Μην ξεχνάμε και κάτι ακόμα. Την εποχή της έναρξης της ιδιωτικής τηλεόρασης η ψυχαγωγία μας εξαρτιόταν από τη μικρή οθόνη, που συνήθως υπήρχε μία ανά σπίτι (στην καλύτερη περίπτωση έγχρωμη). Οπότε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, η τηλεόραση ήταν μονόδρομος για την καθημερινή ψυχαγωγία, εξού και η ανάδειξη μεγάλου μέρους του προγράμματος της ιδιωτικής ως κλασικό. Πλέον έχουμε πολύ περισσότερες επιλογές, οπότε και το κοινό δεν είναι εξίσου σταθερό. Δε μαζεύεις πια τον ίδιο κόσμο, όπως παλιότερα. Τα κανάλια, βέβαια, εκμεταλλεύονται το on demand μέσω δικών τους ιντερνετικών πλατφορμών, οπότε δε χάνουν 100%. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, που ξανακλείνεται ο κόσμος στο σπίτι, οι λίγες περιπτώσεις εκπομπών, σόου ή σειρών μαζεύουν αρκετό κόσμο μπροστά στην τηλεόραση, που συνδυάζεται με τη χρήση των social media, και ειδικά του twitter, για μια πιο enhanced διασκέδαση.
Μεγάλη και σημαντική λεπτομέρεια είναι και η οικονομική κατάσταση. Με το ζόρι γίνονται όσες παραγωγές γίνονται, πλέον, ενώ υπάρχουν περιπτώσεις ημιτελών projects, που παρότι πήγαν καλά, λόγω οικονομικών προβλημάτων δεν ολοκληρώθηκαν και πάγωσαν.
