Bram Stoker's Dracula (Review)

[Getta Robo]

Προβολή συνημμένου 79302

Βασισμενο στην θρυλικη ταινια του Francis Ford Coppola, το παιχνιδι δυστηχως σταθηκε ως μια ακομα αποδειξη, του οτι οι προγραμματιστες και οι εταιριες θα πρεπει να ειναι τριπλα σιγουροι πρωτου κυκλοφορησουνε ενα παιχνιδι βασισμενο σε ταινια η σειρα.

Ιστορια / πλοκη

Προβολή συνημμένου 79304Προβολή συνημμένου 79303

Πρωταγωνιστης και στο παιχνιδι ειναι ο Jonathan Harker και σκοπος του ειναι να διεκδικισει την αραβωνιαστικια του, Mina, νικοντας τον Δρακουλα, αφου πρωτα εξολοθρευσει λεγεωνες υπηκοων του και ορδες τερατων μεσα εννεα επιπεδα. Το παιχνιδι ακολουθει με γραμμικο τροπο, την ευρυτερη υποθεση της ταινιας. Ωστοστο ομως, αυτο γινεται σε πολυ επιφανειακο επιπεδο, και τα εξωτερικα στοιχεια οπου προσθεθηκαν εκτος ταινιας, δεν δενουνε ομορφα με το παιχνιδι. Η εξιστοριση μεταξυ των επιπεδων γινεται με την μορφη αφηγησης, μεσω βιβλιων πριν αρχισει ενα επιπεδο.

Προβολή συνημμένου 79307Προβολή συνημμένου 79306

Σχεδιασμος


Το Dracula εχει υπερβολικα απλο σχεδιασμο, ισως αφηνε καλες εντυπωσεις για καποιο 8bit μηχανημα, αλλα για τα Snes/Mega Drive οπου κυκλοφορησε δειχνει πολυ φτωχο. Μικρες λεπτομεριες μεταξυ των πιστων, με πολυ βασικες λεπτομεριες οι εχθροι. Αν και οι τελευταιοι εχουνε καποια ποικοιλια, κατα κυριο λογω ομως πεφτουνε στη παγιδα της επαναληψης οπως αλλα αντιστοιχα παιχνιδια. Αραχνες, αρουραιοι, λυσσασμενα σκυλια, λυκοι, κορακια, νυχτεριδες ειναι κατι που εχουμε ξαναδει τοσες και τοσες φορες, και εδω αναλωνοντε και κουραζουν για ακομα μια φορα. Σχεδιαστικα μου αρεσει μολις ενα επιπεδο, το τεταρτο. Οι εναλλαγες στα υπολοιπα πρακτικα ειναι ανυπαρκτες, οπου σχεδον ολες επιλογες με βασικοτερη την τελευταια, ανακυκλωνοντε. Με εξαιρεση μολις ενα κακο μεσα στο παιχνιδι, το σκελετωμενο αλογο, ωραιο σχεδιασμο εχουνε οι μεγαλοι αρχηγοι. Αν και μεσα στο παιχνιδι εχει καποιες πολυ εντυπωσιακες στατικες εικονες απο την ταινια, αυτες ειναι ελαχιστες. Για τελος εδω τουλαχιστον, οι χαρακτηρες μεσα στο παιχνιδι εχουνε ομορφη κινηση και αφηνουν μια υπονοια φυσικοτητας.

 


Ελεγχος

Το προβληματικοτερο μερος πιθανοτατα του τιτλου, ο απαραδεκτος ελεγχος του. Καταρχας, ο χαρακτηρας γλυστραει με την κινηση του. Αυτο δημιουργει παρα πολλα προβληματα, μιας και δεν ειναι λιγες η φορες που θα χρειαστει να αλλαξει προσεκτικα μεταξυ διαφορων επιπεδων και εμποδιων, η να αποφυγει εχθρους. Δυστηχως η δυσκολια λογω του πολυ κακου χειρισμου ειναι απανθρωπη και θα χρειαστει πολυ επιμονη και υπομονη προκειμενου να προσπεραστουν καποια φαινομενικα απλα σημεια.

Μηχανισμοι

Οπως ειπαμε, το παιχνιδι σχεδιαστικα ειναι πολυ απλοικο, κατα συνεχεια απλοι ειναι και οι μηχανισμοι του. Εξοπλισμενος αρχικα μονο με ενα μαχαιρι, οπου μπορει να γινει σπαθι, και ως δευτερευων οπλα οπως παλουκια, καραμπινες και δυναμιτες, σε συνδιασμο με πολυ ισχυρους εχθρους, και προβληματικο χειρισμο τα πραγματα δεν ειναι καθολου ισορροπημενα.

Δεν υπαρχει επιλογη για κωδικους μεταξυ των επιπεδων, ουτε δυνατοτητα για αποθηκευση της προοδου, αυτα σε συνδιασμο με τα παραπανω, αλλα ελαχιστες συνεχειες (continues), και σχεδον ανυπαρκτα αντικειμενα για να προσθεσεις ζωες και ποντους υγειας, το παιχνιδι ειναι κοντα στο σαδισμο παρα στην προκλητικη δυσκολια.

Μουσικη

Αν και μιλαμε για ενα προβληματικα κακο τιτλο, το παιχνιδι καταφερνει και εντυπωσιαζει με την απιστευτη μουσικη επενδυση του. Αν και τα ειδικα εφφε ειναι απλα καλα, η σκοτεινη και επιβλητικη μουσικη του, εντυπωσιαζει και ξεχωριζει. Ενας συνδιασμος μεσαιωνικης με σκοτεινης ambient, το καθιστουν απο τα παιχνιδια με την ατμοσφαιρικοτητα του, οπου σημειωτεων, ειναι γραμμενη ειδικα για το παιχνιδι και οχι δανεισμενη μεσα απο την επισης απιστευτη μουσικη της ταινιας. Οσο παραλογα κακο και προβληματικο παιχνιδι ειναι, τοσο δυσαναλογα εξαισια ειναι η μουσικη του.

Κλεινοντας, το παιχνιδι ειναι μαλλον απο τους χειροτερους τιτλους του Super Nintendo. Το επαιξα απο την αρχη μεχρι το τελος γιατι ητανε κατι που ηθελα να κανω εδω και πολλα χρονια, και με λυπη ανακαλυψα πως δεν εχει καμια σχεση με αυτα που θυμομουν εικοσι χρονια πριν. Ειναι λυπηρο το πως μια ομορφη ταινια παρεκτρεπεται προγραμματιστικα με ενα τοσο λαθος αποτελεσμα, και νιωθω τυχαιρος οπου αντι γιαυτο τελικα ειχα παρει το maximum carnage που με δικαιωσε πληρως.

Ωστοσο, οσο και κακο παιχνιδι να παραμενει, δεν αλλαζει το γεγονος πως μουσικα παραμενει απο τα εντυπωσιακοτερα πραγματα που εχω ακουσει σε βιντεοπαιχνιδι, και μεσα απο την λυσσα και την μανια να το κατακεραυνωσουν, αδικως θαψανε και τον πανεμορφο μουσικο του τομεα.

Δειτε το μονο εαν ειστε εξωφρενικα φιλοι της ταινιας η απο καθαρη περιεργια. Δυστηχως το παιχνιδι ειναι τεραστια απογοητευση, παροτι θα μπορουσανε να ειχανε κανει τοσα πολλα πραγματα καλυτερα.

Κερασακι στη τουρτα, ο σχεδιασμος του απο την Traveller's Tales, εταιρια οπου μας εδωσε το μαγευτικο Toy Story στις κονσολες μας. Ευτυχως κανανε εδω οτιδηποτε λαθος μπορουσανε και μας δωσανε το τελευταιο ως οτι καλυτερο μπορουσαν.

 

[Ajax87]

Ωραιο Review Getta! Ουτε το ηξερα το παιχνιδι και μετα απο αυτα που διαβασα ουτε θα ασχοληθω ποτε μαλλον .

 

[geo2004z]

Πολύ όμορφη παρουσίαση Robo! Χάρηκα που μοιράστηκε τις εντυπώσεις και την εμπειρία σου για έναν τίτλο άγνωστο ευρύ κοινό, έστω και αν η κριτική σου ήταν αρνητική. Δεν έπαιξα ποτέ το Dracula για το κακό box art του ίσως αλλά και ούτε πρόκειται να το κάνω στο μέλλον.

 

[Metalcandyman]

Το συγκεκριμενο παιχνιδι στην ουσια ειναι κατι σαν Remake του αντιστοιχου που υπαρχει και για το NES.Προσωπικα το γουσταρω πολυ και το εχω τερματισει ενα σωρο φορες και ειναι μια χαρα για ενα μισαωρακι που κανω για να το τερματισω.Μπορει να μην ειναι Castlevania και συγκεριμενα super castlevania IV αφου μιλαμε για το snes αλλα δεν εγω δεν θα το εβαζα στα χειροτερα παιχνιδια του snes.Εχουμε δει παιχνιδια με απιστευτα γραφικα στο snes αλλα και το Bram stoker's Dracula σε καμια περιπτωση δεν εχει γραφικα που θυμιζουν 8bit κονσολα.Η πιστες ειναι αρκετα καλοσχεδιασμενες ο χαρακτηρας μας τα τερατα η αρχηγοι κλπ ειναι μεγαλοι σε μεγεθος και εχουμε και την ομιχλη σε διαφορες πιστες που δεινει τον δεικο της τονο.Ο χειρισμος ναι μεν ειναι λιγο απαιτητικος αλλα το μονο που θελει ειναι εξασκηση και γενικα τον βρισκω αρκετα βολικο για τα γουστα μου.Για να μην πολυλογω και το Bram stoker's Dracula στο NES ειναι απο τα αγαπημενα μου παιχνιδια και αυτο που μιλαμε μπορει να μην ειναι απο τα αγαπημενα μου αλλα το παιζω ευχαριστα οταν ασχολουμαι μαυτο.Το μονο κακο για την παρτη μου ειναι η δυσκολια του που ειναι παρα πολυ μικρη και μεσα στης πιστες αλλα κυριως οι αρχηγοι που ειναι γελοιοι και ειδικα ο τελευταιος που περιμενα πιο πολλα απο αυτον.Το μονο που εχουμε να κανουμε ειναι να κολησουμε στον τοιχο πισω αριστερα και να τον χτυπαμε οταν ερχετε χωρις να μπορει καν να μας αγγιξει.

 

[Wally]

Εξαιρετικο review απο εναν πολυ ΒΑΘΥ ΓΝΩΣΤΗ του videogaming...

 

[Getta Robo]

Ωραιο Review Getta! Ουτε το ηξερα το παιχνιδι και μετα απο αυτα που διαβασα ουτε θα ασχοληθω ποτε μαλλον .

Υπαρχουνε περισσοτερα απο εκατο καλυτερα και αντιστοιχα παιχνιδια, δεν αξιζει να ασχοληθεις με το παιχνιδι καθεαυτου, αλλα η μουσικη του παραμενει κορυφη. Μιλαμε για υλοποιηση που καλα καλα δεν την βλεπουμε σημερα, ποσο μαλλον σχεδον εικοσι χρονια πισω.

Πολύ όμορφη παρουσίαση Robo! Χάρηκα που μοιράστηκε τις εντυπώσεις και την εμπειρία σου για έναν τίτλο άγνωστο ευρύ κοινό, έστω και αν η κριτική σου ήταν αρνητική. Δεν έπαιξα ποτέ το Dracula για το κακό box art του ίσως αλλά και ούτε πρόκειται να το κάνω στο μέλλον.

Σκεφτομουνα να το παρουσιασω γιατι παρολιγο να την πατησω και να το προτιμησω ως αγορα μου απο το σαφως ανωτερο, θεικο maximum carnage (οπου επιβαλεται να γραψω κατιτις συντομα!) αλλα και επειδη διαφωνω ως προς οτι ενας κακος τιτλος δεν αξιζει να αναλυθει και να τονιστουν οι αδυναμιες του, αλλα και να διακριθουν τυχων υπερτερηματα του. Και συγκεκριμενα σε αυτη την περιπτωση μιλαμε για μουσικη χαμενη στα βαθυ του χρονου.

Το συγκεκριμενο παιχνιδι στην ουσια ειναι κατι σαν Remake του αντιστοιχου που υπαρχει και για το NES.Προσωπικα το γουσταρω πολυ και το εχω τερματισει ενα σωρο φορες και ειναι μια χαρα για ενα μισαωρακι που κανω για να το τερματισω.Μπορει να μην ειναι Castlevania και συγκεριμενα super castlevania IV αφου μιλαμε για το snes αλλα δεν εγω δεν θα το εβαζα στα χειροτερα παιχνιδια του snes.Εχουμε δει παιχνιδια με απιστευτα γραφικα στο snes αλλα και το Bram stoker's Dracula σε καμια περιπτωση δεν εχει γραφικα που θυμιζουν 8bit κονσολα.Η πιστες ειναι αρκετα καλοσχεδιασμενες ο χαρακτηρας μας τα τερατα η αρχηγοι κλπ ειναι μεγαλοι σε μεγεθος και εχουμε και την ομιχλη σε διαφορες πιστες που δεινει τον δεικο της τονο.Ο χειρισμος ναι μεν ειναι λιγο απαιτητικος αλλα το μονο που θελει ειναι εξασκηση και γενικα τον βρισκω αρκετα βολικο για τα γουστα μου.Για να μην πολυλογω και το Bram stoker's Dracula στο NES ειναι απο τα αγαπημενα μου παιχνιδια και αυτο που μιλαμε μπορει να μην ειναι απο τα αγαπημενα μου αλλα το παιζω ευχαριστα οταν ασχολουμαι μαυτο.Το μονο κακο για την παρτη μου ειναι η δυσκολια του που ειναι παρα πολυ μικρη και μεσα στης πιστες αλλα κυριως οι αρχηγοι που ειναι γελοιοι και ειδικα ο τελευταιος που περιμενα πιο πολλα απο αυτον.Το μονο που εχουμε να κανουμε ειναι να κολησουμε στον τοιχο πισω αριστερα και να τον χτυπαμε οταν ερχετε χωρις να μπορει καν να μας αγγιξει.

Φιλε metalcandyman δυστηχως η snes εκδοση εχει ελαχιστα κοινα πραγματα με του NES. Συμφωνω πως το NES Dracula ειναι ενα αξιοπρεπεστατο, και αδικημενο παιχνιδι, αλλα του SNES εχει απειροελαχιστα αν οχι κανενα κοινο σημειο με του NES. Πρακτικα, τα σχεδια των επιπεδων ειναι τρια, εσωτερικο του καστρου, μπουντρουμια και ο εξωτερικος χωρος. Ολα πλυν του τελευταιου επιπεδου επαναλαμβανοντε σε λυπηρο βαθμο. Πχ προχωρας τρεις οθονες και συνεχιζεις να βλεπεις τρια τζακια! Τα επιπεδα επισης κατα βαση ειναι μικρα, σκοπος του καθε επιπεδου ειναι να βρεις τον Van Helsing ωστε να σου επιτραπει του να τελειωσεις το επιπεδο. Τα μυστικα περασματα και τα καλουδια που βρισκεις επισης ειναι πολυ λιγα, και δεν υπαρχει η επιλογη για κρυφα επιπεδα η να αλλαξεις την πορεια που θα ακολουθησεις. Η πιστα με την ομιχλη παντως ειναι και εμενα η αγαπημενη μου, σε συνδιασμο με την μουσικη στο υποβαθρο την κανουν ακομα καλυτερη.

Ενα ακομα σοβαρο προβλημα του σχεδιασμου του παιχνιδιου, ειναι οτι εκτος οι εχθροι αναπαραγοντε διαρκως και σε ποσοτητες, εαν ερθει πανω απο ενας καθε φορα, τοτε μπορεις να χτυπησεις μονο τον πρωτο και οι υπολοιποι σε τσακιζουνε κανονικα. Αυτο σε συνδιασμο με το χειρισμο που μοιαζει ο Jonathan να κανει πατιναζ σε παγο, το κανει ακομα χειροτερο.

Εξαιρετικο review απο εναν πολυ ΒΑΘΥ ΓΝΩΣΤΗ του videogaming...

Σε ευχαριστω φιλε Wally αλλα σε καμια περιπτωση δεν ειμαι γνωστης. Απλα ηθελα να δειξω εδω, οτι αν και ειναι ενα προβληματικα κακο παιχνιδι, εχει αρετες οπου δεν ασχοληθηκε κανενας "ειδικος" του χωρου να τονισει. Αν και γινομαι κουραστικος, δεν μπορω να αγνοησω το ποσο φοβερη και απιστευτη μουσικη ειναι ο τιτλος. Οπου παρεπιπτωντος ειναι ολοκαινουργιες συνθεσεις, και οχι καποια παραλλαγη της μουσικης της ταινιας.