Lost Episode Ένα κάντυ ΦΙΚ.

[pooky(1)]

Όλα ξεκίνησαν μια μέρα που χρονικά ήταν κοντά στο θάνατο του Τέρρυ.( read disclaimer at the end ) Η Candy καθόταν λυπημένη και αναπολούσε τις στιγμές που είχε μοιραστεί με τον άνθρωπο αυτό, παρακαλώντας το χρόνο να κάνει τα μαγικά του όσο μπορούσε πιο γρήγορα για να συνέλθει. Ήξερε όμως ότι τα πράγματα δεν θα ήταν ποτέ τα ίδια ξανά.

Δεν μπορούσε ακόμα να πιστέψει ότι βίωνε μια τέτοια απώλεια. Λες και είχε βρεθεί σε έναν άλλο κόσμο, νόμιζε ότι με το που θα γύριζε το κεφάλι της θα έβλεπε και πάλι τον αγαπημένο της που έχασε. Ξαφνικά ένοιωσε ένα άγγιγμα στον ώμο και γύρισε απότομα. Δεν ήταν ο Τέρρυ, αλλά ο Στήαρ( read disclaimer at the end ) που είχε έρθει να της φτιάξει τη διάθεση.

- «Με τρόμαξες» του είπε. «Σε παρακαλώ μην το αποτολμήσεις ξανά να έρθεις από πίσω μου με τέτοιο τρόπο» συμπλήρωσε θυμωμένα.

- «Με συγχωρείς δεν ήθελα να σε τρομάξω. Νόμιζα ότι με είχες καταλάβει, δεν ήρθα και τόσο ήσυχα άλλωστε. Να σου δείξω κάτι που έφτιαξα ήθελα, με συγχωρείς δεν ήθελα να σε τρομάξω»……..

Η Candy είχε αρχίσει να χάνει τον έλεγχο. Ο Στήαρ είχε έρθει και άθελά του θα έπαιζε το ρόλο του στόχου, ήταν ο ιδανικός άνθρωπος πάνω στον οποίο θα ξεσπούσε η candy όλο το θυμό της…… άθελά της βέβαια. Ο Στήαρ βλέποντας το θυμό στα μάτια της Candy κατάλαβε ότι ήταν σε λάθος ώρα και σε λάθος μέρος και έσπευσε να απομακρυνθεί όσο υπήρχε καιρός. Αλλά ήταν αργά…..

- «Με συγχωρείς και πάλι, ειλικρινά……..»

- «Να σε συγχωρήσω; Γιατί να σε συγχωρήσω; Επειδή ήρθες να μου δείξεις πάλι μια από τις δημιουργίες σου; Επειδή δεν μπορείς να λάβεις τίποτε στα σοβαρά; Ε; Γιατί εγώ πρέπει να συγχωρώ και να υπομένω τα πάντα;»

Πραγματικά η Candy, χάνοντας τον έλεγχο έδειξε ένα πρόσωπο που δεν ήταν δικό της, ξεσπώντας στον άμοιρο τον Στήαρ που ήθελε μονάχα να της φτιάξει τη διάθεση. Ο Στήαρ κατάλαβε ότι η Candy δεν εννοούσε τίποτε από αυτά που έλεγε και σε 5 λεπτά θα του ζητούσε συγνώμη, και συνέχισε υπομονετικά και χωρίς να μιλάει να δέχεται τα πυρά. Πυρά που δεν έλεγαν να σταματήσουν…..

…..Ώσπου…….

 

[pooky(1)]

Η Candy ξαφνικά σταμάτησε να μιλάει, το πρόσωπό της από κόκκινο από το θυμό άρχισε να κιτρινίζει και τα χείλη της έγιναν μελανά. Ήταν φανερό ότι δεν ήταν καλά. Δεν μπορούσε να πάρει αναπνοή, πόσο μάλλον να μιλήσει…… Όλα άρχισαν να γυρίζουν γύρω της και ένοιωσε να σκοτεινιάζουν τα πάντα δίπλα της. Το τελευταίο πράγμα που πρόλαβε να δει ήταν ο Στήαρ που είχε χιμήξει να την πιάσει καθώς έπεφτε, ουρλιάζοντας το όνομά της…………

……… «συνέρχεται γιατρέ, ελάτε γρήγορα».

Άκουσε μια φωνή που της ήταν γνωστή. «Γιατρέ τρέξτε συνέρχεται, γρήγορα πριν πέσει σε κώμα πάλι!!» Σε κώμα; Τι στο καλό εννοούσε αυτή η γνωστή φωνή; Δεν μπορούσε να είναι ο Στήαρ γιατί η φωνή ήταν γυναικεία και τόσο γνωστή. Σαν να ήταν βγαλμένη από εφιάλτη………

H Candy άνοιξε τα μάτια της και γυρνώντας προς το μέρος της φωνής αντίκρισε με τρόμο τη φιγούρα της Ελίζας. ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΟΝ. Η Ελίζα στο πλάι της να φωνάζει κάποιο γιατρό. Κατάλαβε ότι ήταν σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Πριν καλά - καλά να καταλάβει που βρίσκεται, είδε έναν ηλικιωμένο με φόρμα να πετάγεται αλλόφρων πάνω της φωνάζοντάς της να μην κινηθεί. Τι στο καλό συνέβαινε; Που ήταν; Ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος και πάνω από όλα τι δουλειά είχε η Ελίζα δίπλα της; Την κοίταξε στα μάτια και είδε μια Ελίζα που αγωνιούσε και ρωτούσε συνέχεια το γιατρό αν είναι καλά!! Τι παιζόταν πάλι;

- «Που βρίσκομαι; Ποιος είστε εσείς; Τι συμβαίνει; Δεν μπορώ να κουνηθώ! Τι μου έκανε αυτή» φώναξε με φανερά σαστισμένη φωνή.

- «Μην ανησυχείς Candy βρίσκεσαι σε καλά χέρια.» της απάντησε ο γιατρός.

- «Ποιος είστε εσείς» τον ρώτησε.

Ακολούθησε μια στιγμή αμηχανίας. Η Candy κοίταξε το γιατρό και την Ελίζα που κοιτάζονταν σαστισμένοι σαν κάτι να πήγαινε στραβά.

- «Θέλεις να πεις ότι δεν θυμάσαι τον γιατρό Σμιθ;» Απάντησε η Ελίζα.

- «Τον γιατρό Σμιθ; Δεν ξέρω κανένα γιατρό Σμιθ. Τι στο καλό μου λες; Τι δουλειά έχεις δίπλα μου; Τι μου έκανες; Που είμαι;»

- «Ησύχασε Candy παιδί μου» απάντησε ο γιατρός Σμιθ. «Είναι επόμενο να μην θυμάσαι, ήσουν σε κώμα δυο χρόνια, θα επανέλθει σιγά – σιγά η μνήμη σου μην ανησυχείς.»

Τα λόγια του γιατρού έκαναν την Candy να ανατριχιάσει. Ένοιωσε σαν ηλεκτρικό ρεύμα να τη διαπερνάει και πετάχτηκε πάνω. «ΟΧΙ, λέτε ψέματα» άρχισε να φωνάζει. Ο γιατρός και η Ελίζα έπεσαν πάνω της να τη συγκρατήσουν ενώ η Candy προσπαθούσε να βγάλει τον ορό από το χέρι της και να σηκωθεί. Άκουσε το γιατρό να φωνάζει σε βοήθεια άλλες νοσοκόμες για να τη συγκρατήσουν. Είχε πανικοβληθεί και η παρουσία της Ελίζας μόνο καλό δεν έκανε. Βρίσκοντας όση δύναμη είχε έσπρωξε το γιατρό και την Ελίζα πετάγοντάς τους κάτω έβγαλε τον ορό, σηκώθηκε και βγήκε από το διαχωριστικό.

 

[pooky(1)]

Άρχισε να τρέχει πανικόβλητη μέσα στο νοσοκομείο. Τι νοσοκομείο δηλαδή, μια τεράστια ερειπωμένη αίθουσα γεμάτη κρεβάτια με αρρώστους. Τα περισσότερα κρεβάτια είχαν σώματα σκεπασμένα με σεντόνια, κάτι που την έκανε ακόμα περισσότερο να πανικοβληθεί.

Άρχισε να τρέχει δαιμονισμένα προς την μοναδική μεγάλη πόρτα που έβλεπε. Αυτή ήταν και η μοναδική έξοδος. Από πίσω της άκουγε το γιατρό Σμιθ και την Ελίζα να τρέχουν και να φωνάζουν «Σταματήστε τη. Πάει να βγει έξω. Σταματήστε τη για όνομα του Θεού. Δεν πρέπει να ανοίξει τη πόρτα!!!»

Έφτασε σε κλάσματα δευτερολέπτου προς την έξοδο και με μια δυνατή κίνηση την άνοιξε και πετάχτηκε έξω. Αλίμονο, δεν έμελλε να πάει πιο μακριά. Ένας εκτυφλωτικός ήλιος την θάμπωσε και άρχισε να νοιώθει το δέρμα της να καίει. Σαν να είχε μπει σε ένα καμίνι, σαν να είχε ανοίξει την πόρτα της κόλασης. Από τα λίγα που μπόρεσε να διακρίνει, πριν χάσει το φως της, ερειπωμένα κτήρια και ξερούς κορμούς δέντρων σε ένα κόσμο που ποτέ δεν θυμόταν ότι είχε ξαναβρεθεί.

Ένοιωσε ένα χέρι να την αρπάζει και να την φέρνει και πάλι μέσα στο νοσοκομείο. Οι πόρτες έκλεισαν με δύναμη πίσω της και ο Γιατρός της εξέτασε τα μάτια. «Ευτυχώς» είπε. «Προλάβαμε. Λίγα δευτερόλεπτα παραπάνω και θα ήταν αργά». Ένοιωσε μια ένεση να της τρυπάει το χέρι και μια γλυκιά ηρεμία να τη καταβάλει.

 

[pooky(1)]

Η Candy ξύπνησε μετά από ώρες στο κρεβάτι της, γύρω της η τεράστια αίθουσα γεμάτη από ανθρώπους που ούρλιαζαν από τον πόνο. Δίπλα της ο Γιατρός χαμογέλασε και την ανασήκωσε.

- «Θα στα εξηγήσω όλα καλή μου, απλά υποσχέσου ότι δεν θα ξαναβγείς έξω από εδώ. Είναι επικίνδυνα εκεί έξω. Χωρίς προστατευτικό εξοπλισμό δεν μπορεί κανείς να επιζήσει πάνω από λίγα δευτερόλεπτα……»

- «Τι συμβαίνει; Ποιος είστε εσείς; Γιατί η Ελίζα μου φέρεται σαν να με συμπαθεί; Τι συμβαίνει; Απαντήστε μου σας παρακαλώ…..»

- «Θες να μου πεις ότι δεν θυμάσαι τίποτε; Ότι δεν ξέρεις τι συνέβη;»

- «Όχι, θυμάμαι ότι τσακωνόμουν με έναν φίλο μου και ένοιωσα να λιποθυμώ. Μετά ξύπνησα εδώ, με την Ελίζα δίπλα μου. Σας παρακαλώ, μην την αφήσετε να έρθει εδώ ξανά, σας παρακαλώ.»

- «Περίεργο. Εσύ και η Ελίζα ήσασταν αχώριστες. Μάλιστα όλα αυτά τα χρόνια που ήσουν σε κώμα η Ελίζα σε φρόντιζε σαν να ήσουν αδερφή της, και ακόμα παραπάνω.»

- «Η Ελίζα το έκανε αυτό; Εγώ ήμουν σε κώμα χρόνια; !!!!!!!!!!!»

- «Ησύχασε και θα τα πάρουμε όλα από την αρχή. Σε παρακαλώ μόνο να με ακούσεις προσεκτικά. Μετά θα δεις και από μόνη σου και θα καταλάβεις.»

Ο Γιατρός άρχισε να εξιστορεί τη κατάσταση. Πριν από μερικά χρόνια, ένας αστεροειδής χτύπησε τη σελήνη βγάζοντάς της από την τροχιά της. Οι επιστήμονες αποφάνθηκαν ότι οι κάτοικοι της Γης ήταν εξαιρετικά τυχεροί που το χτύπημα ήταν στη Σελήνη και όχι στη Γη. «Αν είχε χτυπήσει το πλανήτη μας κανείς μας τώρα δεν θα έκανε αυτή τη κουβέντα.» της τόνισε ο γιατρός. Η σελήνη απομακρύνθηκε από τη Γη και χάθηκε στο διάστημα. Δυστυχώς, όμως, οι δυνάμεις που συγκρατούσαν τη Γη στη τροχιά της είχαν αλλάξει, με αποτέλεσμα η Γη να αρχίσει μια εξαιρετικά ελλειπτική τροχιά γύρω από τον ήλιο. Κάθε χρόνο πλησίαζε τον ήλιο επικίνδυνα και τον επόμενο απομακρυνόταν τόσο που δεν υπήρχε πια μέρα. Το αποτέλεσμα η φίλη μας το είχε δει, έστω και στιγμιαία από μόνη της.

- «Τον ένα χρόνο η Γη παγώνει και τον άλλο στη κυριολεξία γίνεται καμίνι. Δυστυχώς έτσι έχει η κατάσταση» συμπλήρωσε ο γιατρός. «Ειλλικρινά δεν ξέρω αν εμείς που μείναμε πίσω είμαστε οι άτυχοι ή οι τυχεροί. Τώρα βρισκόμαστε στη φάση που αρχίζουν τα πράγματα πάλι να αλλάζουν, αν είχες βγει έξω πριν μερικούς μήνες θα είχες γίνει κάρβουνο στο δευτερόλεπτο. Σε λίγο θα αρχίσουμε να βγαίνουμε έξω και να αναζητούμε στα ερείπια τυχόν επιζόντες, άθικτες προμήθειες από υπόγεια, οτιδήποτε μπορούμε να βρούμε…….»

- «Και όλοι αυτοί που είναι μέσα στη μεγάλη αίθουσα; Τι έχει συμβεί σε αυτούς τους ανθρώπους;»

- «Δυστυχώς με την αλλαγή της τροχιάς αναγκαστήκαμε να κρυφτούμε σε υπόγειες στοές που ανοίχτηκαν στα γρήγορα. Μαζί τους στοιβάχτηκαν άνθρωποι και ζώα, τρόφιμα και όσες ιατρικές και άλλες προμήθειες μπορέσαμε να μαζέψουμε. Επόμενο ήταν να εμφανιστούν αρρώστειες που πολύ γρήγορα πήραν την μορφή πανδημιών. Δυστυχώς η αφόρητη ζέστη που επικρατούσε τα δύο τελευταία χρόνια έκανε την κατάσταση ακόμα δυσκολότερη. Οι περισσότεροι είναι νεκροί.»

- «Καταλαβαίνω» απάντησε η Candy που ακόμα δεν μπορούσε να πιστέψει τι είχε γίνει….. «αλλά με μένα τι συνέβη;»

- «Πριν δυο χρόνια ήσουν μαζί με τον αρχηγό της φρουράς μας και την Ελίζα προσπαθώντας να μαζέψετε προμήθειες όσο το δυνατόν γρηγορότερα γιατί έπρεπε να κρυφτούμε κάτω από τη γη. Εκεί κάπου παραπάτησες και έπεσες, με αποτέλεσμα να χτυπήσεις στο κεφάλι σοβαρά. Από τότε ήσουν σε κώμα. Αν δεν ήταν η Ελίζα να σε προσέχει…….δεν θα ήθελα να ξέρω τι θα γινόταν. Αλλά χρωστάς τη ζωή σου στον αρχηγό μας τον Τέρρυ που σε βρήκε και σε έφερε εδώ. Διαφορετικά θα είχες μείνει εκεί έξω, χωρίς καμία πιθανότητα……»

 

[pooky(1)]

Ο Τέρρυ την είχε βρει και την είχε φέρει εκεί; Μα αυτό σήμαινε πως ήταν ζωντανός!! Ήταν ποτέ δυνατόν;

Πριν προλάβει να ολοκληρώσει αυτές τις σκέψεις της η Candy το διαχωριστικό άνοιξε και εμφανίστηκε μπροστά της ο Τέρρυ. Ήταν ζωντανός! Πράγματι στεκόταν μπροστά της. Φανερά ταλαιπωρημένος και διαφορετικός από όπως τον θυμόταν, αλλά ήταν μπροστά της!!!!!

- «Α! Βλέπω ότι συνήλθες! Καλωσήρθες και πάλι στο κόσμο των ζωντανών! Βέβαια…. Σε ότι έχει απομείνει από αυτό τον κόσμο, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα!»

- «Μα είσαι ζωντανός!!!!!» του απάντησε απλώνοντας το χέρι και αγγίζοντάς του το πρόσωπο.

- «Ε, ναι, από ότι ξέρω δεν πέθανα ακόμα» απάντησε ο Τέρρυ γελώντας δυνατά! «Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χάρηκα όταν έμαθα τα νέα από την φίλη σου την Ελίζα!

Την φίλη της την Ελίζα…… Ακουγόταν τόσο τρελό, τόσο παρανοϊκό, όπως ακριβώς ταίριαζε στο κόσμο που είχε βρεθεί.

- «Κοίταξε να συνέλθεις γρήγορα, γιατί θα σε χρειαστούμε. Σε λίγες μέρες η θερμοκρασία θα πέσει και θα είμαστε σε θέση να ψάξουμε στην κοντινή πόλη για επιζώντες. Πρέπει να είμαστε γρήγοροι πριν έρθει η χρονιά των πάγων. Μέχρι τότε θα πρέπει να έχουμε φύγει προς τα κυβερνητικά καταφύγια που είναι μακριά ένα μήνα δρόμο από εδώ. Δεν μας παίρνει να χάσουμε ούτε μία ώρα.»

- «Γιατί δεν πήγατε προς τα εκεί πριν δύο χρόνια; Δεν προλάβατε;»

- «Δυστυχώς τότε επικρατούσε αναρχία και ήταν αδύνατον να προλάβουμε να είμαστε έγκαιρα εκεί. Προτιμήσαμε να μείνουμε εδώ, μια και υπήρχαν πολλοί παράνομοι που επιτίθονταν στα καραβάνια με τους ταξιδιώτες. Τώρα θα ελέγξουμε και θα προσπαθήσουμε να πάμε προς τα εκεί. Έχουμε απομείνει το 10% μόνο από τον αριθμό που είμαστε παλιά, και δεν περιμένουμε να έχει επιζήσει και μεγάλος αριθμός ληστών ώστε να μας δημιουργήσει πρόβλημα.

Ο Τέρρυ σήκωσε την Candy και κατευθύνθηκαν προς την έξοδο. Είχε νυχτώσει και δεν υπήρχε πρόβλημα. Η ζέστη έξω ήταν ακόμα αφόρητη και ο Τέρρυ την πληροφόρησε πως η νύχτα διαρκεί μόλις τρεις ώρες, ενώ θα έπρεπε με την ανατολή του ήλιου να έχουν επιστρέψει.

Οι μέρες περνούσαν και η Candy είχε αναλάβει και πάλι τα καθήκοντα της νοσοκόμας. Είχαν περάσει τρεις μήνες από τότε που είχε βρεθεί σε αυτό το μέρος, ενώ η μνήμη της δεν είχε επανέλθει. Αναρωτιόταν συχνά τι είχε συμβεί, αλλά η φροντίδα των αρρώστων από τη μία και η παρουσία του Τέρρυ από την άλλη δεν την άφηναν να την πάρει από κάτω.

 

[pooky(1)]

Έξω η θερμοκρασία είχε πέσει πια αισθητά και την ημέρα μπορούσε κανείς να περιφέρεται χωρίς πολλά προστατευτικά. Οι νύχτες είχαν γίνει μεγάλες και έφταναν πια τις 8 ώρες. Αποφασίστηκε ότι ήταν καιρός να αρχίζουν τις εξερευνητικές αποστολές για επιζώντες και αναζήτηση προμηθειών. Ο Τέρρυ σαν διοικητής της φρουράς και υπεύθυνος για την ασφάλεια όλων όσων είχα απομείνει ήταν αυτός που κινούσε τα νήματα. Ήταν απαραίτητη η παρουσία ένοπλων, γιατρών και νοσοκόμων. Ποτέ δεν ήξερες τι θα έβρισκες εκεί έξω…….

Ο γιατρός Σμίθ, η Ελίζα και η Candy ήταν μέλη της ίδιας ομάδας. Άλλες ομάδες σαν και τη δική τους είχαν συσταθεί κάνοντας καθημερινές εξορμήσεις όλο και περισσότερο μέσα στην καρδιά της κατεστραμμένης μεγαλούπολης ψάχνοντας για επιζώντες. Στις λίγες αποστολές που είχαν κάνει είχαν καταφέρει να βρουν μερικούς που είχαν επιβιώσει κρυμμένοι σε καταφύγια κυρίως κατεστραμμένων κυβερνητικών κτηρίων. Πολλοί είχαν, μάλιστα, γίνει μέλη σε ομάδες και έψαχναν και αυτοί με τη σειρά τους για επιζώντες. Οι αποστολές ήταν απίστευτα ψυχοφθόρες. Παντού ερείπια και απομεινάρια ανθρώπων που δεν είχαν σταθεί τυχεροί….. ή που ήταν τυχερότεροι από κάποιους άλλους σύμφωνα με το γιατρό Σμιθ.

Είχε αποφασιστεί να γίνει μια τελευταία αποστολή για αναζήτηση ιατρικών προμηθειών σε ένα ερειπωμένο, πια, μεγάλο νοσοκομείο της πόλης. Όλα είχαν συγκεντρωθεί και θα έφευγαν για τα κυβερνητικά καταφύγια με το πέρας της τελευταίας αυτής εξόρμισης. Συγκεντρώθηκε η ομάδα και ξεκίνησαν. Η Candy ανυπομονούσε να τελειώνουν μια και είχε από την αρχή της ημέρας ένα κακό προαίσθημα. Η παρουσία του Τέρρυ και των υπολοίπων φρουρών της έδινε ένα μεγάλο αίσθημα ασφάλειας, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Η απουσία και του παραμικρού κινδύνου και απειλής όλο αυτό τον καιρό, είχε κάνει τους άνδρες της φρουράς απρόσεκτους, η κούραση που τους είχε καταβάλει και η βιασύνη να ξεμπερδεύουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τους είχε κάνει αμελείς. Φτάνοντας ο ομάδα στο παλιό νοσοκομείο έπεσε σε ενέδρα. Στο καταφύγιο του νοσοκομείου είχε βρει καταφύγιο μια αμάδα πειρατών που βλέποντας την ομάδα της Candy να πλησιάζει αμέριμνη τους επιτέθηκαν, πιάνοντάς τους κυριολεκτικά στον ύπνο.

Οι πειρατές επιτέθηκαν με μένος στην ομάδα του Τέρρυ και της φίλης μας πυροβολώντας αδιακρίτως. Ο Τέρρυ βλέποντας τον κίνδυνο και θέλοντας να προστατέψει την αγαπημένη του μπήκε μπροστά της και δέχτηκε δυο σφαίρες στο θώρακα που προορίζονταν για την Candy. Αν και η Candy είχε σωθεί ο γιατρός Σμιθ και η Ελίζα δεν είχαν σταθεί τόσο τυχεροί. Είχαν σκοτωθεί ακαριαία από σφαίρες που είχαν δεχτεί στο κεφάλι. Ίδια ήταν και η μοίρα πολλών από τους άνδρες της φρουράς. Η μάχη κράτησε λίγο αλλά ήταν δαιμονισμένη. Σε όλη τη διάρκεια η Candy είχε σκύψει πάνω στον Τέρρυ και έκλαιγε συνεχώς. Αν και ο Τέρρυ ακόμα ζούσε, ήξερε πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα σωτηρίας για αυτόν. Δυστυχώς η ομάδα είχε δεχτεί καίριο πλήγμα και η Candy έπρεπε να αντιμετωπίσει για δεύτερη φορά το θάνατο του ίδιου αγαπημένου…..

Ο Τέρρυ νοιώθοντας το τέλος να πλησιάζει την κοίταξε στα μάτια. Αν και δεν μπορούσε να μιλήσει η Candy καταλάβαινε πολύ καλά τι ΄θελε να της πει. Της έπιασε το χέρι και της πέρασε ένα δαχτυλίδι που έβγαλε από το δικό του δάχτυλο. Ένα δαχτυλίδι που είχε πάνω ένα σήμα. Την τράβηξε προς το μέρος του και με όση δύναμη της είχε απομείνει της ψιθύρισε «Σʼ αγαπώ» και έφυγε………. Η Candy δεν πίστευε τίποτε από όσα βίωνε. Δεν ήταν δυνατόν να τελειώσει έτσι. Όχι τώρα…. Σηκώθηκε αργά και ένοιωσε τα πάντα να γυρίζουν δίπλα της. Έπεσε λιπόθυμη δίπλα στο άψυχο σώμα του αγαπημένου της……

 

[pooky(1)]

- «Ξύπνα, ξύπνα σε παρακαλώ, δεν θα ξανακάνω τίποτε» άκουσε σαν από μακριά τη φωνή του Στήαρ να της φωνάζει.

Άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε από πάνω της την Στήαρ που βρισκόταν σε κατάσταση αλλοφροσύνης. «Θεέ μου επιτέλους συνήλθες!!!!!» ούρλιαξε. «Για δυο λεπτά δεν ανέπνεες και φοβήθηκα πάρα πολύ. Υπόσχομαι ότι δεν θα σε ξανατρομάξω ποτέ – ποτέ ξανά….»

Η Candy ανασηκώθηκε. Κοίταξε γύρω της και ήταν στο ίδιο σημείο πριν λιποθυμήσει και βρεθεί στο ερειπωμένο εκείνο νοσοκομείο……. Κοίταξε τον Στήαρ με αμήχανο και απλανές βλέμμα, ο οποίος την αγκάλιασε κλαίγοντας και ευχαριστώντας το Θεό που ήταν καλά. Δεν είπε λέξη, προσπαθούσε να καταλάβει ακόμα τι είχε γίνει. Ο Στήαρ την βοήθησε να σηκωθεί, την έβαλε μέσα στο σπίτι και την οδήγησε στο μπάνιο για να ρίξει λίγο νερό στο πρόσωπό της.

- «Είμαι καλά Στήαρ» του είπε και έκλεισε τη πόρτα του μπάνιου πίσω της. Αργά, σαν να μην ήξερε που ήταν έριξε λίγο νερό στο πρόσωπό της και κοιτάχτηκε στο καθρέφτη. Με το χέρι της προσπάθησε να χτενίσει τα μαλλιά της και τότε πάγωσε. Στο δάχτυλό της βρισκόταν το δαχτυλίδι που της είχε περάσει ο Τέρρυ λίγο πριν σκοτωθεί στην ενέδρα. ………………………

 

[pooky(1)]

DISCLAIMER.


Ο Τέρρυ επίτηδες αναφέρεται σαν αυτός που πεθαίνει δύο φορές, ο Στήαρ επίτηδες είναι ζωντανός, γιατί ένας εφευρέτης - geek δεν πεθαίνει ποτέ.

 


Σε καμία περίπτωση δεν ακολουθείται η πραγματική ροή της ιστορίας, τον Τέρρυ επίτηδες τον πεθαίνω εις διπλούν..........

 

[Wally]

Pooky = μορφη!

Που να δειτε το φικ που ετοιμαζει ο Maddog το οποιο θα ραγισει ολες τις ευαισθητες ψυχες!

 

[ΧΡΙΣΤΙΝΑ]

Pooky = μορφη!

+ 1000000000000000000000000000000

 

[serano915]

Να πιάνουν δουλειά και τα αγόρια του φόρουμ σιγά-σιγά...

 

[ChrisTOS]

/me is working on his part 2. Limited distribution

 

[metsgr]

Και νόμιζα ότι είχα διαβάσει όλα τα πιθανά σενάρια εξέλιξης της ιστορίας!! :sealed:

Ωραία δουλειά Pooky! Τώρα βέβαια, πρέπει να περιμένεις και κανένα άλλο αστεροειδή να πέφτει ...πάνω σου ( ) μια που άλλαξες τόσο πολύ την ιστορία και παρέλειψες τον ...πρίγκηπα! (τον Άλμπερτ ντε!! ) - (να σου υπενθυμίσω ότι ο πρίγκηπας είναι ιδιαίτερα δημοφιλής εδώ μέσα )

0

Γυναίκες... Με τίποτα δεν είναι ευχαριστημένες, τς τς!!

Μην πτοείσαι όμως και μη δίνεις σημασία! Σε λίγο θα σου ζητηθεί να γράψεις και συνέχεια, ώστε να περιλαμβάνει ό,τι παρέλειψες εδώ!

 

[Juanita]

A Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Ο Σ ! ! !

Δεν περίμενα από τον Pooky να έχει τέτοια (κρυφά) ταλέντα...

Στη συνέχεια;;;;; :xm:

 

[pooky(1)]

Στη συνέχεια έρχεται και ο Άλμπερτ.

Υπομονή. Θα είναι το episode 2 τουλάχιστον για science fiction movie screenplay.

Ευχαριστώ άπαντες για την ανάγνωση και τα καλά λόγια.

 

[Maddog]

WHAT. THE. ΦΙΚ.

pooky, δεν παίζεσαι! Candy και Fallout στο ίδιο κείμενο...

 

[Kambia]

Ωραίος Pooky !!!!

Και όπως λέει ο Maddog Candy και Fallout και Terminator και Matrix....

 

[Juanita]

Χμμμ... :wait2: ακόμη και ο Pooky, κυνήγι θέλει...

@ Που είναι καλέ το φικ που έταζες σε άλλα νημάτια;;; :rant:

 

[Maddog]

Όσο πιό πολύ το αργεί, τόσο ποιοτικότερο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα.

Ανεπιβεβαίωτες φήμες λένε ότι το νέο φικ θα συνδυάζει την Κάντυ με την Ατλαντίδα, τα Χόμπιτ και μια πανάρχαιη κατάρα των Φαραώ. Τρέμω ήδη περιμένοντας το... (και δεν είναι ο πυρετός της αναμονής)

 

[pooky(1)]

Μη με πιέζετε!

Διαβάζω και βιβλία του Λιακόπουλου για να πάρω ιδέες.