Dimitrios
RetroWannaBe
- Joined
- 11 Σεπ 2009
- Μηνύματα
- 94
- Αντιδράσεις
- 7
Land of Illusion
Τίτλος: Land of Illusion
Πλατφόρμα: Sega Master System/Game Gear
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1992
Είδος: Platform
Σενάριο:
Ο Μίκυ αποφασίζει να αράξει στην πολυθρόνα του και να διαβάσει ένα βιβλίο με παραμυθένιες ιστορίες. Δεν θα αργήσει όμως η στιγμή όπου θα πέσει σύντομα στην αγκαλιά του μορφέα, ώστε αργότερα θα ξυπνήσει (?) σε ένα παράξενο χωριό.Έτσι λοιπόν η Νταίζυ Ντάκ καταφτάνει προς αυτόν, λέγοντάς του πως το μαγικό Κρύσταλλο έχει κλαπεί, με αποτέλεσμα τα λιβάδια τα οποία ήταν πλημμυρισμένα απο παπαρούνες, φωτολουσμένα απο τον ήλιο και ξεχειλισμένα απο αγάπη, να έχουν κυριευτεί απο δυστυχία (όλο το χωριό γενικά)!
Εδώ λοιπόν ο Μίκυ (δηλαδή εσείς) αναλαμβάνει δράση προσπαθώντας μεταξύ των άλλων, να σώσει και τους κατοίκους του χωριού οι οποίοι κάθε άλλο παρά άγνωστοι είναι, αφού αποτελούνται απο τον Οράτιο Χαλινάρη, τον Γκούφυ, τον Ντόναλντ Ντάκ και την..Μίννυ Μάους..(duh)
[Απορία mode on]: γιατί συνέχεια αυτός ο Μίκυ σκίζεται για να σώσει τη μίννυ, μια υστερικιά και σνόμπ, αφού μια ζωή του ψήνει το ψάρι στα χείλη..[απορία mode off/]
Άμα δεν μου δώσεις να κάνω "μαμ", ΔΕΝ σε αφήνω να περάσεις..
Gameplay:
Το παιχνίδι είναι ένα κλασσικό sidescroll platform. O Μίκυ καλείται να περάσει απο βουνά, λαγκάδια, ποτάμια, κάστρα, ερήμους, ακόμα και να ταξιδέψει στα...σύννεφα, προκειμένου να σώσει τους φίλους του καθώς και να μάθει τρόπους καλής συμπεριφοράς στο φάντασμα που έκλεψε το πετράδι. Οι κινήσεις όλες και όλες είναι δύο (δύο ήταν τα κουμπιά άλλωστε του χειριστηρίου του master system) με την μία να έχει τη δυνατότητα να σηκώνει και να εκτοξεύει αντικείμενα, ενώ στη δεύτερη, ο μίκυ εφαρμόζει μια περίεργη μέθοδο "επίθεσης" (εκτός απο το να τους πετάει πράγματα στην κεφάλα τους) την λεγόμενη "popoudaki attack" αφού κάνοντας jump μπορεί (τη στιγμή που βρίσκεται στον αέρα) με τον...πωπουδάκο του να..."καρφώσει" (ακα στείλει στα θυμαράκια) τους εχθρούς του!
Τα επίπεδα είναι αρκετά (για τα δεδομένα της εποχής και με το σκεπτικό οτι τότε δεν χρησιμοποιούσαμε save) και πολύ όμορφα σε σχεδιασμό. Συνήθως ολοκληρώνοντας το ένα επίπεδο, έχουμε πρόσβαση στο αμέσως επόμενο. Και λέω "συνήθως" γιατί κάποιες φορές θα κληθούμε να γυρίσουμε σε προηγούμενα επίπεδα με σκοπό να προμηθευτούμε επιπλέον items όπου θα μας βοηθήσουν να προχωρήσουμε κανονικά στα επίπεδα τα οποία έχουμε "ξεκλειδώσει" (όπου χωρίς αυτά δεν δύναται να προχωρήσεις την πίστα).
Οι δυνατότητες που αποκτά ο μίκυ ποικίλουν
Τα items που θα πρέπει να αποκτήσετε είναι τα εξής:
Φλογέρα: Μπορείς ανα πάσα στιγμή μέσα στο παιχνίδι, παίζοντας με τη φλογέρα σου να σε μεταφέρει πίσω στον κεντρικό χάρτη του παιχνιδιού.
Potion: Μπορείς πλέον όποτε θές να σμικρύνεις τον εαυτό σου. Χρησιμεύει σε επίπεδα όπου ο "κανονικός" μίκυ δεν χωράει να περάσει.
Σκοινί: Πλέον μπορείς να σκαρφαλώνεις σε δυσπρόσιτα σημεία του παιχνιδιού, που άλλοτε ήταν αδύνατο να έχεις πρόσβαση (και κατ επέκταση να προχωρήσεις το παιχνίδι)
Μαγικά παπούτσια: Ο ήρωας πλέον μπορεί και περπατά πάνω στα σύννεφα.
Μαγική φασολιά: (οκ άμα δεν ξέρεις τι μπορεί να κάνει μια μαγική φασολιά, φύγε όχι απο το topic, αλλά απο το ίδιο το forum!)
Η δυνατότητα του Μίκυ να συρρικνώνει το μέγεθός του όποτε αυτός το επιθυμεί, αποτελεί αναμφίβολα το "highlight" του παιχνιδιού.
Το παιχνίδι πέρα απο την παραμυθένια ατμόσφαιρά του, ξεχώριζε και για το "φυσιολογικό" επίπεδο δυσκολία του. Δηλαδή απαιτούσε μεν προσπάθεια απο τον παίχτη με ότι αυτό συνεπάγεται ("άγχος" για την έκβαση του παιχνιδιού/αγωνία για να δείς τη συνέχεια-συναισθήματα που πλέον δεν υπάρχουν στους gamers-κτλ), χωρίς όμως να σε παιδεύει με απάνθρωπο επίπεδο δυσκολίας (βλ Ghouls 'n Ghosts).
Όμορφη ατμόσφαιρα με όμορφη μουσική υπόκρουση, συνοδεύει όλα τα επίπεδα του παιχνιδιού
Γραφικά:
Άν και ο τεχνικός τομέας για την πλειοψηφία των παιχνιδιών για το Master System κυμαίνονταν κάτω του μετρίου, ευτυχώς δεν συνέβει το ίδιο στα διαμάντια που προσέφερε η κονσόλα. Λιτά μεν αλλά πανέμορφα χρωματιστά γραφικά, σε ταξίδευαν όπως λίγα games τότε, σε έναν άλλο κόσμο. Τα level design είναι πολύ όμορφα και και σε καμία περίπτωση δεν κουράζουν και δεν επαναλαμβάνονται.
Μουσική:
Όχι κάποιο αριστούργημα σαν τα soundtrack πχ των Sonic series, αλλα μια όμορφη μουσική που σε συνοδεύει καθ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Δεν γίνεται επ ουδενοί βαρετή.
Λιτά και σχεδόν μονόχρωμα. Πραγματικά ποιός απο μας δεν μεγάλωσε και δεν ονειροπόλησε με τέτοια πανέμορφα γραφικά;
Έν κατακλείδι θεωρώ το "Land of Illusion" ένα παιχνίδι-ορόσημο στην ιστορία των platform games. Πιστεύω πως δίκαια κατέχει μια θέση στις καρδιές πολλών παλιών gamers, καθώς και στο πάνθεον των "αξέχαστων" παιχνιδιών, παράλληλα μαζί με τα αντίστοιχα ιστορικά pc games εκείνης της εποχής.
Μα ποιό παιχνίδι μου θυμίζει αυτό το σκηνικό; χμ..
Θεωρώ δεδομένο πως κάθε κάτοχος της κονσόλας το έχει δοκιμάσει, ενώ μπορείτε φυσικά και όσοι επιθυμείτε, να το δοκιμάσετε μέσω ενός εξοιμοιωτή. Φυσικά δεν νομίζω να νιώσετε το συναίσθημα που νιώθαμε εμείς που το "λιώναμε" προσέχοντας κάθε μας βήμα (αφού εδώ το save system είναι ανα χείρας), αλλά ίσως πάρετε μια γεύση απο ένα παλιό-καλό platform της εποχής.
Ευελπιστώ πως το επερχόμενο "Epic Mickey" για το Wii (θαρρώ πως ένας λόγος όπου περιμένουν οι-retro-gamers το EM, είναι και το LoI), θα κυμαίνεται στα ίδια υψηλά επίπεδα που έφτασε και το LoI.
Γνωστή (και αποτελεσματική) η τακτική των γυναικών ανα τους αιώνες (και ανα τα παραμύθια) για να πείσουν τους άντρες :Ρ
Τίτλος: Land of Illusion
Πλατφόρμα: Sega Master System/Game Gear
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1992
Είδος: Platform
Σενάριο:
Ο Μίκυ αποφασίζει να αράξει στην πολυθρόνα του και να διαβάσει ένα βιβλίο με παραμυθένιες ιστορίες. Δεν θα αργήσει όμως η στιγμή όπου θα πέσει σύντομα στην αγκαλιά του μορφέα, ώστε αργότερα θα ξυπνήσει (?) σε ένα παράξενο χωριό.Έτσι λοιπόν η Νταίζυ Ντάκ καταφτάνει προς αυτόν, λέγοντάς του πως το μαγικό Κρύσταλλο έχει κλαπεί, με αποτέλεσμα τα λιβάδια τα οποία ήταν πλημμυρισμένα απο παπαρούνες, φωτολουσμένα απο τον ήλιο και ξεχειλισμένα απο αγάπη, να έχουν κυριευτεί απο δυστυχία (όλο το χωριό γενικά)!
Εδώ λοιπόν ο Μίκυ (δηλαδή εσείς) αναλαμβάνει δράση προσπαθώντας μεταξύ των άλλων, να σώσει και τους κατοίκους του χωριού οι οποίοι κάθε άλλο παρά άγνωστοι είναι, αφού αποτελούνται απο τον Οράτιο Χαλινάρη, τον Γκούφυ, τον Ντόναλντ Ντάκ και την..Μίννυ Μάους..(duh)
[Απορία mode on]: γιατί συνέχεια αυτός ο Μίκυ σκίζεται για να σώσει τη μίννυ, μια υστερικιά και σνόμπ, αφού μια ζωή του ψήνει το ψάρι στα χείλη..[απορία mode off/]
Άμα δεν μου δώσεις να κάνω "μαμ", ΔΕΝ σε αφήνω να περάσεις..
Gameplay:
Το παιχνίδι είναι ένα κλασσικό sidescroll platform. O Μίκυ καλείται να περάσει απο βουνά, λαγκάδια, ποτάμια, κάστρα, ερήμους, ακόμα και να ταξιδέψει στα...σύννεφα, προκειμένου να σώσει τους φίλους του καθώς και να μάθει τρόπους καλής συμπεριφοράς στο φάντασμα που έκλεψε το πετράδι. Οι κινήσεις όλες και όλες είναι δύο (δύο ήταν τα κουμπιά άλλωστε του χειριστηρίου του master system) με την μία να έχει τη δυνατότητα να σηκώνει και να εκτοξεύει αντικείμενα, ενώ στη δεύτερη, ο μίκυ εφαρμόζει μια περίεργη μέθοδο "επίθεσης" (εκτός απο το να τους πετάει πράγματα στην κεφάλα τους) την λεγόμενη "popoudaki attack" αφού κάνοντας jump μπορεί (τη στιγμή που βρίσκεται στον αέρα) με τον...πωπουδάκο του να..."καρφώσει" (ακα στείλει στα θυμαράκια) τους εχθρούς του!
Τα επίπεδα είναι αρκετά (για τα δεδομένα της εποχής και με το σκεπτικό οτι τότε δεν χρησιμοποιούσαμε save) και πολύ όμορφα σε σχεδιασμό. Συνήθως ολοκληρώνοντας το ένα επίπεδο, έχουμε πρόσβαση στο αμέσως επόμενο. Και λέω "συνήθως" γιατί κάποιες φορές θα κληθούμε να γυρίσουμε σε προηγούμενα επίπεδα με σκοπό να προμηθευτούμε επιπλέον items όπου θα μας βοηθήσουν να προχωρήσουμε κανονικά στα επίπεδα τα οποία έχουμε "ξεκλειδώσει" (όπου χωρίς αυτά δεν δύναται να προχωρήσεις την πίστα).
Οι δυνατότητες που αποκτά ο μίκυ ποικίλουν
Τα items που θα πρέπει να αποκτήσετε είναι τα εξής:
Φλογέρα: Μπορείς ανα πάσα στιγμή μέσα στο παιχνίδι, παίζοντας με τη φλογέρα σου να σε μεταφέρει πίσω στον κεντρικό χάρτη του παιχνιδιού.
Potion: Μπορείς πλέον όποτε θές να σμικρύνεις τον εαυτό σου. Χρησιμεύει σε επίπεδα όπου ο "κανονικός" μίκυ δεν χωράει να περάσει.
Σκοινί: Πλέον μπορείς να σκαρφαλώνεις σε δυσπρόσιτα σημεία του παιχνιδιού, που άλλοτε ήταν αδύνατο να έχεις πρόσβαση (και κατ επέκταση να προχωρήσεις το παιχνίδι)
Μαγικά παπούτσια: Ο ήρωας πλέον μπορεί και περπατά πάνω στα σύννεφα.
Μαγική φασολιά: (οκ άμα δεν ξέρεις τι μπορεί να κάνει μια μαγική φασολιά, φύγε όχι απο το topic, αλλά απο το ίδιο το forum!)
Η δυνατότητα του Μίκυ να συρρικνώνει το μέγεθός του όποτε αυτός το επιθυμεί, αποτελεί αναμφίβολα το "highlight" του παιχνιδιού.
Το παιχνίδι πέρα απο την παραμυθένια ατμόσφαιρά του, ξεχώριζε και για το "φυσιολογικό" επίπεδο δυσκολία του. Δηλαδή απαιτούσε μεν προσπάθεια απο τον παίχτη με ότι αυτό συνεπάγεται ("άγχος" για την έκβαση του παιχνιδιού/αγωνία για να δείς τη συνέχεια-συναισθήματα που πλέον δεν υπάρχουν στους gamers-κτλ), χωρίς όμως να σε παιδεύει με απάνθρωπο επίπεδο δυσκολίας (βλ Ghouls 'n Ghosts).
Όμορφη ατμόσφαιρα με όμορφη μουσική υπόκρουση, συνοδεύει όλα τα επίπεδα του παιχνιδιού
Γραφικά:
Άν και ο τεχνικός τομέας για την πλειοψηφία των παιχνιδιών για το Master System κυμαίνονταν κάτω του μετρίου, ευτυχώς δεν συνέβει το ίδιο στα διαμάντια που προσέφερε η κονσόλα. Λιτά μεν αλλά πανέμορφα χρωματιστά γραφικά, σε ταξίδευαν όπως λίγα games τότε, σε έναν άλλο κόσμο. Τα level design είναι πολύ όμορφα και και σε καμία περίπτωση δεν κουράζουν και δεν επαναλαμβάνονται.
Μουσική:
Όχι κάποιο αριστούργημα σαν τα soundtrack πχ των Sonic series, αλλα μια όμορφη μουσική που σε συνοδεύει καθ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Δεν γίνεται επ ουδενοί βαρετή.
Λιτά και σχεδόν μονόχρωμα. Πραγματικά ποιός απο μας δεν μεγάλωσε και δεν ονειροπόλησε με τέτοια πανέμορφα γραφικά;
Έν κατακλείδι θεωρώ το "Land of Illusion" ένα παιχνίδι-ορόσημο στην ιστορία των platform games. Πιστεύω πως δίκαια κατέχει μια θέση στις καρδιές πολλών παλιών gamers, καθώς και στο πάνθεον των "αξέχαστων" παιχνιδιών, παράλληλα μαζί με τα αντίστοιχα ιστορικά pc games εκείνης της εποχής.
Μα ποιό παιχνίδι μου θυμίζει αυτό το σκηνικό; χμ..
Θεωρώ δεδομένο πως κάθε κάτοχος της κονσόλας το έχει δοκιμάσει, ενώ μπορείτε φυσικά και όσοι επιθυμείτε, να το δοκιμάσετε μέσω ενός εξοιμοιωτή. Φυσικά δεν νομίζω να νιώσετε το συναίσθημα που νιώθαμε εμείς που το "λιώναμε" προσέχοντας κάθε μας βήμα (αφού εδώ το save system είναι ανα χείρας), αλλά ίσως πάρετε μια γεύση απο ένα παλιό-καλό platform της εποχής.
Ευελπιστώ πως το επερχόμενο "Epic Mickey" για το Wii (θαρρώ πως ένας λόγος όπου περιμένουν οι-retro-gamers το EM, είναι και το LoI), θα κυμαίνεται στα ίδια υψηλά επίπεδα που έφτασε και το LoI.
Γνωστή (και αποτελεσματική) η τακτική των γυναικών ανα τους αιώνες (και ανα τα παραμύθια) για να πείσουν τους άντρες :Ρ
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Τώρα που το σκέφτομαι, η παιδική μου ηλικία ήταν γεμάτη Disney games! 
