Χθεσινό/προχθεσινό φαγητό

[domniki]

Να σημειώσουμε φυσικά, ότι τώρα με την κρίση, οι περισσότεροι παίρνουν από τις ταβέρνες για το σπίτι, το μη φαγωμένο φαγητό της παραγγελίας τους. Όσο κι αν παλιότερα θεωρούνταν "τσιπιά", "γυφτιά' κλπ. (συγγνώμη για τους χαρακτηρισμούς), σήμερα θεωρείται "δεδομένο" γίνεται κατά κόρον. Οι ταβέρνες είναι απόλυτα προετοιμασμένες, με αλουμινένια δισκάκια, σακούλες κλπ., οι δε σερβιτόροι παρέχουν αυτές τις συσκευασίες με ευχαρίστηση, ενώ άλλες φορές τα μεταφέρουν στην κουζίνα και τα ξαναφέρνουν πακεταρισμένα.
(Ή μόνο εγώ το έχω παρατηρήσει; )

Τώρα πια οι περισσότερες ταβέρνες έχουν και delivery. Και γι'αυτο το λόγο έχουν και αλουμινένια πακετάκια. Παλιότερα ειδικά όταν πηγαίναμε σε ταβέρνες με κοψίδια, ζητούσαμε πάντα να μας βάλουν σε σακκούλα τα κόκκαλα, για τους σκύλους μας, ή σε ψαροταβέρνα μας έβαζαν τα ψαροκόκκαλα για τις γάτες μας Παρόλο που δεν είχαμε δικό μας σκύλο, πάντα είχε κάποιος φίλος μας και τον προμηθεύαμε

Το μεγάλο σοκ το είχα πάθει όταν πήγα για 1η φορά στα Καλύβια! Πήρα ένα μπιφτέκι, και έτρωγα 3 μέρες! Και δεν με χάλασε καθόλου

 

[nwntas]

Νομίζω ότι αυτό με το καθημερινό μαγείρεμα το έχουν μόνο παιδιά που η μητέρα τους δεν δούλευε.

Μπίνγκο! Πολύ σωστή η παρατήρηση αυτή. Επειδή η μητέρα μου εργαζόταν όταν ήμουν πολύ μικρός, μαγείρευε αποβραδίς και μετά ζεσταίναμε το φαί και τρώγαμε, πλην σαββατοκύριακων, όπου μαγείρευε κανονικά. Όταν έμεινε άνεργη, μαγείρευε κανονικά το πρωί, αλλά επειδή, ευτυχώς, είχαμε συνηθίσει στο ξαναζεσταμένο φαΐ, μας ήταν εύκολο να φάμε το φαΐ που περίσσευε, εν αντιθέσει με παιδιά που δεν είχαν εργαζόμενη μητέρα, και είχαν συνηθίσει στο καθημερινό, φρέσκο φαγητό.

Σχετικά με το "πέταμα" του φαγητού, στην προηγούμενη δουλειά μου είχαμε εστιατόριο μέσα στο κτίριο και κάθε μέρα πετούσαν τεράστιες ποσότητες φαγητού, μιλάμε για ταψιά ολόκληρα!

Πού να δεις στο στρατό τι γίνεται... Ειλικρινά έγκλημα κατά της ανθρωπότητας! Δυστυχώς δεν επιτρέπεται να κρατηθεί και να ξαναδοθεί στους στρατιώτες το φαγητό, γιατί μπορεί να κατηγορηθούν ότι δεν παρέχουν στους στρατιώτες τις προβλεπόμενες ποσότητες στο προβλεπόμενο μενού, και κατά συνέπεια σε πιθανό φορολογικό έλεγχο να βρεθούν ατασθαλίες στα οικονομικά της μισθοτροφοδοσίας. Από την άλλη, παρότι, απ' όσο είχα μάθει, είχε γίνει μια κάποια νύξη στην τοπική κοινωνία της μονάδας που υπηρετούσα για να παρέχεται σε όποιον το χρειάζεται το περίσσευμα από το φαγητό, δεν υπήρχε ανταπόκριση, κι έτσι αδειάζαμε κάθε μέρα μεγάλες ποσότητες στα σκουπίδια.

 

[ΦΖΠ1]

Καλά, στο Στρατό υποτίθεται ότι δεν επιτρέπεται η λήψη φαγητού από εκτός στρατοπέδου πηγή , γιατί δημιουργείται συνθήκη σαμποτάζ, δηλ. δόλιας δηλητηρίασης του προσωπικού της μονάδας. Και τα μηχανάκια με τα σουβλάκια πηγαινοέρχονται...

Στην Ξάνθη όλο το στρατόπεδο, κατά γενική ομολογία, παράγγελνε σουβλάκια "απ' τον Τούρκο", οπότε, καταλαβαίνετε...

Πάντως, ακόμα κι αν πετάνε φαγητό στο Στρατό, μόνο και μόνο που το συντηρούν 3-4 δεκαετίες, αρκεί...

Και φεύγοντας από το Στρατό, ας πάμε και στα περίφημα catering γάμων... Eκεί κι αν πετιέται φαγητό, ε; Ενώ με το αμαγείρευτο φαγητό και "απεριόριστο ποτό", το catering κάνει κάποια οικονομία με κάποιες λαθροχειρίες (ας μην επεκταθούμε), το μαγειρεμένο ποτέ δεν επιστρέφεται στο ζευγάρι, που τουλάχιστον θα μπορούσε να τρώει για μια βδομάδα...

 

[Uskoke]

Εμάς στην Ρόδο ερχόταν ένας που είχε γουρούνια και έπαιρνε τα αποφάγια από τους κάδους, τουλάχιστον δεν κατέληγαν στην χωματερή. Υποθέτω ότι αυτό το κάνει ο στρατός για πρακτικούς λόγους, γιατί τα αποφάγια έπρεπε να συγκεντρωθούν, να συσκευαστούν, να μπουν στο ψυγείο και να ξαναζεσταθούν τη επομένη! Άσε που αν γινόταν καμιά στραβή και δηλητηριαζόταν κανένας φαντάρος οι ευθύνες τους θα ήταν τεράστιες.Ίσως από εκεί έμαθε ο μακαρίτης ο πατέρας μου και είχε το δόγμα "άλλο φαΐ το μεσημέρι, άλλο το βράδυ, και ότι περισσεύει το πετάμε". Στα μισά του μήνα μας τελείωναν τα λεφτά και παίρναν οι γονείς μου προκαταβολή από το σχολείο που δούλευαν (εκπαιδευτικοί). Έτσι, όλα τα λεφτά μας γίνονταν μπον φιλε, μπαρμπούνια, και αυρωνίες. Και φυσικά, δεν είχαμε ποτέ λεφτά για πικάπ, δίσκους, τηλεόραση, βίντεο, υπολογιστή και τα τοιαύτα.Τι να σου κάνουν δυο μισθοί! Εγώ, αντίθετα είμαι μυρμήγκι (όπως λέει η μάνα μου). Ψήνω ένα κιλό όσπρια και τρώω όλη τη βδομάδα! (Η μάνα μου τη βγάζει όλο με γιαούρτια και σαλάτες). Ζήτω ο φούρνος μικροκυμάτων! (Και ο εφευρέτης της λυχνίας magnetron).

 

[elephadas]

Ανήκω στη γενιά της οποίας οι γονείς έζησαν την Κατοχή ως ενήλικες οπότε είχαν πολύ επηρεαστεί. Όχι ότι μας το έλεγαν για να μας κάνουν να τρώμε ξαναζεσταμένο φαγητό - το σχετικό επιχείρημα χρησιμοποιούσε τα παιδιά της Ινδίας και της Μπιάφρα τα οποία πεινούσαν τότε, αλλά όχι για ξαναζεσταμένο, για φαγητό που δεν μου άρεσε να τρώω. Η επιρροή της Κατοχής φαινόταν στο ότι θεωρούσαν απαράδεκτο να πεταχτεί φαγητό. Και αυτό μας το ενστάλαξαν από τότε που ήμασταν πολύ μικροί, οπότε είχε γίνει κάτι αυτονόητο για μας.

Η μητέρα μου δεν δούλευε εκτός σπιτιού. Οπότε πήγαινε για ψώνια κάθε μέρα και αγόραζε αυτό που θα μαγείρευε τη μέρα εκείνη. Τρώγαμε 4 άτομα μεσημέρι - βράδυ οπότε συνήθως δεν έμενε πάρα πολύ, και συχνά το ζέσταινε για τον εαυτό της την επόμενη μέρα. Αλλά υπήρχαν φορές που έμενε αρκετό, είτε γιατί είχε φτιάξει πολύ είτε γιατί είχε φτιάξει 2 πράγματα. Τότε τρώγαμε όλοι ξαναζεσταμένο χωρίς να μας πειράζει καθόλου. Άλλωστε συχνά μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα υπόλοιπα με άλλο τρόπο. Για παράδειγμα, τα τηγανιτά κεφτεδάκια μπαίνανε σε σάλτσα ντομάτας και βράζανε, και το αποτέλεσμα το σερβίριζε με πατάτες πουρέ και ήταν υπέροχο. Επίσης όταν έφτιαχνε φαγητό που δεν το έτρωγε ένας από μας (*) του σερβίριζε χτεσινό.Το ζέσταμα έπαιρνε πολλή ώρα, αφού μικροκυματοφούρνοι δεν υπήρχαν τότε.

Αλλά εκείνο που (καλο)μάθαμε ήταν να τρώμε σπιτικό φαγητό, διότι δεν υπήρχαν άλλες επιλογές. Ταβέρνες ήταν πολύ λίγες και για ειδικές περιπτώσεις, ενώ τα εστιατόρια ήταν περισσότερο για εργένηδες που δεν είχαν πού να φάνε, κι έτσι δεν ήταν ιδιαίτερα καλό το φαγητό τους. Ετοιματζήδικα και φαστφουντάδικα δεν υπήρχαν.

Κι έτσι όταν ήρθα Αμερική για λόγους οικονομικούς, πρακτικούς αλλά και συνήθειας από το σπίτι, δεν μπορούσα να τρώω σε εστιατόρια και η μόνη λύση ήταν να μαγειρεύω ο ίδιος. Άρχισα με έτοιμα κατεψυγμένα ή κονσέρβες (σκέτη αηδία) και μετά από απελπισμένα γράμματα που ζητούσαν οδηγίες στυλ "Μαμά πώς βράζουμε αυγά?" σιγά σιγά ξεθάρρεψα κι έμαθα να μαγειρεύω. Εδώ και πολλά χρόνια δεν παίρνω τίποτε έτοιμο (εκτός από πίτσα... ποτέ μου δεν μπόρεσα να φτιάξω πίτσα της προκοπής) και μαγειρεύω ξεκινώντας από τα απλά υλικά, τίποτε από πακέτο ή ημιμαγειρεμένο. Και έχω επεκταθεί και σε πράγματα που δεν έκανε η μητέρα μου, όπως ψωμί (δεν αγοράζω ποτέ) και γιαούρτι (αγοράζω σπάνια)

Το αποτέλεσμα βέβαια είναι να φτιάχνω μεγάλες ποσότητες 2-3 φαγητών τα Σαββατοκύριακα και να τρώω ξαναζεσταμένα όλη τη βδομάδα. Οπότε χτεσινό και προχτεσινό φαγητό είναι η νόρμα. Ο φούρνος μικροκυμάτων είναι ο καλύτερός μου φίλος . Και από τότε που αγόρασα σπίτι με κήπο, έχω φτιάξει μποστανάκι με ντομάτιές και φασολιές κυρίως, συν άπειρο βασιλικό για το πέστο της χρονιάς.

Βγαίνω λίγο εκτός θέματος αλλά το Σαβ/κο που μας πέρασε ήρθε κολλητά με αργία Δευτέρα, οπότε ξεσάλωσα. Πήγα στη λαϊκή το Σάββατο και πήρα γιγαντιαίες ποσότητες σχετικά φτηνής ντομάτας κι έφτιαξα το τοματόζουμο της χρονιάς (παίρνει πολλή ώρα με τον τρόπο που το φτιάχνω), ο καταψύκτης στην υπόγα τιγκάρησε κυπελλάκια με ζουμί. Κράτησα μερικές καλές ντομάτες κι έφτιαξα γεμιστά (στα οποία έβαλα δυόσμο και βασιλικό παραγωγής μου), και με το ζουμί που περίσσεψε από τα γεμιστά έφτιαξα κιμά για μακαρόνια. Θέρισα ντομάτες και φασόλια από τον κήπο, και χτες έφτιαξα γιαούρτι και - ακολουθώντας την ντόπια παράδοση που απαιτεί μπάρμπεκιου το Labor Day- έβαλα ψησταριά με κάρβουνα και έψησα άπειρα μπιφτέκια (με ρίγανη παραγωγής μου), μισό γουρούνι σε μορφή κυρίως σουβλακίων και ένα κοπάδι κοτόπουλα, μόνο στήθος. Μαριναρισμένα όλα με διάφορα μυρωδικά παραγωγής μου. Και πατάτες στο φούρνο. Τα κρεατικά θα μπουν κατάψυξη, μια χαρά ξαναζεσταίνονται με μικροκύματα, κι έτσι θα μου κρατήσουν πολύ καιρό. Τι προχτεσινό, μιλάμε για φαγητό ηλικίας εβδομάδων

(*) Το κάθε μέλος της οικογένειας είχε δικαίωμα να δηλώσει 2 φαγητά που δεν τα έτρωγε, και όταν τα έφτιαχνε η μητέρα μου είχε κάτι άλλο για τον ιδιότροπο. Εγώ είχα διαλέξει αγκινάρες και μελιτζάνες. Το πρόβλημά μου ήταν ότι υπήρχαν άπειρα άλλα φαγητά που δεν μου άρεσαν - ήμουνα πολύ δύσκολος στο φαΐ. Πρόχειρα σκέφτομαι, μπάμιες, φακές, αρακά (τώρα μου αρέσει), τραχανάς, χυλοπίτες, ο,τιδήποτε είχε σκόρδο (τώρα τρελλαίνομαι), πιπεριές, θαλασσινά, ψαρόσουπα και γενικά βραστό ή πλακί ψάρι κλπ κλπ, τι να πρωτογράψω.

 

[DINO]

Σας είπα οτι μ'αρέσει να διαβάζω αυτό το thread, τρώγοντας; :gyros:

0

Σημερινό φαγητό! opcorn:

 

[Crimson Moonlight]

Πήγα στη λαϊκή το Σάββατο και πήρα γιγαντιαίες ποσότητες σχετικά φτηνής ντομάτας κι έφτιαξα το τοματόζουμο της χρονιάς (παίρνει πολλή ώρα με τον τρόπο που το φτιάχνω), ο καταψύκτης στην υπόγα τιγκάρησε κυπελλάκια με ζουμί. Κράτησα μερικές καλές ντομάτες κι έφτιαξα γεμιστά (στα οποία έβαλα δυόσμο και βασιλικό παραγωγής μου), και με το ζουμί που περίσσεψε από τα γεμιστά έφτιαξα κιμά για μακαρόνια. Θέρισα ντομάτες και φασόλια από τον κήπο, και χτες έφτιαξα γιαούρτι και - ακολουθώντας την ντόπια παράδοση που απαιτεί μπάρμπεκιου το Labor Day- έβαλα ψησταριά με κάρβουνα και έψησα άπειρα μπιφτέκια (με ρίγανη παραγωγής μου), μισό γουρούνι σε μορφή κυρίως σουβλακίων και ένα κοπάδι κοτόπουλα, μόνο στήθος. Μαριναρισμένα όλα με διάφορα μυρωδικά παραγωγής μου. Και πατάτες στο φούρνο.

:dribble:...εχεις σκεφτεί να πάρεις τη θέση του Μαμαλάκη;

 

[elephadas]

Δε με χωράει, είμαι παχύτερος

 

[αριαδνη]

Πολλες φορες φαι ξαναζεσταμενο γιατι ειμαι απο την γεννια των παιδιων που μεγαλωσαμε στα καπνα/ και αν υπηρχε και χρονος δηλ. να ξαναζεσταθει ειδαλλως κρυο

 

[perlastar]

Πάντα ήμουν κι εγώ της νοοτροπίας του ότι δεν πετάμε φαγητό, έτσι με έμαθαν από παιδί, γι'αυτό και μία χαρά έτρωγα χθεσινό, προχθεσινό, κι ακόμα παραπάνω αν χρειαζόταν. Το πετούσα μόνο σε λίγες περιπτώσεις που δεν προλάβαινε να καταναλωθεί και υπήρχε κίνδυνος να χαλάσει, αλλιώς το έβρισκα αμαρτία να πετάω φαγητό ενώ άλλοι δεν έχουν να φάνε.

 

[ntsmrtz]

Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί δεν πρέπει να φαγωθεί χθεσινό ζεστό φαγητό.

Μεγάλωσα σε οικογένεια που έτρωγε φυσικά το φαί της προηγούμενης και τώρα στην δική μου οικογένεια το συνεχίζουμε.

 

[foutix]

Για διάφορους λόγους, πριν μερικά χρόνια, έτρωγα φαγητό μέχρι 3 ημερών, δηλ ένα φαγητό που μαγειρευόνταν σήμερα το έτρωγα μέχρι μεθαύριο, αλλά προφανώς σε 2 ή το πολύ 3 γεύματα από τα 6. Μέχρι εκεί δεν βρίσκω εξαιρετικά μεγάλη διαφορά στην γεύση.

Το πέταγμα φαγητού το οποίο γίνεται σπάνια εξαρτάται και από την αξία του φαγητού, άλλο 200 γραμμάρια μαγειρευμενες φακές ή ρύζι και άλλο 200 γραμμάρια μοσχάρι του 23%

Τέλος, συστήνω κατεψυγμένη ζύμη Wegmans για πίτσα εξαιρετικής γεύσης.

 

[stayros]

Πάντα ήμουν κι εγώ της νοοτροπίας του ότι δεν πετάμε φαγητό, έτσι με έμαθαν από παιδί, γι'αυτό και μία χαρά έτρωγα χθεσινό, προχθεσινό, κι ακόμα παραπάνω αν χρειαζόταν. Το πετούσα μόνο σε λίγες περιπτώσεις που δεν προλάβαινε να καταναλωθεί και υπήρχε κίνδυνος να χαλάσει, αλλιώς το έβρισκα αμαρτία να πετάω φαγητό ενώ άλλοι δεν έχουν να φάνε.

Δεν εχω να συμπληρωσω κατι παραπανω,με καλυψε απολυτα η perla!