Χειρότερες ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του '70

Επισης θα αναφερω στις χειροτερες ταινιες του '70,και τις ταινιες με πρωταγωνιστη τον Αλεκο Τζανετακο,αυτες που επαιζε τον γλεντζε,τον πλουσιο,ή τον φτωχο που το επαιζε πλουσιος για να ριξει γκομενες....αρπακολλατζιδικες κι αυτες!
 
Τελευταία επεξεργασία:
Απο τις αληθινες κωμωδιες του '60 με ποσα μεγαλα ονοματα μεσα το '70 γυριζαμε '''ο μαγκας με το τρικυκλο''.
Σεναριο-σκηνοθεσια-μουσικη ολα στο ποδι και μετα αναρωτιομαστε πως φτασαμε στο χαλι των βιντεοκασσετων;
Δαλιανιδης φιλε.."Ρετιρε" και "Μικρομεσαιοι"...
 
Επισης θα αναφερω στις χειροτερες ταινιες του '70,και τις ταινιες με πρωταγωνιστη τον Αλεκο Τζανετακο

Σε συνεντευξεις του παραπονιοταν πως την δεκαετια του '60 δεν του εδιναν πρωταγωνιστικο ρολο,αλλαξε εταιρια για αυτον τον λογο κλπ, ε ειδαμε μετα τι εκανε.
 
«Εγώ πήγα μια φορά σε ένα reunion και κόντεψα να αυτοκτονήσω, διότι διαπίστωσα ότι όλοι οι παλιοί χαζοί παρέμειναν χαζοί κι όλοι οι ανόητοι χειροτερεύσαν. Δεν είδα καμία βελτίωση. Απογοητεύτηκα τόσο πολύ που δεν θέλω να ξαναδώ κανένα. Δεν έχω κάτι να πω. Βλέπω ότι δεν αλλάζουν έτσι εύκολα οι άνθρωποι. Λένε να θυμηθώ τα παλιά. Γιατί να τα θυμηθώ; Δεν θέλω τίποτα παλιό, θέλω να πάω μπροστά. Σιγά μην θυμηθώ τα παλιά. Ούτε ενδιαφέρον είχαν. Μόνο ότι ήμασταν νέοι», πρόσθεσε ο Γιάννης Μπέζος.

Πηγη.
 
Υποθέτω πως προς τα τέλη της δεκαετίας και οδεύοντας προς τα μαγευτικά 80s, την περίοδο όπου ευδοκίμησε η βιντεοκασέτα, οι ταινίες αυτής της συγκεκριμένης περιόδου θα ήταν και οι χειρότερες. Όμως, η πρώτη περίπτωση ταινίας που μου έρχεται κατά νου και νομίζω ότι γενικά η δεκαετία αυτή είχε πολλά δημιουργήματα του συγκεκριμένου σκηνοθέτη, εξίσου μη αστεία, ήταν το "Τον Αράπη Κι Αν Τον Πλένεις".

Δεν έχει να κάνει τόσο με το politically correct πνεύμα της εποχής όπου πλέον τα λάθη της ταινίας είναι εξώφθαλμα, όσο το ότι γενικά είναι όλη η ταινία ένα λάθος, πραγματικά απορώ πως γυρίστηκε αυτή η ταινία, ακόμα και για τα δεδομένα της τότε εποχής πιστεύω ότι ως ταινία δεν ήταν καλή, ως κωμωδία δηλαδή, δεν έλεγε και πολλά. Μπορεί να είναι μια ταινία που κατατάσσεται στην κλασική πλέον εποχή του Ελληνικού κινηματογράφου, δεν παύει όμως να έχει τα ελαττώματα της και ξαναλέω, αυτά δεν είναι εμφανή βλέποντας τα από τη σκοπιά και τα δεδομένα του 2022....
 
Τόσο πρόχειρη που σε κάποιο πλάνο φαίνεται άσπρος ο λαιμός του "αραπη". Πιστεύω πως υπάρχει κάποια αντιρατσιστική διάθεση, είναι όμως μια κακή ταινία.

Το Ο δασκαλακος ήταν λεβεντιά πώς και δεν αναφέρθηκε;
 
«Εγώ πήγα μια φορά σε ένα reunion και κόντεψα να αυτοκτονήσω, διότι διαπίστωσα ότι όλοι οι παλιοί χαζοί παρέμειναν χαζοί κι όλοι οι ανόητοι χειροτερεύσαν. Δεν είδα καμία βελτίωση. Απογοητεύτηκα τόσο πολύ που δεν θέλω να ξαναδώ κανένα. Δεν έχω κάτι να πω. Βλέπω ότι δεν αλλάζουν έτσι εύκολα οι άνθρωποι. Λένε να θυμηθώ τα παλιά. Γιατί να τα θυμηθώ; Δεν θέλω τίποτα παλιό, θέλω να πάω μπροστά. Σιγά μην θυμηθώ τα παλιά. Ούτε ενδιαφέρον είχαν. Μόνο ότι ήμασταν νέοι», πρόσθεσε ο Γιάννης Μπέζος.

Πηγη.

Άλλος κι αυτός. Την έχει δει ιεροκήρυκας. Κανένας δεν πήγε μπροστά έτσι.
 
Άλλος κι αυτός. Την έχει δει ιεροκήρυκας. Κανένας δεν πήγε μπροστά έτσι.

Εβαλε στα κολπα και την κορη του κι χλευαζε κατηγορουσε οσους διαμαρτυρονταν για τα ''περι τεχνης'' της.

Τόσο πρόχειρη που σε κάποιο πλάνο φαίνεται άσπρος ο λαιμός του "αραπη".

Αυτο ειχε ξαναγινει με τον Κωνστανταρα και τον Μουτσιο, τουλαχιστον τον ειχαν κανει πιο ''μαυρο''


απο οτι την κοπελα τοτε στην σειρα ''Εκεινες και Εγω''


Αυτη η ταινια με τον βουτσα ειχε γινει και ''ριμεϊκ"

https://greek-movies.com/icon/movie/Επιστροφήστηζούγκλα1988.jpg
 
Πως καταντησαμε Σωτηρη (1972)
Η προεδρινα (1972)
Η ταξιτζου (1970)
Η εφοπλιστινα (1971)
Ο ερωτιαρης του γλυκου νερου (1972)


Γενικα οι ταινιες με πρωταγωνιστες Δ.Στυλιανοπουλου-Γ.Παπαζηση,ειτε μαζι ειτε ξεχωριστα,ηταν τελειως "αρπαχτες".Μετα το 1970 αρχισε μια μαζικοτερη παραγωγη ταινιων,πολλες δεν βασιζονταν σε θεατρικες παραστασεις να ειναι δοκιμασμενες στο θεατρο πριν γινουν ταινια,και πολλες λειτουργουσαν ως promo τραγουδιων-τραγουδιστων-μπουζουκιων και "night life",και γι'αυτο η ποιοτητα και το σεναριο επεσαν τραγικα.Αντιστοιχα ηταν και στην δεκαετια '80 με τις βιντεοταινιες.Βεβαια θα συμφωνησω με τον gordon17sp,και θα προσθεσω οτι πολλες απο αυτες τις τραγικες ταινιες των 70s (και βιντεοταινιες των 80s) βλεπονται πολυ πιο ευχαριστα απο τις περισσοτερες καινουργιες τυπου "ροδα τσαντα και κοπανα νο 5"(2010) και "Οι Ποντιοι new generation"(2011)...
κι όμως η Στυλιανοπούλου ήταν αδικημένη πιστεύω, τα σενάρια ήταν χάλια...όχι ότι ήταν καμία ιδιαίτερη ηθοποιός, αλλά υπήρξε η μόνη ελληνίδα κωμικός πού ώρες ώρες μ´έκανε να γελάω...
Γενικά από το 70 και μετά υπήρξε μία παρακμή στον ελληνικό κινηματογράφο αλλά εμένα μ´αρέσαν κάποιες ταινίες των 70ς γιατί αντιπροσώπευαν την ατμόσφαιρα, το ντύσιμο, την μουσική της εποχής. Επίσης κάποιες από αυτές είχαν αξιόλογη μουσική επένδυση(Μουράμπας).
 
Πιστεύω η χρονιά 1970-71 ήταν η αρχή του τέλους του ελληνικού κινηματογράφου όπως τον ξέραμε,στην σεζόν 71-73 ήταν ετοιμοθάνατος και στις σεζόν 74-76 κρέμονταν η ζωή του ελληνικού κινηματογράφου σε μια κλωστή και το 1977 επήλθε το μοιραίο.
 
Δεν θυμάμαι τίτλο επακριβώς (αν δεν με απατά η μνήμη μου, λεγόταν "Οι φανταρίνες" η κάτι παρεμφερές) όπου οι γυναίκες ενός χωριού, είχαν βάλει τα χακί και είχαν αναλάβει την εξουσία, θυμάμαι έπαιζαν Ελένη Φιλίνη, Βίλμα Τσακίρη, νομίζω και η Βλαχοπούλου, σκηνοθεσία αν δεν κάνω λάθος, ήταν ο Παύλος Φιλίππου, ο οποίος είχε σκηνοθετήσει και άλλες ταινίες εκείνη την περίοδο. Αυτή την ταινία, πραγματικά δεν ξέρω πού μπορώ να την κατατάξω, σίγουρα πάντως δεν πέτυχε το σκοπό της, στο κωμικό στοιχείο δηλαδή, δεεεεν.

Ναι, αναπαριστούσε ωραία το κοινωνικό σκηνικό της εποχής αλλά....
 
Ποιά χειρότερη να πρωτοδιαλέξω απ ΄τα 70΄ς και που να δώσω το ''όσκαρ'' δε ξέρω . Έχω μπερδευτεί με τόσο υλικό.. :) Οι κωμωδίες για κλάματα ,τα δράματα για γέλια ,οι και καλά ψαγμένες βαρετές μέχρι θανάτου και με πολιτικά ''μηνύματα'' ( αυτό κι αν ήταν ).. 2 -3 με τον Βέγγο άξιζαν όπως το --Θανάση πάρε το όπλο σου--. Το ελληνικό σινεμά κάπου εκεί τελειώνει αν και η καφρίλα των 80΄ς με τις ροδατσαντοκοπανατζούδες της ήταν μπροστά μας..
 
Δεν θυμάμαι τίτλο επακριβώς (αν δεν με απατά η μνήμη μου, λεγόταν "Οι φανταρίνες" η κάτι παρεμφερές) όπου οι γυναίκες ενός χωριού, είχαν βάλει τα χακί και είχαν αναλάβει την εξουσία, θυμάμαι έπαιζαν Ελένη Φιλίνη, Βίλμα Τσακίρη, νομίζω και η Βλαχοπούλου, σκηνοθεσία αν δεν κάνω λάθος, ήταν ο Παύλος Φιλίππου, ο οποίος είχε σκηνοθετήσει και άλλες ταινίες εκείνη την περίοδο. Αυτή την ταινία, πραγματικά δεν ξέρω πού μπορώ να την κατατάξω, σίγουρα πάντως δεν πέτυχε το σκοπό της, στο κωμικό στοιχείο δηλαδή, δεεεεν.

Ναι, αναπαριστούσε ωραία το κοινωνικό σκηνικό της εποχής αλλά....
Εχω δει μερικες σκηνες και νομιζω πως σκοπος της ταινιας, αν και κωμωδια υποτιθεται, δεν ηταν να βγαλει γελιο, αλλα να χαρισει ενα πολυ ευχαριστο οφθαλμολουτρο στους αντρες θεατες. Και αυτον τον σκοπο τον πετυχε.
 
Έχεις ένα δίκιο.. κινείται νομίζω στο πνεύμα της απελευθέρωσης του "γυμνού" και του σεξ καθώς χαράζουν τα 80s
fantarines3.jpg

Επίσης είναι εμφανή τα κλασικά πολιτικά θέματα της Ελληνικής κοινωνίας περί Αριστερών-Σοβιετικών και λοιπών αντιλήψεων..
Προσωπικά μ΄αρέσει το συγκεκριμένο κομμάτι και πολλές φορές το έχω χρησιμοποιήσει χαριζολογώντας σε παρομοίωση σε συζήτηση
Προσωπικά δεν θα την κατατάξω στις κακές του 70.. :biglaugh:
 
Εχω δει μερικες σκηνες και νομιζω πως σκοπος της ταινιας, αν και κωμωδια υποτιθεται, δεν ηταν να βγαλει γελιο, αλλα να χαρισει ενα πολυ ευχαριστο οφθαλμολουτρο στους αντρες θεατες. Και αυτον τον σκοπο τον πετυχε.
Έχεις ένα δίκιο.. κινείται νομίζω στο πνεύμα της απελευθέρωσης του "γυμνού" και του σεξ καθώς χαράζουν τα 80s
fantarines3.jpg

Επίσης είναι εμφανή τα κλασικά πολιτικά θέματα της Ελληνικής κοινωνίας περί Αριστερών-Σοβιετικών και λοιπών αντιλήψεων..
Προσωπικά μ΄αρέσει το συγκεκριμένο κομμάτι και πολλές φορές το έχω χρησιμοποιήσει χαριζολογώντας σε παρομοίωση σε συζήτηση
Προσωπικά δεν θα την κατατάξω στις κακές του 70.. :biglaugh:
Εχω δει μερικες σκηνες και νομιζω πως σκοπος της ταινιας, αν και κωμωδια υποτιθεται, δεν ηταν να βγαλει γελιο, αλλα να χαρισει ενα πολυ ευχαριστο οφθαλμολουτρο στους αντρες θεατες. Και αυτον τον σκοπο τον πετυχε.
ειναι σεναριο γιωργου μυλανα ,οποτε με αδυναμιες,λαθη,υπερβολες κτλ

εχει ομως καποιες καλες στιγμες οπως τη σκηνη με το σταθη ψαλτη που του εδωσε και μεγαλη ωθηση στην καριερα του
με το ντανο λυζιγο επισης
 
Να προσθέσω στη λίστα μου και το Αριστοτέλης ο επιπόλαιος (1970).
Την είχα βάλει ένα βράδυ να με πάρει ο ύπνος και με νευρίασε τόσο που όχι μόνο δε με πήρε ο ύπνος αλλά την είδα κι όλη από την απελπισία μου, μπας και προς το τέλος φτιάξει. Για να μην υποπέσετε σε τέτοιο ολίσθημα να σας ενημερώσω πως είναι από τις ταινίες που όσο προχωράει η ας την πούμε υπόθεση γίνονται όλο και χειρότερες. Στο φινάλε σπάει το κοντέρ ηλιθιότητας. Πολύ κρίμα για το καστ. Στο μεταξύ αν δουλευόταν λιιιγο καλύτερα, πάλι δε θα ήταν καλή αλλά θα μπορούσε να έχει μια αξιοπρέπεια για όσους πλήρωναν εισιτήριο να δουν Φωτόπουλο-Σταυρίδη.
 
Νομίζω ότι γενικά η δεκαετία του 70 δεν είχε τόσο καλές ταινίες όσο του 60 (μιλάμε για τον εμπορικό κινηματογράφο, που ήταν στα τελευταία του αλλά δεν το ήξερε ακόμη). Οι ηθοποιοί (ίδιοι με του 60) ήταν γερασμένοι (από Βουγιουκλάκη μέχρι Κωνσταντάρα που από πατέρας της πρωταγωνίστριας παλιότερα μετατράπηκε σε γεροντογκόμενο), τα σενάρια χωρίς πολλή έμπνευση, ακόμη και τα μιούζικαλ του Δαλιανίδη δεν ήταν στο επίπεδο των προηγούμενων. Οπότε υπάρχουν πολλές υποψήφιες με γνωστά ονόματα.

Μια κάκιστη ταινία που είδα πριν λίγα χρόνια, δεν ήξερα καν την ύπαρξή της ως τότε, ας είναι μόλις του 1972, είναι ο "Άνθρωπος ρολόι" με τον Σταυρίδη. Έπαιζαν αρκετοί γνωστοί ηθοποιοί (Στρατηγού, Δεστούνης, Αντ. Παπαδόπουλος, Τζεβελέκος), κανένας όμως άλλος πρώτης γραμμής σαν τον Σταυρίδη. Επίσης η Μαίρη Κυβέλου και η Μαρίνα Παυλίδου που τις θυμόμουνα από την τηλεόραση αλλά δεν ήξερα ότι είχαν παίξει και σε ταινίες. Δεν ξέρω τι έκαναν μετά, στην τηλεόραση τις έβρισκα ατάλαντες ας μην είχα ακόμη αυστηρά κριτήρια. οπότε φαντάζεστε τι εντύπωση μου έκαναν στην ταινία την οποία είδα μεγάλος. Ο Σταυρίδης ανόρεχτος, το σενάριο βαρετό αν και ήταν βετεράνων (Ναπολέων Ελευθερίου - Ερρίκος Θαλασσινός). Σκηνοθεσία Γιώργος Παπακώστας, όνομα που δεν μου λέει τίποτε.
clockman.jpg2920-bc1a0ddee46f65695ccc07cc1891a2b5.jpg

Η Μαρίνα Παυλίδου στην ταινία Ο άνθρωπος ρολόι (1972).
 
Αρκετές κακές ταινίες την δεκαετία του 70 αλλά είναι και μία δεκαετία από την οποία έχω τις πρώτες αναμνήσεις, έστω ως πολύ μικρός και βλέπω πράγματα (ντεκόρ, έπιπλα, χρώματα) πού με πηγαίνουν κατευθείαν στα παιδικά μου χρόνια. Και μουσικές! άρα δεν μπορώ να κρίνω αμερόληπτα...
Κακές όμως βρίσκω ασυζητητί τις ταινίες με τον Γιαννόπουλο, τον ¨Κίτσο.
 
Μια απ' τις χειρότερες ταινίες της δεκαετίας του 70 προσωπικά για μένα είναι "Ο αχαΐρευτος" με τον Μουστάκα του 1970. Κουραστική και ενδεικτική της κάτω βόλτας που άρχισε να παίρνει ο ελληνικός κινηματογράφος
 
Πίσω
Μπλουζα