Όταν γράφουμε εκ των υστέρων, σχεδόν σαν μετά Χριστόν προφήτες πέφτουμε σε λογικές λούμπες που μας απομακρύνουν από την πραγματικότητα! Τι εννοώ: Πάρε για παράδειγμα ένα πίξελ της περιόδου που αναφέρεις μόνο και μόνο για να πάρεις μυρωδιά τα δεδομένα της εποχής όπως τα βίωναν τότε οι πελάτες και οι εταιρείες! Διάβασε και την στηλη εδω Λονδίνο του Κωνσταντίνου αν θες! Το 1987 λοιπόν κυρίως και το 1988 λιγότερο, ιαπωνικές κονσόλες στην Ελλάδα και την Ευρώπη απλά δεν υπήρχαν! Καποιοι ειχαν αταρι 2600 αντε 5200! Στην χώρα μας ειδικά σεγκα master system και νιντέντο NES είδαμε στα τέλη του 89, στην Ευρώπη μερικούς μήνες πριν! Το 1987 επομένως τα 8μπιτα home μεσουρανούσαν σε Ελλάδα και Ευρώπη!!! Τα 16μπιτα home ήταν ακόμα ακριβά και δίχως αρκετό software! Το 1988 είχαμε μια δειλή εμφάνιση 16μπιτων υπολογιστών με πρωταγωνιστή όχι τοσο την αμιγκα αλλά κυρίως τον 520st αλλά και πάλι τα 8μπιτα πουλουσαν ειδικα στην Ελλάδα μας! Σε αυτό το περιβάλλον λοιπόν που ακόμα ο 6128 πουλούσε αρκετά και τα 1512-1640 είχαν μερίδιο στην αγορά πισι πως ο Ζάχαρης θα έβγαζε κονσόλα με specs καλύτερα από οτιδήποτε 8μπιτο;;; Για ποιο λόγο να κανιβαλίσει τα μηχανηματα που είχε ήδη; Σε τελική ανάλυση και το λέω ενώ λατρεύω τα cpc, πότε ο ζάχαρης πρωτοπόρησε σε επίπεδο hardware; Ακόμα και το 1984 με τον 464 το πακέτο του πέτυχε μόνο και μόνο λόγω ολοκληρωμένου σεταπ με κασετόφωνο υπολογιστή και οθόνη αλλά και πολύ software από amsoft και άλλους! Ο τύπος ήταν στυγνος τεχνοκράτης με σκοπό το κέρδος...καμία σχέση με τον Θείο! Στην καλύτερη λοιπόν περίπτωση και δεχόμενος ότι χρειάζονταν και καιρό εξέλιξης ένα τέτοιο μηχάνημα θα έβγαινε στα τέλη του 89. Ακόμα και έτσι θα χρειαζόταν υποστήριξη για να σταθεί αλλά και πάλι πως θα ανταγωνιζόταν τα οργανωμένα δίκτυα παραγωγής games cartridges που ήδη είχαν έτοιμα και πουλουσαν σε Ασια Αμερικη οι Ιάπωνες; Θα την πατούσε σε επίπεδο και ποιότητα παιχνιδιων όπως την πάτησε και η αμίγκα με τις 16μπιτες κονσόλες όπου σχεδόν πάντα αυτό που παίρναμε ήταν ποιοτικά χειρότερο! Κατά την γνώμη μου λοιπόν όποτε και να έβγαινε η εν λόγω κονσόλα θα αποτύγχανε!!! Δεν φτάνουν τα καλά σπεκς για να πετύχεις σε αυτό τον τομέα!!!IMHO
Οπωσδήποτε μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε για το τί θα μπορούσε να είχε γίνει αν.. Ας δούμε όμως κάποια δεδομένα: αν δείς το hardware του 6128 και του 6128+, η μόνη διαφορά τους είνει στην ULA.. όλα τα άλλα chips είναι τα ίδια, το κόστος του κελύφους, του πλκετρολογίου, του drive ή του κασσετοφώνου το ίδιο, η διαφορά τιμής της καλύτερης ULA του Plus λογικά θα ήταν μερικές λιρές, κατά πάσα πιθανότητα μονός αριθμος λιρών ακόμα και το 87. Άλλο δεδομένο είναι ότι το Plus μπορούσε καλυτερα να αντιπαρατεθεί με τα 16-μπιτα και τις κονσόλες από ότι το απλό CPC. Ένα ακόμα δεδομένο είναι ότι με την πάροδο των ετών, η διαφορά στο κόστος των υλικών μεταξύ των 8-μπιτων και των 16-μπιτων μειώνεται. Νομίζω είχα διαβάσει ότι το 89 όταν η Commodore σταμάτησε να παράγει τον Commodore 128, η διαφορά του κόστους παραγωγής μεταξύ του C128 και της Amiga 500 ήταν μερικά δολλάρια, και, εντάξει η Commodore παρήγαγε αρκετά chips εσωτερικά καθώς είχε την MOS Technology/CSG αλλά πιστέυω το ίδιο θα γινόταν και σε εταιρίες όπως η Amstrad ή η Atari που δεν είχαν δικά τους fabs και έπρεπε να αγοράσουν τα chips που χρήσιμοποιούσαν από fabs. Αυτό που λέω δηλαδή ήταν ότι το 87-88 το κόστος να παράξεις ένα 6128+ σε σχέση με ένα 520ST ή μια Amiga 500 ήταν αρκετά χαμηλότερο από ότι ήταν το 90, άρα το 87-88 το CPC+ μπορούσε να πουληθεί σε αρκετά χαμηλότερη τιμή και να κερδίσει στην αγορά βάσει τιμής, από ότι το 90. Μετά ήταν και το software και τα υπάρχοντα παιχνίδια, το 87-88 το ST και η Amiga είχαν λίγο η και ελάχιστο software και παιχνίδια, το CPC+ είχε όμως όλα τα παιχνίδα και το λοιπό software από το παλιό CPC, κανιβαλισμός δεν θα γινόταν, τα παλιά CPC θα σταματούσαν να παράγονται και ότι διαθέσιμο stock θα πουλιώνταν σε discount τιμές, και θα αντικαθστούνταν πλήρως στην αγορά από το CPC+, τα PC , και της Amstrad, ήταν αρκετά πιο ακριβά και έπαιζαν σε άλλη αγορά, δεν μπορούσαν να αντιπαρατεθούν στο home market, στα παιχνίδια, ακόμα και με το απλό CPC, πόσω μάλλον με το CPC+. Άλλο δεδομένο είναι ότι η Amstrad θα έριχνε στην αγορά και την κονσόλα GX-4000 που σημαίνει ότι αρχικά τουλάχιστον, θα προσπαθούσαν να συνεργαστούν με τους games developers ώστε να κυκλοφορήσουν παιχνίδια σε cartridge από ότι σε κασέτες/δισκέτες. και έτσι οι games developers δεν θα φοβόντουσαν απώλειες λόγω πειρατείας, σημαντικό σε ένα μηχάνημα που μόλις ξεκινά στην αγορά και δεν έχει μεγάλο αγοραστικό κοινό ( γιατί αυτο συνέβαινε , ένα μηχάνημα που έχει πουλησει πολύ, ο game developer υπολόγιζε ότι ακόμα και ένα μικρό ποσοστό των πολλών εκατοντάδων - ή περισσότερ χιλιάδων χρηστών του μηχανήματος να αγοράσει το αυθεντικό, θα βγάλουν ένα καλό κέρδος ). Πιστεύω δηλαδή ότι η ύπαρξη της κονσόλας και του cartridge θα επέτρεπε να κυκλοφορήσουν στην αρχή λίγα αλλά καλά παιχνίδια αν η Amstrad συνεργαζόταν σωστά με τους μεγάλους games developers, με τους οποίους πάντα είχαν καλές σχέσεις, δεν ήταν όπως η Commodore πχ επί εποχής Tramiel που συνήθιζε να κρεμάει και τους dealers της και τους κατασκευαστές software για τα μηχανήματά της, και, όπως είπες, ο Sugar ήταν στυγνός businessman, έβρισκε κενά σε αγορές που μπορούσε να προσφέρει και με καλή οργάνωση σε όλα τα επίπεδα ( software, τιμή, διαθεσιμότητα ) χτύπσγε την συγκεκριμένη αγορά.. τέλος, για αυτό που λες σχετικά με το ότι το hardware του CPC+ χρειαζόταν μεγάλο χρονικό διάστημα να γίνει το όλο hardware design, δεν νομίζω, τα sprites, το hardware scrolling, τα μεγαλύτερα CLUT για 32 χρώματα, η μεγαλύτερη παλέτα 4096 χρωμάτων, το DMA ώστε να κάνεις το AY τσιπάκη ήχου να παίζει και μονοκάναλο samples, ήταν γνωστές τεχνολογίες, ήδη υπήρχαν σε άλλα συστήματα ακόμα και micros. Αυτά και σόρρυ για το σεντόνι
