και έπεται συνέχεια άλλων τόσων δεκαετιών.
Το πρωταγωνιστικό δίδυμο Παπαγιαννόπουλου-Κωνσταντάρα όσες φορές έπαιξε μαζί κεντούσε και φύσαγε ταυτόχρονα! Εξαίρεση δεν θα μπορούσε να αποτελέσει η εξαίρετη καυστική κωμωδία του Σακελλάριου. Απεικόνισαν κυριολεκτικά τις πολιτικές φιγούρες της εποχής και μπήκαν στο πετσί των ρόλων τους με εκκωφαντική επιτυχία. Τιτάνες της ηθοποιίας και αξεπέραστοι σε όλα!
Τά φάσκελα των ταπεινών αλλά καθόλου αφελών χωρικών όπως αποδείχτηκε, έπρεπε να ακολουθήσουν με τον ανάλογο στόμφο και με την ίδια απαξία εκατομμύρια έλληνες διαχρονικά, για να έπαιρναν το μήνυμα οι πολιτικοί μας και ίσως έτσι να ήταν ελαφρώς καλύτερη η τύχη αυτής της δύσμοιρης χώρας.
Γιατί δεν νομίζω να έχει ξανασυμβεί σε ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ επίπεδο μεγαλύτερη παραπλάνηση, εξαπάτηση και εκμετάλλευση ενός ολόκληρου λαού όπως του ελληνικού από τα κυβερνητικά κόμματα πριν και μετά την μεταπολίτευση μηδενός εξαιρουμένου.
Τα σέβη μου στον σεναριογράφο-σκηνοθέτη της ταινίας καθώς και στους τιτάνες-ηθοποιούς που δεν νομίζω να υπάρξουν άξιοι αντικαταστάτες τους στον αιώνα τον άπαντα. Το ακριβώς αντίθετο με τους πολιτικούς. Υπάρχει συναγωνισμός αντικατάστασης στην ίδια νοσηρή, φαιδρή και ερασιτεχνική βάση και το μάρμαρο το πληρώνει ο κυρίαρχος λαός.