billy
Retromaniax Co-Founder
- Joined
- 8 Ιαν 2006
- Μηνύματα
- 4.231
- Αντιδράσεις
- 275
...πραγματικά ομολογώ ότι με εξέπληξε ο Aeon.
Εντάξει, όλοι μας έχουμε διαβάσει γνωστά κόμικς όπως Ιζνογκούντ, Αστερίξ (την εποχή του "Τάσος Ψαρόπουλος - Anglo-Hellenic Agency"), Τεν Τεν, Λούκυ Λούκ, Σπάιντερ Μαν, αλλά και Μπλεκ, Τρουένο (ένας φίλος μου το είχε χαρακτηρήσει ως το "περιοδικό των τεράτων", γιατί όπως υποστήριζε είχε πολλά τέρατα !!
), Αγόρι (Διακστής Ντρεντ και ξερό ψωμί - μεταξύ πολλών άλλων φυσικά).
Ακόμα και τα all-time classic Μίκυ Μάους, Σεραφίνο και Τιραμόλα, αλλά και τον παλιότερο "Φάντομ" ("Η σκιά που περπατά" - "ο άνθρωπος που δεν πεθαίνει ποτέ" !!).
...όμως δεν περίμενα κανείς να θυμάται τα φοβερά Storm και Camelot 3000, λόγω του ότι ολοκληρώθηκαν πολύ γρήγορα και πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα). Ειδικότερα στο Camelot 3000 είχα μία ιδιαίτερη αδυναμία...
Πολύ καλή η μεταφορά του μύθου στο μακρυνό μέλλον, αλλά και πολύ ζωντανά χρώματα και ωραία ποιότητα γενικότερα.
Μερικές χαρακτηριστικές σκηνές που θυμάμαι, είναι η μετεμψύχωση των ιπποτών της στρογγυλής τραπέζης που δεν ήταν πάντα η "καλύτερη δυνατή" (ειδικά στην περίπτωση του Τρίσταν - αν θυμάμαι καλά - ο οποίος προέκυψε γυναίκα !!).
Μία άλλη σκηνή που μου έχει μείνει :
...καθώς η "ιστορία επαναλαμβάνεται", η Γκουήνεβηρ αρχίζει πάλι τα "πάρε-δώσε" με τον Λάνσελοτ. Θυμάμαι λοιπόν τον Αρθούρο, νευριασμένο, να τους λέει: "όλοι στη ζωή ζητούν μία δεύτερη ευκαιρία. Εσείς την είχατε... και την χάσατε" !!!
Εντάξει, όλοι μας έχουμε διαβάσει γνωστά κόμικς όπως Ιζνογκούντ, Αστερίξ (την εποχή του "Τάσος Ψαρόπουλος - Anglo-Hellenic Agency"), Τεν Τεν, Λούκυ Λούκ, Σπάιντερ Μαν, αλλά και Μπλεκ, Τρουένο (ένας φίλος μου το είχε χαρακτηρήσει ως το "περιοδικό των τεράτων", γιατί όπως υποστήριζε είχε πολλά τέρατα !!

Ακόμα και τα all-time classic Μίκυ Μάους, Σεραφίνο και Τιραμόλα, αλλά και τον παλιότερο "Φάντομ" ("Η σκιά που περπατά" - "ο άνθρωπος που δεν πεθαίνει ποτέ" !!).
...όμως δεν περίμενα κανείς να θυμάται τα φοβερά Storm και Camelot 3000, λόγω του ότι ολοκληρώθηκαν πολύ γρήγορα και πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα). Ειδικότερα στο Camelot 3000 είχα μία ιδιαίτερη αδυναμία...
Πολύ καλή η μεταφορά του μύθου στο μακρυνό μέλλον, αλλά και πολύ ζωντανά χρώματα και ωραία ποιότητα γενικότερα.
Μερικές χαρακτηριστικές σκηνές που θυμάμαι, είναι η μετεμψύχωση των ιπποτών της στρογγυλής τραπέζης που δεν ήταν πάντα η "καλύτερη δυνατή" (ειδικά στην περίπτωση του Τρίσταν - αν θυμάμαι καλά - ο οποίος προέκυψε γυναίκα !!).
Μία άλλη σκηνή που μου έχει μείνει :
...καθώς η "ιστορία επαναλαμβάνεται", η Γκουήνεβηρ αρχίζει πάλι τα "πάρε-δώσε" με τον Λάνσελοτ. Θυμάμαι λοιπόν τον Αρθούρο, νευριασμένο, να τους λέει: "όλοι στη ζωή ζητούν μία δεύτερη ευκαιρία. Εσείς την είχατε... και την χάσατε" !!!
