Επειδή έτυχε την είχα δει σχετικά πρόσφατα, θέλω να αφήσω κάποια σχόλια. Έχοντας δει και τις υπόλοιπες ταινίες του αγαπητού αυτού υπερήρωα, η συγκεκριμένη ταινία, παίζει σε μια κατηγορία μόνη της, δεν συγκρίνεται με κάτι άλλο πριν η μετά.
Σκεφτείτε το σοκ που είχαν υποστεί οι τότε θεατές με τους σκοτεινούς τόνους αυτής της ταινίας, η επαφή που είχαν με τον Μπάτμαν, ήταν με τη σειρά και την ταινία της δεκαετίας του 60 οι οποίες ουδεμία σχέση είχαν στο ύφος, δεν απέδιδαν καθόλου το ζοφερό αυτό στυλ που είχε η συγκεκριμένη ταινία.
Γενικότερα, η ταινία του Μπάρτον, έδειξε ότι μπορεί να γίνει και μια πιο σοβαρή ταινία κόμικ, δεν χρειάζεται να είναι γελοία επειδή μεταφέρει κόμικ στο γυαλί και επίσης, έχει νομίζω αυτή τη χάρη οπού σε σημεία σε κάνει να νιώθεις ότι βλέπεις κόμικ στην οθόνη, όπως έκαναν και οι ταινίες του Spiderman μετέπειτα.
Γενικά, είμαι της άποψης ότι εφόσον πρόκειται για ταινίες από κόμικ, δεν χρειάζεται να παίρνουν τόσο στα σοβαρά τον εαυτό τους, είναι δημιουργήματα της φαντασίας, έχουν βάση στην πραγματικότητα, δεν πρέπει όμως να βρίθουν σε αυτή, χρειάζεται να υπάρχει και λίγο το εξωπραγματικό στοιχείο, δεν χρειάζεται να είναι όλα ρεαλιστικά.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από ένα σημείο και έπειτα οι ταινίες της DC το πήρανε πολύ στα σοβαρά και δεν τους βγήκε, σε αντίθεση με τη Marvel όπου δεν έχασαν τη διασκεδαστική χροιά τους οι ταινίες.
Επομένως, για μένα, ο Μπάρτον κατάφερε να παρουσιάσει τη Χρυσή τομή μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, δίνοντας τις κατάλληλες δόσεις σοβαρότητας κάτι το οποίο, θαρρώ ότι έχασε στην επόμενη ταινία, εκεί παραεγινε ζοφερή η ατμόσφαιρα, χωρίς φυσικά να είναι απαραίτητα κακό αυτό για Μπάτμαν, παρόλα αυτά, όπως φάνηκε στην πορεία, ήταν κάτι το οποίο πήγε πολύ αλλού και ξένισε πολλούς.
Αν κάτι με χαλάει στην πρώτη αυτή ταινία, αυτό είναι το ότι η Vicky Vale, είναι η απόλυτη scream queen, εντάξει, είναι το αντικείμενο του πόθου, διαρκώς κινδυνεύει και δίνει κίνητρο στον ήρωα μας αλλά, αυτές οι επαναλαμβανόμενες τσιριδες, σπάνε μηνίγγια, εκεί κάπου το παραεκαναν βέβαια, η υπερβολή αναπόφευκτη σε τέτοιου είδους θεάματα....
