Anonimo Veneziano (1970)

ARETARA

RetroNuts!
Joined
1 Σεπ 2010
Μηνύματα
2.134
Αντιδράσεις
2.278
Με μια σημαντική αισθηματική-δραματική ταινία του Ιταλικού κινηματογράφου εγκαινιάζω σήμερα την ανάλυση ξένων ταινιών. Είναι η "Anonimo Veneziano" του 1970, μια παραγωγή της Ultra film σε σκηνοθεσία Enrico Maria Salerno και σενάριο του ιδίου και του Giuseppe Berto.

Το θέμα-το καστ. Μια όμορφη γυναίκα, η Valeria (Florinda Bolkan) καταφθάνει σιδηροδρομικά στη Βενετία από τη Φερράρα. Αιτία η κλήση της από τον σύζυγό της Enrico (Tony Musante) με τον οποίο βρίσκονται σε διάσταση. Η Valeria υποθέτει αρχικά ότι την κάλεσε να συζητήσουν περί του διαζυγίου αλλά τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Μέσα από το ταξίδι των δύο ηρώων στους δρόμους της Ιταλικής πόλης μαθαίνουμε την αλήθεια. Η Valeria έφυγε εδώ και αρκετά χρόνια από τη Βενετία για τη Φερράρα έχοντας μαζί της και τον γιο τους Giorgio. Στο μεταξύ έχει γνωρίσει έναν τοπικό επιχειρηματία και ζουν όλοι μαζί με τα παιδιά τους. Ο Enrico όλο αυτό το διάστημα παραμένει στη Βενετία ασχολούμενος με ένα μουσικό σχήμα. Η δραματική όμως τύχη του θα αποκαλυφθεί στη Valeria: πάσχει από κάποια ανίατη πάθηση στο κεφάλι (πιθανά όγκος) και έχει 5-6 μήνες ζωή. Η αρχική αδιαφορία της Valeria θα γίνει συμπόνοια γι' αυτόν τον άνθρωπο: θ' ανακαλύψει ότι δεν έπαψε ποτέ να τον αγαπάει. Τα πράγματα όμως έχουν πάρει τον δρόμο τους οριστικά και αμετάκλητα: η Valeria θα παρακολουθήσει τη δοκιμαστική πρόβα της συμφωνίας του Anonimo Veneziano υπό τη διεύθυνση του Enrico και μετά θα φύγει. Η ταινία θα τελειώσει όπως ακριβώς άρχισε: στον σιδηροδρομικό σταθμό της Βενετίας.

Σχόλια.

Πρόκειται για ένα ερωτικό μελό στο οποίο υπάρχουν στην ουσία 3 πρωταγωνιστές:

Από τη μία η Valeria, η γυναίκα της οποίας το άρωμα κυριαρχεί στην οθόνη και παρουσιάζει σταδιακά εικόνες του εαυτού της: συντηρητική στην αρχή με το μαζεμένο μαλλί και το κλειστό ταγιέρ, πιο ανοιχτή στη συνέχεια με τα λυτά μαλλιά, πλήρως απελευθερωμένη και αφημένη στο πεπρωμένο της μετά την ανάγνωση της αλήθειας. Σκληρή και ανυποχώρητη φαινομενικά στην αρχή δεν θ' αντέξει και θα αναδείξει τις ευαισθησίες της στο τέλος.

Ο δεύτερος πρωταγωνιστής είναι ο Enrico, ο άντρας της ιστορίας. Ο άντρας, που ως είθισται κάμπτεται ευκολότερα και φανερώνει πρώτος τα πραγματικά του αισθήματα. Μπορεί να έχει τις εκρήξεις του και να την αποκαλεί πόρνη που τον παράτησε κι έφυγε αλλά μιλάει ο πόνος του που δεν την ξεπέρασε ποτέ. Και πιο πολύ τώρα που περνάει τον Γολγοθά του και χρειάζεται τη συμπαράσταση από το μοναδικό άτομο που θα μπορούσε να του την προσφέρει.

Ο τρίτος πρωταγωνιστής, τέλος, είναι η ίδια η Βενετία. Αυτή ουσιαστικά είναι και η πρωταγωνίστρια που κυριαρχεί στο πλάνο. Μέσα από τους δρόμους της, τους λιγότερο ταξιδεμένους, ο Salerno θα επιχειρήσει μια ρεαλιστική ματιά της με το μάτι του κατοίκου και όχι του τουρίστα. Όχι με την πλατεία του Αγίου Μάρκου αλλά με τα στενά σοκάκια και τα κανάλια που οι γυναίκες απλώνουν ρούχα. Όχι με το προφίλ της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας των Δόγηδων και της ακμής του παρελθόντος. Αλλά με τη σημερινή δυσοίωνη προοπτική της πόλης που βουλιάζει μέσα στα νερά της Αδριατικής. Και μαζί της βουλιάζει ο Enrico. Που όμως έχει πάρει την απόφαση να μείνει εκεί μέχρι το πικρό τέλος.

Σπουδαία σκηνοθετική δουλειά από τον Enrico Maria Salerno. Με αλλεπάλληλα flash back θέλει να πετύχει και καταφέρνει την αντίθεση ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν. Ένα παρόν μουντό, φθινοπωρινό και γκρίζο. Και ένα παρελθόν ανοιξιάτικο, νεανικό και αισιόδοξο (βλέπε και σχετικό video). Κοντινές λήψεις στα πρόσωπα και τις ψυχές των πρωταγωνιστών, αλλά και ταξίδι στην υγρή πολιτεία με παιχνίδια κρυφών μηνυμάτων (βλέπε και φωτογραφία)

Τέλεια η χημεία των δύο πρωταγωνιστών που δένουν αρμονικά και με αμφότερες εξαιρετικές ερμηνείες. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί απλά αρκούνται σε διεκπεραιωτικούς ρόλους εξέλιξης του σεναρίου και δεν χρήζουν σχολιασμού.

Μουσική. Ιδιαίτερη μνεία θα γίνει για το μουσικό κομμάτι της ταινίας που επιμελήθηκε ο Stelvio Cipriani. Από την αρχή των τίτλων όπου ο Fred Bongusto ερμηνεύει το Anonimo Veneziano και μέχρι το τέλος η ταινία είναι κυριολεκτικά ντυμένη σε έναν μανδύα μόνο ποιοτικής μουσικής. Και μόνο γι' αυτό θα μπορούσε κάποιος να δει την ταινία.

Η διαχρονικότητα του κυρίως ορχηστρικού είναι γνωστή. Μπορείτε να παρακολουθήσετε απόσπασμα πρόσφατης συναυλίας που έδωσε ο συνθέτης και παρουσιάζει το κομμάτι. Ας μου επιτραπεί κι ένα σχόλιο σχετικά με την ομοιότητα του ορχηστρικού με το ορχηστρικό του Love story. Η αίσθησή μου είναι ότι και τα δύο ορχηστρικά πατάνε στο ίδιο μοτίβο και ότι οι δύο συνθέτες Stelvio Cipriani και Francis Lai συνεργάστηκαν για να φτιάξουν ένα κοινό μόρφωμα από όπου προέκυψαν δύο διαφορετικές κόπιες για τις ανάγκες των ταινιών.

Για την ιστορία η ημερομηνία κυκλοφορίας του Anonimo veneziano είναι 30/9/1970 ενώ του Love story στις 16/12/1970. Υπάρχει και άλλο παράδειγμα συνεργασίας των δύο συνθετών όπως φαίνεται και εδώ.

Απόσπασμα 1.

Το ζευγάρι μιλάει για την πόλη:

Valeria: - Ποτέ δε θα ζήσω ξανά στη Βενετία. Είναι σάπια. Η σήψη την καταβροχθίζει. Πεθαίνει. Θα γίνει λάσπη όπως ήταν πριν.

Enrico: - Πάνω σ' αυτή στέκεται η ομορφιά της.

Απόσπασμα 2.

Ο Enrico παρατηρεί τη Valeria καθώς αυτή δοκιμάζει τα περίφημα Βενετσιάνικα υφαντά σε μια παραδοσιακή υφαντουργία με αργαλειούς:

"Στη ζωή των γυναικών, τα πάντα, ακόμη κι ο μεγαλύτερος πόνος, τελειώνει όταν δοκιμάζουν

ένα καινούργιο φόρεμα". Προυστ.

Απόσπασμα 3.

Λίγο πριν τον αποχαιρετισμό:

Valeria: - Έχεις δίκιο σε όλα.

Enrico: - Επειδή είμαι ο σύζυγός σου; Ή επειδή πεθαίνω;

Valeria: - Επειδή σ' αγαπώ.

Video. Εκτός από τους συνδέσμους που παρατέθηκαν παραπάνω εδώ ακούγεται και το κύριο ορχηστρικό της ταινίας με χαρακτηριστικά αποσπάσματά της.

1ο video




Φωτογραφίες

1. Ο Enrico και η Valeria έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό της Βενετίας.

ven1.jpg


 ​



2. Σκηνές στα κανάλια πάνω στο τουριστικό (αριστερά) και με τη γραφική γόνδολα (δεξιά).

ven2.jpg



3. Αριστερά ο Enrico υπό το βλέμμα της Valeria διευθύνει την ανύπαρκτη ορχήστρα. Δεξιά η Valeria βλέπει το σπίτι όπου έμεναν ως αντρόγυνο.

ven4.jpg



4. Χαρακτηριστικό κολάζ - έμμεσο μήνυμα. Βαδίζοντας δίπλα σε έναν τοίχο, προβάλλει το σύνθημα "Si al divorzio" (Ναι στο διαζύγιο). Θέτει το αμείλικτο ερώτημα στον Enrico ή εκφράζει μια γενικότερη τάση φιλελευθερισμού απέναντι σε συντηρητικά ήθη ο Salerno;

ven8.jpg



5. Η εντυπωσιακή Βραζιλιάνα σε μια ακόμη όμορφη πόζα.

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πανέμορφη η Florinda Bolcan....
 
Συλλεκτική στιγμή όταν η Valeria χαιρετάει τον Enrico που κόβει βόλτες γύρω της με το ταχύπλοο. Προσέξτε την εθνική σημαία πολιτικής ναυσιπλοίας με τον χαρακτηριστικό θυρεό (civil ensign), που χρησιμοποιείται για εμπορικά σκάφη και σκάφη αναψυχής .

ven11.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Μια ταινια που θα πρεπει οπωσδηποτε να δω.

Ακομα κι αν τελικα δεν μου αρεσει, αξιζει να ακουσω το διασημο ορχηστρικο ενσωματωμενο μεσα στην ταινια για την οποια γραφτηκε.
 
Αξίζει να τη δεις, Bambi :)
 
ARETARA είπε:
...η ταινία είναι κυριολεκτικά ντυμένη σε έναν μανδύα μόνο ποιοτικής μουσικής. Και μόνο γι' αυτό θα μπορούσε κάποιος να δει την ταινία.

Ακριβως...

Μονο και μονο για την μουσικη,θα την εβλεπα ανετα.
 
Μία χαρακτηριστική φωτογραφία, πιθανά από συνέντευξη τύπου με τον σκηνοθέτη Enrico Maria Salerno, τον Tony Musante και τη "θεά" Florinda Bolkan. Από την προσωπική ιστοσελίδα της τελευταίας.

florinda.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ένα ακόμη σχετικό video με ερμηνεία του κομματιού από τον Fred Bongusto και χαρακτηριστικές στιγμές του έργου.

 
Πίσω
Μπλουζα