Χτυποκάρδια στα θρανία....

[dolly77]

Εντάξει δεν μπορεί το σχολείο να ήταν μόνο καζούρα, κοπάνες και τιμωρίες.. Δεν μπορεί κανείς να μην ερωτεύτηκε ένα καθηγητή ή μια καθηγήτρια..

Και εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση αν και η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν μέσα στο σχολείο αλλά στο φροντιστήριο. Για να ακριβολογούμε περισσότερο... ήταν ο καθηγητής που επέλεξα εγώ στην Γ Λυκείου ότι ήθελα να μου κάνει κάποια ιδιαίτερα μαθήματα στα Μαθηματικά.

Ο συγκεκριμένος μαθηματικός είχε μόλις τελειώσει τη σχολή ήταν ιδιαίτερα εμφανίσιμος και μόλις είχε πιάσει δουλειά στο φροντιστήριο που πήγαινα... Αλλά έλα που οι καινούργιοι δεν έκαναν μαθήματα στα παιδιά της Γ Λυκείου, (είναι περιττό να αναφέρω ότι ήταν το επίκεντρο του γυναικείου πληθυσμού εκεί). #)

Όποτε κάτι έπρεπε να κάνω... Άλλωστε την υπόθεση διάβασμα την είχα πάρει ιδιαίτερα σοβαρά τότε, και ήμουν σχολείο-σπίτι- φροντιστήριο, φροντιστήριο-σπίτι-σχολείο.... έξοδο καμμία...

Έτσι έπιασα τους γονείς μου κατά τον Φεβρουάριο και τους μίλησα ότι θεωρούσα ότι χρειαζόμουν λίγη πρακτική εξάσκηση στις ασκήσεις στα Μαθηματικά και ότι υπήρχε ένας καινούργιος πολύ καλός Μαθηματικός που θα μπορούσε να με βοηθήσει, γιατί στο φροντιστήριο, την περισσότερη ώρα την περνούσαμε λύνοντας τι απορίες των άλλων παιδιών.... Τώρα καταλάβαίνετε γονείς με παιδί που δίνει Πανελλήνιες και τους ζητάει κάτι παραπάνω για το διαβασμά του, τι να έκαναν... δέχτηκαν φυσικά ......άσε που η μαμά μου κιόλας προσφέρθηκε να του μιλήσει..

Σκεφτείτε τώρα χτυποκάρδι στα ιδιαίτερα, ήμουν η καλύτερη μαθήτρια που μπορούσε να έχει....Ήταν ατελέιωτες οι ασκήσεις που έλυσα και αμέτρητα τα βιβλία μαθηματικών που διάβασα.... βέβαια ούτε για αυτόν ήταν εύκολα τα πράγματα, να μην σας πω χειρότερα, γιατί έπρεπε να είναι και σοβαρός και να μην δώσει λάθος εντυπώσεις στους γονείς μου. (Όπως μου ομολόγησε πολύ αργότερα οι ώρες των μαθημάτων ήταν μαρτυρικές κάθως συνεχώς αλλά ήθελε να κάνει και άλλα έπρεπε)

Οι μήνες μέχρι τις εξετάσεις πέρασαν γρήγορα και φυσικά έγραψα καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο συμμαθητή μου....πραγματικά μεγάλη επιτυχία... αλλά έτσι τελείωσαν τα χτυποκάρδια στο θρανίο....

Για να μην σας μείνει η απορία, μεταξύ μας δεν έγινε ποτέ τίποτα, αλλά ακόμη και σήμερα παραμένουμε πολυ καλοί φίλοι............

Αν υπάρχει κάπου αλλού κάτι παρόμοιο οι επιμελητές, ας το τακτοποιήσουν αλλά νομίζω ότι το έψαξα καλά....

 

[don dokken]

....Του Θεμιστοκλεους,βεβαιως βεβαιως....

 

[fay88]

Dolly77?? Eίσαι απίθανη (με την καλή έννοια πάντοτε).

Είναι πολύ όμορφη η ιστορία σου, μακάρι να μου συνέβαινε κι εμένα κάτι παρόμοιο για να έχω να θυμάμαι με τα χρόνια.

Είδες όμως? Μπορεί άρχικα να φαίνεται ότι πήγες να την σκάσεις στους γονείς σου,γιατί για άλλον λόγο τα ήθελες τα ιδιαίτερα,παρ'όλα αυτα έσκισες και στις εξετάσεις...και τέλος,έβαλες και τις βάσεις για μία μακροχρόνια φιλία.

Αν και στο τέλος λέω... έχει πλάκα να πει ότι τελικά τον παντρεύτηκε τον καθηγητή, χεχε

 

[krios]

Ένας έρωτας ξεκίνησε στα δώδεκά μου χρόνια. Επρόκειτο για ένα γειτονόπουλο που πήγαινε και στο ίδιο σχολείο. Τα φτιάξαμε μετά από 20 χρόνια. Και χωρίσαμε ύστερα από τέσσερα. Στοιχειωμένος έρωτας που δεν πέρασε ποτέ...

 

[Juanita]

Ααχχχχχχχχχχ τι μου θύμησες Dolly μου... :

Στο φροντιστήριο μου άρεσε ο καθηγητής των Μαθηματικών (αυτός που μας έκανε πίνακες, ορίζουσες κλπ) και δυστυχώς τον είχαμε μόνο ένα τρίωρο την εβδομάδα...

Αν και 5 χρόνια δεν είχα ιδέα από το μάθημα με αυτόν είχα αρχίσει να είμαι επιμελής και να διαβάζω εντατικά...

Ευτυχώς, δεν πέρασα με την πρώτη και την επόμενη χρονιά αν και δεν τον είχα, έτυχε να μετακομίσει στη γειτονιά μου και να κάνουμε παρέα (αρχικά με το πρόσχημα των αποριών )...

Δυστυχώς του άρεσε η κολλητή μου και οι δύο μας παραμείναμε σχετικά καλοί φίλοι...

 

[Hera]

χα! για λιγα χρόνια, έζησα σε ένα είδος "κολεγίου"

εκεί είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε τρία μουσικά όργανα (όσες θέλαμε να μάθουμε δλδ, υποχρεωτικό δεν ήταν)

διάλεξα πιάνο και ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΑ ΠΙΚΡΑ που δεν διάλεξα κιθάρα!!! ο καθηγητής... ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ (επίσης και ο μαθηματικός κακός δεν ήταν, ερωτευμένες ολες οι συμμαθήτριές μου - εγώ όχι)

ε ρε τί έχασα που δεν έμαθα κιθάρα :acoustic:

 

[Λορένα]

Τελικα τα συγκεκριμενα χτυποκαρδια μας εβγαιναν και σε καλο

Καπως ετσι "ερωτευτηκα" και εγω τον καθηγητη της Φυσικης.

Μ' αρεσει που δεν ηθελα να κανω και ιδιαιτερα.. Μολις τον ειδα αλλαξα γνωμη οπως φυσικα αλλαξαν συντομα και οι βαθμοι

Παντως ειναι μια ιδιαιτερη ελξη εδω που τα λεμε,γιατι.. ειναι και καπως παραξενο ο αλλος να σου εξηγει τα κυματα, τον νομο της βαρυτητας, και τα ηλεκτρομαγνητικα πεδια και συ να λιωνεις #) #).

Αποτελεσμα : γραψαμε και εναν καλο βαθμο φυσικη στις πανελληνιες και τελος

 

[pooky(1)]

Στο σχολείο ήμουν φανατικά ερωτευμένος. Τα χτυποκάρδια ήταν απίστευτα.

Περίμενα πως και πως να τελειώσει η μέρα να πάω στον υπολογιστή μου.

Το αποτέλεσμα ήταν να τα φτιάξω με την αδερφή του κολλητού μου που ήταν και αυτή φανατική με τον ZX-Spectrum. Δύο χρόνια μικρότερή μου.

Κάτι σαν τον έρωτα της krios, κάτι που δεν πέρασε ποτέ, αλλά η επιλογή να μην είμαστε μαζί ήταν τελικά του Θεού. Δεν μπορώ να ξέρω τους λόγους του, απλά ελπίζω να υπάρχουν και άλλες ζωές. Είμαι σίγουρος ότι θα την ξαναβρώ κάπου στο σύμπαν, και αυτό είναι το μόνο στο οποίο ελπίζω και συνεχίζω να ζω.

---EDIT---

Δεν ήταν καθηγήτρια, αλλά η κόρη της καθηγήτριας που μου έκανε αρχαία, την οποία και είχα γιατί ήταν μητέρα του κολλητού μου και δεν έπαιρνε πολλά χρήματα. Τι να λέει τώρα......

 

[ntsmrtz]

είχα ερωτευθεί την καθηγήτρια φυσικής στο λύκειο, νομίζω το είχε καταλάβει.

μετά το σχολείο η καθηγήτρια χάθηκε και έμεινε (μέχρι και σήμερα) η αγάπη για την φυσική

 

[stakovios]

Χμμμ.... αυτό που θυμάμαι ήταν μετά το σχολείο. Θα ήταν κάποιο κορίτσι από την ΣΤ΄ Δημοτικού ή και την Α΄ Γυμνασίου. Κάθε φορά που σχολούσα από τα νήπια και την πρώτη δημοτικού παραφύλαγε, μου έφραζε το δρόμο , ορμούσε πάνω μου και με γέμιζε φιλιά. Το περίεργο είναι ότι είχαμε τόση διαφορά ηλικίας, 6-7 χρόνια υπολογίζω, ώστε την έχασα και δεν θα μάθω ποτέ ποια ήταν... Η ανάμνηση όμως μένει. Ήμουν 6-7 ετών.

 

[Joy-toy]

Χμμμ.... αυτό που θυμάμαι ήταν μετά το σχολείο. Θα ήταν κάποιο κορίτσι από την ΣΤ΄ Δημοτικού ή και την Α΄ Γυμνασίου. Κάθε φορά που σχολούσα από τα νήπια και την πρώτη δημοτικού παραφύλαγε, μου έφραζε το δρόμο , ορμούσε πάνω μου και με γέμιζε φιλιά. Το περίεργο είναι ότι είχαμε τόση διαφορά ηλικίας, 6-7 χρόνια υπολογίζω, ώστε την έχασα και δεν θα μάθω ποτέ ποια ήταν... Η ανάμνηση όμως μένει. Ήμουν 6-7 ετών.

Αὐτὰ εἶναι! Ἐρώτηση: στὰ φιλιὰ πῶς ἀντιδροῦσες; Σὲ χαλοῦσε ἡ πιτσιρίκα ἢ ἀνταπέδιδες;; Ἢ ἁπλὰ σκέτη ἀμηχανία;

 

[Maverick]

Στο σχολείο ήμουν συνήθως ερωτευμένη με κάποιον συμμαθητή μου...

Μου φαίνεται ότι ερωτεύτηκα από την πρώτη δημοτικού.

Προτιμούσα τα μικρότερα αγόρια από μένα...

Οι καθηγητές ήταν μεγάλοι και τρομαχτικοί...

 

[stakovios]

Αὐτὰ εἶναι! Ἐρώτηση: στὰ φιλιὰ πῶς ἀντιδροῦσες; Σὲ χαλοῦσε ἡ πιτσιρίκα ἢ ἀνταπέδιδες;; Ἢ ἁπλὰ σκέτη ἀμηχανία;

Χμμμ.... όπως θα κατάλαβες εγώ ήμουν πιτσιρίκος, αφού ήμουν νηπιάκι ή πρώτη δημοτικού, όταν αυτή ήταν έκτη... Δεν με χαλούσε καθόλου, αλλά μερικές φορές με έφερνε σε αμηχανία, γιατί νόμιζα ότι μας βλέπανε....

 

[circleag]

Εγω παλι μονιμα ημουν ερωτευμενος απο την πρωτη δημοτικου!

Θυμάμαι οτι στην Πρώτη δημοτικού η δασκάλα μας είχε βάλει τα αγόρια να καθόμαστε στο θρανίο με κορίτσι

και όχι όπως γίνεται πάντα (αγόρια με αγόρια στο ίδιο θρανίο) με αποτελεσμα να εχω ερωτευτει

απο την πρωτη δημοτικού για 3 φορές καθώς ειχαμε και αλλαγές με αλλα κορίτσια στο διάστημα της σχολικής χρονιάς!!!

Με οποιο κοριτσι καθομουν στο ιδιο θρανιο για καποιο διαστημα...παει...την ερωτευομουν!!!

Ερωτύλος στο full!!!

 

[BETTY BOOP]

Από το νηπιαγωγείο και το δημοτικό μου άρεσαν κάποιοι συμμαθητές μου και στο Γυμνάσιο (Β τάξη) μου άρεσε ο καθηγητής της Χημείας (αν και δεν μου άρεσε το μάθημα, το είδα μετά πιο θετικά!). Στο Λύκειο μου άρεσε ενα αγόρι, ένα χρόνο μεγαλύτερός μου.

 

[Rheinmetall]

Ωραία ιστορία! Θυμίζει όντως καταστάσεις Αλίκης Βουγιουκλάκη, όπως λέει και ο τίτλος του θέματος. Έγω ήμουν ερωτευμένος για χρόνια με μια συμμαθήτριά μου, οπότε ήμουν συγκεντρωμένος σε αυτην την ψύχωση ειδικά και δεν με ενδιέφερε κάτι άλλο...Μετά το έργο επαναλήφθηκε στο πανεπιστήμιο με άλλο πρόσωπο, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Το μίσος μου για τα Μαθηματικά και τους Μαθηματικούς ήταν άνευ προηγουμένου. Εμείς δεν είχαμε ποτέ γυναίκα Μαθηματικό, για να την ερωτευθώ, είχαμε μόνο άντρες, και μάλιστα κάτι απίθανους τύπους, με την κακή έννοια όμως.

Επίσης είναι συγκλονιστική η ευαισθησία με την οποία έθεσε το θέμα του ο pooky(1) σε ένα προηγούμενο σχόλιο.

 

[perlastar]

Έχω περάσει κι εγώ μία τέτοια ιστορία με καθηγητή, μιλάμε για μεγάλη καψούρα Ήταν ένας Φιλόλογος στο Γυμνάσιο, πολύ εμφανίσιμος, και πολλά κορίτσια ήταν ερωτευμένα μαζί του και του κόλλαγαν συνέχεια. Αν εκείνος είχε διαφορετικό χαρακτήρα, το σίγουρο είναι ότι δεν θα την πατούσα κι εγώ έτσι και δεν θα τον ερωτευόμουν τρελά, αλλά με τράβηξε ακριβώς το γεγονός ότι ήταν πάντα πολύ σοβαρός, δεν έδινε ποτέ δικαίωμα σε όσες τον πείραζαν και συχνά τις ειρωνευόταν κιόλας. Επίσης, στο να τον ερωτευτώ έπαιξε ρόλο φυσικά και το ότι ήταν Φιλόλογος, καθώς τα θεωρητικά μαθήματα ήταν το δυνατό μου σημείο, αν ήταν Μαθηματικός αποκλείεται να το πάθαινα αυτό, κι ας ήταν ο ωραιότερος άντρας του κόσμου. Είχε και πολύ ήρεμο χαρακτήρα, υπερβολικά ήρεμο θα έλεγα, κοιμισμένο τον έλεγαν πολλές φορές, αλλά εμένα μου άρεσε πολύ αυτή η ηρεμία. Εμφανισιακά έμοιαζε σαν ηθοποιός προορισμένος για το ρόλο του Χριστού, έτσι λέγαμε τότε καθώς ήταν ψηλός, με κάπως μακρύ μαλλί, μούσι και υπέροχα γαλάζια μάτια. Εγώ όμως ποτέ δεν θα έχανα τη σοβαρότητά μου και δεν θα πήγαινα να χασκογελάω μπροστά του όπως οι άλλες, γι'αυτό τον έρωτά μου τον εκδήλωσα διαβάζοντας τρελά στα μαθήματά του. Ήμουν πάντα καλή μαθήτρια, αλλά με αυτόν καθηγητή έγινα αριστούχος κι εκείνος μπορεί να μην κατάλαβε ποτέ το γιατί #) Οι καλοί μου βαθμοί, μαζί με το γεγονός ότι ήμουν σοβαρή γενικά και έπαιρνα και πάντα ενεργά μέρος στις σχολικές γιορτές κάνοντας απαγγελίες κτλ, τον έκαναν κι αυτόν να με συμπαθήσει πάρα πολύ, κι έτσι, ενώ οι άλλες δεν κατάφεραν ποτέ να τον πλησιάσουν λόγω χαζομάρας τους, εγώ τα κατάφερα μια χαρά, και αρκετές φορές μιλούσαμε στα διαλείμματα για φιλολογικά θέματα, μέχρι και κοινωνικά, θρησκευτικά κτλ. Όταν τελείωσα το Γυμνάσιο είχα στενοχωρηθεί αφάνταστα επειδή θα τον έχανα. Και όταν έγινε αυτό, με τον καιρό μου πέρασε φυσικά η εφηβική καψούρα, αλλά παρέμεινε η συμπάθεια που είχα γι'αυτόν τον άνθρωπο, καθώς μας φερόταν και πολύ καλά σαν καθηγητής. Έτσι τον επισκεπτόμουν που και που στο Γυμνάσιο, αλλά κι ακόμα το κάνω καμία φορά, μία στα τόσα χρόνια πια βέβαια, και μιλάμε σαν φίλοι, όπως κάναμε τότε. Πλέον μου έχει εκμυστηρευθεί ότι ήμουν η αγαπημένη του μαθήτρια, κι ότι όχι μόνο οι επιδόσεις μου στα μαθήματα, αλλά ολόκληρη η συμπεριφορά μου με έκανε μοναδική, και το ότι δεν θυμάται να είχε ποτέ άλλη τέτοια μαθήτρια. Αν ρωτήσει τους Μαθηματικούς πάντως άλλα θα του πουν Τώρα είναι πλέον πενηντάρης, αλλά διατηρεί ακόμα μέρος της νεανικής του γοητείας, κι ακόμα του κολλάνε κάποιες μαθήτριες, όχι όπως τότε βέβαια. Μου έχει εκμυστηρευτεί επίσης ότι το γεγονός ότι τον κυνηγούσαν οι γυναίκες μία ζωή (όχι μόνο μαθήτριες), τον έκανε να έχει κάτι σαν γυναικοφοβία, κι ότι γι'αυτό το λόγο δεν παντρεύτηκε ποτέ.

 

[johnny19818]

Στη Ε' Δημοτικού είχαμε μια γυμνάστρια, την κα Σπυριδούλα (καλή της ώρα) που ήταν πολύ όμορφη γυναίκα και σωματάρα καθώς ήταν γυμνάστρια και καλός άνθρωπος. Όλα τα αγοράκια της τάξης είχαν να λέγανε. Την επόμενη χρονιά λοιπόν ξεκινήσαμε πάλι και μας είχε αναλάβει αυτή, αλλά στη μέση της χρονιάς έμεινε έγκυος και αλλάξαμε δάσκαλο. Φάγαμε τρελή ήττα φυσικά. Ακόμη και τώρα 20+ χρόνια που την βλέπω καμια φορά διατηρεί αυτό το σώμα παρ'όλες τις δύο εγκυμοσύνες που είχε.

 

[BETTY BOOP]

στην ΣΤ' Τάξη ένας συμμαθητής μου (ήμασταν στο ίδιο τμήμα από Α' Δημοτικού) και μια συμμαθήτριά μου (ήρθε στην ΣΤ' ταξη στο τμήμα μας) είχαν ερωτευτεί...μάλιστα η διπλανή μου, μου ειχε πει τότε ότι τους είχε δει μια φορά που φιλήθηκαν!

Τι ρομαντικό!!!