Έστω και με καθυστέρηση .............. θα επαναφέρω το θέμα, για να πω ορισμένα από όσα έχω ζήσει αυτά τα 4-5 χρόνια που βρίσκομαι στον χώρο...
Σε γενικές γραμμές, θα συμφωνήσω ότι η ποιότητα του συνόλου των ελληνικών περιοδικών δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτά του εξωτερικού (κυρίως τα βρετανικά), όμως υπεύθυνοι για αυτό δεν είναι μόνο τα ίδια τα περιοδικά κι οι άνθρωποι που εργάζονται σε αυτά, ανεξάρτητα από το πόστο τους...
Πρώτα από όλα, μεγάλο μερίδιο ευθύνης, φέρουν οι ίδιες οι εταιρείες. Αρχικά οι ελληνικές εταιρείες διανομής που κρατούν συνήθως μια τυπική/πελατειακή σχέση με τους εκδοτικούς οίκους ή/και τους δημοσιογράφους και περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα... Δεν είναι λίγες οι φορές που αναγκαζόμαστε οι ίδιοι να αποκτήσουμε ένα παιχνίδι για να το παρουσιάσουμε ή σε άλλες περιπτώσεις μετά από 4-5 μέρες είμαστε υποχρεωμένοι να επιστρέψουμε το αντίτυπο...
Αντίστοιχα, οι ξένες εταιρείες που προμηθεύουν το υλικό στις εγχώριες, ελάχιστες φορές μας προσφέρουν αποκλειστικό υλικό όπως θα έπρεπε (π.χ. preview codes, full versions πριν την κυκλοφορία κ.λπ.... τι να το κάνω το παιχνίδι όταν βγει, αφού μέχρι να δημοσιευτεί η παρουσίαση θα έχει περάσει 1 μήνας!), για να μην αναφερθώ σε προσκλήσεις για εκθέσεις. Ειλικρινά, ένιωσα σαν φτωχός συγγενής σε μια έκθεση στο San Francisco πρόπερσι, όταν σε ένα πηγαδάκι με άλλους συνάδελφους (Άγγλοι και Γερμανοί, κυρίως) συζήταγαν για τις εκθέσεις που είχαν επισκεφτεί τους τελευταίους μήνες και που θα πήγαιναν τον επόμενο μήνα (το όνομα Ε3 σας λέει κάτι???), με εμένα φυσικά να ντρέπομαι να πω πως είχα να πάω σε διεθνή παρουσίαση σχεδόν ένα χρόνο και πιθανότατα να μην με ξανακαλούσαν μέχρι το τέλος της χρονιάς...
Βέβαια, δεν τις αδικώ και τόσο που μας σνομπάρουν τόσο ως αγορά, αφού (όσο κι αν είναι χιλιοειπωμένο) τα ποσοστά της πειρατείας στην χώρα μας είναι τραγικά υψηλά, οπότε δεν ενδιαφέρονται να μπουν στον κόπο να ασχοληθούν μαζί μας και μας σνομπάρουν... Άρα, φταίνε κι οι πειρατές/gamers που προτιμούν σχεδόν αποκλειστικά το "δωρεάν-πλην-παράνομο" πειρατικό αντίγραφο...
Τεράστιο μερίδιο ευθύνης φέρει και η ίδια η νοοτροπία του Έλληνα, σε πολλές εκφάνσεις της. Αρχικά, η νοοτροπία του Έλληνα ως αναγνώστη. Πέρα από τις καθημερινές εφημερίδες που τις έχει πετάξει πριν καν τις διαβάσει, ο μέσος Έλληνας δεν διαβάζει και δεν αντιμετωπίζει με τον απαιτούμενο σεβασμό τον περιοδικό Τύπο. Σπάνια δένεται με περιοδικά, συντάκτες, στήλες κ.λπ.(μιλάω για την πλειονότητα, όχι για το σύνολο... υπάρχουν φυσικά κι εξαιρέσεις) δεν ενδιαφέρεται τόσο για το ύφος, το ήθος, την ιδιαιτερότητα του άρθρου, παρά μόνο για την ίδια την πληροφορία, με αποτέλεσμα να προτιμά τελικά τη δωρεάν εναλλακτική λύση του internet. Αυτός είναι πιθανότατα και ο λόγος που διατηρούνται ακόμα περιοδικά τύπου "GAMES" με άθλια ποιότητα αρθρογραφίας...
Παράλληλα, μεγαλύτερο ρόλο από όσο φανταζόμαστε, παίζει και η αντιμετώπιση της ελληνικής κοινωνίας προς τα video games. Σε αντίθεση με το σύνολο του υπόλοιπου πλανήτη, τα θεωρεί ακόμα ως στείρα μορφή αναψυχής, ως "παιχνίδι", κυρίως για παιδικές ηλικίες κι όχι ως μια μορφή ψυχαγωγίας/τέχνης για όλες τις ηλικίες, όπως συμβαίνει έξω... Με αυτό το σκεπτικό, είναι σχεδόν αδύνατο να επιτύχει κάποιο περιοδικό που αντιμετωπίζει τα games ως σοβαρή ασχολία και τους προσδίδει το απαιτούμενο βάθος και τους gamers ως νοήμονα όντα...
Και φτάνουμε στα ίδια τα περιοδικά...
Κατ'αρχάς, αυτά χωρίζονται συνήθως σε δυο κατηγορίες: Στην πρώτη, ανήκουν αυτά τα οποία στηρίζονται σε 2-3 εσωτερικούς συντάκτες, οι οποίοι το αντιμετωπίζουν ως επάγγελμα και δυστυχώς, τις περισσότερες φορές, μόνο gamers δεν είναι και απλώς θέλουν να βγάλουν τα προς το ζην, κάτι που διαφαίνεται ξεκάθαρα στα άρθρα τους. Συν τοις άλλοις, όταν πολλές φορές έχουν π.χ. να παρουσιάσουν 10 παιχνίδια σε 10-15 μέρες, είναι σχεδόν αδύνατον να προλάβουν να ασχοληθούν πραγματικά με αυτά, με αποτέλεσμα τα περισσότερα reviews σε αυτά τα περιοδικά να αποτελούν συρραφή (ή ακόμα και απλή, ξεδιάντροπη αντιγραφή!) μεταφρασμένων reviews από ξενόγλωσσα sites ή περιοδικά (αυτό κι αν φαίνεται στα άρθρα τους... ειδικά αν έχει τύχει να διαβάσεις και την ξένη "πηγή" τους!).
Από την άλλη, τα περιοδικά των πολλών εξωτερικών συντακτών (όπως αυτό που εργάζομαι καλή ώρα), έχουν τα δικά τους προβλήματα. Πρώτα από όλα, ο εξωτερικός συντάκτης, ασχολείται με την αρθρογραφία από χόμπι, μεράκι, ψώνιο ή έστω για να βγάζει ένα χαρτζιλίκι όσο και όταν το εισπράξει... Αυτό, από τη μια σημαίνει ότι (συνήθως) πρόκειται για αληθινό gamer που το γουστάρει πραγματικά αυτό που κάνει και έχει όλη την καλή διάθεση να το ξεκοκκαλίσει ένα παιχνίδι πριν γράψει το review... Ωστόσο, σημαίνει κι άλλα πράγματα, όπως ότι ταυτόχρονα πρέπει/θέλει να βρει χρόνο για σχολές/δουλειές/φίλους/γκόμενες κ.λπ. και πολλές φορές μάλιστα βάζοντας την αρθρογραφία σε δεύτερη μοίρα. Παράλληλα, από τη στιγμή που δεν βρίσκεται στα γραφεία του περιοδικού, δεν έχει άμεση άποψη για τυχόν τροποποιήσεις του άρθρου, όσο ασήμαντες κι αν φαίνονται αυτές... π.χ. στο περιοδικό που γράφω, οι διορθώτριες είναι μεσήλικες φιλόλογοι με καμία εμπειρία από games. Ουκ ολίγες φορές λοιπόν, έχει τύχει να "διορθώνουν" λογοπαίγνια, παραφράσεις, gamer-ίστικους όρους κ.λπ. σε άρθρα μου, γιατί δεν τους φάνηκε να βγάζουν νόημα, βλέποντάς τα όμως με το μάτι μιας φιλολόγου κι όχι ενός gamer. Φυσικά, αυτό είχε ως αποτέλεσμα το δημοσιευμένο άρθρο να περιέχει τελικά ανακρίβειες τις οποίες ουδέποτε έγραψα κι όμως παρόλα αυτά να αναγκάζομαι να δεχτώ την (όχι πάντα καλοπροαίρετη) κριτική από τους αναγνώστες που με κατηγορούσαν ως "άσχετο" για ένα έγκλημα που ουδέποτε διέπραξα...
Αντίστοιχα, ΟΛΟΙ οι εκδότες, ενδιαφέρονται πρωτίστως (αν όχι μόνο) για τα νούμερα των πωλήσεων και όχι για την ποιότητα του εντύπου και των άρθρων του, με αποτέλεσμα όπως προείπα να υπάρχει μια τάση προς έντυπα που απευθύνονται σε ανεγκέφαλα 11χρονα (βλ. το περιοδικό που ανέφερα νωρίτερα...).
...............
12-12-2007,
Κώδικας:
http://www.forums.gr/showthread.php?t=14225&page=3
