ARETARA
RetroNuts!
- Joined
- 1 Σεπ 2010
- Μηνύματα
- 2.175
- Αντιδράσεις
- 2.468
Μια Γαλλική κωμωδία του 1969 εξετάζω στο παρόν. Είναι η ταινία "Les Femmes", μια παραγωγή του Raymond Danon σε σκηνοθεσία Jean Aurel και σενάριο του ιδίου και του Cecil Saint-Laurent.
Το θέμα - το καστ. Ο εκδότης (Jean-Pierre Mariel) ενός συγγραφέα μυθιστορημάτων με θέματα γυναίκες, του Jerome (Maurice Ronet) αποφασίζει να τον βοηθήσει να ξεχρεώσει τη χασούρα που έχει ο εκδότης από αυτόν. Προσλαμβάνει γι' αυτόν μια γραμματέα, την Clara (Brigitte Bardot) με την οποία θα ταξιδέψει σιδηροδρομικώς από το Παρίσι στη Ρώμη με σκοπό να εμπνευστεί και να ξεκινήσει το νέο του βιβλίο. Όντως ο Jerome ξεκινάει να υπαγορεύει και θα αναφερθεί στους σημαντικότερους (γιατί είχε και πλείστες άλλες περιπέτειες) έρωτες της ζωής του. Η πρώτη είναι η Anne (Joelle Latour) με την οποία έφτασε στα σκαλιά της εκκλησίας αλλά ανέκρουσε πρύμναν την τελευταία στιγμή γιατί θεώρησε ότι θα καταπίεζε τη ζωή του. Η δεύτερη και ίσως σημαντικότερη είναι η Marianne (Christina Holme) με την οποία θα μπορούσε να γίνει κάτι καλύτερο αλλά και πάλι υπαναχώρησε (βλέπε και Απόσπασμα). Η τρίτη είναι η Helene (Anny Duperey), μια αθλητική τύπος που όμως έχει αρκετές ηθικές αναστολές σε σχέση με τις προηγούμενες. Θα αγωνιστεί να την κατακτήσει και θα τα καταφέρει αλλά γρήγορα θα βαρεθεί. Θα προτιμήσει να ξανασυνδεθεί με τη Marianne αλλά και εκεί θα περάσει από σαράντα κύματα.
Σύντομα ο συγγραφέας θα διαπιστώσει ότι η γραμματέας θα τον κερδίσει με την παρουσία της και θα θελήσει να την κατακτήσει και αυτήν μέσα από μια διττή σχέση εξομολόγου και ερωμένης. Αυτό θα συνεχιστεί και κατά την άφιξή τους στη Ρώμη όπου ο Jerome θα συναντηθεί και με μία φλογερή ακτιβίστρια δημοσιογράφο, τη Louise (Tanya Lopert). Θα την απορρίψει και αυτήν και θα δείξει να καταλήγει στην Clara. Δεν ρώτησε όμως και την ίδια για τη γνώμη της...
Σχόλια. Πρόκειται για μια αρκετά αξιόλογη ταινία που κινείται επιφανειακά στον χώρο της κωμωδίας αλλά χαρακτηρίζεται από ισχυρή ανάλυση χαρακτήρων ως μια ηθογραφική αναφορά. Κύριος χαρακτήρας που περιγράφεται γλαφυρά, ο ίδιος ο συγγραφέας. Αυτός με το ασίγαστο πάθος του για τις γυναίκες αλλά και τις εμμονές του. Τις εμμονές του στην προσωπική του ελευθερία, στην διαφορετικότητα των εμπειριών που θα γευτεί, στη διαρκή του αναζήτηση όχι της τελειότητας αλλά της αυτοπραγμάτωσης μέχρι το ανώτερο σημείο και μετά ξανά από την αρχή. Ένα πραγματικό ψυχογράφημα κάποιου που δεν αρκείται σε μια ήσυχη οικογενειακή ζωή (κάτι που ίσως αποζητούν οι συμβατικές σύντροφοί του) αλλά την αέναη εξερεύνηση του ψυχισμού (και βεβαίως τη σαρκική ηδονή) των γυναικών με τις οποίες συνδέεται. Μοιραία αυτό έχει το αντίτιμό του και το γνωρίζει (και έχει αποδεχτεί) και ο ίδιος.
Βαθιά επηρεασμένη από το πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο τηςεποχής η ταινία φαίνεται να ακολουθεί την πορεία των ρευμάτων και των ιδεών που δείχνουν να κυριαρχούν στην κουλτούρα της Δυτικής Ευρώπης. Ένα διαφορετικό, ίσως πιο φιλελεύθερο ρεύμα που επηρεάζεται οπωσδήποτε και από τα δρώμενα στις Η.Π.Α. και από τις παγκόσμιες γεωπολιτικές εξελίξεις. Οπωσδήποτε όμως η ταινία διατηρεί το γαλλικό χρώμα της παραμένοντας εντός "εθνικών" πλαισίων.
Αν και θα περίμενε κανείς να κυριαρχεί η BB στην σκηνή μονοπωλώντας τα φώτα, εδώ δεν συμβαίνει αυτό. Τα φώτα συνεχώς στρέφονται στον Jerome και τις γυναίκες του αν και η Clara κάνει μερικές φορές σχεδόν με το ζόρι να στρέφεται η κάμερα σε αυτήν σαν να διεκδικεί ένα μερίδιο στη δόξα. Με αυτό δεν θέλω να πω ότι δεν είναι η γνωστή Bardot. Αντίθετα κάνει πολύ καλή εμφάνιση. Ο σχεδιασμός, ωστόσο του έργου είναι διαφορετικός.
Η παρουσία ωραίων γυναικών είναι καταλυτική. Δεν ξέρω πως οργανώθηκε το casting αλλά πραγματικά οι κύριες πρωταγωνίστριες είναι εξαιρετικές, μάλιστα μία από αυτές (Anny Duperey) είχε σημαντική καριέρα και μεταγενέστερα. Οφείλω σε κάθε περίπτωση να συγχαρώ την παραγωγή για την εξαιρετική διανομή.
Η σκηνοθεσία του Jean Aurel βοηθάει τα μέγιστα στην πραγμάτωση του έργου ανεβάζει τον ρυθμό και τη ζωντάνια με έξυπνες λήψεις και εκπλήξεις σκηνών. Στο φωτογραφικό υλικό που παραθέτω φαίνεται αυτό αρκετά καθαρά.
Η μουσική, τέλος του Louis Fuentes Jr θα λεγα ότι έχει μια γεύση από αφρικανικά ακούσματα, ένα μείγμα ερωτισμού και πρωτογονικών ενστίκτων που θέλει να κινείται στο πνεύμα της ταινίας. Θα έλεγα ότι τα πήγε αρκετά καλά.
Η ταινία βλέπω ότι λαμβάνει αρκετά χαμηλή βαθμολογία και θα λεγα ότι μάλλον αδικείται. Εντάξει, δεν είναι και αριστούργημα αλλά θα μπορούσε να κάτι παραπάνω. Μοναδική εξαίρεση κάποιες κωμικές σκηνές στο τρένο που μου φάνηκαν τετριμμένες και όχι ιδιαίτερα εύστοχες.
Μικρά-μικρά. Η ταινία όντως περιέχει κάποιες τολμηρές σκηνές και εκ τούτου λογοκρίθηκε (!!!!) από την αρμόδια υπηρεσία στην Ιταλία και υπέστη "χειρουργικές" επεμβάσεις. Οπωσδήποτε δεν περιποιεί τιμή μια τέτοια ενέργεια, οφείλουμε, ωστόσο, να λάβουμε υπόψη και τα ισχύοντα της εποχής.
Απόσπασμα 1.
Η Clara αφηγείται απόσπασμα του βιβλίου του με τίτλο "Disponibilism".
Clara: - Στον έρωτα, μόνο οι πρώτες στιγμές είναι υπέροχες και γι' αυτό κάποιος πρέπει να έχει πολλές (ερωτικές εμπειρίες)...
Jerome: - (συνεχίζει την αφήγηση) ...αποκαλώ Disponibilism την επιθυμία κάποιου να ορίζει έτσι το μέλλον του ώστε ποτέ να μην γίνει κτήμα ενός συντρόφου...
Clara: - (συνεχίζει την αφήγηση) .... η μεγαλύτερη δυστυχία ενός άντρα είναι ότι μπορεί να φανταστεί χιλιάδες (διαφορετικές) ζωές αλλά να είναι αιχμάλωτος ενός και μοναδικού κορμιού.
Απόσπασμα 2.
Ο Jerome υπαγορεύει στην Clara.
Jerome: - Οι πολύ όμορφες γυναίκες...
Clara: - Ναι...
Jerome: - Οι πολύ όμορφες γυναίκες είναι ευκολότερες από τις υπόλοιπες.
Clara: - "ευκολότερες από τις υπόλοιπες;" Και γιατί συμβαίνει αυτό;
Jerome: - Μετά από τόση εκπόρνευση η ικανότητά τους να αντιστέκονται εξαλείφεται.
Clara: - Σωστά!!!
Απόσπασμα 3.
O Jerome αφηγείται στην Clara γιατί χώρισε με την Marianne.
Jerome:- "...Ήμασταν στο καλύτερο σημείο της παθιασμένης σχέσης μας. Και όμως, την άφησα να φύγει για τη Σουηδία. Ήξερε άραγε ότι το έκανα αυτό επειδή την αγαπούσα τόσο πολύ που ήθελα να σώσω τον έρωτά μας από την αργή διάβρωση που υφίσταται κάθε σχέση; Δεν ξέρω. Διασώζαμε τις ζωές μας με τον χωρισμό. Το ήξερα αυτό. Έπρεπε να γίνει."
Απόσπασμα 4.
Η δημοσιογράφος με τον Jerome.
Δημοσιογράφος: - Ο πόλεμος στην Αλγερία, ο πόλεμος στο Βιετνάμ, ο πόλεμος στην Μπιάφρα...
Jerome: - Πάγο;
Δημοσιογράφος: - Όχι.
Jerome: - Σουέζ, Βουδαπέστη...
Δημοσιογράφος: -Ακριβώς, Σουέζ, Βουδαπέστη, Πράγα, η πείνα στην Αφρική και στην Ασία
Jerome: - Δεν είμαι υπεύθυνος γι' αυτά, ξέρετε...
Δημοσιογράφος: - Το ζήτημα του Ισραήλ, το ζήτημα των μειονοτήτων...
Jerome: - Πιστεύετε πραγματικά ότι η δράση μου ως συγγραφέα εδώ και 15 χρόνια προκάλεσε αυτά τα προβλήματα;
Δημοσιογράφος: - Ήσασταν αδιάφορος απέναντι σε όλα αυτά τα προβλήματα. Η διαμάχη του νεο-καπιταλισμού με τον νεο-Μαρξισμό, τα ζητήματα της αποαποικιοποίησης, των εξεγέρσεων των νέων (υπονοεί Μάη '68), ο υπερπληθυσμός θα είναι εκτός ελέγχου σε 20 χρόνια αφού ο πληθυσμός
θα διπλασιαστεί αφού η αυτοματοποίηση θα εξαλείψει τις μισές θέσεις εργασίας.
Jerome: - Από που αγοράζετε αυτά τα γυαλιά (μυωπίας);
Δημοσιογράφος: - Αντί να αγωνίζεστε για την επίλυση των προβλημάτων της εποχής σας, ξοδεύετε τον καιρό σας με τις γυναίκες.
Video. Στιγμές της ταινίας στο video που ακολουθεί με χαλί το κομμάτι Une fille est tout belle του γαλλικού γυναικείου συγκροτήματος "Les Flechettes" (1969).
Φωτογραφίες.
1. Η Clara στη συνέντευξη με τον εκδότη του Jerome.
2. O Jerome προσφέρει στην Clara τσιγάρο (διακρίνεται ο πασίγνωστος λογότυπος του Winston). Ο Maurice Ronet, μεταξύ άλλων και συγγραφέας στην πραγματική του ζωή, δεν ευτύχησε να μακροημερεύσει. Έφυγε 14 χρόνια μετά, το 1983, σε ηλικία μόλις 56 ετών.
3. Αριστερά, η αμαξοστοιχία της S.N.C.F. των Γαλλικών Σιδηροδρόμων βγαίνει από το τούνελ. Δεξιά διακρίνουμε τις ηλεκτρικές διατάξεις για την κίνηση των οχημάτων. Η ηλεκτροκίνηση στους Γαλλικούς Σιδηροδρόμους είχε ήδη ξεκινήσει από το 1920 και μέχρι το 1970 είχε ολοκληρωθεί και είχαν αρθεί τα όποια λειτουργικά προβλήματα. Η οποιαδήποτε σύγκριση με την ελληνική (διαχρονική) πραγματικότητα είναι απλά χωρίς νόημα.
4. Οι γυναίκες του Jerome. Άνω αριστερά η Anne. Άνω δεξιά η Marianne. Κάτω αριστερά η Helene. Κάτω δεξιά η δημοσιογράφος Louise.
5. Ο Jerome και η Marianne παρακολουθούν ταυρομαχίες.
6. H Clara στο όμορφο βαγόνι του Mistral TransEurope Express, την τελευταία τεχνολογική εξέλιξη και καμάρι των Γαλλικών Σιδηροδρόμων.
7. Στο ξενοδοχείο ο Jerome σερβίρει στην Clara την περίφημη Γαλλική σαμπάνια Taittinger.
8. Ο Jerome παρακολουθεί τη Marianne στην πισίνα του ξενοδοχείου του ορεινού (και χιονισμένου) θερέτρου Megeve, στην Άνω Σαβοΐα, κοντά στα τριπλά σύνορα με Ελβετία και Ιταλία.
9. Βόλτα της Clara έξω από το Κολοσσαίο.
Το θέμα - το καστ. Ο εκδότης (Jean-Pierre Mariel) ενός συγγραφέα μυθιστορημάτων με θέματα γυναίκες, του Jerome (Maurice Ronet) αποφασίζει να τον βοηθήσει να ξεχρεώσει τη χασούρα που έχει ο εκδότης από αυτόν. Προσλαμβάνει γι' αυτόν μια γραμματέα, την Clara (Brigitte Bardot) με την οποία θα ταξιδέψει σιδηροδρομικώς από το Παρίσι στη Ρώμη με σκοπό να εμπνευστεί και να ξεκινήσει το νέο του βιβλίο. Όντως ο Jerome ξεκινάει να υπαγορεύει και θα αναφερθεί στους σημαντικότερους (γιατί είχε και πλείστες άλλες περιπέτειες) έρωτες της ζωής του. Η πρώτη είναι η Anne (Joelle Latour) με την οποία έφτασε στα σκαλιά της εκκλησίας αλλά ανέκρουσε πρύμναν την τελευταία στιγμή γιατί θεώρησε ότι θα καταπίεζε τη ζωή του. Η δεύτερη και ίσως σημαντικότερη είναι η Marianne (Christina Holme) με την οποία θα μπορούσε να γίνει κάτι καλύτερο αλλά και πάλι υπαναχώρησε (βλέπε και Απόσπασμα). Η τρίτη είναι η Helene (Anny Duperey), μια αθλητική τύπος που όμως έχει αρκετές ηθικές αναστολές σε σχέση με τις προηγούμενες. Θα αγωνιστεί να την κατακτήσει και θα τα καταφέρει αλλά γρήγορα θα βαρεθεί. Θα προτιμήσει να ξανασυνδεθεί με τη Marianne αλλά και εκεί θα περάσει από σαράντα κύματα.
Σύντομα ο συγγραφέας θα διαπιστώσει ότι η γραμματέας θα τον κερδίσει με την παρουσία της και θα θελήσει να την κατακτήσει και αυτήν μέσα από μια διττή σχέση εξομολόγου και ερωμένης. Αυτό θα συνεχιστεί και κατά την άφιξή τους στη Ρώμη όπου ο Jerome θα συναντηθεί και με μία φλογερή ακτιβίστρια δημοσιογράφο, τη Louise (Tanya Lopert). Θα την απορρίψει και αυτήν και θα δείξει να καταλήγει στην Clara. Δεν ρώτησε όμως και την ίδια για τη γνώμη της...
Σχόλια. Πρόκειται για μια αρκετά αξιόλογη ταινία που κινείται επιφανειακά στον χώρο της κωμωδίας αλλά χαρακτηρίζεται από ισχυρή ανάλυση χαρακτήρων ως μια ηθογραφική αναφορά. Κύριος χαρακτήρας που περιγράφεται γλαφυρά, ο ίδιος ο συγγραφέας. Αυτός με το ασίγαστο πάθος του για τις γυναίκες αλλά και τις εμμονές του. Τις εμμονές του στην προσωπική του ελευθερία, στην διαφορετικότητα των εμπειριών που θα γευτεί, στη διαρκή του αναζήτηση όχι της τελειότητας αλλά της αυτοπραγμάτωσης μέχρι το ανώτερο σημείο και μετά ξανά από την αρχή. Ένα πραγματικό ψυχογράφημα κάποιου που δεν αρκείται σε μια ήσυχη οικογενειακή ζωή (κάτι που ίσως αποζητούν οι συμβατικές σύντροφοί του) αλλά την αέναη εξερεύνηση του ψυχισμού (και βεβαίως τη σαρκική ηδονή) των γυναικών με τις οποίες συνδέεται. Μοιραία αυτό έχει το αντίτιμό του και το γνωρίζει (και έχει αποδεχτεί) και ο ίδιος.
Βαθιά επηρεασμένη από το πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο τηςεποχής η ταινία φαίνεται να ακολουθεί την πορεία των ρευμάτων και των ιδεών που δείχνουν να κυριαρχούν στην κουλτούρα της Δυτικής Ευρώπης. Ένα διαφορετικό, ίσως πιο φιλελεύθερο ρεύμα που επηρεάζεται οπωσδήποτε και από τα δρώμενα στις Η.Π.Α. και από τις παγκόσμιες γεωπολιτικές εξελίξεις. Οπωσδήποτε όμως η ταινία διατηρεί το γαλλικό χρώμα της παραμένοντας εντός "εθνικών" πλαισίων.
Αν και θα περίμενε κανείς να κυριαρχεί η BB στην σκηνή μονοπωλώντας τα φώτα, εδώ δεν συμβαίνει αυτό. Τα φώτα συνεχώς στρέφονται στον Jerome και τις γυναίκες του αν και η Clara κάνει μερικές φορές σχεδόν με το ζόρι να στρέφεται η κάμερα σε αυτήν σαν να διεκδικεί ένα μερίδιο στη δόξα. Με αυτό δεν θέλω να πω ότι δεν είναι η γνωστή Bardot. Αντίθετα κάνει πολύ καλή εμφάνιση. Ο σχεδιασμός, ωστόσο του έργου είναι διαφορετικός.
Η παρουσία ωραίων γυναικών είναι καταλυτική. Δεν ξέρω πως οργανώθηκε το casting αλλά πραγματικά οι κύριες πρωταγωνίστριες είναι εξαιρετικές, μάλιστα μία από αυτές (Anny Duperey) είχε σημαντική καριέρα και μεταγενέστερα. Οφείλω σε κάθε περίπτωση να συγχαρώ την παραγωγή για την εξαιρετική διανομή.
Η σκηνοθεσία του Jean Aurel βοηθάει τα μέγιστα στην πραγμάτωση του έργου ανεβάζει τον ρυθμό και τη ζωντάνια με έξυπνες λήψεις και εκπλήξεις σκηνών. Στο φωτογραφικό υλικό που παραθέτω φαίνεται αυτό αρκετά καθαρά.
Η μουσική, τέλος του Louis Fuentes Jr θα λεγα ότι έχει μια γεύση από αφρικανικά ακούσματα, ένα μείγμα ερωτισμού και πρωτογονικών ενστίκτων που θέλει να κινείται στο πνεύμα της ταινίας. Θα έλεγα ότι τα πήγε αρκετά καλά.
Η ταινία βλέπω ότι λαμβάνει αρκετά χαμηλή βαθμολογία και θα λεγα ότι μάλλον αδικείται. Εντάξει, δεν είναι και αριστούργημα αλλά θα μπορούσε να κάτι παραπάνω. Μοναδική εξαίρεση κάποιες κωμικές σκηνές στο τρένο που μου φάνηκαν τετριμμένες και όχι ιδιαίτερα εύστοχες.
Μικρά-μικρά. Η ταινία όντως περιέχει κάποιες τολμηρές σκηνές και εκ τούτου λογοκρίθηκε (!!!!) από την αρμόδια υπηρεσία στην Ιταλία και υπέστη "χειρουργικές" επεμβάσεις. Οπωσδήποτε δεν περιποιεί τιμή μια τέτοια ενέργεια, οφείλουμε, ωστόσο, να λάβουμε υπόψη και τα ισχύοντα της εποχής.
Απόσπασμα 1.
Η Clara αφηγείται απόσπασμα του βιβλίου του με τίτλο "Disponibilism".
Clara: - Στον έρωτα, μόνο οι πρώτες στιγμές είναι υπέροχες και γι' αυτό κάποιος πρέπει να έχει πολλές (ερωτικές εμπειρίες)...
Jerome: - (συνεχίζει την αφήγηση) ...αποκαλώ Disponibilism την επιθυμία κάποιου να ορίζει έτσι το μέλλον του ώστε ποτέ να μην γίνει κτήμα ενός συντρόφου...
Clara: - (συνεχίζει την αφήγηση) .... η μεγαλύτερη δυστυχία ενός άντρα είναι ότι μπορεί να φανταστεί χιλιάδες (διαφορετικές) ζωές αλλά να είναι αιχμάλωτος ενός και μοναδικού κορμιού.
Απόσπασμα 2.
Ο Jerome υπαγορεύει στην Clara.
Jerome: - Οι πολύ όμορφες γυναίκες...
Clara: - Ναι...
Jerome: - Οι πολύ όμορφες γυναίκες είναι ευκολότερες από τις υπόλοιπες.
Clara: - "ευκολότερες από τις υπόλοιπες;" Και γιατί συμβαίνει αυτό;
Jerome: - Μετά από τόση εκπόρνευση η ικανότητά τους να αντιστέκονται εξαλείφεται.
Clara: - Σωστά!!!
Απόσπασμα 3.
O Jerome αφηγείται στην Clara γιατί χώρισε με την Marianne.
Jerome:- "...Ήμασταν στο καλύτερο σημείο της παθιασμένης σχέσης μας. Και όμως, την άφησα να φύγει για τη Σουηδία. Ήξερε άραγε ότι το έκανα αυτό επειδή την αγαπούσα τόσο πολύ που ήθελα να σώσω τον έρωτά μας από την αργή διάβρωση που υφίσταται κάθε σχέση; Δεν ξέρω. Διασώζαμε τις ζωές μας με τον χωρισμό. Το ήξερα αυτό. Έπρεπε να γίνει."
Απόσπασμα 4.
Η δημοσιογράφος με τον Jerome.
Δημοσιογράφος: - Ο πόλεμος στην Αλγερία, ο πόλεμος στο Βιετνάμ, ο πόλεμος στην Μπιάφρα...
Jerome: - Πάγο;
Δημοσιογράφος: - Όχι.
Jerome: - Σουέζ, Βουδαπέστη...
Δημοσιογράφος: -Ακριβώς, Σουέζ, Βουδαπέστη, Πράγα, η πείνα στην Αφρική και στην Ασία
Jerome: - Δεν είμαι υπεύθυνος γι' αυτά, ξέρετε...
Δημοσιογράφος: - Το ζήτημα του Ισραήλ, το ζήτημα των μειονοτήτων...
Jerome: - Πιστεύετε πραγματικά ότι η δράση μου ως συγγραφέα εδώ και 15 χρόνια προκάλεσε αυτά τα προβλήματα;
Δημοσιογράφος: - Ήσασταν αδιάφορος απέναντι σε όλα αυτά τα προβλήματα. Η διαμάχη του νεο-καπιταλισμού με τον νεο-Μαρξισμό, τα ζητήματα της αποαποικιοποίησης, των εξεγέρσεων των νέων (υπονοεί Μάη '68), ο υπερπληθυσμός θα είναι εκτός ελέγχου σε 20 χρόνια αφού ο πληθυσμός
θα διπλασιαστεί αφού η αυτοματοποίηση θα εξαλείψει τις μισές θέσεις εργασίας.
Jerome: - Από που αγοράζετε αυτά τα γυαλιά (μυωπίας);
Δημοσιογράφος: - Αντί να αγωνίζεστε για την επίλυση των προβλημάτων της εποχής σας, ξοδεύετε τον καιρό σας με τις γυναίκες.
Video. Στιγμές της ταινίας στο video που ακολουθεί με χαλί το κομμάτι Une fille est tout belle του γαλλικού γυναικείου συγκροτήματος "Les Flechettes" (1969).
Φωτογραφίες.
1. Η Clara στη συνέντευξη με τον εκδότη του Jerome.
2. O Jerome προσφέρει στην Clara τσιγάρο (διακρίνεται ο πασίγνωστος λογότυπος του Winston). Ο Maurice Ronet, μεταξύ άλλων και συγγραφέας στην πραγματική του ζωή, δεν ευτύχησε να μακροημερεύσει. Έφυγε 14 χρόνια μετά, το 1983, σε ηλικία μόλις 56 ετών.
3. Αριστερά, η αμαξοστοιχία της S.N.C.F. των Γαλλικών Σιδηροδρόμων βγαίνει από το τούνελ. Δεξιά διακρίνουμε τις ηλεκτρικές διατάξεις για την κίνηση των οχημάτων. Η ηλεκτροκίνηση στους Γαλλικούς Σιδηροδρόμους είχε ήδη ξεκινήσει από το 1920 και μέχρι το 1970 είχε ολοκληρωθεί και είχαν αρθεί τα όποια λειτουργικά προβλήματα. Η οποιαδήποτε σύγκριση με την ελληνική (διαχρονική) πραγματικότητα είναι απλά χωρίς νόημα.
4. Οι γυναίκες του Jerome. Άνω αριστερά η Anne. Άνω δεξιά η Marianne. Κάτω αριστερά η Helene. Κάτω δεξιά η δημοσιογράφος Louise.
5. Ο Jerome και η Marianne παρακολουθούν ταυρομαχίες.
6. H Clara στο όμορφο βαγόνι του Mistral TransEurope Express, την τελευταία τεχνολογική εξέλιξη και καμάρι των Γαλλικών Σιδηροδρόμων.
7. Στο ξενοδοχείο ο Jerome σερβίρει στην Clara την περίφημη Γαλλική σαμπάνια Taittinger.
8. Ο Jerome παρακολουθεί τη Marianne στην πισίνα του ξενοδοχείου του ορεινού (και χιονισμένου) θερέτρου Megeve, στην Άνω Σαβοΐα, κοντά στα τριπλά σύνορα με Ελβετία και Ιταλία.
9. Βόλτα της Clara έξω από το Κολοσσαίο.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: