Εγω παλι, αν και φανατικος 3dfx-ας, θεωρω οτι το Katana ηταν πιο καταληλη επιλογη εκεινη τη χρονικη στιγμη.
Ας δουμε τα δυο υποσυστηματα γραφικων κατ αρχην.
Η Voodoo2 ειχε τρελη raw power αλλα το PowerVR2 ειχε τα εξης χαρακτηριστικα που κουμπωναν με τη φιλοσοφια κατασκευης του Dreamcast:
*Texture Compression. Τα φτωχα 8MB texture memory απαιτουσαν τη συμπιεση. Mε τοσο λιγη μνημη, η Voodoo δεν θα ειχε τα αντιστοιχα αποτελεσματα.
*32bit χρωμα. Το Dreamcast ειναι διασημο για τη ζωντανη παλετα του που μαγνητιζε τα βλεμματα (σε συνδυασμο με τη progressive scan εικονα που προσεφερε).
*Συμβατοτητα με Naomi.H arcade πλατφορμα χαρισε ανεπαναληπτους τιτλους στο Dreamcast.
*HDR. Μιας και το bandwidth για fillrate και texture δεν ειναι ποτε αρκετο, η συγκεκριμενη τεχνικη εδωσε αλλο αερα στα παιχνιδια μιας και δεν σπαταλειτο bandwidth για να γινουν render τριγωνα τα οποια δεν ηταν ορατα.
*TBDR. Το συναντησαμε πολυ αργοτερα στο 360 και θα το δουμε και στο Larabee. H 3dfx ετοιμαζε κατι παρομοιο γυρω στο 2001 οταν αγορασε την BitBoys αλλα δεν προλαβε να το υλοποιησει λογω ης εξαγορας.
*Bump mapping. Δυστυχως το θαυμασαμε σε ενα-δυο τιτλους μιας και δεν προλαβαμε να δουμε ουτε καν την ολοκληρωση του 2d wave τιτλων.
*Λιγοτερο ενεργοβορο. Βασικο για κονσολα. H Voodoo2 ρουφαγε με το χωνι το ρευμα.
Τωρα για τα CPU δεν εχω βρει ποτε καποιο συγκριτικο για τα flops τους.