Τὸν εἶχα ἀγοράσει μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες ἕνα κάποιο Σάββατο τοῦ Ἰανουαρίου τοῦ 92. Μπῆκα στὴν Γραμμή, στὴν Στουρνάρη, ἀλό νέε μου, καλωσόρισας! καλῶς εὑρέθημεν μάστρο πωλητά, ἕναν ἄμστραντ σὲ περικαλῶ, μὴν τὸν τυλίξῃς, γιὰ μένα εἶναι. Ἔτσι ἁπλὰ τὸν ἠγόρασα, ἄνευ χρονοτριβουσῶν ἐρωτήσεων ποὺ μαρτυροῦν μιὰν ἐπιτηδευμένη κᾶτσε καλά τεχνογνωσία.
Μπήκαμε στό νισσάν -ἐγώ κι ὁ άδελφός- καθήσαμε ἀμφότεροι στὸ πίσω κάθισμα (ὁ πατήρ ὡδήγει) καί χουφτώναμε τήν συσκευασία, μιά παρτούζα πρώτης! Φθάσαμε σπίτι, ἀλλὰ ὁ ἵμερος δέν εἶχε καταλαγιάσει· τοὐναντίον! Τὸ ζεστάναμε, λαδώσαμε τὴν μανιβέλλα κι ὀμπρός. Ὁ ἦχος συγκριτικῶς μὲ τὸν προηγούμενο 6128 ἦταν διαστημικός, τὸ δὲ burning rubber σοῦ προκαλοῦσε ῥίγη ὅμοια μὲ αὐτὰ ποὺ προκαλεῖ ἡ θέα τῆς ἀνατομίας τῆς Eden Mor σὲ νιούφη ἀόρκιστο ὁπλίτη στό ΚΕΕΜ.
(Μέ κάμνει ἀπορία ποὺ δὲν σχολιάσατε τὸ burning rubber!)
Πάντως, ὅσο διοκλητιανῶς μεγαλόπρεπα ἤρχισε ἡ φάσις, καθὼς περνοῦσε ὁ καιρός, κυττώντας τόν πισή σκεπτόμην ποῦ εἶσαι νιότη ποὺ'λεγες πώς θά γινόμουν ἄλλος.
Πολλὰ παιγνίδια ἐνῷ ἔπαιζαν στὸν 6128, στὸν plus σφύριζαν ἀδιάφορα καὶ ζητοῦσαν ὅρκους γνησιότητος. Τὸ defenders of the crown π.χ. τὸ ὁποῖο μόνο καί μόνο ἀπὸ τὸν τίτλο (βασιλόφρων γάρ) μοῦ χάριζε τιτάνιον στύση, δέν ἔπαιζε. Σνίφ λέγω. Τό nigel mansell ἐπίσης. Κι ἄλλα παίγνια ὦν οὐκ ἔσται τέλος.
Τόν ἔχω ἀκόμη τόν πισή, σέ κάποιο πατάρι τέλος πάντων, κι ἐκεῖνες οἱ δισκέττες, ἄχ! Δὲν σᾶς λέω σέ τί μέ εἶναι χρήσιμοι!
), απαγορευεται το αλησβερισι και οι ερωτησεις προς αποκτηση copyrighted υλικου μεσα στο φορουμ.
)
