17 Σφαίρες Για Έναν Άγγελο (1981)

Η ιατορια της αληθινης Ηρως ειναι αληθινα σπαρακτικη και συγκινητικη καθως και της Λελας Καραγιαννη. Φανταστειτε μια κοπελα 17 χρονων και μια μανα εφτα παιδιων που ηταν επισης νεα, νομιζω η Λελα Καραγιαννη ηταν γυρω στα 40.

Η ταινια ομως αποτελει αγαπημενη ενοχη απολαυση των ᾽80ς διοτι απο οπου και να την πιασεις μπαζει νερα, σκηνοθεσια, ερμηνειες...

Τοσο η Βιδαλη οσο και η Ολγα Πολιτου μοιαζουν αρκετα μεγαλυτερες απο τις υποτιθεμενες ηλικιες τους. Ο Φουντας παιζει μαλλον διοτι φανταζομαι θα ειχε να πληρωσει τιποτα δοσεις.

Η σκηνη της εκτελεσης μου φαινεται απλως αστεια, απο σεβασμο και μονο στους αληθινους χαρακτηρες η ταινια πρεπει να βλεπεται με μετρο, μια φορα ας πουμε αρκει διοτι την δευτερη ψηνεις ποπ κορν και καλεις την παρεα για καλτ οργιακι τρελλου γελιου.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πολύ υπερβολική ταινία. Ειδικά οι σκηνές με τον Ιταλό φαντάρο και το κομμάτι της εκτέλεσης με τα "χορευτικά της Βιδάλη":xm:... ίσως αν είχε γυριστεί 15 χρόνια πριν, να είχαμε μια πολύ καλή ταινία. Αλλά οι πομπώδεις φωσκολικοί μονόλογοι και η Βιδάλη την έκαψαν... :(
 
Εγώ πάντως ρε παιδιά με τη σκηνή της εκτέλεσης πάντα συγκινούμαι πολύ!!! Πως σας φαίνεται αστεία??? :xm: Ειδικά και σε συνδυασμό με το τραγούδι από τη φωνή της Ελένης Βιτάλη...τι να πω , πάντα μου ανεβαίνουν δάκρυα στα μάτια όποτε το βλέπω!!! #)
 
Τωρα γουστα ειναι αυτα και φανταζομαι σε συγκινει διοτι το αληθινο γεγονος ειναι οντως συγκινητικο και απαισιο αλλα η ταινια δεν με πειθει.
 
H ταινια ειναι προχειροδουλεια και με πολλους αναχρονισμους μεσα. Σιγουρα λοιπον, οχι ο,τι καλυτερο εκανε ο Φωσκολος.

Περαν αυτου, κι εμενα ποναει η ψυχη μου οταν βλεπω το κορμακι της 17χρονης ηρωιδας του εργου να τρυπιεται απο σφαιρες που πεφτουν βροχη.

Ξερω βλεπετε, οτι ετσι εγινε και στ' αληθεια. Αλλα ακομα κι αν ηταν σκετο σεναριο, η εικονα απο μονη της ειναι φρικτη και εξω απο καθε λογικη.
 
Η ταινία δεν ανήκει στις καλύτερες του Φώσκολου, αν και είναι πολύ προτιμότερη από όλες τις άλλες ταινίες που γύρισε για το σινεμά και το βίντεο στη δεκαετία του '80. Η αναπαράσταση της κατοχικής περιόδου δεν έχει προσεχθεί ιδιαίτερα (σε μια σκηνή όπου η Βιδάλη τρέχει στο Σύνταγμα κρατώντας την ελληνική σημαία φαίνονται από πίσω σύγχρονα κτήρια), αλλά η μουσική του Ανδριόπουλου είναι ωραία και οι βασικοί ηθοποιοί είναι σχετικά πειστικοί (ιδιαίτερα η Γκέλλυ Μαυροπούλου στον ρόλο της Ελένης Κωνσταντοπούλου, μητέρας της Ηρώς, και ο Νίκος Απέργης, στον ρόλο του νεαρού γιατρού που είναι ερωτευμένος με την Ηρώ). Η σκηνή της εκτέλεσης και η σκηνή της σύλληψης της Ηρώς είναι συγκινητικές, ίσως και λόγω του ωραίου τραγουδιού της Ελένης Βιτάλη.
 
Πέρα από το "φορτισμένο" του θέματος, θα συμφωνήσω με τον atanasio ότι η ταινία αξίζει, αν μη τι άλλο, για το τραγούδι και για την Γκέλυ Μαυροπούλου.

Μακράν η καλύτερη σκηνή (πάνω κι απ' αυτή της εκτέλεσης) είναι η συνάντηση της μητέρας της Ηρούς με τον Γερμανό αξιωματικό.

"-Περίμενα ώρες, μέρες στην πύλη. Οι φρουροί σας με έδιωχναν, ένας με έσπρωξε κιόλας ...

-Ποιος;


-Όχι, όχι, δεν έχει σημασία. Τι σημασία έχω εγώ. Σημασία έχει η Ηρώ. Είναι ένα παιδί. Ένα παιδί 15 χρονών ..."


 


Στο περίπου ο διάλογος αλλά το σημείο αυτό είναι πολύ δυνατό.
 
Retrofan, έχεις δίκιο. Είχα ξεχάσει την πολύ δυνατή - και μεγάλης διάρκειας - σκηνή της συνάντησης της μητέρας (Γκέλλυ Μαυροπούλου) με τον Γερμανό αξιωματικό (Χρήστος Κωνσταντόπουλος). Και μόνο για την υποκριτική της Μαυροπούλου - αλλά και του Κωνσταντόπουλου - σε αυτή τη σκηνή, αξίζει να δει κανείς το "17 σφαίρες για έναν άγγελο". Και κάτι ακόμη: παρά τις αδυναμίες της, αυτή η ταινία πρέπει να μεταδίδεται ενίοτε από τα κανάλια, γιατί από το ένα άκρο (υπερβολική εθνικοφροσύνη) έχουμε περάσει στο άλλο (πλήρης ιστορική λήθη).
 
Το μνημείο-άγαλμα της Ηρώς Κωνσταντοπούλου βρίσκεται στον Δήμο Πειραιά στην πλατεία "Τερψιθέας" στην οδο <<2ας Μεραρχίας>> μπροστά απο το κτίριο των ιατρείων του Οίκου Ναύτου. Μπορείτε να το δείτε σε αυτό το link
 
26.jpg
26.jpg
 
Ξαναζωντανεύει τη ζωή? Από πότε οι ζωές (και όχι οι Ζωές) έχουν ζωές ώστε να μπορούν να πεθαίνουν και να ξαναζωντανεύουν?

Τουλάχιστον το όνομα στο περιοδικό παραμένει κλιτό, ενώ η διαφήμιση πιο πάνω γράφει "της Ηρώ Κων/πούλου"
 
ανατριχιαστικό και συγκινητικό το τέλος της ταινίας...όπως και όλη η ταινία...
 
για μενα ειναι μια συγκηνητικη ταινια που δραματοποιει την ιστορια μιας νεαρης ιρωιδας της συγχρονης ιστοριας μας

επειδη η σκηνοθεσια ειναι του νικου φωσκολου,δεν λειπουν οι υπερβολες αλλα τις αγνοω και μενω στην ιστορια που αποδιδεται σχεδον αυτουσια
 
Η ταινία θα προβληθεί στις 24/6 στο Cosmote Cinema 3 με νέα επεξεργασία, μάλλον από την Καραγιάννης Καρατζόπουλος, που πιθανόν αγόρασε και αυτή την ταινία

 
Της ταινίες της FESTIVAL FILM, της πήρε για επεξεργασία η STEFILM.
 
Μια από τις συγκλονιστικές και δραματικές σκηνές του κινηματογράφου ήταν η τελευταία της εκτέλεσης. Πόσα συναισθήματα περιπλέκονται στον θεατή ταυτόχρονα...Ανεξάντλητος θαυμασμός για την απίστευτη ηρωίδα που αψήφισε τον θάνατο και με περίσσειο ηρωισμό βροντοφώναξε ΄΄Χτυπήστε''. Απεριόριστη συγκίνηση, στεναχώρια και θλίψη που ένας πανέμορφος άγγελος φεύγει τόσο πρόωρα από την ζωή με τον πιο βάναυσο τρόπο. Και κυρίως αισθήματα μίσους, απέχθειας και αποτροπιασμού για τα κτηνώδη ένστολα ανθρωποειδή που δολοφονούν στον βωμό της πιο απεχθούς ιδεολογίας ένα τρυφερό αγγελούδι! Ακόμα και σε σφαίρες σε ένα μικρό κορίτσι σας οδήγησε ο τυφλός φανατισμός σας ρε κτήνη! Και όμως υπάρχουν και σήμερα οπαδοί ανά τον κόσμο αυτής της αποτρόπαιης ιδεολογίας. Σταματάω εδώ.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πίσω
Μπλουζα