"ANT1 FM, στους 97,1 και στους 102,9" όπως έλεγε το ραδιοφωνικό του σποτάκι. Ένας σταθμός που με έχει σημαδέψει πολύ ως παιδί στη δεκαετία του 1990.
Όπως μπορεί να έχω αναφέρει αλλού, σε κανένα μουσικό θρεντ, στο σπίτι είχαμε μια συνήθεια, να αφήνουμε ανοιχτό όλη μέρα ένα ραδιόφωνο να παίζει, όπως κάνουμε σήμερα με την τηλεόραση. Και το ραδιόφωνο που έπαιζε στο σπίτι ήταν συντονισμένο στον ANT1 FM. Το ίδιο και το ράδιο στο αυτοκίνητο. Πολύ αργότερα (1996-1997) αλλάζαμε σταθμούς στο αυτοκίνητο, βάζοντας Sfera και Λάμψη ή Ciao, και μετά Ρυθμό.
Οπότε τον σταθμό τον θυμάμαι από τα πολύ μικράτα μου. Μια από τις πρώτες αναμνήσεις της ζωής μου είναι να ακούω το κομμάτι Stars των Simply Red καλοκαιράκι στο σπίτι. Θυμάμαι την πρωϊνή εκπομπή του Καλαμίτση, που κάθε πρωί έβαζε το "Ευτυχώς που η πατρίς δικαιώνεται" του Παπακωνσταντίνου και στη λέξη
[edit] μιλούσε και έλεγε "τιτάνες, σουλτάνες" και λοιπά ομοιοκατάληκτα. Ακόμη, σταθερή αξία το κομμάτι La bamba των Los Lobos. Άλλη εκπομπή που θυμάμαι τις καθημερινές ήταν "Τα κακά κορίτσια", με τη Μαρία Λεμονιά και την Έλενα Καραμίχαλου. Εχεί έβαζε πολλά ελληνικά ποπ της εποχής, κι αυτό μου άρεσε! Και φυσικά, τις Κυριακές το μεσημέρι ακούγαμε τον Μπαρ Μπαρ και το "Θα στα λέω κι ας οικτίρεις", που μπορεί να μην καταλάβαινα και πολλά από όσα έλεγε, αλλά μου άρεσε το ύφος του και που πολλές φορές απήγγειλε αυτά που ήθελε να πει υπό μορφή ποιήματος.
Θυμάμαι επίσης το ηχητικό από το δελτίο ειδήσεων του σταθμού, καθώς επίσης και κάτι τρέηλερ της εκπομπής "Η Ζωή για τη ζωή σας". Και διαφημίσεις, θυμάμαι διαφημίσεις, με αγαπημένη του Μπρακούλια
"Μπρακούλιας ντυθείτε χωρίς να ξοδευτείτε", όπως και ενός μαγαζιού οπτικών. Θυμάμαι να τις ακούμε και στο αυτοκίνητο, βράδυ, στο χωριό της μητέρας μου.
Μου άρεσε πολύ σαν σταθμός γιατί έπαιζε ελληνικά και ξένα, κομμάτια της εποχής, αλλά κάπως πιο προσεγμένες επιλογές. Καλλίρης, Γαρμπή... ακόμα μου έχουν μείνει στο μυαλό και μου αρέσουν. Θυμάμαι και μια φορά που είχε βάλει "Τα βεγγαλικά σου μάτια" του Νταλάρα, και τότε ήταν η πρώτη φορά που πρόσεξα τον εκφωνητή να λέει "το αφιερώνει η τάδε κοπέλα στον τάδε", και μου φάνηκε πολύ περίεργο, αλλά με παρέσυρε η μελωδία του κομματιού. Θυμήθηκα τώρα και τον Ποσειδώνα Γιαννόπουλο, νομίζω είχε κι αυτός εκπομπή με κομμάτια ελληνικά, κυρίως.
Πολλές αναμνήσεις από τον ANT1 FM... Αλλά δυστυχώς από τότε που βγήκε ο Ρυθμός άρχισε να χάνει, σαν να απομονωνόταν αυτός ο σταθμός. Από κει και πέρα είχε χάσει αυτό το κάτι. Δε μπορούσα να τον ακούσω, γιατί μάλλον είχε γίνει talk radio για τα αυτιά μου. Όμως πάντα έσωζα τη συχνότητά του σε διάφορα ραδιόφωνα που είχα σε κινητά και mp3. Και σε πρόσφατο ζάπινγκ πέτυχα τον Easy. Δεν τον θεωρώ κακό σταθμό, ίσα ίσα μου αρέσει και αυτό το είδος μουσικής. Απλά κάπου μου άρεσε που έκλεισε το κεφάλαιο ANT1 FM, γιατί ήταν κρίμα να παρακμάζει έτσι ο σταθμός.
Τα σαββατοκύριακα πρωινές εκπομπές έκανε ο Γιώργος Αυτιάς. Κι αυτός πιο συμπαθητικός τότε!! Το ίδιο και με τον Καμπουράκη που αναλάμβανε μετά τον Κουικ σε μια εκπομπή ενημρωτική μεν αλλά αυτό που άξιζε ήταν το ιστορικό ένθετο όπου ο ίδιος Καμπουράκης εξιστορούσε αγνωστα αλλά άκρως ενδιαφέροντα περιστατικά από διαφορετικές ιστορικές περιόδους. Τι πάθανε όλοι αυτοί μετά και γίνανε τόσο αντιπαθητικοί? Η τηλεοράση μάλλον τους φουσκώνει τα μυαλά.
