Θα συμφωνήσω με το καινούριο
Ninja Gaiden, το
Mario Sunshine και το
Banjo - Kazooie Nuts and bolts και θα προσθέσω τα εξής:
Sonic Adventure (και σχεδόν όλα τα Sonic μετά από αυτό). Τα πολύ καλά γραφικά του πανίσχυρου Dreamcast μας έκαναν να ξεχάσουμε πολλά σφάλματα που έγιναν στην σειρά. Αδιάφοροι, πολύ άσχημα σχεδιασμένοι νέοι χαρακτήρες, χαζομάρες τύπου pokemon μιας και τότε ήταν της μόδας, ελεεινό voice acting, προβληματική κάμερα, human NPCs (!), RPG στοιχεία (και καλά) που δεν χρειάζονταν στην σειρά κατά την άποψή μου κλπ. Ok και το Chaotix ήταν πολύ κακό Sonic πριν το adventure αλλά δεν ήταν τόσο σημαντικό παιχνίδι, πιο πολύ ένα αποτυχημένο πείραμα ήταν.
Turok 2 (συγκεκριμένα η N64 έκδοση). Πολύ καλό παιχνίδι, φοβερά γραφικά, τεράστιες πίστες και πολλά άλλα καλά, μόνο που το έκαναν υπερβολικά καλό για N64 και το παιχνίδι είχε σοβαρά προβλήματα στο frame rate ακόμα και στο low res setting. Έτσι, σε σχέση με το πολύ ομαλό Turok 1 ήταν πολύ κουραστικό και δεν το ευχαριστήθηκα. Και το Perfect Dark είχε παρόμοιο πρόβλημα αλλά ευτυχώς σε κάποιες πίστες μόνο.
Doom 3. Απλά βαρετό, καθόλου τρομακτικό αφού ήταν πολύ προβλέψιμο και το μόνο που είχε ήταν τα γραφικά του. Θυμάμαι που υπήρχε μία leaked alpha έκδοση η οποία είχε καλύτερη ατμόσφαιρα από το τελικό game. Πάντως καμία σχέση με τα παλιά καλά Doom, θα έπρεπε να το κάνουν σε στιλ Serious Sam - Painkiller.
Quake 3. Οκ, που είναι το single player campaign?
F-Zero GX. Περίεργη επιλογή μιας και θεωρείται πολύ καλό sequel αλλά προσωπικά δεν μου άρεσε. Το F-Zero X (το οποίο είναι και το αγαπημένο μου game) είχε πολύ καλύτερο χειρισμό με περισσότερο βάθος, εκπληκτική metal μουσική (μέχρι και death metal είχε με παραμορφωμένα φωνητικά!) και μου άρεσε και η ατμόσφαιρα. Το άδεια backgrounds έδιναν πραγματικά την αίσθηση ότι οι πίστες ήταν στον ουρανό (όπως υποτίθεται ότι είναι), μακριά από την ασφάλεια του εδάφους και έδιναν μια αίσθηση κλειστοφοβίας να το πω? Στο GX τα υπερφορτωμένα γραφικά ήταν χάρμα οφθαλμών αλλά δεν έδιναν την αίσθηση ότι παίζω F-Zero. Πίστες όπως αυτή με το Casino απλά έδειχνε ότι η Sega δεν ήξερε τι ακριβώς σημαίνει F-Zero και κακώς η Nintendo το έδωσε. Α και η μουσική ήταν αδιάφορη.
Και φυσικά....
OtherM

(αρνούμαι να το ονομάσω Metroid). Το χειρότερο των χειροτέρων, αν έπρεπε να επιλέξω ένα game για το thread θα ήταν αυτό. Από που να αρχίσω για αυτό το έκτρωμα που παραλίγο να με κάνει να παρατήσω το χόμπι? Τελείως γραμμικό (σε μία σειρά που είναι γνωστή για το αντίθετο), καθόλου εξερεύνηση (σε πιάνει από το χεράκι και πας σαν χαζός), καμία ελευθερία (πόρτες κλειδώνουν από πίσω σου κλπ), τα upgrades τα έπαιρνες έτοιμα εκεί που έπρεπε χωρίς να ψάχνεις, ανύπαρκτη μουσική, χάθηκε τελείως η αίσθηση της απομόνωσης που είχαν τα Metroid με όλους τους χαρακτήρες που χώσανε μέσα και μία ιστορία... μα μία ιστορία.... τέρμα μελόδραμα και τόνοι κλισέ, με χαρακτήρες στερεότυπα και γενικώς μία αίσθηση ότι βλέπεις ένα εμετικό anime που συγκριτικά, ακόμα και τα τούρκικα σήριαλ είναι καλύτερα. Και το χειρότερο ήταν ότι μας το πασάρανε σαν το πραγματικό sequel του Super Metroid (ουυυυ αμέ) απλά και μόνο γιατί δεν ήταν first person. Ίσως το χειρότερο παιχνίδι που έχω παίξει ποτέ μου (περιέργος το έπαιξα όλο ελπίζοντας για κάποια βελτίωση). Και τώρα με συγχωρείτε, πάω να ξεσπάσω στον σάκο του μποξ...
Αυτά, αν θυμηθώ κι άλλα (από πιο παλιά) θα τα αναφέρω.