Χαμένα όνειρα (1961)

[ARETARA]

Χαμένα όνειρα (1961)

RetroDB: http://retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%A7%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1_%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1

Μια δραματική ταινία του 1961 παρουσιάζω σήμερα. Είναι τα "Χαμένα όνειρα", μια συμπαραγωγή των Φίνος Φιλμς και Θ. Δαμασκηνός - Β. Μιχαηλίδης, σε σενάριο Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου και σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου. Πρόκειται για κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου "Η μεγάλη παρένθεση".

Το θέμα - το καστ. Ένας φιλόδοξος νέος, ο Κώστας Λαμπίρης (Δημήτρης Παπαμιχαήλ) αναλαμβάνει εργασία σε αντιπροσωπεία εργοστασίου κλωστικών όπου διευθύνει ο Απόστολος Λιναρδής (Γιώργος Δαμασιώτης). Σκοπός του Κώστα είναι να γίνει επιτυχημένος συγγραφέας και τη δουλειά στο γραφείο την βλέπει μόνο ως προσωρινή κατάσταση γι' αυτό και παρά τις παραινέσεις του Αρτέμη (Λαυρέντης Διανέλλος), του παλιού υπαλλήλου του γραφείου, δεν δείχνει ενδιαφέρον. Λίγο μετά έρχεται στο γραφείο για δουλειά και η Λίζα Ζέριγκα (Αντιγόνη Βαλάκου) κόρη γνωστής πλην όμως παρηκμασμένης μεγαλοαστικής οικογένειας. Και αυτή έρχεται μόνο για προσωρινά καθώς προσβλέπει σε έναν πλούσιο γάμο, ούσα αρραβωνιασμένη με τον γιο του εφοπλιστή Βάρδα, Βασίλη (Γιώργος Λευτεριώτης). Τα πράγματα όμως δεν θα ευοδωθούν. Το βιβλίο του Κώστα θα αγνοηθεί και ο Βασίλης θα φύγει από τη ζωή της Λίζας. Και τα χρόνια θα περάσουν...

Νέες ελπίδες ωστόσο θα γεννηθούν και για τους δυο. Ο Κώστας ελπίζει να φύγει για τη Νιγηρία στηριζόμενος στις υποσχέσεις ενός γνωστού του, κάποιου Μπάρκα. Η Λίζα πάλι θα γνωρίσει έναν αξιόλογο γείτονα μηχανικό ονόματι Νασούλα (Γιώργος Δάνης) που θα της προτείνει γάμο και θα δεχτεί. Κι ενώ και για τους δυο δείχνει να τους ευνοεί η τύχη τα πράγματα θα στραβώσουν και πάλι. Οι υποσχέσεις του Μπάρκα θα αποδειχθούν ανυπόστατες ενώ και ο Νασούλας θα προσβληθεί από μετεγχειρητικές επιπλοκές και θα πεθάνει. Απογοητευμένοι οι δύο ήρωες θα κοιτάξουν το μέλλον τους κατάματα και θα πάρουν τη μόνη απόφαση που τους απομένει. Να ενώσουν τις ζωές τους.

Σχόλια. Η ταινία είναι κατά τη γνώμη μου μία από τις καλύτερες κοινωνικές - δραματικές παραγωγές. Ο Αλέκος Σακελλάριος, ένας σπουδαίος δημιουργός, στήνει πετυχημένα το σκηνικό μιας συνηθισμένης ομάδας ανθρώπων στην Αθήνα της αυγής της δεκαετίας του '60. Η ομάδα αυτή είναι όμως τόσο ανομοιογενής που θα 'λεγε κανείς ότι δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει για πολύ. Ένας νεαρός φιλόδοξος νέος που χλευάζει την υπαλληλία και δείχνει ότι δεν θα περπατήσει στα χνάρια των πολλών μικρομεσαίων, τουλάχιστον αυτό ονειρεύεται. Μια κοπέλα στο άνθος της νιότης της που ονειρεύεται τον καλό γάμο, τον γάμο που ταιριάζει στο όνομά της έστω και αν αυτό έχει ξεπέσει. Δυο φαινομενικά διαφορετικοί χαρακτήρες που όμως έχουν σαν κοινό παρονομαστή τα νιάτα και τη δίψα για ζωή, ζωή όπως την έχουν σχεδιάσει. Οι άλλοι δύο του κουαρτέτου του γραφείου αντιπροσωπεύουν τη συντήρηση στις δύο της εκδοχές, κι αυτές διαφοροποιημένες. Ο διευθυντής που η ζωή του δεν είναι τίποτε άλλο από πωλήσεις, ανταγωνισμούς, πελάτες και παράπονα, μια αέναη και ανακυκλούμενη ρουτίνα πέρα από την οποία δεν δείχνει να έχει λόγο ύπαρξης. Και από την άλλη, ο παλιός υπάλληλος, πλήρως συμβιβασμένος και υποταγμένος στον ρόλο του ως brick in the wall του συστήματος που φυσικά θα αντικατασταθεί όταν έρθει η ώρα του. Και η ερώτηση: Ποια είναι η συγκολλητική ύλη όλων αυτών των εντελώς διαφορετικών ανθρώπων;

Η απάντηση έρχεται αβίαστα. Μα φυσικά οι κουβαρίστρες Λουξ, οι κάθε κουβαρίστρες Λουξ που καθορίζουν τις ζωές των τεσσάρων και κατ' επέκτασιν των πολλών ως μέσο βιοπορισμού αλλά και ως υλικό δόμησης ενός συστήματος οργάνωσης της κοινωνίας. Ενός συστήματος που ξέρει καλά να "χωνεύει" τις αντιδράσεις εναντίον του, που ξέρει να εκτρέφει την ελπίδα στον άνθρωπο ως μέσο διαιώνισης αλλά που στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων δεν θα μετουσιωθεί σε χειροπιαστή πραγματικότητα.

Εξαιρετικές επιδόσεις από τους πρωταγωνιστές. Κορυφαίος όλων ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του, με εντυπωσιακό παράστημα και γοητεία κυριαρχεί με την παρουσία του στη μεγάλη οθόνη. Λίγο πιο πίσω αν και σε υψηλή στάθμη η Αντιγόνη Βαλάκου με φυσικό χαρακτήρα που προσιδιάζει στην ηρωίδα που θέλει ο Σακελλάριος να αναδείξει.

Πολύ καλή ερμηνεία, στα επίπεδα των πρωταγωνιστών και για τον Γιώργο Δαμασιώτη που ερμηνεύει τον Διευθυντή στον τελευταίο ρόλο της καριέρας του (πέθανε μετά από 2 χρόνια σε ηλικία μόλις 63 χρονών). Πιστεύω ότι ανήκει στη γενιά εκείνων των παλιών κωμικών που είχαν το χιούμορ στην ψυχοσύνθεσή τους και δεν χρειάζονταν μαθήματα ηθοποιίας. Από τους υπόλοιπους θα σταθώ στον Θανάση Βέγγο που έχει έναν ρόλο μικρό που οπωσδήποτε τον αδικεί και δεν "φαίνεται" στην ταινία. Δεν διέκρινα κάτι ιδιαίτερο από τους υπόλοιπους.

Αρκετά καλή η φωτογραφία των Νίκου Δημόπουλου και Giovanni Varriano. Μάλλον ολιγοδάπανη η παραγωγή με λιτά σκηνικά και κοστούμια από μια εταιρεία που έχει επιδείξει πολύ πλουσιότερες παραγωγές.

Για τη μουσική επένδυση του Μάνου Χατζηδάκι τι να πει κανείς. Και μόνο για το Βαλς των χαμένων ονείρων θα έπρεπε να δει κάποιος την ταινία. Απλά εκπληκτική.

Απόσπασμα 1. Ο Διευθυντής "συλλαμβάνει" τον Κώστα και τη Λίζα να χορεύουν το βαλς των χαμένων ονείρων....

Διευθυντής: - Μπράβο!!! Κι ύστερα λέω κι εγώ πως έχω γραφείο... Πριν από λίγο νομίζω κύριε πως σας εδήλωσα, σαφώς και απεριφράστως, ότι βαρέθηκα να σας συγχωρώ... όσο για σας δεσποινίς, δεν ξέρω τι να πω... Αν την πρώτη μέρα που αναλαμβάνετε υπηρεσία χορεύετε, τη δεύτερη ίσως πατινάρετε και την τρίτη ασφαλώς θα κολυμπήσετε. Προ μιας τοιαύτης καταστάσεως... (ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ένας υπάλληλος).

Διευθυντής: - Τι είναι αυτά τα δέματα Θανάση;

Θανάσης: - Ο κύριος Αθανασιάδης δεν δέχτηκε να παραλάβει τις κουβαρίστρες...

Διευθυντής: - Γιατί;

Θανάσης: - Ξέρω γω; Μου είπε ότι θα σας δει και θα σας εξηγήσει....

Διευθυντής: -Α τους άτιμους,α τους.... βλέπετε που σας τα 'λεγα κύριε Αρτέμη, βλέπετε που σας τα 'λεγα εγώ!!! που πας εσύ στάσου!!! (στον Θανάση) θα πάμε μαζί, μην τ' αφήνεις, στάσου, κι εσείς... (στον Αρτέμη)

Αρτέμης: - Τι;

Διευθυντής: - Τρέξτε!!!

Αρτέμης: - Πού;

Διευθυντής: - .....

Αρτέμης: - Τρέχω!!!

Λίζα: - (Στον Κώστα) Τι συμβαίνει;

Κώστας: - Κουβαρίστρες...

Απόσπασμα 2. Ο Διευθυντής λογομαχεί με τον Κώστα.

Διευθυντής: - Τι γίνονται οι καταστάσεις του μηνός;

Κώστας: - Κοντεύουνε...

Διευθυντής: - Κοντεύουνε; Κι είμαστε ακόμα στις χαρακιές; Για άκου να σου πω παιδί μου!!!

Κώστας: - Για ακούστε να σας πω εγώ καλύτερα!!! Αύριο το βράδυ δεν θέλετε τις καταστάσεις του μηνός; Που θα λένε πόσες κουβαρίστρες πουλήσαμε, πόσες δεν πουλήσαμε, πόσες έχουμε εδώ, πόσες έχουμε στην αποθήκη και πόσες έχουμε στο μάτι μας; Ε αύριο το βράδυ θα τις έχετε!!!

Διευθυντής: - Καλά βρε παιδί μου, καλά, μην κάνεις έτσι, είπαμε κι εμείς μια κουβέντα παραπάνω... δεν χάλασε ο κόσμος... (απευθυνόμενος στον Αρτέμη) μωρέ τι 'ναι ετούτος, μωρέ καλός είν' ετούτος... (σταυροκοπιέται)

Απόσπασμα 3. Οι δύο ήρωες αντιμετωπίζουν τα χτυπήματα της τύχης κι έχουν ως φαίνεται αποδεχτεί τη μοίρα τους:

Λίζα: - Αχ βρε δόλιε μου κι εσύ...

Κώστας: - Δόλιος... καλά το 'πες... δόλιος.... πολύ δόλιοι όμως είμαστε εμείς οι δύο βρε Λίζα...πολύ...

Λίζα:- Πολύ δεν θα πει τίποτα... και για να καταλάβεις πόσο δόλιοι είμαστε, ξέρεις τι μας περιμένει πάλι αύριο; Κουβαρίστρες Κώστα μου... οι κουβαρίστρες...

Κώστας: - Κύριον Ανάργυρον Δαμιανόν ενταύθα. Έχομεν την τιμήν να σας πληροφορήσομεν ότι κατά την τελευταίαν Διεθνή Έκθεσιν της Λειψίας, το πρώτο βραβείον κλωστικών προϊόντων έλαβον οι κουβαρίστρες Λουξ...

Video.

1. Η στιγμή της επιστροφής της Λίζας με την ξαδέλφη της Φωφώ (Νίκη Λινάρδου) από το νοσοκομείο και η είδηση για τον χαμό του αρραβωνιατικού της.

Φωτογραφίες.

1. Ο Κώστας παρακολουθεί από το μπαλκόνι του γραφείου τη λατέρνα που παίζει το βαλς των χαμένων ονείρων. Λίγο μετά θα ρίξει το φιλοδώρημα στον πλανόδιο μουσικό.

​

2. Η Λίζα με τη μητέρα της (Αθηνά Μιχαηλίδου) και τον πρώτο αρραβωνιαστικό της Βασίλη Βάρδα (Γιώργος Λευτεριώτης) στη βίλα της οικογένειας Ζέριγκα.

​

3. Ο Κώστας δείχνει με καμάρι τις τελευταίες διορθώσεις του πρώτου του βιβλίου που έχει πάρει τον δρόμο για το τυπογραφείο (αριστερά). Δυστυχώς όμως το Τελευταίο όνειρο θα συναντήσει την παγερή αδιαφορία και θα οδηγηθεί στον κάλαθο των αχρήστων (δεξιά).

​

4. Αριστερά η είσοδος του Ξενοδοχείου Καστρί στην Νέα Ερυθραία όπου πήγε ο Κώστας να συναντήσει τον Μπάρκα, χωρίς αποτέλεσμα όμως αφού ο τελευταίος είχε φύγει. Δεν άλλαξαν και πολλά από το ξενοδοχείο όπως μπορεί να διαπιστώσει κάποιος στις εικόνες του σήμερα. Δεξιά ο μηχανικός Νασούλας επισκέπτεται τη μητέρα της Λίζας για να την πληροφορήσει για το ενδιαφέρον του για την κόρη της.

​

5. Οι κουβαρίστρες Λουξ, παντού και πάντα...

​

 

[katerinak]

ARETARA εξαιρετικη οπως παντα η παρουσιαση της ταινιας "Χαμενα ονειρα"

Να συμπληρωσω κατι : υπηρξε και ριμέικ της ταινιας αυτης,προκειται για την "Τοσα ονειρα στους δρομους" (1968) με πρωταγωνιστες το Χρηστο Νεγκα και τη Μιραντα Κουνελακη. Προσωπικα,προτιμω την ταινια "Χαμενα ονειρα" γιατι ειναι πολυ καλυτερη απ ολες τις αποψεις

 

[jasonk]

Κατά τη γνώμη μου η ερμηνεία της Βαλάκου είναι τουλάχιστον ισάξια με του Παπαμιχαήλ και πραγματικά το λέω χωρίς προκατάληψη. Και οι δυο είναι εξαιρετικοί.

Η πρώτη ιδιωτική προβολή της ταινίας έγινε με σκοπό να τη δει ο μουσικοσυνθέτης Μάνος Χατζιδάκις και να εμπνευστεί τη μουσική, με την οποία θα την έντυνε. Εκείνος στα πρώτα πέντε λεπτά αποκοιμήθηκε και ξύπνησε λίγο πριν τελειώσει η ταινία. Ο Σακελλάριος έντρομος του ζήτησε να την ξαναδεί, όμως ο Χατζιδάκις αρνήθηκε και έφυγε με την υπόσχεση πως σε λίγες μέρες θα του έστελνε την μουσική για την ταινία. Και έτσι έγινε. Η μουσική ήταν καταπληκτική. Ο Μάνος Χατζιδάκις έγραψε αυτό το μαγικό βαλς των "Χαμένων ονείρων" που θεωρείται η καλύτερη μελωδία του στον κινηματογράφο.

Για τον ρόλο της Αντιγόνης Βαλάκου είχε επιλεγεί αρχικά η Αλίκη Βουγιουκλάκη, αλλά βρήκε τον ρόλο καταθλιπτικό και δεν δέχτηκε την πρόταση.

Πηγή Καραγιάννης-Καρατζόπουλος

 

[Bambinella]

Πολυ καλη κι αγαπημενη ταινια, αλλα αυτο που με ενοχλει ειναι οτι μεσα σε 12 μολις χρονια ολοι δειχνουν να εχουν γερασει τουλαχιστον κατα μια 25ετια.

Ο Βεγγος ιδιως, με τα κατασπρα μαλλια και την καμπουρα, ειναι σαν παππους 80 ετων. Και η Βαλακου στα 34 της μολις, συμφωνα με το σεναριο, μοιαζει σαν την μαμα μου. Παραδεχομαι βεβαια, πως οι ανθρωποι γεραζαν πιο γρηγορα τοτε, αλλα και παλι....

Καλυτερη ερμηνεια απο ολους, εχει για μενα ο Γιωργος Δαμασιωτης στο ρολο του διευθυντη. Εξαιρετικος! Κραταει τελεια την ισορροπια αναμεσα στο δραμα και την κωμωδια. Ενας ηθοποιος παραγνωρισμενος, αλλα με απιστευτο ταλεντο. Οπου κι αν τον ειδα τον λατρεψα!

Τελος, μια μικρη παρατηρηση που εκανα: Τα καγκελα που βρισκονται στο μπαλκονι του γραφειου ειναι αλλα οταν βλεπουμε το κτιριο απ' εξω και αλλα οταν τα βλεπουμε απο μεσα. Πολυ φυσικο βεβαια, μια που τα εσωτερικα γυρισματα εγιναν στα στουντιο της Φινος Φιλμ.

 

[RIO]

Ωραία μουσική, ικανοποιητικές ερμηνείες αλλά δεν ξέρω, μου είχε φανεί αρκετά μελοδραματική...

 

[ARETARA]

Και η Βαλακου στα 34 της μολις, συμφωνα με το σεναριο, μοιαζει σαν την μαμα μου. Παραδεχομαι βεβαια, πως οι ανθρωποι γεραζαν πιο γρηγορα τοτε, αλλα και παλι....

Νομίζω ότι είναι μάλλον υπερβολικό το σενάριο να είναι η Βαλάκου 22 χρονών στην ταινία (τον πρώτο χρόνο που πιάνει δουλειά στο γραφείο) τη στιγμή που είχε τότε πραγματική ηλικία 34 χρονών και μάλιστα κάποιος βλέποντάς την μάλλον θα υπέθετε ότι κάπου εκεί θα είναι η ηλικία της. Πιθανή αστοχία του σεναρίου ή αν βασιστώ στα λεγόμενα του jasonk ότι ο ρόλος προοριζόταν για τη Βουγιουκλάκη μάλλον έγινε βιαστικά η επιλογή της παρτεναίρ του Παπαμιχαήλ.

 

[atanasio]

ARETARA, εξαιρετική η παρουσίασή σου για μιαν από τις καλύτερες ταινίες του ελληνικού σινεμά. Τι να πούμε για τη θεία μελωδία του Μάνου Χατζιδάκι, το σενάριο και τη σκηνοθεσία του Σακελλάριου και τις υπέροχες ερμηνείες της Βαλάκου, του Παπαμιχαήλ, του Δαμασιώτη και όλων των άλλων; Μια διόρθωση μόνον -το 1961 η Αντιγόνη Βαλάκου ήταν 31 ετών, αφού ήταν γεννημένη το 1930, δηλαδή ήταν μόνο 3 χρόνια μεγαλύτερη από την -γεννημένη το 1933- Αλίκη Βουγιουκλάκη, την οποία δεν μπορώ να φανταστώ στον ρόλο αυτόν. Δεν ήταν, πιστεύω, πρόχειρη επιλογή η Βαλάκου, μάλιστα τότε έπαιζε με τον Παπαμιχαήλ στο Εθνικό Θέατρο στο ''Ρωμαίος και Ιουλιέττα'' του Σαίξπηρ.

 

[jasonk]

Πολύ σωστά τα λέει ο atanasio. Μάλιστα εκείνη τη σεζόν έπαιξαν μαζί στο Εθνικό Θέατρο όχι μόνο σε ένα αλλά σε τρια έργα

1. Τα λάθη μιας νύχτας

2. Φοιτηταί

3. Ρωμαίος και Ιουλιέττα.

Επίσης στη σελίδα της Finos Film που είναι αφιερωμένη στην ταινία υπάρχει μιά κριτική στην οποία αναφέρεται ότι η Μελίνα Μερκούρη έπαιξε το θεατρικό το 1949 ούσα δηλαδή 29 χρονών ενώ στην ιστοσελίδα που είναι αφιερώμενη στον Θανάση Βέγγο αναφέρεται το έτος 1951 άρα 31 χρονών. Δηλαδή στην ηλικία της Βαλάκου στην κινηματογραφική μεταφορά.

Και οι τρεις επιλογές πάντως (Μερκούρη, Βαλάκου, Βουγιουκλάκη) απείχαν αρκετά από τα 22. Μάλλον πρόκειται για κάποια αστοχία του σεναρίου.

 

[Bambinella]

34 ειναι η Βαλακου μονο στο σεναριο, οπως γραφω και πιο πανω. Ειναι 22 οταν πρωτοπιανει δουλεια στις κουβαριστρες και τη βλεπουμε μεχρι τα 34 της, 12 χρονια μετα, οταν ηττημενη αποδεχεται την προταση γαμου του Παπαμιχαηλ.

 

[tonytony]

Διαφημιστικό της ταινίας

 

 

[hannele]

Τοποθεσίες γυρισμάτων

(Αν και τις έχω προσθεσει και στο αντίστοιχο thread "Που γυρίστηκαν οι ελληνικές ταινίες", ωστόσο τις προσθέτω και εδω, ωστε να ειναι ολες οι πληροφορίες για την ταινία συγκεντρωμένες στη θεματική της ενότητα)

Το γραφείο με τις κουβαρίστρες "Λουξ" οπου εργαζόταν η (Λίζα) Αντιγόνη Βαλάκου και ο (Κώστας) Δημήτρης Παπαμιχαηλ ήταν σε νεοκλασσικο κτίριο στο Συνταγμα στην γωνία των οδών Πατρώου και Μητροπόλεως. Η είσοδος του κτιρίου ήταν επι της Πατρώου. Το κτίριο υπαρχει ακομη.

Η είσοδος του κτιρίου



Με το κοκκινο βελάκι η εισοδος επι της Πατρώου (που βλέπουμε στην πανω φωτογραφία με τον Βεγγο και τον Παπαμιχαήλ).

Με το κίτρινο βελάκι το σημειο όπου βρισκονται τα μπαλκονια, τα οποια δεν φαινονται στις μερες μας λόγω του προστατευτικού διχτυού.



Απο το μπαλκόνι όπου έβγαινε ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, βλεπουμε στο βαθος την γωνία Πατρώου και Απολλωνος.

Το κτίριο στη γωνία με το κοκκινο βελάκι υπάρχει ακόμα.

Το κτίριο με το κίτρινο βελάκι ακριβως απεναντι δεν υπαρχει, στη θεση του εχει χτιστεί συγχρονο κτίριο με μπαλκονια.



Το νεοκλασσικο σπιτι με το μικρο μπαλκόνι (στο κοκκινο κυκλο), διπλα στο κτίριο των "Λουξ", υπάρχει και αυτο μεχρι σήμερα.

Επίσης και το παραδιπλανο σπίτι (με το κίτρινο βελάκι) υπάρχει ακόμη μεχρι σήμερα, με τη διαφορά οτι στις μερες μας τα τοτε μεγαλα παραθυμα του εχουν γινει μπαλκονοπορτες και εχουν προστεθεί μπαλκόνια.



Η εισοδος του σπιτιού με το μικρο μπαλκόνι, απο όπου μπροστα περνούν ο Δημητρης Παπαμιχαήλ και ο Θανασης Βεγγος



Μια γενικη αποψη της οδου Πατρωου.

Το σπιτι με το μικρο μπαλκόνι στο κοκκινο κυκλο.

Η εισοδος του κτιρίου των "Λουξ" με το μπλε βελακι.

Τα μπαλκονια που προστεθηκαν στο παραδιπλανο κτιριο με το πρασινο βελάκι.

Δυστυχως με τα κιτρινα βελακια, ολα τα υπολοιπα σπίτια που βλεπουμε στην ταινία δεν υπαρχουν πια, εχουν γινει γκαραζ και ξενοδοχειο.

 

[ARETARA]

Εξαιρετική η παρουσίαση και η συγκριτική παράθεση των εικόνων hannele!!!!

 

[elsint17]

ισως η μονη ταινια μελο που θεωρω εξαιρετικη

και δεν ειναι τυχαιο που ειναι του σακελλαριου

πολυ καλο σεναριο και ερμηνειες

αλλα το σημαντικοτερο ειναι οτι καθε φορα που βλεπω την ταινια κλαιω πραγματικα για τα δικα μ χαμενα ονειρα

αληθινη ταινια μεσα παο την ζωη κυριολεκτικα δυστυχως

 

[Λεωνιδας σουλης]

πολυ καλη παρουσιαση,μπραβο
η καλυτερη μελο ταινια στην ιστορια του ελληνικου κινηματογραφου κατα την γνωμη μου
και μαλιστα με διαφορα
τυχαιο που ειναι του αλεκου σακελαριου; δεν νομιζω
ειναι αληθοφανεστατη χωρις υπερβολες οπως στις περισσοτερες μελο
μπορει να ταυτιστει κανεις με τα χαμενα ονειρα του οταν συντελεσαν ατυχιες για να συμβει
ποσοι μπορουν να αναγνωρισουν τον εαυτο τους;
αυτο ειναι η επιτυχια της
οι ερμηνειες των πρωταγωνιστων μου αρεσουν
αλλα οπως σωστα ειπωθηκε ο γιωργος δαμασιωτης ξεχωριζει

 

[SEBASTIAN]

Μελοδραματική? Καταθλιπτική? Μελαγχολική? Ή απλά ρεαλιστική? 'Ολες οι απόψεις σεβαστές, άλλωστε κάθε μία από αυτές μπορεί να αντιπροσωπεύσει κάποια σημεία της ταινίας και κάποιες χρονικές περιόδους με τις εναλλαγές συναισθημάτων και επιδιώξεων. Ας μου επιτραπεί να καταθέσω την ταπεινή προσωπική μου άποψη που ίσως διαφέρει από την πλειονότητα των απόψεων που ακούστηκαν. Η ταινία μπορεί να χαρακτηριστεί μελό, κρίνοντας την απογοήτευση και πικρία στην ψυχοσύνθεση των δυο πρωταγωνιστικών ηρώων. Αλλά δεν νομίζω ρε παιδιά πως πρόκειται για τόσο μεγάλα αρνητικά χτυπήματα της μοίρας, η μη δυνατότητα συγγραφικής καριέρας και η ματαίωση ενός ταξιδιου στο εξωτερικό όσον αφορά τον Παπαμιχαήλ, και η μη πραγματοποίηση ενός πλούσιου γάμου όσον αφορά την Βαλάκου.
Οκ στην ζωή μπορεί να μην επιτευχθουν κάποιοι στόχοι και επιδιώξεις μας, αλλά υπάρχει όπως αποδείχτηκε μια σταθερή επαγγελματική και κατά συνέπεια οικονομική βάση, όπως η συγκεκριμένη δουλειά στην αντιπροσωπεία εργοστασίου και για τους δύο, καθώς και η κοινή συντροφική και συναισθηματική συμπόρευση τους χωρίς ρίσκα και ανατροπές ακριβώς γιατί πρόκειται για δοικιμασμένη επί σειρά ετών ανθρώπινη επικοινωνία μεταξύ τους.
Όταν υπάρχουν αυτά τα δυο βασικά στοιχεία στην ζωή ενός ανθρώπου που για κάποιους είναι δύσκολη στόχευση και ακόμα πιο δύσκολη ευόδωση και μιλάω για σταθερή και καλή δουλειά και ανθρώπινη χημεία, δεν νομίζω ότι η ζωή στάθηκε εντελώς αρνητικά στους δυο πρωταγωνιστές έστω και αν δεν πέτυχαν αυτό που ήθελαν.
Για την μουσική του μάγου Χατζηδάκη και το ''Βαλς'' του, αναφέρθηκαν οι προλαλήσαντες και δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο. Συμφωνώ είναι ίσως η κορυφαία μουσική δημιουργία που ακούστηκε στον ελληνικό κινηματογράφο.

 

[Λεωνιδας σουλης]

ρεαλισμος δυστυχως ,εγω ταυτιζομαι απολυτα
για να σας απαντησω πρεπε να να γραφω ωρες και να σας πω τη ζωη μου
και βλεποντας τον παραλληλισμο των ανθρωπων κτυπημενων απο τη μοιρα και τη ζωη σαν σπουργιτακια σε ενα βραχο που σκαει αγριο κυμα θα αλλαξετε αποψη αρδην και ασκαρδαμυκτι

 

[sofia1979]

Μελοδραματική? Καταθλιπτική? Μελαγχολική? Ή απλά ρεαλιστική? 'Ολες οι απόψεις σεβαστές, άλλωστε κάθε μία από αυτές μπορεί να αντιπροσωπεύσει κάποια σημεία της ταινίας και κάποιες χρονικές περιόδους με τις εναλλαγές συναισθημάτων και επιδιώξεων. Ας μου επιτραπεί να καταθέσω την ταπεινή προσωπική μου άποψη που ίσως διαφέρει από την πλειονότητα των απόψεων που ακούστηκαν. Η ταινία μπορεί να χαρακτηριστεί μελό, κρίνοντας την απογοήτευση και πικρία στην ψυχοσύνθεση των δυο πρωταγωνιστικών ηρώων. Αλλά δεν νομίζω ρε παιδιά πως πρόκειται για τόσο μεγάλα αρνητικά χτυπήματα της μοίρας, η μη δυνατότητα συγγραφικής καριέρας και η ματαίωση ενός ταξιδιου στο εξωτερικό όσον αφορά τον Παπαμιχαήλ, και η μη πραγματοποίηση ενός πλούσιου γάμου όσον αφορά την Βαλάκου.
Οκ στην ζωή μπορεί να μην επιτευχθουν κάποιοι στόχοι και επιδιώξεις μας, αλλά υπάρχει όπως αποδείχτηκε μια σταθερή επαγγελματική και κατά συνέπεια οικονομική βάση, όπως η συγκεκριμένη δουλειά στην αντιπροσωπεία εργοστασίου και για τους δύο, καθώς και η κοινή συντροφική και συναισθηματική συμπόρευση τους χωρίς ρίσκα και ανατροπές ακριβώς γιατί πρόκειται για δοικιμασμένη επί σειρά ετών ανθρώπινη επικοινωνία μεταξύ τους.
Όταν υπάρχουν αυτά τα δυο βασικά στοιχεία στην ζωή ενός ανθρώπου που για κάποιους είναι δύσκολη στόχευση και ακόμα πιο δύσκολη ευόδωση και μιλάω για σταθερή και καλή δουλειά και ανθρώπινη χημεία, δεν νομίζω ότι η ζωή στάθηκε εντελώς αρνητικά στους δυο πρωταγωνιστές έστω και αν δεν πέτυχαν αυτό που ήθελαν.
Για την μουσική του μάγου Χατζηδάκη και το ''Βαλς'' του, αναφέρθηκαν οι προλαλήσαντες και δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο. Συμφωνώ είναι ίσως η κορυφαία μουσική δημιουργία που ακούστηκε στον ελληνικό κινηματογράφο.

Συμφωνώ, δεν είναι και το πιο αρνητικό σενάριο στην ζωή κάποιου, αλλά όταν λείπει ο ενθουσιασμός και ειδικά σε έναν νέο, είναι κάπως απογοητευτικό