Φίλε metalcandyman, είδα την ταινία εχθές το βράδυ (του 1992), και θα σχολίαζα από χθες αλλά μια διακοπή ρεύματος που κράτησε μέχρι το πρωί(!), δεν το επέτρεψε.
****** Πρώτα απ'όλα να γράψω -επειδή έχω κάποιες απορίες- ότι στο σχόλιο μου θα υπάρξουν μερικά spoilers έτσι ώστε να μου τις εξηγήσεις,αν δε σε πειράζει.Οπότε,όποιος δεν έχει δει την ταινία του 1992, ας μην διαβάσει τα παρακάτω γιατί θα υπάρχουν:
SPOILER-----SPOILER-----SPOILER-----SPOILER-------SPOILER--------SPOILER-------SPOILER------SPOILER *************
Λοιπόν, θα συμφωνήσω με μέρος από τα προηγούμενα σχόλια των άλλων φίλων. Καλή μουσική, που ταίριαζε στην ατμόσφαιρα της ταινίας (στα περισσότερα μέρη της),ο Tony καλός στο ρόλο του και η Βιρτζίνια εξαιρετική.
Όπως επίσης στα θετικά είναι και κάποια κοινωνικά μηνύματα που αναδεικνύονται, π.χ. δείχνοντας μας την περιθωριοποίηση ανθρώπων,όχι ακριβώς γκετοποίηση,αλλά την απομόνωση και τον στιγματισμό που υπάρχει. Και δη την αναφορά στον ρατσισμό ( θυμήσου τις φίλες όταν συζητούν και λέει η μία ".. φόνοι έχουν γίνει εδώ και δεν γινόταν τίποτα. Και μόλις τραυματίστηκε μια λευκή,αμέσως εξιχνιάστηκε η υπόθεση.."). Άλλωστε και ο μύθος του Candyman είναι προϊόν-αποτέλεσμα της ρατσιστικής βίας και απανθρωπιάς. Ήταν γιος σκλάβου.Ο σκλάβος όμως τελικά γίνεται πλούσιος, με συνέπεια μια ονειρική εξέλιξη για τον Candyman,που σπουδάζει στα καλύτερα πανεπιστήμια,έχει ανάλογη μόρφωση και εκπαίδευση με τους πλούσιους,συναναστρέφεται με την υψηλή κοινωνία, είναι και καλλιτέχνης. Όλα αυτά όμως δεν έχουν σημασία τελικά. Γιατί είναι μαύρος. Και οι μοίρα των μαύρων είναι ίδια. Είτε σαν σκλάβος,είτε σαν πλούσιος,μορφωμένος,καλλιτέχνης,ένα πράγμα ισχύει:
" Δεν έχει θέση στον κόσμο των λευκών".
Έτσι φίλε μου metalcandyman, με τέτοιου είδους κοινωνικά μηνύματα,ρατσιστικές αναφορές και αντιρατσιστικά μηνύματα που μας προσφέρει μια ταινία ,ήδη την βαθμολογείς υψηλά. Όλα αυτά ήταν τα θετικά!
Και πάμε σ'αυτά που προανέφερα. Ας το πούμε "τα αρνητικά", τις απορίες μου (και μια-δυο ενστάσεις).
Η ταινία αρχίζει με τρομερό πρόλογο (την αφήγηση του Candyman) και λέω " όπα..εδώ είμαστε..Αυτό είναι!.. Θα δούμε ταινιάρα".
Και στην διάρκεια της τα πάντα.. μπερδεύτηκαν! Εγώ δηλαδή μπερδεύτηκα!.. Αν και άργησε να μπει λίγο η "δράση",δεν μας πειράζει γιατί μας εξηγείται και μαθαίνουμε το μύθο του Candyman. .Εντάξει, αστικός μύθος.. Και τι μας λέει ο μύθος? Μετά τις 5 φορές που ξεστομίζει κάποιος το όνομα του μπροστά σε καθρέφτη,έρχεται και τον "περιποιείται" με το γάντζο του (μας το 'δειξε με την μπέιμπι σίτερ). Πράγμα που δεν γίνεται με την Έλεν! Αλλά αυτό μας το απαντάει ήδη στο πρόλογο του,στην αρχή της ταινίας ".. Ήρθα για σένα.." . Οκ,λοιπόν..
Ολοκληρώνοντας την ταινία,αναρωτήθηκα : Τι ήθελες Candyman? Ποιος ήταν ο στόχος σου?
Δε σου κρύβω metalcandyman,πως την περισσότερη ώρα της ταινίας σκεφτόμουν ότι η υπόθεση εξελίσσεται όπως και στο "Δαιμονισμένος Άγγελος". Και ότι η Έλεν ήταν ο Μίκι Ρουρκ και θα είχαμε την ίδια κατάληξη. Τελικά δεν ήταν έτσι. Για μια στιγμή σκέφτηκα ότι ο Τρέβορ (το αμόρε της Έλεν) είναι πίσω απ'όλα αυτά. Θυμήθηκα το "Το ξύπνημα των Θρύλων" και μιας και πρόκειται για αστικό μύθο,θα το λήξουν με τον ίδιο τρόπο. Ένα λογικό,εξηγήσιμο, και όχι μεταφυσικό ή φανταστικό τέλος. Κάποιος άνθρωπος έχει βάλει το χεράκι του!Γιατί όχι ο Τρέβορ,που εμφανίζεται ξαφνικά,ακριβώς μετά το φόνο της Μπερναντέτ! Ούτε αυτό ήταν.
Ποιος είναι ο Candyman? Τι θέλει? Γιατί σφάζει?.. Ο Μάικλ Μάγιερς κυνηγάει την αδελφή του, και σκοτώνει όποιον σταθεί στο δρόμο προς αυτήν (σχετικά λίγους). Γιατί? Τρέλα?.. Γιατί είναι Μπαμπούλας που δεν πεθαίνει ποτέ? Στόχος του πάντως είναι η αδελφή του!
Ο Φρέντι θέλει να εκδικηθεί. Και αφού δεν μπορεί να τα βάλει με αυτούς που τον εκτέλεσαν,ο στόχος του είναι οι απόγονοι αυτών,σκοτώνοντας τους μέσα στους εφιάλτες τους!
Ο Τζέισον σκοτώνει,γενικά και αόριστα. Ό,τι βρεθεί μπροστά του (οι δικοί του φόνοι είναι πολλοί περισσότεροι από του Μάικλ).
Ο Candyman,τι θέλει? Εμφανίζεται για να σκοτώνει κόσμο επειδή τον είχαν σκοτώσει άνθρωποι? Μα αυτό μας το λέει από την αρχή.
Δεν το κάνει όμως με την Έλεν.. "Στοιχειώνει" την Έλεν.. Γιατί? Για να σκοτώνει μέσω αυτής?.. Αφού το έκανε ήδη και χωρίς αυτήν.
Φυσικά,διάλεξε την Έλεν επειδή μάλλον έμοιαζε στην δική του αγάπη (αυτήν που ήταν η αρχή του τέλους του). Και εδώ μας θυμίζει τον "Δράκουλα" του Κόπολα που ο κόμης είδε στη Μίνα τη δική του Ελισαβέτα. Αλλά ο Δράκουλας ήθελε ξανά την αγάπη που είχε χάσει.
Ο Candyman, δεν μας δείχνει ότι θέλει την Έλεν από αγάπη. Την διάλεξε επειδή της έμοιαζε αλλά όχι για να ξαναέχει αυτό που είχε.
Και τελικά οδηγηθήκαμε σε κάτι σαν την "Καταιγίδα του Αιώνα" του Στήβεν Κινγκ!..Κάπως έτσι το είδα.Ο μυστηριώδης άνθρωπος,το "κακό" που ήρθε μαζί με την καταιγίδα και μας έλεγε " Δώστε μου αυτό που θέλω και θα φύγω μακρυά.."! Και τι ήταν αυτό που ήθελε? Έναν "αντικαταστάτη"!
Αυτό ήθελε και Candyman? Έναν "αντικαταστάτη"? Γιατί αυτό είδαμε στο τέλος!
Τι να πω! Δεν μπορούσα να καταλάβω τι,πως,που! Και ενώ το σενάριο έδειχνε καλό,όσο περνούσε η ώρα με..μπέρδευε! Μα αν παρατηρήσεις τους μονολόγους του Candyman,τα λόγια του,δεν υπήρχε συνδεσιμότητα,ροή. Έλεγε δύο προτάσεις και οι επόμενες δύο ήταν άσχετες με τις πρώτες.Και συνέχιζε να μιλά και ήταν παντελώς ασύνδετα με αυτά που είχε πει δευτερόλεπτα πριν!
Μερικοί από τους διαλόγους της ταινίας ήταν πολύ κακοί. Ένα άλλο "αρνητικό" ήταν η εξέλιξη του Τρέβορ!Δεν είχε λογική! Χάνει την Έλεν όταν την έκλεισαν στο ψυχιατρείο και μετά από ένα μήνα ήδη έχει φτιάξει τη ζωή του με μια άλλη (μας το είχε δείξει βέβαια από το μάθημα στο πανεπιστήμιο).Χωρίς τύψεις,χωρίς να σκέφτεται την Έλεν. Άρα,αισθήματα 0 για την Έλεν.Και αποδεικνύεται αυτό,όταν την ξαναβλέπει μπροστά του!Αυτό που θέλει, είναι να πάρει τηλέφωνο την αστυνομία ή το ψυχιατρείο, να την πάρουν από το διαμέρισμα! Και μετά το θάνατο της Έλεν, θλίψη,αναστεναγμοί ,αχ-βαχ και κλάματα και Έλεν-Έλεν-Έλεν-Έλεν-Έλεν?.. Πάει?..Δεν Πάει! (όπως και το "αρνάκι άσπρο και παχύ και τέζα η κυρία δεν πάει). Για να μην αναφέρω το "μωρό". Ένα μήνα ολομόναχο? Και άντε,το τάιζε ο Candyman με αίμα..Ποιος του άλλαζε πάνες?Ποιος το "ξεσκά@@νε? Που μου παραδόθηκε στη μάνα του ασφαλές και καθαρό! Εκτός αν έχει "παίξει" με το μωρό κάτι συμβολικό εδώ,ή αλληγορικό και δεν το κατάλαβα.
Φυσικά, στα θετικά της ταινίας,οι τρομερές σκηνές στο διαμέρισμα με το κομμένο κεφάλι του σκύλου,το μωρό να λείπει από μια αιματοβαμμένη κούνια και τη μάχη με την Αν-Μαρί, τη σκηνή στο γραφείο του διευθυντή του ψυχιατρείου και τη σκηνή στο πάρκινγκ με την επιβλητική και αρχοντική-μυθική παρουσία του Candyman!
Στο δια ταύτα:
Σίγουρα δεν είναι "φόλα", ανώτερη του μετρίου, με πολύ καλή ατμόσφαιρα,ελάχιστο gore και με αρκετό μυστήριο και σασπένς.
Αλλά τελικά : Τι θέλεις Candyman? Ποιος είναι ο στόχος σου?