Vagbith, επειδή έχουμε τα ίδια γούστα στα βιβλία, προτείνω να βρεις, ν' αγοράσεις και να διαβάσεις το "
Ο αγαπημένος μαθηματικός τύπος του καθηγητή". Ποτέ δεν περίμενα ότι θα λάτρευα ένα τέτοιο βιβλίο, αλλά από τις πρώτες κιόλας σελίδες με κέρδισε!
Ανήκω σε μια επιστήμη (πληροφορική) που είναι γέννημα-θρέμμα των μαθηματικών κι εγώ απεχθάνομαι την άλγεβρα!!! Ειδικά δε με τις ρίζες (τετραγωνικές, κυβικές κτλ.) είχα άσχημο θέμα, γιατί ανέκαθεν με μπέρδευαν στις πράξεις και συχνά ξεχνούσα και το ...."καπελάκι" τους!
Έχω σχεδόν βουρκώσει με την περιγραφή του καθηγητή (την οποία μεταφέρω από μνήμης): "Η ρίζα είναι το πιο μεγαλόψυχο σύμβολο των μαθηματικών.... Φαίνεται άσχημο και ασύμμετρο, αλλά είναι το πιο στοργικό! Γιατί όλοι οι αριθμοί βρίσκουν ένα σπίτι, μια στέγη από κάτω της και η ρίζα προστατεύει κάθε αριθμό: μικρό ή μεγάλο, χωρίς διακρίσεις."
Μερικές σειρές στάθηκαν αρκετές για να αλλάξει η γνώμη μου για τις ρίζες!
Ακόμα και τώρα που χρειάζεται να λύνω (ακόμα) ασκήσεις, με πολύ απροθυμία υψώνω τις ρίζες στη δευτέρα για να τις εξαφανίσω!.... Νιώθω ότι κάνω κάποιο κακό, που αφήνω αφύλαχτα τα νουμεράκια (ή τα γραμματάκια!)...
Ντάξει, κοροϊδέψτε! Θα δω ψυχίατρο!
