25 Χρόνια Ιδιωτική Τηλεόραση

To συγκεκριμένο άρθρο πιστεύω ότι τα λέει ολα. Και ναι είναι 26 χρόνια ιδιωτικής τηλεόρασης (ούτε να μετράνε δεν ξέρουν)

[h=2]Υπάρχουν και φαντάσματα στη γιορτή της ιδιωτικής TV

 


Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης (newpost)


Στο σπίτι αργήσαμε να πάρουμε τηλεόραση. Δεν υπήρχε φράγκο στο προσφυγικό και οι γονείς μου προτιμούσαν να προσθέτουν δωμάτια αντί για κεραίες. Οπότε πηγαίναμε στους διπλανούς να κλέψουμε καμιά ματιά στο «Ντακτάρι» και στον «Σκιπυ» και στο «Τζίνι και η Τζίνυ», αλλά δεν καθόμασταν πολύ ώρα γιατί οι διπλανοί ήταν φιλαράκια της ασφάλειας και ο μπαμπάς μου ήταν αριστερός και πολλά πολλά δεν επιτρέπονταν. Άσε που στα Τρίκαλα δεν έπιανε ΥΕΝΕΔ για χρόνια και ζαμάνια ή μάλλον έπιανε με χιόνια και άμα είσαι πιτσιρικάς κάτι τέτοια σε κάνουν να βγαίνεις απʼ τα ρούχα σουβ¦


Μεγαλώνοντας μπήκε και στην οικία μας το μαγικό «κουτί». Και βρέθηκα κι εγώ παρκαρισμένος στην τραπεζαρία (αφού είχα τελειώσει τα μαθήματά μου!) να χαζεύω τα φρέσκα και τα παράξενα και τα καινούρια. Όλα τα ʽβλεπα, όλα ανεξαιρέτως, ακόμη και το πολιτικό σχόλιο του Κωστή Μεραναίου, ο Θεός να τον έχει καλά εκεί που βρίσκεται. Μαγεμένος ήμουνα κι εγώ, όπως άπαντες..


και άπασες με το φαινόμενο και δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω.


Ύστερα ήρθαν οι εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο, ύστερα ήρθε η σχολή στην Αθήνα, ύστερα ήρθε η αλητεία η φοιτητική, πολλή τηλεόραση δεν θυμάμαι, πάρεξ κάτι «Λαυρεωτικά» που ήταν υποχρεωτικό να τα δεις έτσι και σου περίσσευε ολίγη κοινωνική συνείδηση και δεν ήσουνα ντιπ καταντίπ στόκος. Χαμηλές πτήσεις δηλαδή και ολίγος Μαρούδας και ολίγος Κωστόπουλος (Σωτήρης, όχι Πέτρος) και «Μισό Μισό» με Μιμή και χωριό τελείως η μικρή οθόνη και να μαθαίνουμε για τις δόξες του MTV και να αναρωτιόμαστε πότε θα τις ζήσουμε κι εδώ. Στα μέρη μαςβ¦


Ώσπου ήρθε η ιδιωτική τηλεόραση. Η επανάσταση της ιδιωτικής τηλεόρασης, όπως την αποκαλούν μερικοί και μερικές, που αφίχθη στην Ελλάδα όπως όλες οι εντός και εκτός εισαγωγικών επαναστάσεις: Σπρώχνοντας! Σαν τα αυθαίρετα ένα πράγμα, φέρε τη μπουλντόζα νύχτα να ανοίξουμε τα θεμέλια και άλλη μια νύχτα, χωρίς φεγγάρι κατά προτίμηση, ρίξε τα μπετά και να γίνουν όλα ίσιωμα. Να δω μετά ποιος καριόλης θα έρθει να αμφισβητήσει τα κεκτημένα και να με βγάλει εμένα απʼ το τσαρδί μου.


Και κάπως έτσι φτάσαμε στα φετινά εικοσιπεντάχρονα της ιδιωτικής τηλεόρασης και στο νομοσχέδιο το κυβερνητικό για τις άδειες και στα σποτάκια τα τρία που τα βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες και βγαίνουν διάφοροι και διάφορες και λένε τι ήταν αυτό που αποκόμισαν αυτό το τέταρτο του αιώνα. Από τη Ελένη (Μενεγάκη, υποθέτω..) και το «δωρεάν διασκέδαση ρε παιδιά», ως τις «αληθινές μπαλαρίνες» και τη συγχωρεμένη τη Μαλβίνα.


Η Μαλβίνα μάλιστα αναφέρεται δυο φορές. Για να θυμηθούμε ίσως την ηφαιστειώδη προσωπικότητά της και να την διαπλέξουμε (συγγνώμη, διασυνδέσουμε) με την ιδιωτική τηλεόραση και να δέσει το γλυκό. Μόνο που δεν ξεχνάμε όλοι και όλες πως ακριβώς έληξε η πορεία της Κάραλη στην TV και πως είπε αντίο. Όπως δεν λησμονούμε πως μας πνίγανε οι διαφημίσεις στους διαύλους της «δωρεάν διασκέδασης» και βλαστημάγαμε σαν καροτσέρηδες, όπως περνάνε απʼ το μυαλό μας εκείνα τα άφαντα 500 μύρια του Alter (ανακεφαλαιοποίηση κανείς ;) , όπως σκάνε μύτη στον ορίζοντα κάτι δημοσκοπήσεις πιο μούφα κι από χαρτονόμισμα δίευρου και χαμογελάμε με χαμόγελο πικρό. Ναι, πρόσφερε η ιδιωτική τηλεόραση. Όσα πρόσφερε ωστόσο, άλλα τόσα πήρε πίσω. Με τόκοβ¦[/h]
 
πάντως εμένα δεν μου άρεσε το επετειακό τηλεοπτικό διαφημιστικό για την ιδιωτική τηλεόραση...
 
angel_grig είπε:
Σε αυτο να προσθεσω και το γεγονος οτι οι νεες "Ελληνικες" σειρες μονο Ελληνικες δεν ειναι,αφου αποτελουν μεταφορες σειρων του εξωτερικου απλα με Ελληνες ηθοποιους...
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Δε συμφωνώ με την απαξίωση αυτής της τακτικής, εάν η μεταφορά είναι προσεγμένη το αποτέλεσμα είναι άκρως θετικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το "Σ'αγαπώ, μ'αγαπάς" η μεταφορά του οποίου δια πένας Παπαδοπούλου ήταν μια εξαιρετική παραγωγή, ενώ η ίδια ιδέα όταν παίχτηκε στον ΑΝΤ1 με Χαλκιά/Παναγιωτοπούλου απλά δε βλεπόταν! Άλλωστε, παρόμοιες τακτικές ακολουθούν και στην ξένη τηλεόραση (π.χ. τα δανέζικα Forbrydelsen και Bron/Broen που γυρίστηκαν από τους Αμερικανούς αντίστοιχα σαν The Killing και The Bridge)
 
drspiros είπε:
Δε συμφωνώ με την απαξίωση αυτής της τακτικής, εάν η μεταφορά είναι προσεγμένη το αποτέλεσμα είναι άκρως θετικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το "Σ'αγαπώ, μ'αγαπάς" η μεταφορά του οποίου δια πένας Παπαδοπούλου ήταν μια εξαιρετική παραγωγή, ενώ η ίδια ιδέα όταν παίχτηκε στον ΑΝΤ1 με Χαλκιά/Παναγιωτοπούλου απλά δε βλεπόταν! Άλλωστε, παρόμοιες τακτικές ακολουθούν και στην ξένη τηλεόραση (π.χ. τα δανέζικα Forbrydelsen και Bron/Broen που γυρίστηκαν από τους Αμερικανούς αντίστοιχα σαν The Killing και The Bridge)
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Δεν εχεις αδικο σε αυτο,αλλα ενταξει ελλειψη χρηματων εχουμε ΟΚ,αλλα τοση ελλειψη φαντασιας σε αυτη τη χωρα πια??Στα 70s πχ πως ειχαμε καθαρα Ελληνικες παραγωγες?
 
Το 1970 υπήρχαν δύο επιχορηγούμενα και μη κερδοσκοπικά κρατικά κανάλια, οπότε οι σειρές ήταν πολύ λιγότερες. Και αρκετές από τις πιο επιτυχημένες σειρές ήταν μεταφορά στην τηλεόραση λογοτεχνικών έργων, που - ειδικά όταν ήταν εποχής - ήταν πολυδάπανες. Τώρα υπάρχουν άπειρα κανάλια, οπότε το όποιο ταλέντο, φαντασία, πρωτοτυπία υπάρχει πρέπει να μοιραστεί ανάμεσα σε όλα αυτά. Πόσες πια πρωτότυπες ιδέες να γεννήσει ένας σεναριογράφος? Πόσοι ταλαντούχοι υπάρχουν? Επίσης, όλα τα κανάλια προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, οπότε δεν πολυπαίρνουν ρίσκα. Καλύτερα μια δοκιμασμένη συνταγή επιτυχίας παρά κάτι πρωτότυπο που μπορεί να αποτύχει.

Τηρουμένων των αναλογιών κάτι αντιστοιχο συνέβη και με τον εμπορικό κινηματογράφο. Ο αριθμός των ταινιών που γυρίζονταν αυξάνονταν συνέχεια (μέχρι την κατάρρευση λόγω τηλεόρασης). Αλλά δεν υπήρχαν αρκετοί Σακελλάριοι, Τσιφόροι, Βασιλειάδηδες κλπ. Ούτε αρκετοί ηθοποιοί ή σκηνοθέτες με ταλέντο. Ακόμη και ο Σακελλάριος στέρεψε κάποτε, κι έφτασε να κάνει remake των παλιών του ταινιών. Η ποσότητα συνήθως αποβαίνει σε βάρος της ποιότητας.
 
Πάντως τολμώ να πω, πως η ηλικια της ιδιωτικής τηλεόρασης είναι αντιστρόφος ανάλογη με την ποιότητα και την κουλτούρα που παράγει! Δηλαδή, κατηφόρα στο +άπειρο!
 
Εγω παιδια κανω συγκριση με το χειροτερο. Μπορει τωρα να χειμαζουμε, αλλα σκεφτομαι διαφορα παλιοτερα μαργαριταρια: το Χαρδαβελλα και τη Διγενή να κυνηγανε αιρεσεις και μαγισσες, την Αννιτα Πανια να ξεφτυλιζει γερους που τα χουν χαμενα, δυσμοιρες να κλαιγονται στα ριαλιτι του Μικρουτσικου, τρας τιβι οπως το Ερωτοδικειο, αλλα και πιο προσφατες κιτσαρίες τυπου Big Brother, και τα κουτσομπολιστικα μεσημεριαναδικα που καθιερωσε η Στεφανιδου.

Σημερα δεν παραγεται τιποτα που σε λιγα χρονια να θεωρειται κλασσικό. Αλλα προσωπικά, οταν θυμαμαι τα παραπανω μου φαινονται τοσο μακρυνα, και χαιρομαι γι' αυτο. Εχει υπαρξει καποια στροφη τουλαχιστον προς την αξιοπρεπεια. Σημερα τουλαχιστον θα βαλουν μωσαϊκό, η θα τα δειξουν σε ακαταλληλες ωρες.

Παντως παραδειχτειτε το, τις παραπανω σκοτεινες στιγμες τις θεωρουμε καλτ σημερα #) ψεμματα;
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
χμμμ πιο πολυ σε καθαροαιμα trash μου κάνουν εμένα παρά με cult!
 
Εντάξει, μη συγκρίνουμε. Το 1970 (ή μάλλον τα τέλη του 70, που πρόλαβα εγώ) η τηλεόραση έπαιζε έξι ώρες όλες κι όλες, από τις οποίες οι δύο-δυόμιση ήταν ειδήσεις !

Όσο για αυτούς που υπηρέτησαν τα παραπάνω trash/cult, μια χαρά πάμπλουτοι γίνανε, πάνω στη βλακεία ημών που τα παρακολουθούσαμε. Κι από αυτή την άποψη, είναι καλό που σήμερα υπάρχει το ίντερνετ, μια που παλιότερα, ό,τι είχε το κουτί, το έβλεπες, έστω και παθητικά...

Από τη σημερινή τηλεόραση βλέπω όλη κι όλη μια εκπομπή (δε θα πω ποιά, αλλά είναι μακροχρόνια). Δεν ξέρω γιατί να υπάρχουν πρωϊνάδικα για νοικοκυρούλες χαρωπές, και θα απογοητευόμουν αν μάθαινα (όπως λένε τα περίφημα "νούμερα") ότι τα πρωϊνάδικα αυτά τα παρακολουθούν και άνεργοι που αναγκάζονται να είναι στο σπίτι τις εργάσιμες ώρες. Το ίδιο ισχύει και γα τα μεσημεριανάδικα. Δεν ξέρω γιατί να γίνονται μετρήσεις τηλεθέασης σε αυτές τις ώρες, και τί πραγματικά αντιπροσωπεύουν; Νοικοκυρές πάνω από την κατσαρόλα; Ημίκουφες γιαγιάδες μισοκοιμισμένες σε καναπέδες; Οικιακές βοηθούς που "λουφάρουν"; Εκπομπές που τις σκεπάζει η ηλεκτρική σκούπα;

Και πώς είναι δυνατόν να μετράμε "δυναμικό κοινό" νεολαίας, σε ώρες που τα παιδιά είναι σε σχολεία, πανεπιστήμια ή έστω την οποιαδήποτε δουλειά καταφέρνουν να βρίσκουν; Τα περίφημα "μηχανάκια" θεωρούσα πάντα ότι είναι απάτη, απλά είναι μια πανθομολογούμενη απάτη που ξέρουν όλοι τους κανόνες της. Και είναι ένας μηχανισμός πάνω στον οποίο έχει στηριχτεί όλο το οικοδόμημα της ιδιωτικής τηλεόρασης...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Παιδια, η σημερινη ιδιωτικη tv δεν ειναι καν κακη. Γιατι ακομα και η κακη-trash tv εχει καποιο ενδιαφερον.

Ειναι ΒΑΡΕΤΗ ΛΕΜΕ!!! :sleep:
 
Τώρα πια μπορώ να δω ταινίες, σειρές, παιδικά, και οτιδήποτε θέλω, ό,τι ώρα θέλω και χωρίς διαφημίσεις, χάρη στο internet. Ακόμα και τις ειδήσεις, τις έχουν παραμορφώσει, διαστρεβλώσει, μεταμορφώσει, οπότε η ιδιωτική τηλεόραση δεν έχει πια καμία χρησιμότητα. Ούτε καν για διασκέδαση δεν κάνει.

Δεν νομίζω ότι έχει στερέψει η χώρα από ταλέντα. Για παράδειγμα, στο θέατρο γίνονται ωραίες παραγωγές, ακόμα και με λίγα χρήματα. Η τηλεόραση έχει στερέψει, ή μάλλον χρεοκοπήσει. Τραγικό και αηδιαστικό βρίσκω το γεγονός ότι Mega, ANT1, ΜακεδονίαTV, Alpha, ΣΚΑΙ, Star ενώθηκαν τώρα, όλως τυχαίως, για να μας πείσουν για την αξία και την χρησιμότητά τους. Λίγη ντροπή, ρε παιδιά....
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα