Μάλιστα...γραμμένο από fanboy με σχόλια από άλλο fanboy. Να δούμε τι συμπέρασμα θα βγάλουν.
Συμφωνώ σε γενικές γραμμές με τα σχόλια για τα παιχνίδια που αναφέρθηκαν, αλλά το πρόβλημα ήταν ότι όσο καλά και επαναστατικά ήταν τα first/second party παιχνίδια ήταν ΜΟΝΟ αυτά και ήταν πολύ λίγα.
Αλλά ας δούμε λίγο τα στοιχεία. Το GC πούλησε 21 εκ, το Ν64 πούλησε 33 εκ, το SNES 49 και το NES 62 (
πηγή)
Ακόμα λοιπόν και όταν η Nintendo είχε στην ουσία μονοπώλιο και ήταν συνώνυμη του gaming, δεν έφτασε ποτέ τα ύψη πωλήσεων του Playstation που ήταν πάνω από 100 εκ. και του συνεχιστή του που είναι στα 140 και πάει για 150 (
πηγή). Άρα ακόμα και αν το N64 έφτανε τις πωλήσεις του ΝΕS πάλι δεύτερο και καταϊδρωμένο θα ήταν.
H Sony με το Playstation έφερε νέο αίμα στο gaming. Αύξησε τον μέσο όρο ηλικίας, αφού μέχρι τότε οι κονσόλες απευθύνονταν σε παιδάκια, και για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια (από την εποχή της Atari) το gaming έγινε "cool". H κονσόλα δεν ήταν πια ένα "παιχνιδάκι" αλλά ένα high tech gadget αντικείμενο πόθου και για μεγαλύτερα αγοράκια.
To look, το marketing, αλλά και μεγάλο μέρος της βιβλιοθήκης του Playstation απευθυνόταν σε μεγαλύτερες ηλικίες. Αγκάλιασε το club culture (θυμάστε τι είχε γίνει με το Wipeout), έγινε κάτι που ένας εικοσάρης δεν θα ντρεπόταν να το έχει κάτω από την τηλεόρασή του.
Η Nintendo απλά δεν μπορούσε να ακολουθήσει το νέο ρεύμα του gaming. Από όλες τις απόψεις είχε μείνει πίσω. Και από θέμα περιεχομένου και από θέμα look.
Μπήκε αργά στον χορό, όταν η Sony είχε ήδη αποκτήσει πρωτοκαθεδρία, και με πάρα πολύ κακές επιλογές.
Ήθελε να κρατήσει τις μονοπωλιακές πολιτικές της και τον κάκιστο τρόπο που συμπεριφερόταν στους third party developers, αλλά αυτοί φυσικά της γύρισαν την πλάτη αφού βρήκαν άλλη, πιο συμφέρουσα λύση.
Η επιλογή cartridge έγινε γιατί η Nintendo (βλακωδώς) φοβόταν την πειρατεία και (ακόμα πιο βλακωδώς) έτσι θα παρέμενε ο μοναδικός πάροχος cartridges στους publishers (ξεζούμισμα). Όμως η τιμή του cartridge είναι ψηλή σε σχέση με το πάμφθηνο CD οπότε φυσικά δεν συνέφερε τους third parties να ρισκάρουν, γιατί αν ένα παιχνίδι δεν πήγαινε καλά θα τους έμενε ένα πανάκριβο απούλητο stock.
Αντίθετα το CD ήταν φτηνό και χωρούσε πολλά περισσότερα, δύνοντας τη δυνατότητα στους developers να κάνουν πολλά περισσότερα. Έτσι έχασε και τη Square αφού το όρμαμά της για το FF VII δεν χωρούσε σε ένα cartridge. Και όπως έχει δείξει η μέχρι τώρα ιστορία η κονσόλα που έχει το Final Fantasy κερδίζει
(αυτή η γενιά θα αποτελέσει εξαίρεση από ότι φαίνεται).
Επίσης σε σχέση με το PS το N64 ήταν δυσκολότερο στο coding και μόνο η Nintendo και η Rare μπόρεσαν (ή ασχολήθηκαν αρκετά ώστε) να κάνουν το Ν64 να "τραγουδήσει". Και έτσι το N64 έμεινε μόνο με τα "παιδικά" παιχνίδια της Nintendo που όσο καλά και να ήταν, δεν ενδιέφεραν το 20+ gaming κοινό (που ήθελε γρήγορα αυτοκίνητα, γρήγορες γυναίκες και μπόλικο αίμα).
Φυσικά υπήρχαν και άλλοι παράγοντες. Το πολυφημισμένο hardware του N64 δεν ήταν τελικά τίποτα σπουδαίο και αν και ίσως ήταν το ισχυρότερο (αλλά ελάχιστα) της γενιάς του, τελικά το πρόδιδε η λίγη RAM, ο ήχος και φυσικά το cartridge format, δίνοντας ένα τελικό αποτέλεσμα κατώτερο του Playstation.
Μετά για το GC, τι να πούμε; Το όλο πράγμα ήταν ένα ανέκδοτο.
