Βασικα οταν το ειδα ουτε εμενα μου αρεσαν κάποια σημεία. Είχε κάποια στοιχεία που ενώ φαίνονταν οτι θα είναι σημαντικά στην πλοκή, ούτε εξηγούνται ούτε παίζουν κάποιο ρόλο γενικά.
Πχ δεν κατάλαβα γιατι επρεπε οι τρεις πρωταγωνιστές (ο βασιλιας, ο καπνοδοχοκαθαριστης και η βοσκοπουλα) να είναι πίνακες που, χωρίς καμιά εξήγηση, ξεπήδησαν στη ζωή, αντί να είναι απλά ο πραγματικός βασιλιάς και 2 υπήκοοι 8) γενικως δεν υπαρχει τιποτα μεταφυσικο στην ιστορια, ουτε παιζει ρόλο στο σενάριο το οτι οι πρωταγωνιστές είναι πίνακες, ούτε δίνεται μια εξήγηση για το πώς ζωντάνεψαν, και όλο αυτό μου φάνηκε απο άσχετο εως άκυρο.
Επίσης με χάλασε οτι οι διάλογοι ηταν εντελώς θεατρικοί, με πολλούς μονολόγους. Όταν έβγαινε το πουλί απλά έβγαζε "λόγο" που θύμιζε παιδικά ποιηματάκια
Αυτα φανταζομαι ειναι στοιχεια του Γαλλικου χιούμορ, που θα ενθουσίαζαν τα γαλλάκια. Όμως εγώ και όποιος έχει μεγαλώσει με γιαπωνο-αμερικάνικα καρτούν, λογικά να νιώσει χαμένος με αυτή την τεχνική της αφήγησης.
Πάντως σε καποια σημεια ειχε πολυ πλακα ενω το σχέδιο και η κίνηση ήταν απίστευτα.
Δείγμα του χιούμορ της ταινίας: Εκει που περπατάει ο βασιλιάς, περνάει απο κάτι φυλακές ενώ το μεγάφωνο λέει "φυλακές κλεφτών, φυλακές εγκληματιών, φυλακές του κράτους" όμως επειδη στα γαλλικα το κράτος είναι état, και το καλοκαιρι ειναι été, το μεγαφωνο συνεχίζει "φυλακές του φθινοπώρου, φυλακές του χειμώνα, φυλακές της άνοιξης"