15 χρόνα χωρίς τον Οδυσσέα Ελύτη

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Retro Member
Joined
8 Ιαν 2010
Μηνύματα
169
Αντιδράσεις
26
15 χρόνια συμπληρώνονται στις 18 Μαρτίου από τον θάνατο του νομπελίστα ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη. Ο ποιητής που ύμνησε τον έρωτα και το Αιγαίο.
 
15 χρόνια ποιητικής ανεπάρκειας για την Ελλάδα! 15 χρόνια έλλειψης ενός σημαντικού ποιητή! Προσωπική μου άποψη είναι πως τα νόμπελ δεν κάνουν τον ποιητή ʽʼμεγάλοʼʼ, παρά μόνο –όπως συνέβη και σε αυτή την περίπτωση-, τον επηρεάζουν αρνητικά! Η επίσης ποιήτρια Κατερίνα Γώγου έγραψε κάποτε <<Πουλάνε έναντι φάστ φούντ τον Όλυμπο, τα νησιά του Ελύτη>>. .Δεν θα επεκταθώ περισσότερο, θα πώ απλώς πως μας λείπουν πραγματικά οι χρήσιμοι άνθρωποι!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
15 χρόνια ποιητικής ανεπάρκειας για την Ελλάδα! 15 χρόνια έλλειψης ενός σημαντικού ποιητή! Προσωπική μου άποψη είναι πως τα νόμπελ δεν κάνουν τον ποιητή ʽʼμεγάλοʼʼ, παρά μόνο –όπως συνέβη και σε αυτή την περίπτωση-, τον επηρεάζουν αρνητικά! Η επίσης ποιήτρια Κατερίνα Γώγου έγραψε κάποτε <<Πουλάνε έναντι φάστ φούντ τον Όλυμπο, τα νησιά του Ελύτη>>. .Δεν θα επεκταθώ περισσότερο, θα πώ απλώς πως μας λείπουν πραγματικά οι χρήσιμοι άνθρωποι!
 
Ο ποιητής που ύμνησε τον έρωτα και το Αιγαίο, όπως λέει ο Αλέξανδρος. Γι αυτό: «Το τραγούδι του Αρχιπελάγους». Ποίηση Οδυσσέα Ελύτη, Σύνθεση Ηλία Ανδριόπουλου, Ερμηνεία Άλκηστης Πρωτοψάλτη.

 
Ενας μεγαλος ποιητης, ενας μεγαλος Ελληνας.

Τριαντα χρονια πριν, "εβλεπε" μακρυτερα. Κριμα που οχι μονο δεν εισακουστηκε αλλα και λιδωρηθηκε απο κυκλους που σημερα θα βγαζουν πηχιαιους τιτλους τιμωντας τον.

Δειτε το αποσπασμα.

 
Νομιζω πως η Γώγου εννουσε αυτό που εννοούν οι περισσοτεροι κριτικοί του Ελύτη πως δηλαδή στα περισσοτερα έργα του έδωσε την εικονα μιας Ελλάδας που δεν αφορούσε τον πολύ κόσμο, μιας Ελλάδας άνετης και ευκατάστατης που μπορούσε να ονειρευεται λευκοντυμένες γυναικειες παρουσίες που λέγονται Μαρινα καθισμένες στο βράχο και θάλασσες γαλάζιες. Ακόμα και οι κάτοικοι των Κυκλάδων τότε (και ισως και τώρα) δεν ηταν σε θεση να ζουν έτσι. Αυτό βεβαια ειναι κριτική που αφορά γενικά την γενιά του ᾽30 και εν μερει ειναι αλήθεια.

Κατα την γνωμη μου ομως αν και αλήθεια αυτό δεν ειναι πρόβλημα διότι ο καθένας μιλάει για αυτά που αγαπά και γνωρίζει και τα εξαδινικεύει αναλόγως. Και η Ζωρζ Σαρρη έκανε τον Εμφυλιο να μοιάζει διασκεδαστικό σπορ παρέας αστών νεαρών και ο Αγγελόπουλος μας δειχνει μια Ελλάδα που δεν ξέρουμε (και οι περισσοτεροι ουτε αναγνωριζουμε ούτε θέλουμε να μάθουμε πως υπάρχει ή υπήρξε) και οι συγγενείς μου με παράδοση στη θάλασσα θεωρουν πως ο Καββαδιας κάνει εξωτικές καταστάσεις τρομερά δύσκολες και παρουσιάζει τους ναυτικούς ως αλήτες.

Απλά με τον Ελύτη θεωρώθηκε προκλητικό απο κάποιους το γεγονός πως ηταν ευκατάστατος, δεν δούλεψε ποτέ και έζησε με μια πολύ νεότερη του γυναίκα που τον αγαπούσε μεν και ηταν αγαπημένοι μεχρι το θάνατο του αλλά αρκετοί κύκλοι (ρετρό φεμινίστριες, συνάδελφοι του κ.α.) το θεὠρησαν ανάξιο μιας μεγαλοφυίας, λες και η διαφορά ηλικίας με τον άνθρωπο σου έχει σχέση με το έργο σου.

Η δουλειά του διαφέρει αρκετά ποιοτικά αλλά αυτό συμβαίνει συχνά. Το αγαπημένο μου εργο ειναι τα ποιηματα από την ενοτητα Ἠ Παναγια των κοιμητηρίων᾽από τα ᾽Ρω του έρωτα᾽ και ειδικώς Ἠ ποδηλάτισσα᾽.
 
Αστός ξεαστός πάντως ο Ελύτης, το «Ένα το χελιδόνι» και το «Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ» είχαν κάποτε γίνει οι ύμνοι της ελληνικής κομμουνιστικής αριστεράς. Πιο πολύ λόγω Θεοδωράκη βέβαια, ωστόσο η ποίηση καθεαυτή όχι μόνο δεν περνάει σε δεύτερη μοίρα από την σύνθεση, αντίθετα αναδεικνύεται περισσότερο.
 
Πίσω
Μπλουζα