Φωτό από παλιές κασέτες

[Wally]

Βρηκα ενα site καποιων τρελων (ενω εμεις ειμαστε μια χαρα ) που κρατανε αρχειο φωτογραφιων απο παλιες κασετες (ανα τυπο,μαρκα κτλ)

Ριχτε μια ματια εδω

Ωραια θα ειναι οποιος εχει φωτογραφιες απο κασετες να τις ανεβασει στο παρον thread...

EDIT

Και βλεπω οτι το site τους δεν εχει InterSonic...

Ας δωσουμε ενα χερακι...

Προβολή συνημμένου 49406

 

[telonio]

Mόλις είδα τον τίτλο του thread νόμιζα πως αναφερόταν στα covers που είχαν οι κασσέτες. Προχτές βρήκα την πρωτότυπη κασσέτα με την μάγια η μέλισσα.

 

[Juanita]

Και που θα βρούμε χρόνο να τις σκανάρουμε;;; :xm:

Έχω ένα ολόκληρο συρτάρι...



Οι περισσότερες με δικά μου εξώφυλλα :Juanita :wub: Jorge... Jorge No 1 :cheers: κλπ

0

Τι ;;; δε θέλετε τα εξώφυλλα;;;; :angry:

 

[Starbuck]

για κάποιον λόγο προτιμούσα πολύ τις TDK.. εκείνες οι απλές D60 και D90 μου λένε πολλά.. όμως και SA έχω γράψει κάμποσες..

επίσης προτιμούσα τις 46άρες που χωρούσανε ακριβώς ένα άλμπουμ.. μια πλευρά δίσκου σε κάθε πλευρά της κασέτας.. όμως και 100άρες αν και ένα κασετόφωνο της συμφοράς που είχα, κουραζότανε από αυτές..(!)

θυμάμαι πως υπήρχε ένας βαθύς σεβασμός για τις μεταλλικές!

έπειτα ήρθαν τα CD.. (θενκ γκαντ!)

 

[Wally]

Και εγω TDK.

Κυριως αυτη χρησιμοποιουσα.Πουλιοταν παντου και ηταν αξιοπιστη.

 

[Arielis]

Κασσέτα η οποία υπήρχε από τότε που γεννήθηκα στο σπίτι και μου έκανε τρομερή εντύπωση.

TDK MA-R

Επίσης ,μια και το ηχοσύστημα μας ήταν Pioneer μου άρεσαν και αυτές οι κασσέτες

Pioneer N1-90

Εννοείται βεβαια πώς δεν νοιείται συλλογή κασσέτών στην οποία να μην υπάρχει μια TDK D-90 (ή D-60)

Πραγματικά αυτή η κασσέτα είναι ο ορισμός του retro, οπότε οτι έχει γραφεί μέσα της σε πάει σίγουρα σε άλλες εποχές.

 

[exetlaios]

Μια φορά είχα αγοράσει 120άρα κασέτα !

Την πλήρωσα πανάκριβα και το μετάνιωσα.

Ήθελα όμως πάσει θυσία να στριμώξω ένα κάρο τραγούδια

και δε γινόταν αλλιώς.

Επίσης μεγάλη καινοτομία ήταν όταν βγήκαν θήκες κασετών

με στρογγυλεμένες άκρες ή "slim" μέγεθος.

 

[DINO]

Καλά μιλάμε έχω κάτι καρα-παλιές στο πατρικό μου!

Πρέπει να τις καθαρίσω και να τις φωτογραφίσω...

 

[phil_vr]

Επισης TDK lover εδω, καθως ολα μου τα αλμπουμ ηταν γραμμενα σε TDK-60/90. Και αν θυμαμαι τις εδιναν σε πακετα των 5 και σε πολυ καλη τιμη. Η πεμπτουσια της αξιοπιστιας σε μαγνητικο μεσο.

 

[domniki]

Κ'εγω TDK χρησιμοποιουσα

Συγκεκριμενα, σαν αυτη που εχει ποσταρει ο Wally. Eπισης μαυρες αδιαφανεις maxell χρησιμοποιουσε στο δισκαδικο που η μαμα μας. Εκει ειχαμε γραμμενα τα στρουμφακια

 

[pooky(1)]

TDK + 1 και από εμένα.

Σου έδινε την αίσθηση ότι δεν θα χαλάσει ποτέ!!!!!!!

και αν νομίζατε πώς η παλιά καλή κασσέτα έχει πεθάνει, κάνετε μεγάλο λάθος.

Για κοιτάξτε τι βρήκα.....

http://www.ion-audio.com/tape2pc

 

[exetlaios]

Ρε παιδιά, πως τις λέγανε αυτές τις σπέσιαλ κασσέτες,

που ήταν πολύ ακριβότερες, αλλά (και-καλά) είχαν "τέλειο ήχο" ;

Νομίζω "χρωμίου" ;

Να πω την αμαρτία μου, δεν καταλάβαινα διαφορά στην ποιότητα,

απλώς ήταν ψιλο-"μαγκιά" να γράψεις κάτι σε κασέτα χρωμίου !

Κάτι σαν υπερ-χλιδή δηλαδή.

Επίσης ένα φεγγάρι βγήκαν κάποιες κασσέτες που ήταν "ειδικές για Heavy Metal".

Αν και διαφημίστηκαν πολύ, μάλλον πήγαν "άπατες".

Λέγονταν "FIST" (Ferro Iron Super Tape) !

 

[Wally]

Οχι ακριβως για metal

Απλα ηταν μεταλλου που ηταν ακομα καλυτερες απο της χρωμιου

 

[telonio]

Εχω ακόμη μια τέτοια κασσέτα μετάλλου γεμάτη με επιλογές Iron Maiden. Η διαφορά που θυμάμαι με τις απλές κασσέτες ήταν ότι τα ψιλα ακούγωνταν δυνατότερα. Τουλάχιστο έτσι έπαιζε το σχεδόν 30χρονο πλέον Sharp ηχοσύστημα των δικών μου. Έπαιζε μέχρι μία ημέρα που είχα την φαεινή ιδέα να συνδέσω το μπάσο στον ενισχυτή και να δυναμώσω σχεδόν τέρμα την ένταση. Ένα χτύπημα της χορδής και μπορείτε να φανταστείτε την συνέχεια. Τι θυμήθηκα τώρα!

 

[DINO]

Η κεφαλή του κασσετοφώνου θα έπρεπε να υποστηρίζει playback από κασσέτα μετάλου ή χρωμίου, αλλιώς ακουγόταν αυτό το χαρακτηριστικό "σσσσ" (τα ψιλά που λέει και ο telonio)...

 

[Wally]

Η διαφορα ειναι οτι καθε ενας απο τους 4 τυπους θελει διαφορετικο playback equalization (απο 70µs - 120µs)

Συνηθως για τις χρωμιου και μεταλου τα κασετοφωνα ειχαν διακοπτη ή χρησιμοποιουσαν τις εξτρα εγκοπες που ειχαν οι χρωμιου/μεταλου ( 2 και 3 ζευγαρια αντιστοιχα) για να κανουν autodetect.

Θυμαμαι μικρος που λιγουρευομασταν τα Nacamichi...

 

[exetlaios]

Άλλες "μαγκιές" (πάντα σχετικές με κασσέτες) ήταν :

1. Διπλό κασετόφωνο για αντιγραφή

2. Δυνατότητα γρήγορης αντιγραφής

3. Λειτουργία "auto-seek". Πάταγες PLAY+FF και σε πήγαινε αυτόματα στο επόμενο τραγούδι !

Ομοίως ίσχυε και για PLAY+REW που σε πήγαινε πάλι, ακριβώς στην αρχή του τραγουδιού που άκουγες.

Επίσης θυμάμαι ότι σε περιπτώσεις που τελείωνε η μπαταρία στο φορητό κασετόφωνο,

για "εξοικονόμηση" ενέργειας ώστε να κρατήσουν 2-3 τραγούδια ακόμα,

γυρίζαμε την κασέτα στην αρχή, βάζοντας ένα στυλό στο "γρανάζι"

και στρίβοντας μανιασμένα !

 

[Juanita]

Το σπαστικό ήταν όταν η αγαπημένη σου χιλιοπαιγμένη κασσέτα τίναζε τα πέταλα... :angry:

Πόσες φορές δεν τραβούσα από κασσετόφωνο την ταινία που είχε μασήσει, έβγαζα τα κατσαβίδια και προχωρούσα στην κοπτοραπτική.

Ας ήταν καλά τα μανό της αδερφής μου που περιόριζαν τη βλάβη στο ελαχιστο και έτσι ξανάκουγα την κασσέτα... με μικροπηδηματάκια μεν αλλά από το ολότενα... recry:

 

[tsalk]

Να και μια κασσέτα από την δική μου συλλογή.

Η διαφορα ειναι οτι καθε ενας απο τους 4 τυπους θελει διαφορετικο playback equalization (απο 70µs - 120µs)Συνηθως για τις χρωμιου και μεταλου τα κασετοφωνα ειχαν διακοπτη ή χρησιμοποιουσαν τις εξτρα εγκοπες που ειχαν οι χρωμιου/μεταλου ( 2 και 3 ζευγαρια αντιστοιχα) για να κανουν autodetect.

Θυμαμαι μικρος που λιγουρευομασταν τα Nacamichi...

Πιο συγκεκριμένα εγώ λιγουρευόμουνα (και ακόμα και τώρα το λιγουρεύομαι)

 

[Starbuck]

Ρε παιδιά, πως τις λέγανε αυτές τις σπέσιαλ κασσέτες,που ήταν πολύ ακριβότερες, αλλά (και-καλά) είχαν "τέλειο ήχο" ;

Νομίζω "χρωμίου" ;

Να πω την αμαρτία μου, δεν καταλάβαινα διαφορά στην ποιότητα,

απλώς ήταν ψιλο-"μαγκιά" να γράψεις κάτι σε κασέτα χρωμίου !

Κάτι σαν υπερ-χλιδή δηλαδή.

Χρωμίου <= χλιδή

Μετάλλου <= υπέρτατη χλιδή, δάφνες και βάγια

Το σπαστικό ήταν όταν η αγαπημένη σου χιλιοπαιγμένη κασσέτα τίναζε τα πέταλα... :angry: Πόσες φορές δεν τραβούσα από κασσετόφωνο την ταινία που είχε μασήσει, έβγαζα τα κατσαβίδια και προχωρούσα στην κοπτοραπτική.

Ας ήταν καλά τα μανό της αδερφής μου που περιόριζαν τη βλάβη στο ελαχιστο και έτσι ξανάκουγα την κασσέτα... με μικροπηδηματάκια μεν αλλά από το ολότενα... recry:

μανό;! ενδιαφέρον..

έχω κάνει κι εγώ εγχειρίσεις.. αφαιρούσα το τμήμα της μασημένης ταινίας που δεν είχε σωτηρία και έπειτα επανένωνα με κόλλα και σελοτέιπ..