dolly77
Retro Member
- Joined
- 10 Απρ 2009
- Μηνύματα
- 134
- Αντιδράσεις
- 23
Κοιτάζοντας το Σαββατοκύριακο το μάγκνα αντιλήφθηκα ότι η Μιζούκι δεν παρουσιάζει κανένα αντιπροσωπευτικό δείγμα «βιολογικής» οικογένειας εκτός από αυτή των Ράγκαν φυσικά. Η ιστορία είναι βασισμένη σε περιπτώσεις ατόμων που ή έχασαν τους γονείς ή οι γονείς τους είναι πολύ απασχολημένοι για ασχοληθούν μαζί τους. Αλλά ας πάρουμε τις περιπτώσεις με τη σειρά:
Αρχικά η Κάντυ με την Άννυ βρίσκονται έξω από την πόρτα του ορφανοτροφείου, χωρίς κάνεις από τους δικούς τους στην μετέπειτα εξέλιξη τη ιστορίας να ενδιαφερθεί για αυτές.
Στη συνέχεια, η περίπτωση του Άντονυ που ορφανός από μητέρα, έχει αναλάβει την ανατροφή του η μεγάλη θεία Ελρόυ, καθώς ο πατέρας του είναι απασχολημένος με τις δουλειές του και παρουσιάζεται σαν τραγική φιγούρα εφόσον έχει γίνει ήδη η ταφή του γιού του.
Παρόμοια περίπτωση είναι αυτή των αδελφών Κόρνγουελ που παρόλο που και οι δύο γονείς τους είναι ζωντανοί και η δική τους ανατροφή έχει αναληφθεί προσωπικά από την θεία Ελρόυ και οι αποφάσεις για την ακαδημαϊκής τους εκπαίδευση λαμβάνονται από τον μεγάλο θείο Γουίλλιαμ. Οι γονείς και σε αυτή την περίπτωση εμφανίζονται στην κηδεία του Στήαρ, όπου αναρωτιούνται για το πώς ήταν το παιδί τους και ευχαριστούν τους φίλους του για την αγάπη που του είχαν.
Ο Άλμπερτ επίσης και αυτός έχει χάσει νωρίς τους γονείς του και λίγο αργότερα την αδελφή του που είχε αναλάβει μαζί με τη θεία την ανατροφή του.
Ιδιαίτερης σημασίας τέλος είναι και η περίπτωση του Τέρρυ καθώς παρόλο που μεγαλώνει μαζί με τον πατέρα του και την θετή του μητέρα γνωρίζει την απόρριψη από αυτούς καθώς και από την ίδια του τη μητέρα για χάρη της καριέρας της και της φήμης της.
Κι όμως η Μιζούκι, αυτούς που χωρίζει από τις οικογενείες τους βλέπουμε να τους προικίζει με αγάπη και φιλία από άλλους ανθρώπους.
Έτσι η Κάντυ με την Άννυ γίνονται αδελφικές φίλες και παρόλο που η ζωή προσωρινά τις χωρίζει, πολεμώντας με τις ανασφάλειες τους και συχνά με τον ίδιο τους τον εαυτό (αναφέρομαι στην Άννυ φυσικά) κατορθώνουν να μείνουν για πάντα φίλες. Επιπλέον και οι δύο ανατράφηκαν με αγάπη από την κυρία Τζέην και την αδελφή Μαρία, η Άννυ είχε την τύχη να υιοθετηθεί από μια καλή οικογένεια τους Μπράιτον και φυσικά η Κάντυ μετά από πολλές περιπέτειες από τον μεγάλο θείο Γουίλλιαμ.
Με τη σειρά τους ο Άντονυ με τον Στήαρ και τον Άρτσυ ενώνονται μεταξύ τους με κάτι περισσότερο από φιλία, είναι ο ένας για τον άλλον και όταν χωρίζονται πλέον οριστικά από τη ζωή, το κενό για τον Άρτσυ που μένει πίσω είναι δυσαναπλήρωτο. (Η σκηνή στο μάγκνα που ο Άρτσυ παίζει την γκάιντα μόνος του στην κηδεία του Στήαρ και συλλογιζεται τους δύο που έχουν φύγει από την ζωή είναι σπαρακτική)
Στον Τέρρυ, η παρέμβαση της Κάντυ είναι καταλυτική καθώς πέρα από αυτή, αποκτά για πρώτη φορά φίλους και ανθρώπους που ενδιαφέρονται για αυτόν.
Τέλος ο Άλμπερτ την έλλειψη της οικογένειας, φαίνεται να την αναπληρώνει σε μεγάλο βάθμο ο Τζωρτζ που είναι πάντα δίπλα του και φυσικά η Κάντυ. Ιδιαίτερα στην περίοδο της αμνησίας η σχέση του με την Κάντυ υποκαθιστά κάθε τι άλλο. Ο ένας είναι τα πάντα για τον άλλον, φίλος- αδελφός- σύντροφος.
Και σε αντιπαραβολή όλων αυτών υπάρχει η οικογένεια των Ράγκαν όπου είναι η μοναδική οικογένεια σε όλη την ιστορία όπου οι γονείς φαίνεται να ενδιαφέρονται για τα παιδιά τους και είναι μαζί τους. Παρόλα αυτά βλέπουμε η παρουσία των γονέων είναι αρνητική όσον αφορά τον χαρακτήρα των δύο παιδιών. Καθώς στηριζόμενα στην ανοχή και την υπερβολική αδυναμία και αγάπη που τους δείχνουν οι γονείς τους τα δύο παιδιά γίνονται όλο και πιο κακομαθημένα, κάνοντας δυστυχισμένους τους γύρω τους.
Συμπερασματικά πιστεύω ότι λόγω και της προσωπικής της εμπειρίας (ήταν και η ίδια ορφανή) η Μιζούκι με τον τρόπο της, αφήνει να φανεί ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς οικογένεια μεγαλώνουν συχνά με πιο σωστές αρχές από αυτά που έχουν οικογένεια. Ίσως γιατί βασίζονται περισσότερο στην φιλία και στις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους. Συλλογίζονται περισσότερο τους άλλους καθώς χωρίς αυτούς δεν θα έχουν κανένα να τους νοιαστεί και να σταθεί πλάι τους……
Πιστεύω ότι το έψαξα καλα και δεν υπάρχει κάτι ανάλογο.... αλλιώς οι επιμελητές ας το τακτοποιήσουν
Αρχικά η Κάντυ με την Άννυ βρίσκονται έξω από την πόρτα του ορφανοτροφείου, χωρίς κάνεις από τους δικούς τους στην μετέπειτα εξέλιξη τη ιστορίας να ενδιαφερθεί για αυτές.
Στη συνέχεια, η περίπτωση του Άντονυ που ορφανός από μητέρα, έχει αναλάβει την ανατροφή του η μεγάλη θεία Ελρόυ, καθώς ο πατέρας του είναι απασχολημένος με τις δουλειές του και παρουσιάζεται σαν τραγική φιγούρα εφόσον έχει γίνει ήδη η ταφή του γιού του.
Παρόμοια περίπτωση είναι αυτή των αδελφών Κόρνγουελ που παρόλο που και οι δύο γονείς τους είναι ζωντανοί και η δική τους ανατροφή έχει αναληφθεί προσωπικά από την θεία Ελρόυ και οι αποφάσεις για την ακαδημαϊκής τους εκπαίδευση λαμβάνονται από τον μεγάλο θείο Γουίλλιαμ. Οι γονείς και σε αυτή την περίπτωση εμφανίζονται στην κηδεία του Στήαρ, όπου αναρωτιούνται για το πώς ήταν το παιδί τους και ευχαριστούν τους φίλους του για την αγάπη που του είχαν.
Ο Άλμπερτ επίσης και αυτός έχει χάσει νωρίς τους γονείς του και λίγο αργότερα την αδελφή του που είχε αναλάβει μαζί με τη θεία την ανατροφή του.
Ιδιαίτερης σημασίας τέλος είναι και η περίπτωση του Τέρρυ καθώς παρόλο που μεγαλώνει μαζί με τον πατέρα του και την θετή του μητέρα γνωρίζει την απόρριψη από αυτούς καθώς και από την ίδια του τη μητέρα για χάρη της καριέρας της και της φήμης της.
Κι όμως η Μιζούκι, αυτούς που χωρίζει από τις οικογενείες τους βλέπουμε να τους προικίζει με αγάπη και φιλία από άλλους ανθρώπους.
Έτσι η Κάντυ με την Άννυ γίνονται αδελφικές φίλες και παρόλο που η ζωή προσωρινά τις χωρίζει, πολεμώντας με τις ανασφάλειες τους και συχνά με τον ίδιο τους τον εαυτό (αναφέρομαι στην Άννυ φυσικά) κατορθώνουν να μείνουν για πάντα φίλες. Επιπλέον και οι δύο ανατράφηκαν με αγάπη από την κυρία Τζέην και την αδελφή Μαρία, η Άννυ είχε την τύχη να υιοθετηθεί από μια καλή οικογένεια τους Μπράιτον και φυσικά η Κάντυ μετά από πολλές περιπέτειες από τον μεγάλο θείο Γουίλλιαμ.
Με τη σειρά τους ο Άντονυ με τον Στήαρ και τον Άρτσυ ενώνονται μεταξύ τους με κάτι περισσότερο από φιλία, είναι ο ένας για τον άλλον και όταν χωρίζονται πλέον οριστικά από τη ζωή, το κενό για τον Άρτσυ που μένει πίσω είναι δυσαναπλήρωτο. (Η σκηνή στο μάγκνα που ο Άρτσυ παίζει την γκάιντα μόνος του στην κηδεία του Στήαρ και συλλογιζεται τους δύο που έχουν φύγει από την ζωή είναι σπαρακτική)
Στον Τέρρυ, η παρέμβαση της Κάντυ είναι καταλυτική καθώς πέρα από αυτή, αποκτά για πρώτη φορά φίλους και ανθρώπους που ενδιαφέρονται για αυτόν.
Τέλος ο Άλμπερτ την έλλειψη της οικογένειας, φαίνεται να την αναπληρώνει σε μεγάλο βάθμο ο Τζωρτζ που είναι πάντα δίπλα του και φυσικά η Κάντυ. Ιδιαίτερα στην περίοδο της αμνησίας η σχέση του με την Κάντυ υποκαθιστά κάθε τι άλλο. Ο ένας είναι τα πάντα για τον άλλον, φίλος- αδελφός- σύντροφος.
Και σε αντιπαραβολή όλων αυτών υπάρχει η οικογένεια των Ράγκαν όπου είναι η μοναδική οικογένεια σε όλη την ιστορία όπου οι γονείς φαίνεται να ενδιαφέρονται για τα παιδιά τους και είναι μαζί τους. Παρόλα αυτά βλέπουμε η παρουσία των γονέων είναι αρνητική όσον αφορά τον χαρακτήρα των δύο παιδιών. Καθώς στηριζόμενα στην ανοχή και την υπερβολική αδυναμία και αγάπη που τους δείχνουν οι γονείς τους τα δύο παιδιά γίνονται όλο και πιο κακομαθημένα, κάνοντας δυστυχισμένους τους γύρω τους.
Συμπερασματικά πιστεύω ότι λόγω και της προσωπικής της εμπειρίας (ήταν και η ίδια ορφανή) η Μιζούκι με τον τρόπο της, αφήνει να φανεί ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς οικογένεια μεγαλώνουν συχνά με πιο σωστές αρχές από αυτά που έχουν οικογένεια. Ίσως γιατί βασίζονται περισσότερο στην φιλία και στις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους. Συλλογίζονται περισσότερο τους άλλους καθώς χωρίς αυτούς δεν θα έχουν κανένα να τους νοιαστεί και να σταθεί πλάι τους……
Πιστεύω ότι το έψαξα καλα και δεν υπάρχει κάτι ανάλογο.... αλλιώς οι επιμελητές ας το τακτοποιήσουν
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
