Imgema
Alien RetroDatabase
- Joined
- 4 Ιουν 2009
- Μηνύματα
- 5.390
- Αντιδράσεις
- 1.439
/fanboy mode on
Έχω πει πολλές φορές ότι το F-Zero X είναι το αγαπημένο μου παιχνίδι. Όχι μόνο στο Ν64 αλλά το αγαπημένο μου γενικά, βάζοντας μέσα ότι έχω παίξει μέχρι τώρα. Πράγμα πολύ περίεργο (οι φίλοι μου με κοιτούν με δυσπιστία όταν τους το λέω) αφού τα Racing δεν είναι καν στα genre που προτιμώ. Και ούτε καν έβαζα το original F-Zero στο top 5 του SNES...
Θα είναι λίγο δύσκολο να κάνω αντικειμενικό review αφού τελικά μάλλον θα περιγράψω τους λόγους που μου αρέσει τόσο, αλλά μετά σκέφτηκα, εδώ όλοι γράφουν ότι να ναι reviews (όχι ΕΔΩ συγκεκριμένα) και βγάζουν παιχνίδια όπως τα Halo και FF13 ως αριστουργήματα... οπότε ας γράψω κι εγώ για το παιχνίδι που θεωρώ εγώ σαν αριστούργημα, έτσι για αλλαγή. Μάθετε λοιπόν για το πόσο πραγματικά καλό είναι αυτό το παιχνίδι και πόσο λάθος είστε αν δεν συμφωνείτε (που ξέρεις μπορεί και να σε πείσω
) Άντε, θα προσπαθήσω να βρω ψεγάδια, για το ενδιαφέρον...Έχοντας λιώσει το παιχνίδι στην κυριολεξία, είμαι έτοιμος να πω 5 (και όταν λέω 5 εννοώ 500) πράγματα για αυτήν την παιχνιδάρα! (είμαι αντικειμενικός).
Το F-Zero λοιπόν είναι ένα από τα αρκετά franchises της μαμάς Nintendo, αλλά ιεραρχικά θα έλεγα ότι ανήκει στα κατώτερα στρώματα της πυραμίδας. Σίγουρα δεν έχει το μεγάλο όνομα του Mario ή του Zelda ή ακόμα και του Metroid το οποίο από το Μetroid Prime και μετά ανέβηκε πολύ η δημοτικότητά του. Το ότι έχουμε να δούμε F-Zero από εποχές GBA/GC είναι μία ένδειξη ότι ίσως δεν βρίσκεται στις προτεραιότητες της Nintendo. Επίσης θα έλεγα ότι το κοινό που απευθύνεται είναι κάπως μικρότερο... ΑΨΟΓΑ. ΤΕΛΕΙΑ. Οπως ακριβώς μου αρέσει.
Πρόκειται λοιπόν για ένα φουτουριστικό racing, ένα genre που θα έλεγα ότι έγινε ευρύτερα γνωστό κυρίως από το Wipeout στο PS1 και όχι τόσο από το παλιότερο F-Zero στο SNES.
Ξεκινώντας λοιπόν το παιχνίδι, το πρώτο πράγμα του ακούτε είναι ένα εντυπωσιακό σόλο από ηλεκτρική κιθάρα (ή έστω από midi ηλεκτρικής κιθάρας, υπομονή θα μιλήσουμε και για την μουσική) και μετά έρχεται καπάκι η αρκετά εντυπωσιακή starting screen:
Η Νintendo λοιπόν αποφάσισε να δώσει έναν τόνο Aμερικάνικων comic στο παιχνίδι στο ίδιο ακριβώς στιλ με το comic στο manual του original SNES παιχνιδιού.
Μπαίνοντας στο menu υπάρχουν οι κλασσικές επιλογές που υπάρχουν σε τέτοιου είδους games, GP Race, Time Attack, VS, Practice αλλά και ένα mode που ονομάζεται Death Race γραμμένο με κόκκινα γράμματα (γιατί είναι κόκκινο και το αίμα, κατάλαβες? Hardcore λέμε). Το Grand Prix λοιπόν έχει αρχικά 3 διαφορετικά κύπελα να κατακτήσετε (Jack, Queen, King) και ένα 4ο το Joker πρέπει να ξεκλειδωθεί. Μετά ξεκλειδώνετε και το το X-Cup. Για κάθε κύπελο πρέπει να τρέξετε σε 6 πίστες, εκτός του X-Cup το οποίο στην ουσία έχει "άπειρες" αφού πρόκειται για ένα random course genetaror. Το generator βγάζει πίστες που μπορεί να είναι ή πολύ απλές ή να έχουν κάτι τρελές στροφές που ακόμα και οι αντίπαλοι ΑΙ να μην μπορούν να τις πάρουν και να φεύγουν όλοι από την πίστα! Δυστυχώς δεν κάνει generate τα διάφορα loops. Οπότε έχουμε 24 πίστες και τις random. Καθόλου άσχημος αριθμός. Το Death Race είναι μία στάνταρντ πίστα στην οποία προσπαθήτε να σκοτώσετε όλους τους αντιπάλους όσο πιο γρήγορα μπορείτε και αν δεν σκοτωθήτε εσείς, σώζει τους χρόνους σας.
Υπάρχουν 4 διαφορετικά difficulties. Το τελευταίο (Master) ξεκλειδώνεται στο τέλος. Αφού λοιπόν επιλέξετε την δυσκολία και το grand prix που θέλετε να παίξετε επιλέγετε το σκάφος σας σε ένα menu που έχει χώρο για πολλά σκάφη τα οποία ξεκλειδώνετε. Και μιλάμε για πολλά σκάφη...
Και το παιχνίδι ξεκινάει με την κάμερα να μας δείχνει ένα γενικό πλάνο και να καταλήγει πίσω από το σκάφος μας. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν η ομαλότατη κίνηση της κάμερας αλλά και το γεγονός ότι υπήρχε ένας σκασμός από αντίπαλα σκάφη. Οχι 2 όχι 4, όχι 8, όχι 10... αλλά 29 σκάφη! Και το κάθε ένα με το δικό του design και τον δικό του οδηγό, όχι όπως στο SNES που είχε 4 σκάφη και τους κομπάρσους. Και ας έρθουμε στα γραφικά, το αμέσως επόμενο πράγμα που παρατηρούμε.
Εδώ τώρα θα πέσει ανάλυση. Βγάλτε σημειωματάρια και ξεκινάμε. Θα έχει τεστ μετά.
Σχεδόν όλοι όσοι έχουμε ασχοληθεί έστω και λίγο με το Ν64 έχουμε ακούσει πως το F-Zero X έχει χάλια γραφικά. Από την αρχή είχε κάνει γνωστό η Nintendo πως θα θυσίαζε τα γραφικά ώστε το παιχνίδι να είναι ομαλό και πολύ γρήγορο. Οπότε είχε πέσει πολύ βάρος εκεί από τα περιοδικά, που μας είχανε πρήξει με το θέμα. Και σχεδόν σε όλα τα reviews όλοι έκοβαν πόντους λόγω των γραφικών. Δεν συμφωνώ με αυτό. Και εξηγούμαι.
Το F-Zero X είναι γρήγορο. Πολύ γρήγορο. ΠΑΡΑ πολύ γρήγορο. Όχι σαν το Wipeout ή το X-treem G. Αυτά είναι απλά γρήγορα. Το F-Zero X δεν είναι απλά γρήγορο. Είναι, όπως είπα μόλις πριν λίγο, ΠΑΡΑ πολύ γρήγορο με κεφαλαία στο "πάρα". Όλοι μαζί τώρα: Τι είναι το F-zero X? ΠΑΡΑ πολύ γρήγορο. Έτσι μπράβο.
Για να μπορείς λοιπόν να ελέγξεις το σκάφος σου με αυτήν την ταχύτητα, το παιχνίδι πρέπει να έχει 2 πράγματα. Καλά σχεδιασμένες πίστες με αρκετό χώρο και καλό χειρισμό. Η μάλλον πολύ καλό χειρισμό. H μάλλον ΠΑΡΑ πολύ καλό... ok σταματάω. Για να έχεις όμως... αυτό, πρέπει να έχεις και κάτι άλλο. Πολλά frames. Και όταν λέμε πολλά frames δεν εννοούμε 30fps, άστα αυτά που ξέρεις Joe. Κάθε racing οφείλει (δεν με νοιάζει τι λες εσύ) να τρέχει στα 60fps, πόσο μάλλον το F-Zero που είναι, τι είπαμε? ΠΑΑΑΑΑΑΡΑ πολύ γρήγορο. Εύγε!
Έτσι λοιπόν η Nintendo δεν είχε άλλη επιλογή από το να απλοποιήσει τα γραφικά ώστε το παιχνίδι να είναι όσο τελειότερο γίνεται στον χειρισμό, στην αίσθηση της ταχύτητας και να μην χρειαστεί να χαλάσει τον πανζουρλισμό που γίνεται με τα 30 σκάφη ταυτόχρονα στην οθόνη (!) Και το "πείραμα" πέτυχε. Το παιχνίδι έχει τέλειο χειρισμό. Έχοντας παίξει το παιχνίδι σε βάθος (γιατί έπαιζα σε υποβρύχιο), μπορώ να πω ότι μπορείς να νιώσεις την διαφορά του κάθε σκάφους από μικρολεπτομέρειες στην συμπεριφορά. Λόγω του ότι είναι τόσα πολλά τα οχήματα, κάποια μοιάζουν μεταξύ τους πολύ. Αλλά ο χειρισμός έχει τόσο "βάθος" που μπορείς να καταλάβεις έστω μια μικρή διαφορά. Όπως λέμε ότι ένα παιχνίδι έχει "High Resolution Graphics" ή ένας ενισχυτής βγάζει "High Resolution Sound", ε, έτσι και αυτό έχει "High Resolution Controls". Αυτό δεν θα μπορούσε με τίποτα να επιτευχθεί αν το παιχνίδι έτρεχε στην στάνταρντ ταχύτητα των 30fps και κάτω.
Ταυτόχρονα, η ομαλή κίνηση σε συνδυασμό με την υψηλή ταχύτητα και τα 30 σκάφη στην οθόνη δίνουν ένα μοναδικό οπτικό αποτέλεσμα. Μπορεί να μην έχει λοιπόν καλά γραφικά αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι άσχημο. Όταν το παιχνίδι κινείται, εντυπωσιάζει. Πάει και τελείωσε. Θεωρώ ότι το να αφαιρείς πόντους για τα γραφικά είναι ανούσιο στην συγκεκριμένη περίπτωση. Δεν μιλάμε για ένα Zelda όπου πρέπει να φτιάξεις τοπία αρκετά όμορφα ώστε να σε τραβάνε να τα εξερευνήσεις. Είναι ένα Racing game και μάλιστα πολύ εξειδικευμένο. Ισχύουν άλλες προτεραιότητες. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι χρησιμοποιεί το 100% της δύναμης του Ν64.
-"Μα μπαμπά, δεν θα έπρεπε να έχει έστω λίγα backgrounds για να τα προσπερνάμε και να αυξάνεται έτσι η αίσθηση της ταχύτητας"?
-"Ρε, άντε τράβα στο δωμάτιό σου να κοιμηθείς που μου έμαθες και την αίσθηση της ταχύτητας, κακομαθημένο!"
Πρώτων: H αίσθηση της ταχύτητας είναι ήδη εκπληκτική στο παιχνίδι.
Δεύτερον: Υπάρχει ατμόσφαιρα. Υποτίθεται ότι οι πίστες δεν είναι στο έδαφος αλλά ψηλά στον ουρανό, ακόμα και στην στρατόσφαιρα. Τι backgrounds να έχει? Το πολύ πολύ να έχει κανένα αερόστατο. Η καμιά μπεκάτσα. Σε αυτό το σημείο πιστεύω ότι υπερέβαλλε η Sega με το F-Zero GX. Δεν σου δίνει την αίσθηση της απομόνωσης που έχει το F-Zero X, όπου είσαι εσύ και 29 αντίπαλοι να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον, ούτε ασθενοφόρα να υπάρχουν κοντά, ούτε μηχανικοί, ούτε πωλητές, ούτε καν κοινό να δουν τον θάνατό σου από κοντά. Ατμόσφαιρα. Ξέρεις τι είναι αυτό Joe?
Τώρα κάποιος θα με πει fanboy αφού προσπαθώ να δικαιολογήσω τα απαίσια γραφικά του F-Zero Χ. Μόνο όμως όσοι έχουν ασχοληθεί σοβαρά με το το παιχνίδι μπορούν να καταλάβουν τι εννοώ. Όχι εσύ Joe... Επειδή όμως είμαι αντικειμενικός θα πω και το ψεγάδι των γραφικών. Θυμάμαι στο N64 Magazine είχα δει μια φωτογραφία που έδειχνε μια μεγάλη ευθεία και μακριά στο βάθος ένα περίπλοκο σύμπλεγμα από στροφές και σταυροδρόμια. Δυστυχώς το draw distance στο τελικό παιχνίδι δεν είναι τόσο καλό όσο σε εκείνη την φωτογραφία. Αν δεν υπήρχε η φωτογραφία αυτή ίσως να μην με πείραζε. Και πάλι όμως πιστεύω ότι αν είχε ακόμα καλύτερο draw distance (δεν έχει σοβαρό πρόβλημα και έτσι όπως είναι) θα ήταν προτιμότερο από το να είχε πιο λεπτομερή backgrounds. Δεν θα αναφέρω τίποτα άλλο για τα γραφικά, είπα πολλά αλλά είναι ένα θέμα που "καίει" το παιχνίδι και ήθελα να βάλω κάποια πράγματα στην θέση τους.
Κάτι είπα πριν για "σκοτωμούς". Στο παιχνίδι λοιπόν μπορείς να βγάλεις από την μέση αντιπάλους καταστρέφοντας τους. Όμως δεν είναι όπως στο Wipeout ή το Xtreem-G που έχεις όπλα. Εδώ, καταστρέφεις τους αντιπάλους με δύο τρόπους. Ο ένας είναι να τους χτυπήσεις και να τους σπρώξεις έξω από τον δρόμο για να πέσουν στο κενό, εφόσον δεν υπάρχουν προστατευτικά στις άκρες. Ο Δεύτερος τρόπος είναι να τους χτυπήσεις με δύναμη πάνω στα προστατευτικά και αν πέσουν με αρκετή ταχύτητα καταστρέφονται. Αυτό γίνεται χρησιμοποιώντας το "attack" που στην ουσία είναι ένα shield του σκάφους σου το οποίο ανάβει για κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου ενώ ταυτόχρονα πέφτεις όσο πιο απότομα μπορείς πάνω έναν αντίπαλο. Αν πέσεις πάνω του την στιγμή που η shield είναι ακόμα αναμμένη τον "στέλνεις" και ανάλογα την δύναμη βγαίνει και το αποτέλεσμα.
Έτσι λοιπόν, για "σκοτώσεις" αντιπάλους δεν μπορείς να περάσεις πάνω από ένα "δωράκι" και να πετάξεις έναν τηλεκατευθυνόμενο πύραυλο πάνω του. Δεν έχει τέτοια εδώ. Εδώ απαιτείται timing και skill. Σκοτώνεις τους αντιπάλους σου με το ίδιο σου το σκάφος και αν δεν το κάνεις σωστά μπορεί να βρεθείς εσύ έξω από τον δρόμο. Και όλα αυτά ενώ τρέχεις με 900 και είναι 2-3 αντίπαλοι κοντά οι οποίοι προσπαθούν να κάνουν το ίδιο και σε σένα. Αλλά και χωρίς να κυνηγάς αντιπάλους, μόνο για να βγεις πρώτος στις μεγαλύτερες δυσκολίες πρέπει και πάλι να διακινδυνεύσεις το σκάφος σου αφού το turbo boost τρώει τη "υγεία" σου οπότε αν το πατάς συνέχεια μένεις χωρίς ενέργεια και με ένα απλό άγγιγμα μπορεί κάποιος να σε βγάλει από τον αγώνα έτσι απλά. και εδώ νομίζω ότι είναι ώρα να υπενθυμίσω το Death Race που ανέφερα πριν. Νομίζω ότι τώρα καταλαβαίνετε τι παίζει εκεί πλέον. Ποιος είπε ότι η Nintendo δεν φτιάχνει hardcorίλες?
Και όλα αυτά κάτω από τις γλυκιές, χαρούμενες μελωδίες που μας έχει συνηθίσει η Nintendo τόσα χρόνια. Τριαλαρί, τριαλαρό, τι πιο γλυκό και ευχάριστο από λίγη DEATH ΜΕΤΑL μουσική? (κεφαλαία για έμφαση). Χαχαχαχα, σε ακούω να γελάς. Καλό ε? Είναι όντως αστείο, αλλά δεν κάνω πλάκα. Η μουσική του παιχνιδιού απαρτίζεται από rock, metal και thrash metal compositions (Με τρελά solos, δίκαση και τέτοια παρόμοια) ενώ μερικά κομματάκια έχουν κατι παραμορφωμένα, κάφρικα φωνητικά (βοθρίλα που λέμε μερικοί) αλά Death Metal. Το ξέρω ότι είμαι αστείος αλλά και πάλι δεν κάνω πλάκα. Ακούστε αυτό παρακαλώ:
Υπάρχουν επίσης και 2-3 remixes από το original F-Zero σε rock έκδοση φυσικά. Σε ευχαριστώ Taro Bando.
Δεν ξέρω αν συμφωνήτε ότι αυτή η μουσική ταιριάζει περισσότερο από την συνηθισμένη λύση της Techno και Trance (όπως στα Wipeout, Xtreem-G). Εγώ το μόνο που θα πω είναι ότι όλα αυτά τα στοιχεία, η ταχύτητα, το frame rate, ο έλεγχος, οι μάχες που γίνονται μέσα στην πίστα και η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού έρχονται και δένουν με την μουσική τόσο καλά που το αποτέλεσμα είναι αυτό που λέμε "συναρπαστικό". Πόσες φορές έχετε διαβάσει σε μία συσκευασία για ένα game ή ταινίας όπου υπερβάλουν και λένε ατάκες του στιλ "θα σας πάρει τα μυαλά" "Θα γελάτε μέχρι δακρύων" "Μία περιπέτεια που θα σας μείνει αξέχαστη" και άλλα τέτοια που εγώ τουλάχιστον όταν τα βλέπω γελάω. Σε ποιους απευθύνονται τέλος πάντων? Στο κουτί του F-Zero X δεν υπερβάλλουν τόσο αλλά ακόμα και αν το έκαναν, ότι και να έγραφαν θα ίσχυε. Αν έγραφε, ας πούμε "Συναρπαστικοί αγώνες ζωής και θανάτου που θα σας κόψουν την ανάσα και θα ζαλιστείτε, θα κάνετε εμετό μάλλον" θα ίσχυε. Όταν προσπαθούσα να νικήσω τα staff ghosts, ένα καλοκαίρι του 1999, δεν ανάπνεα καθ όλη την διάρκεια κάθε αγώνα.
Ένα ψεγάδι που μπορώ να αναφέρω εδώ είναι ότι η in-game μουσική (όχι τα εφέ) είναι μονοφωνική. Δεν ξέρω αν η θυσία αυτή έγινε για την ταχύτητα ή λόγω χώρου (μάλλον το 2ο αφού το expansion έχει στερεοφωνική μουσική). Πάντως εγώ αυτό το ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα, ούτε καν το κατάλαβα τότε που έπαιζα, οπότε δεν υπάρχει λόγος να μειωθεί η εκτίμησή μου για το παιχνίδι.
Να πω 5 πράγματα (αλήθεια, μόνο 50) και για το difficulty curve. Από όσα games έχω παίξει, αυτό έχει το μεγαλύτερο και το πιο ομαλό. To Novice είναι πανεύκολο, ακόμα και ο Joe μπορεί να το τερματίσει. Το Standard δεν είναι δύσκολο, μόνο στις τελευταίες πίστες με τις δύσκολες στροφές μπορεί κάποιος να έχει πρόβλημα. Στο Expert τα πράγματα δυσκολεύουν. Θυμάμαι που μπορούσα να τελειώσω το Joker Cup μόνο με βαριά σκάφη γιατί σκότωνα τους "rivals" μου στην βαθμολογία, αλλιώς δεν μπορούσα. Και όταν με κόπο τερμάτισα το expert NA σου, πετιέται το Master! Νόμιζα ότι δεν θα το τελείωνα ποτέ, κι όμως με αρκετό practice και συνήθεια του χειρισμού κατάφερα όχι μόνο να το τελειώσω αλλά να το τερματίζω με όλα τα σκάφη και να βγαίνω πρώτος σε όλες τις πίστες. Και εκεί που έλεγα ότι τα έχω κάνει όλα, να σου και τα Staff Ghosts! Κι όμως, το να τερματίζεις το Master με ευκολία ΔΕΝ φτάνει για να νικήσεις τα Staff Ghosts. Οταν δοκίμασα να νικήσω ένα για πρώτη φορά είχα χάσει με τόση διαφορά που είπα "ε, τώρα είναι που δεν θα καταφέρω να νικήσω ούτε ένα, παραείναι δύσκολα" αλλά στο τέλος κατάφερα και νίκησα τα περισσότερα (όχι όλα, δεν πρόλαβα) και έκανα και κάποιους χρόνους ρεκόρ για την εποχή εκείνη (σύμφωνα με τους χρόνους που κάνανε post στο N64 magazine τουλάχιστον) στην Ευρωπαϊκή έκδοση.
Με λίγα λόγια όσους μήνες και να παίζεις, όσο καλός και να νομίζεις ότι είσαι, όσα ρεκόρ και να έχεις σπάσει, υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και ο λόγος πιστεύω είναι γιατί ο χειρισμός έχει αυτό το βάθος και την ανάλυση. Τώρα βέβαια θα μου πεις ότι αυτό ισχύει σε πολλά games, όχι όμως σε αυτόν τον βαθμό, τουλάχιστον από ότι έχω ασχοληθεί εγώ μέχρι τώρα.
Δεν έχω να πω κάτι για το multilayer γιατί δεν έχω παίξει πολύ. Το F-Zero για μένα ήταν πάντα "εγώ εναντίον του εαυτού μου" εξάλλου όσες φορές έπαιξα με φίλους ήταν απλά άδικο γι αυτούς, θα έπρεπε να κάνουν practice για μήνες ώστε να έχουν ελπίδες και κανένας δεν ήθελε να ασχοληθεί ιδιαίτερα. Βλέπεις το F-Zero ήταν καθαρά δικό μου βίτσιο (Θυμάμαι που τους έδινα χρονικό περιθώριο στην αρχή του κάθε αγώνα για να ξεφύγουν και μετά πέρναγα σαν αστραπή από δίπλα τους, ε, ρε τα κακόμοιρα, τι γέλιο, αυτά τα μικροπράγματα είναι που κάνουν την διαφορά στην ζωή). Τελικά είπα κάτι για το multiplayer.
Όσο για το GX δεν θέλω να κάνω σύγκριση σε βάθος (να τα πούμε εδώ στα ρηχά). Το θεωρώ κατώτερο από το X αν και σίγουρα είναι ένα πολύ καλό game (απλά τα στανταρντς για μένα ήταν ψηλά). Δεν μου αρέσει τόσο ο χειρισμός ούτε η μουσική. Αν και κάποια character themes ήταν πολύ καλά αλλά θα προτιμούσα να είναι stage themes. Κάποιες πίστες τις θεωρώ εντελώς άκυρες και καθόλου μέσα στο κλίμα ενός F-Zero (Casino? Underwater?) Το έχω τερματίσει και αυτό στο Master αλλά το Story mode νιώθω ότι θέλει όχι μόνο skill αλλά και πολύ τύχη για να το βγάλεις στην μεγαλύτερη δυσκολία (στο X δεν βασίστηκα ποτέ στην τύχη). Για μένα έκανε λάθος η Nintendo που έδωσε σε άλλους το παιχνίδι. Μονο η ίδια ήξερε τι έκανε και θα ήταν δύσκολο να μπουν στο μυαλό των δημιουργών και να πιάσουν το νόημα.
To F-Zero X αντιπροσωπεύει το καλό game developing για μένα. Αφού είχαν κάποιους περιορισμούς με το hardware έπρεπε να "κόψουν" κάτι και τελικά έδωσαν βάση σε αυτά που είχαν πραγματικά σημασία για το συγκεκριμένο game (60fps, controls, αίσθηση ταχύτητας, GAMEPLAY Yay!) και άφησαν απέξω τα δευτερεύοντα, έστω και αν αυτά είναι συνήθως δημοφιλή (γραφικά, λεπτομέρεια) χωρίς να σκεφτούν αν θα πουλήσει ή αν θα αρέσει στον φίλο μου τον Joe. Είναι και ένα game που παρόμοιο μάλλον δεν θα ξαναδούμε από την Nintendo τουλάχιστον. Όχι σοβαρά, DEATH METAL. Σε παιχνίδι Nintendo. Αυτά δεν ξαναγίνονται. Τέλος.
Αντε, πότε θα γίνει emulation του 64DD πρέπει να παίξω το expansion επιτέλους, να ολοκληρωθώ σαν άντρας!
Edit: Οπα, λίγο μεγάλο βγήκε... δεν πειράζει, του αξίζει το μεγαλύτερο review (χα!). Αφιερωμένο στον ΜεταλΚάντυΜαν που ζήλεψα τα reviews του και που μου έδωσε πάσα να κάνω εγώ το πρώτο review για το game αυτό. Αλλά και σε σένα νεαρέ που γουστάρεις το F-Zero X και το έχεις λιώσει ή απλά είσαι περίεργος και διάβασες όλο αυτό το πράγμα
/fanboy mode off
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Γενικα δεν γουσταρω τα Racing παιχνιδια εκτος απο ελαχιστα στα arcades και ορισμενα στης κονσολες.Ενα απο αυτα ειναι και το F-Zero X.Παιχνιδαρα,πολυ καλα γραφικα και γενικα εξαιρετικο αλλα εκει που το παω με χιλια ρε φιλε ειναι η μουσικη.Δηλαδη δεν θα μπορουσαν να βαλουν καλητερα κομματια και πιο ποροτηκα για το συγκεκριμενο παιχνιδι.F-Zero στα 60fps και metal στα ηχεια τι καλητερο δηλαδη.Πολυ καλη επισης και η εκδοση της Virtual Console την οποια και εχω.
