Το πλήγμα αφορούσε κυρίως τις εγχώριες μεταγλωττισεις που αρκετές έχουν χαθεί, έστω και αν αρκετές έγιναν για αρπαχτή.Πριν όμως κυριαρχήσουν στην αγορά τα βίντεο και πριν μπουν στα περισσότερα σπίτια, πέρασαν χρόνια, δεκαετία του 80 πήρε τα πάνω της η αγορά βίντεο, πιο πρίν όμως; Για τα τηλεοπτικά προγράμματα αυτό.
Το υλικό του βιντεοκλάμπ, είναι άλλη περίπτωση, το βρίσκω ένα πιθανό σενάριο καθώς, από τις πολλές ενοικιάσεις, οι κασέτες και οι ταινίες φθείρονταν οπότε, η επιχείρηση φρόντιζε να έχει ένα αντίγραφο προς διάθεση, η ακόμα και για να καλύψει την πελατεία.
Αυτό όμως με τη διάσωση υλικού, έχει την εξής δυσκολία πλέον. Κασέτες υπάρχουν, δεν υπάρχουν όμως σε ευρεία κατανάλωση τα αντίστοιχα μηχανήματα. Προσωπικό παράδειγμα, έχω ένα βίντεο από τότε που το είχα αγοράσει, ακόμα λειτουργεί μεν, κάποια στιγμή όμως θα το φάει το ψωμί του και άντε να βρω μετά τρόπο να το φτιάξω συνεπώς, κάπως έτσι σκαλωνει η διαδικασία της ψηφιοποίησης/διάσωσης υλικού. Εδώ εμείς δυσκολευόμαστε που έχουμε να ψηφιοποιησουμε συγκεκριμένα πράγματα, σκεφτείτε στην ΕΡΤ και στα κανάλια τι γίνεται σε αυτό το θέμα.....
Το κακό είναι πως μόλις λήξει η σύμβαση με τον ξένο διανομέα, αποσύρονται και μπαίνουν στο αρχείο.
Ιδίως η Ελλάδα που υστερεί αρκετά στη συντήρηση αρχειακού υλικού, πιο εύκολο και φθηνότερο είναι να γίνει μεταγλώττιση από την αρχή πάρα να ανασκαψουν και να επεξεργαστουν ψηφιακα μια παλιά σειρά ή ταινία