Το παιχνίδι δέν είναι adventure, ούτε action, είναι interactive fiction και "τίμια" εξ'αρχής δηλώθηκε ώς τέτοιο. Το άν είναι καινοτόμο, πρωτότυπο, συναρπαστικό είναι άλλο θέμα. Κυρίως θέμα marketing φυσικά. Τα reviews που το αντιμετωπίζουν ώς Max payne ή ώς Still Life, είναι άκυρα γιατί ο τίτλος είναι σε άλλο μήκος κύματος. Παραμυθάκι που γυρνάς τις σελίδες με το joypad είναι, έτσι απλά. Φυσικά κάτι τέτοιο δέν είναι για όλους, είτε ήταν καλό είτε όχι. Απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό, μάλλον περισσότερο ενήλικο, και σε αυτούς που δέν τους απασχολεί η δράση, αλλα περισσότερο η ιστορία, και η αίσθηση του ότι συμμετέχεις σε αυτήν. Η παρεξήγηση λοιπόν, έχει γίνει απο αυτούς που το αγοράσανε περιμένωντας να "παίξουν" κάτι σαν rpg, ή adventure, ενώ ποτέ δέν ισχυρίστηκε κανείς απο τους δημιουργούς του κάτι τέτοιο. Είναι take it or leave it. Κάποιος που έχει παίξει interactive fiction στο pc του στο παρελθόν, σίγουρα θα του αρέσει, έστω σάν προσπάθεια. Κάποιος όμως "αμύητος" σε κάτι τέτοιο θα του φανεί παράξενο, και ίσως και ανόητο. Φαντάζομαι πως εάν ένας reviewer που είχε παίξει στη ζωή του μόνο FPS ξαφνικά του έβαζαν να κάνει review το Riven, θα έλεγε διάφορα για το πόσο βαρετό, στατικό, ανιαρό και ξενέρωτο παιχνίδι είναι, ενώ στην πραγματικότητα μερικοί το θεωρούν αριστούργημα.
Με όλα αυτά δέν προσπαθώ να πώ πώς το παιχνίδι είναι φοβερό, και ότι όσοι το θάβουν είναι άσχετοι. Απλά παρατηρώ πως οι προσδοκίες μερικών είναι εσφαλμένες, και το κρίνουν ώς κάτι που -καλώς ή κακώς- δέν είναι. Όσα reviews διάβασα και ήταν πραγματικά τίμια, ήταν αυτά που σου ξεκαθάριζαν με την μία, πως πρόκειται για τίτλο interactive fiction και πώς δέν είναι παιχνίδι με τα δεδομένα της αγοράς, και μπήκαν στον κόπο να αξιολογήσουν την προσπάθεια αυτή με κριτήρια που αρμόζουν περισσότερο σε τέτοιες περιπτώσεις ( εξέλιξη ιστορίας, βάθος σεναρίου, ατμόσφαιρα, γραφικά, μουσική και βαθμός απορρόφησης του παίκτη στον κόσμο του).
Με αυτά λοιπόν τα δεδομένα εγώ το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον, έχωντας πειστεί απο το demo του κιόλας. Είναι αξιόλογη επέκταση του ύφους που γνωρίσαμε στο Fahrenheit, και έχει πινελιές που κάνουν τη διαφορά, όπως την ταχύτητα των κινήσεων, το γύρισμα του κεφαλιού και η αλλαγή της κάμερας. Η ιστορία είναι αρκετά καλή, δυνατή και σε κρατάει σε εγρήγορση, εξού και οι περισσότεροι έκατσαν να το τερματίσουν "με τη μία" . Όπως ένα ωραίο βιβλίο, που δέν μπορείς να σταματήσεις το διάβασμα, η μιά ταινία που θές να ξαναδείς την επόμενη μέρα.
