Wally
Retired Admin
- Joined
- 19 Ιαν 2006
- Μηνύματα
- 25.884
- Αντιδράσεις
- 4.597
Άντε να κάνουμε και μια DC συζήτηση. Τα flames λογω της ημέρας επιτρέπονται! 
Μάλιστα για σήμερα, χρησιμοποιώ και τόνους!
Λοιπόν, τα πιο βασικά ερωτήματα που απασχολούν κάθε gamer που έχει ασχοληθεί με τη σύντομη εποποιία του Dreamcast είναι
1)Με ποιο τρόπο θα μπορούσε να "πετυχει".
2)Αν η στιγμή που κυκλοφόρησε ήταν η κατάλληλη.
3)Αν η απόφαση να σταματήσει η παραγωγή ήταν βιαστική.
Ελπίζοντας να γίνει μια κουβέντα, θα αναφέρω λίγα πράγματα για το καθένα από τα ερωτήματα (να βάλω τα κάρβουνα εν ολίγοις)
Όσο αφορά τη πρώτη ερώτηση.
Μια από τις Αχίλλειους πτέρνες του κονσολικου ήταν το controller που αποτελούσε μια μετεξέλιξη του άψογου (για το έτος και για το λόγο που κυκλοφόρησε φυσικά) NightS controler. Προφανώς η Sega Japan άκουσε τις κραυγές των Σατουρναδων και (ίσως και λογω τύψεων - ισιώματος αρνητικών παρελθουσών εντυπώσεων) προεβειν σε αύτη την μη-χρηστική λύση. Η έλλειψη δεύτερου αναλογικού μοχλού όμως αποτέλεσε πραγματικό σακάτεμα (την ώρα που το FPS market γνώριζε δόξες και πουλούσε μηχανήματα). Το παράδοξο (και εξοργιστικό) είναι ότι την ίδια στιγμή που φρέσκαραν το Nights pad και το σέρβιραν ως το χειριστήριο της νέας κονσόλας, δεν χρησιμοποιήθηκε και το χειρουργικό digital pad του! [άσχετο: ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το DC είχε modem και όχι NIC…]
Άλλη μια πικρή παράμετρος είναι τα εκατομμύρια που σκόρπισε η Sega σε αποτυχημένα μάρκετινγκ καμπάνιες αντί να τα διαθέσει σε επένδυση φρεσκότερης τεχνολογίας ή σε σωστότερη διαφήμιση. Θυμόμαστε π.χ τις πανάκριβες χορηγίες ποδοσφαιρικών συλλόγων τι στιγμή που δεν διέθετε ένα καθαρόαιμο ποδοσφαιρακι τύπου PES/FIFA. Και μάλιστα χωρίς αντίκρισμα μιας και δεν την βοήθησε να αποφύγει την εμπορική αποτυχία στην Ευρώπη.
Τώρα πάμε στα πιο ζουμερά.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι το DC θα έπρεπε να είναι πιο ισχυρό ώστε να μην ιδρώσει από το αναμενόμενο PS2 hype.
Κατ αρχήν να θυμηθούμε ότι πωλείτο στο λεγόμενο sweet spot της κονσολικης βιομηχανίας που είναι τα 199 δολάρια. Μάλιστα κατάφερνε και πουλούσε σχεδον χωρις χασουρα (και με ελαφρο κερδος στην Ευρωπη) προσφέροντας αποτελέσματα τεχνικά ανώτερα (εν ετει 1998 ) από τα αντίστοιχα των high-end-PCs της εποχής. Ας μην λησμονούμε επίσης και την απίστευτη ποιότητα τίτλων που διέθετε.
Με λίγα λόγια είχε καταφέρει μια πολύ ζυγισμένη ισορροπία μεταξύ κόστους και προσφερόμενης απόδοσης - υπηρεσίας. Καμία από τις λύσεις που θα δούμε παρακάτω δεν θα μπορούσε να κρατήσει την τιμή εκεί. Αλλά φυσικά ουδείς μπορεί και να προεξοφλήσει στο αν ο κόσμος θα ανταποκρινόταν σε τιμές 400 και 500 δολαρίων όπως έκανε αργότερα με το PS2.
Σε αυτό το σημείο ο υποψιασμένος θα ρωτήσει "αν ο Χ τύπος (και όχι Sega fanatic) που αγόρασε MegaCD, 32X, Saturn, θα έσκαγε αβίαστα 400+ δολάρια για τη νέα λύση ψυχαγωγίας της Sega". Εδω σε θέλω κάστορα...
Το 1998 (για να γίνει το πράγμα ακόμα πιο δύσκολο για τη Sega) πέρα από μεταβατικό στάδιο κονσολο-γενεών σηματοδοτήθηκε από την χαραυγή του T&L. Το
combo SH4 + PVR2 δεν είχε τέτοια δυνατότητα.
Ας δούμε τα διάφορα hardware combos που έχουν κατά καιρούς "προταθεί" (κατόπιν εορτής) και αναφέραμε προηγουμένως.
-2*SH4 + PVR2(3) (+ ELAN) (+DVD)
-SH5 + PVR2(3) (+ ELAN) (+DVD)
-PowerPC ~400MHz + PVR2(3) (+DVD)
(δεν αναφέρω την περίπτωση Black Belt – υπάρχει νέο thread)
Ας τα εξετάσουμε συνοπτικά ένα - ένα.
To ELAN της Videologic θα έδινε ανάσες στην εκάστοτε CPU αφού θα έπαιρνε επάνω του καμπόσα τρίγωνα και φωτισμό (άλλωστε χρησιμοποιήθηκε στο ΝΑΟΜΙ2) αλλά ποιος μπορεί να υπολογίσει το κόστος του το 1998?
Οι δυο SH4 πιθανώς θα προκαλούσαν τους ίδιους Saturn-ικους πονοκέφαλους έκτος αν το SDK ήταν πιο ορθά/βατά κατασκευασμένο. Πάντως εμφανίζεται σαν η πιο οικονομική λύση boost-αρισματος. Ίσως φυσικά θα έπρεπε να γίνει και ταυτόχρονη αύξηση χρονισμού στο PVR2 ώστε να μην έχουμε bottleneck.
To DVD επίσης θα έβαζε το επίπεδο τιμής του DC αρκετά υψηλοτέρα αφού έκτος του drive θα έπρεπε να πληρωθούν και τα δικαιώματα για DVD playback. Για το 1997 που γινόταν ο σχεδιασμός ήταν μεγάλο ρίσκο η υιοθέτηση του. Σίγουρα πάντως θα το έμπαζε πιο εύκολα στα σαλόνια.
PowerPC CPU δεν ξέρω αν υπήρχε εκείνη την χρονιά σε αύτη τη ταχύτητα και πόσο θα τιματω. Σίγουρα πολύ πιο ακριβά από τον τίμια κοστολογημένο SH4.
Όσο για το PowerVR3 (που επίσης δεν διέθετε T&L) θα έπρεπε το DC να κυκλοφορήσει τέλη 2000. Ομοίως και για τον SH5 (που ήταν πολύ ισχυρότερος του προκάτοχου του πάντως). Αυτά τα 2 μας κάνουν εξαιρετική πάσα για το δεύτερο ερώτημα.
Για να βγει ένα δυνατότερο Dreamcast θα έπρεπε να ισχύουν κάποια από τα παραπάνω hardware combos. Για τα περισσότερα θα σήμαινε ότι η κονσόλα θα έπρεπε να βγει το 2000. Σε τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να ισοφαρίσει τα specs του PS2 (αν λάβουμε υπόψη το polygon count του PS2 είναι γύρω στα 7+Μ ενώ του DC στα 3+Μ, δεν θα ήταν δύσκολο). Έτσι όμως χανόταν ο αιφνιδιασμός αφού το PS2 θα είχε ήδη κυκλοφορήσει και θα χρειαζόταν πολλαπλάσια μπικικίνια για να πολεμήσει το hype τα οποία χλωμό να διέθετε στα ταμεία της.
Όπως και να είχε το πράγμα δεν μπορεί κάποιος να απαντήσει με σιγουριά αν το 2000 θα είχαμε ένα επιτυχημένο launch και αν θα άντεχε η Sega μέχρι τότε - χωρίς ουσιαστικά εισόδημα (το Saturn ήταν εμπορικά τελειωμένο) - να μείνει ζωντανή.
Για να πάω στο 3ο ερώτημα να πω χωρίς να έχω κιτάπια και ισολογισμούς, ότι δεν καταλαβαίνω τι θα χαλαγε τη Sega να αφήσει να πωλείται μια κονσόλα με μηδαμινό κόστος παράγωγης (για το 2001 ομιλώ) και με περιθώρια μεγάλου κέρδους ακόμα και με μικρές πωλήσεις. Με αναίμακτα ports σε Naomi arcade τίτλους θα είχε παρουσία στην αγορά. Μην ξεχνάμε και το online (που κλειδαμπάρωσε επίσημα το καλοκαίρι του 2003) το οποίο με την αύξηση του broadband θα ήταν σαφώς πιο δημοφιλές. Επίσης είναι κρίμα ότι δεν είδαμε πότε το 3d wave τίτλων – για την ακρίβεια δεν είδαμε καν το δεύτερο wave να φτάνει σε peak.
Μάλιστα για σήμερα, χρησιμοποιώ και τόνους!
Λοιπόν, τα πιο βασικά ερωτήματα που απασχολούν κάθε gamer που έχει ασχοληθεί με τη σύντομη εποποιία του Dreamcast είναι
1)Με ποιο τρόπο θα μπορούσε να "πετυχει".
2)Αν η στιγμή που κυκλοφόρησε ήταν η κατάλληλη.
3)Αν η απόφαση να σταματήσει η παραγωγή ήταν βιαστική.
Ελπίζοντας να γίνει μια κουβέντα, θα αναφέρω λίγα πράγματα για το καθένα από τα ερωτήματα (να βάλω τα κάρβουνα εν ολίγοις)
Όσο αφορά τη πρώτη ερώτηση.
Μια από τις Αχίλλειους πτέρνες του κονσολικου ήταν το controller που αποτελούσε μια μετεξέλιξη του άψογου (για το έτος και για το λόγο που κυκλοφόρησε φυσικά) NightS controler. Προφανώς η Sega Japan άκουσε τις κραυγές των Σατουρναδων και (ίσως και λογω τύψεων - ισιώματος αρνητικών παρελθουσών εντυπώσεων) προεβειν σε αύτη την μη-χρηστική λύση. Η έλλειψη δεύτερου αναλογικού μοχλού όμως αποτέλεσε πραγματικό σακάτεμα (την ώρα που το FPS market γνώριζε δόξες και πουλούσε μηχανήματα). Το παράδοξο (και εξοργιστικό) είναι ότι την ίδια στιγμή που φρέσκαραν το Nights pad και το σέρβιραν ως το χειριστήριο της νέας κονσόλας, δεν χρησιμοποιήθηκε και το χειρουργικό digital pad του! [άσχετο: ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το DC είχε modem και όχι NIC…]
Άλλη μια πικρή παράμετρος είναι τα εκατομμύρια που σκόρπισε η Sega σε αποτυχημένα μάρκετινγκ καμπάνιες αντί να τα διαθέσει σε επένδυση φρεσκότερης τεχνολογίας ή σε σωστότερη διαφήμιση. Θυμόμαστε π.χ τις πανάκριβες χορηγίες ποδοσφαιρικών συλλόγων τι στιγμή που δεν διέθετε ένα καθαρόαιμο ποδοσφαιρακι τύπου PES/FIFA. Και μάλιστα χωρίς αντίκρισμα μιας και δεν την βοήθησε να αποφύγει την εμπορική αποτυχία στην Ευρώπη.
Τώρα πάμε στα πιο ζουμερά.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι το DC θα έπρεπε να είναι πιο ισχυρό ώστε να μην ιδρώσει από το αναμενόμενο PS2 hype.
Κατ αρχήν να θυμηθούμε ότι πωλείτο στο λεγόμενο sweet spot της κονσολικης βιομηχανίας που είναι τα 199 δολάρια. Μάλιστα κατάφερνε και πουλούσε σχεδον χωρις χασουρα (και με ελαφρο κερδος στην Ευρωπη) προσφέροντας αποτελέσματα τεχνικά ανώτερα (εν ετει 1998 ) από τα αντίστοιχα των high-end-PCs της εποχής. Ας μην λησμονούμε επίσης και την απίστευτη ποιότητα τίτλων που διέθετε.
Με λίγα λόγια είχε καταφέρει μια πολύ ζυγισμένη ισορροπία μεταξύ κόστους και προσφερόμενης απόδοσης - υπηρεσίας. Καμία από τις λύσεις που θα δούμε παρακάτω δεν θα μπορούσε να κρατήσει την τιμή εκεί. Αλλά φυσικά ουδείς μπορεί και να προεξοφλήσει στο αν ο κόσμος θα ανταποκρινόταν σε τιμές 400 και 500 δολαρίων όπως έκανε αργότερα με το PS2.
Σε αυτό το σημείο ο υποψιασμένος θα ρωτήσει "αν ο Χ τύπος (και όχι Sega fanatic) που αγόρασε MegaCD, 32X, Saturn, θα έσκαγε αβίαστα 400+ δολάρια για τη νέα λύση ψυχαγωγίας της Sega". Εδω σε θέλω κάστορα...
Το 1998 (για να γίνει το πράγμα ακόμα πιο δύσκολο για τη Sega) πέρα από μεταβατικό στάδιο κονσολο-γενεών σηματοδοτήθηκε από την χαραυγή του T&L. Το
combo SH4 + PVR2 δεν είχε τέτοια δυνατότητα.
Ας δούμε τα διάφορα hardware combos που έχουν κατά καιρούς "προταθεί" (κατόπιν εορτής) και αναφέραμε προηγουμένως.
-2*SH4 + PVR2(3) (+ ELAN) (+DVD)
-SH5 + PVR2(3) (+ ELAN) (+DVD)
-PowerPC ~400MHz + PVR2(3) (+DVD)
(δεν αναφέρω την περίπτωση Black Belt – υπάρχει νέο thread)
Ας τα εξετάσουμε συνοπτικά ένα - ένα.
To ELAN της Videologic θα έδινε ανάσες στην εκάστοτε CPU αφού θα έπαιρνε επάνω του καμπόσα τρίγωνα και φωτισμό (άλλωστε χρησιμοποιήθηκε στο ΝΑΟΜΙ2) αλλά ποιος μπορεί να υπολογίσει το κόστος του το 1998?
Οι δυο SH4 πιθανώς θα προκαλούσαν τους ίδιους Saturn-ικους πονοκέφαλους έκτος αν το SDK ήταν πιο ορθά/βατά κατασκευασμένο. Πάντως εμφανίζεται σαν η πιο οικονομική λύση boost-αρισματος. Ίσως φυσικά θα έπρεπε να γίνει και ταυτόχρονη αύξηση χρονισμού στο PVR2 ώστε να μην έχουμε bottleneck.
To DVD επίσης θα έβαζε το επίπεδο τιμής του DC αρκετά υψηλοτέρα αφού έκτος του drive θα έπρεπε να πληρωθούν και τα δικαιώματα για DVD playback. Για το 1997 που γινόταν ο σχεδιασμός ήταν μεγάλο ρίσκο η υιοθέτηση του. Σίγουρα πάντως θα το έμπαζε πιο εύκολα στα σαλόνια.
PowerPC CPU δεν ξέρω αν υπήρχε εκείνη την χρονιά σε αύτη τη ταχύτητα και πόσο θα τιματω. Σίγουρα πολύ πιο ακριβά από τον τίμια κοστολογημένο SH4.
Όσο για το PowerVR3 (που επίσης δεν διέθετε T&L) θα έπρεπε το DC να κυκλοφορήσει τέλη 2000. Ομοίως και για τον SH5 (που ήταν πολύ ισχυρότερος του προκάτοχου του πάντως). Αυτά τα 2 μας κάνουν εξαιρετική πάσα για το δεύτερο ερώτημα.
Για να βγει ένα δυνατότερο Dreamcast θα έπρεπε να ισχύουν κάποια από τα παραπάνω hardware combos. Για τα περισσότερα θα σήμαινε ότι η κονσόλα θα έπρεπε να βγει το 2000. Σε τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να ισοφαρίσει τα specs του PS2 (αν λάβουμε υπόψη το polygon count του PS2 είναι γύρω στα 7+Μ ενώ του DC στα 3+Μ, δεν θα ήταν δύσκολο). Έτσι όμως χανόταν ο αιφνιδιασμός αφού το PS2 θα είχε ήδη κυκλοφορήσει και θα χρειαζόταν πολλαπλάσια μπικικίνια για να πολεμήσει το hype τα οποία χλωμό να διέθετε στα ταμεία της.
Όπως και να είχε το πράγμα δεν μπορεί κάποιος να απαντήσει με σιγουριά αν το 2000 θα είχαμε ένα επιτυχημένο launch και αν θα άντεχε η Sega μέχρι τότε - χωρίς ουσιαστικά εισόδημα (το Saturn ήταν εμπορικά τελειωμένο) - να μείνει ζωντανή.
Για να πάω στο 3ο ερώτημα να πω χωρίς να έχω κιτάπια και ισολογισμούς, ότι δεν καταλαβαίνω τι θα χαλαγε τη Sega να αφήσει να πωλείται μια κονσόλα με μηδαμινό κόστος παράγωγης (για το 2001 ομιλώ) και με περιθώρια μεγάλου κέρδους ακόμα και με μικρές πωλήσεις. Με αναίμακτα ports σε Naomi arcade τίτλους θα είχε παρουσία στην αγορά. Μην ξεχνάμε και το online (που κλειδαμπάρωσε επίσημα το καλοκαίρι του 2003) το οποίο με την αύξηση του broadband θα ήταν σαφώς πιο δημοφιλές. Επίσης είναι κρίμα ότι δεν είδαμε πότε το 3d wave τίτλων – για την ακρίβεια δεν είδαμε καν το δεύτερο wave να φτάνει σε peak.
