Once Upon a Time in the West (1968)

iggylebowski

RetroAdept
Joined
10 Mαϊ 2012
Μηνύματα
868
Αντιδράσεις
645
Once Upon a Time in the West (1968, Sergio Leone)

http://www.imdb.com/title/tt0064116/

Ηθοποιοί: Charles Bronson, Henry Fonda, Claudia Cardinale, Jason Robards, Gabriele Ferzetti

Υπόθεση: Ένας μυστηριώδης άντρας με μια φυσαρμόνικα, με σκοτεινό παρελθόν και άγνωστες προθέσεις, συμμαχεί με έναν περιβόητο παράνομο για να προστατεύσει μια όμορφη χήρα από έναν αδίστακτο δολοφόνο που δουλεύει για τη σιδηροδρομική εταιρία.

Για το μεγαλύτερο μέρος του κινηματογραφικού κοινού είναι το The Good, the Bad & the Ugly ή κάποιο άλλο μέρος της τριλογίας του "ανθρώπου δίχως όνομα", για μένα προσωπικά το Once Upon a Time in the West είναι το καλύτερο western, όχι μόνο του Sergio Leone, αλλά όλης της ιστορίας του κινηματογράφου. Το 1968 o Leone βρίσκεται στην Αμερική κι έχει ήδη αποφασίσει να παρατήσει τα western, αλλά μια πρόταση της Paramount για τη δημιουργία ενός επικού western με μεγάλο μπάτζετ, τον έκανε να αναθεωρήσει τις απόψεις του. Σύμφωνα με τις φήμες, σημαντικό ρόλο στην απόφασή του έπαιξε το γεγονός ότι η Paramount υποσχέθηκε στον Leone ότι θα συνεργαστεί με τον Henry Fonda, έναν από τους πιο αγαπημένους του ηθοποιούς. Ο βασικός ρόλος πήγαινε αρχικά για τον Eastwood, αλλά μετά την άρνησή του να συμμετάσχει στην ταινία, την θέση του πήρε ο Charles Bronson. Έχοντας ως βάση μια ιστορία που αποτελεί ιδέα του ίδιου, του Dario Argento και του Bernardo Bertolucci, με τον περίφημο Sergio Donati να αναλαμβάνει το σενάριο και συνεργαζόμενος με ένα εξαιρετικό καστ, ο Leone στήνει μια εξαιρετική ταινία που κινείται πάνω στο διπλό μοτίβο της ιστορίας εκδίκησης και της προσπάθειας αντίδρασης πάνω στις επιταγές ενός ισχυρού και ασύδοτου μηχανισμού. Από την αρχική σεκάνς στο σταθμό του τρένου καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με ένα αριστούργημα. Γυρισμένη με εμμονή στη λεπτομέρεια και στα πρόσωπα, χωρίς διαλόγους, με αναφορές στο High Noon του Zinnemann, η εναρκτήρια αυτή σκηνή ίσως αποτελεί την πιο όμορφη αρχική σκηνή στην ιστορία του κινηματογράφου. Το γνωστό ποιητικό, λυρικό ύφος της σκηνοθεσίας του Leone, η εντυπωσιακή χρήση των τοπίων και των προσώπων, αλλά και η μεταξύ τους αλληλεπίδραση, το μυστήριο πίσω από την ανωνυμία του βασικού χαρακτήρα, η επεξηγηματική χρήση των flash-back, το ελεγειακό ύφος που αποκτά η ιστορία της αμερικάνικης δύσης, ο αντιηρωισμός των spaghetti western, ο υποχθόνιος σαρκαστικός τόνος, ο λανθάνων ανατριχιαστικός ρυθμός, o συναισθηματικός πλουραλισμός, το παρακμιακό κλίμα του τέλους της δύσης που σημαίνει το τέλος μιας εποχής με την είσοδο της νέας τεχνολογίας του σιδηροδρόμου, η έξοχη μουσική του Morricone, η πανέμορφη κινηματογράφηση, όλα δένουν τέλεια. Βασικά θέματα του σινεμά του Leone, όπως οι εμμονές, η απληστία, η αλαζονεία, οι φιλοδοξίες δένουν εξαιρετικά γύρω από το αρχέτυπο θέμα της εκδίκησης. Η σκηνή της τελικής μονομαχίας των δυο ανταγωνιστών αποτελεί ένα σεμινάριο πάνω στη μηχανική της έντασης, με τον Leone να παρακολουθεί με τελετουργικό τρόπο την τελική σύγκρουση ζουμάροντας στα πρόσωπα και εμπλουτίζοντας τη σκηνή με ένα τελευταίο flash-back που θα δώσει λύση στο μυστήριο . Πλούσιο σε συναισθήματα, που κινούνται γύρω από την χαρακτηριστική μελαγχολία και θλίψη που αντικατοπτρίζουν οι εικόνες του Leone, το Once Upon a Time in the West ακολουθεί μια μινιμαλιστική και ταυτόχρονα ωμή σκιαγράφηση των χαρακτήρων μέσα από εκφράσεις και μορφασμούς, χαρίζοντας στην ταινία μια μοναδική οικονομία, όπου καμιά λέξη και καμιά κίνηση δεν πάει χαμένη. Εξαιρετικές ερμηνείες από το καστ, από τον Charles Bronson μέχρι τον εκπληκτικό Jason Robards κι από την πανέμορφη Claudia Cardinale μέχρι τον συνήθως ατσαλάκωτο και "ξενέρωτο" Henry Fonda, σε ρόλο αντίθετο με αυτό του "καλού παιδιού" που μας είχε συνηθίσει. Η κανονική διάρκεια της ταινίας είναι πάνω από 160 λεπτά, αλλά η Paramount έκοψε σκηνές με αποτέλεσμα η ταινία να βγει στις αμερικανικές αίθουσες ένα 20λεπτο μικρότερη, γεγονός που συνετέλεσε στην εισπρακτική αποτυχία του Once Upon a Time in the West. 166 λεπτά που κυλάνε σαν νερό, χωρίς να υπάρχει ούτε ένα ίχνος αφηγηματικής "κοιλιάς".

[video=youtube;MNGQ1hUyx-k]

 
Εκπληκτική δημιουργία! Μπαίνει άνετα στο top-5 των καλύτερων γουέστερν. Εξαιρετική η αρχική σκηνή, όπως και αυτή με την δολοφονία της οικογένειας από τον Φόντα ( ποιος ξεχνάει το αινιγματικό βλέμμα του ). Είχα διαβάσει κάπου, πως τους τρεις μπράβους στην αρχική σκηνή, θα τους έκαναν οι Ήστγουντ, Λη Βαν Κλήφ και Γουάλας αλλά τελικά για άγνωστους λόγους αυτό δεν έγινε...
 
RIO είπε:
Είχα διαβάσει κάπου, πως τους τρεις μπράβους στην αρχική σκηνή, θα τους έκαναν οι Ήστγουντ, Λη Βαν Κλήφ και Γουάλας αλλά τελικά για άγνωστους λόγους αυτό δεν έγινε...
Δεν το ήξερα. Πάντως o Woody Strode και ο Jack Elam (δεν θυμάμαι ποιος είναι ο τρίτος) είναι μεγάλες "φάτσες"
 
iggylebowski είπε:
Δεν το ήξερα. Πάντως o Woody Strode και ο Jack Elam (δεν θυμάμαι ποιος είναι ο τρίτος) είναι μεγάλες "φάτσες"
O τριτος ειναι ο Αl Muloch ο οποιος πρωταγωνιστει και στην εισαγωγη του The good the Bad and the Ugly.Aυτος και ο Frank Wolff οπου παιζει εδω εχουν αυτοκτονησει.

Οσον αφορα για την διασημη τριαδα της προαναφερθεισας ταινιας την οποια θα ξεπαστρευε ο Μπρονσον αναφερεται στην dvd εκδοση του 2002 οπου εχει ενα σκασμο απο extras και trivia με πολλες συνεντευξεις απο ηθοποιους και συντελεστες.

Αριστουργηματικη ταινια και μαλλον η καλυτερη του Μπρονσον.
 
Θα ήταν ενδιαφέρον αν είχε κάτσει στη διανομή των ρόλων, αν και δεν πιστεύω ότι στη σκηνή με τη μύγα ταιριάζει κάτι άλλο πέρα από την τεράστια "φατσάρα" του Elam. Παράλειψή μου να μην αναφέρω τον Frank Wolff, όπως και τον Lionel Stander στον ρόλο του μπάρμαν, κλασσικός σε ιταλικές παραγωγές τη δεκαετία του '60. Δυστυχώς, ο ηθοποιός έπασχε από κατάθλιψη κι έδωσε τέλος στη ζωή του, σε μικρή ηλικία, κάπου στις αρχές των '70's
 
Η πλακα ειναι χωρις να το εχουν καταλαβει πολλοι μεταξυ και εμενα οτι με αυτη την ταινια ξεκιναει μια δευτερη ατυπη τριλογια το αναφερει ο ιδιος ο Λεονε στη συνεντευξη του dvd.

Θεωρω χωρις να σκαμπαζω απο τετοια οτι ειναι η πιο καταλληλη ταινια ενας μαθητευομενος κινηματογραφιστης να ξεκινησει σοβαρη μελετη.
 
To είχα διαβάσει κι εγώ πριν κάποια χρόνια και μου φάνηκε κάπως περίεργο, γιατί δεν θα μου περνούσε ποτέ από το μυαλό να συνδέσω τις τρεις τελευταίες ταινίες του Leone. Όσο για τη μελέτη που λες, εκτός από την σκηνοθετική ευφυΐα του Leone, θα έπρεπε ψάξει πως ένας Ιταλός σκηνοθέτης κατάφερε να βάλει τα γυαλιά στους Αμερικάνους για τον τρόπο δημιουργίας ενός western, ίσως το πιο αμερικάνικο κινηματογραφικό είδος. Δεν ξέρω, αλλά τέτοιο χοντρό "ψαλίδι" που έφαγαν οι ταινίες του με κάνει να πιστεύω ότι οι Αμερικάνοι τον μίσησαν επειδή έφτιαχνε western καλύτερα από τους ίδιους
 
Γι αυτο το λογο την λεω ατυπη ως τριλογια.Σκεψου το εξης...Once Upon A Time In The West-Αγρια Δυση, Duck You Sucker-Mεξικανικη Επανασταση, Once Upon A Time In America-Περιοδος ποτοαπαγορευσης.Ξετυλιγει την ιστορια της Αμερικανικης ηπειρου γραμμικα.Επισης προσωπικη μου αποψη ειναι πως ο Κλιντ Ιστγουντ δεν επαιξε απλως στις ταινιες του Λεονε αλλα απορροφουσε τα παντα απο τον ιδιο σαν ''σφουγγαρι''.Εκανε τεραστια μελετη στη δουλεια αυτου του δημιουργου με αποτελεσμα σημερα να εχουμε ενα τεραστιο σκηνοθετη περα απο ενα τεραστιο ηθοποιο.Τι να λεμε τωρα μπορουμε και για τους δυο να μιλαμε ωρες...
 
Και για μένα ο καλύτερος ρόλος του Μπρόνσον
 
...και το καλύτερο soundtrack ever!
 
O Χένρι Φόντα σε αυτό το βιντεάκι μιλάει για το πως πείστηκε να συμμετάσχει στην ταινία και το σκεπτικό του Λεόνε να τον βάλει στον ρόλο του κακού 'Φρανκ'

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Τα σπαγκέτι γουέστερν του Λεόνε είναι αξεπέραστα ακόμα και σήμερα. Και αυτή είναι άλλη μια αριστουργηματική ταινία που μπορεί να σταθεί ισάξια δίπλα στην τριλογία με τον Κλιντ Ίστγουντ.
 
αυτή την αριστουργηματική ταινία την πρωτοείδα κατακαλοκαιρο 1989 απ την ετ1 μια Κυριακή βράδυ και δεν θα την ξεχάσω ποτέ...με τρελή ζέστη,κι εγώ με 39 πυρετό να έχω πάθει πλάκα με αυτό το φίλμ στα 12 μου.Δεν είχα ξαναδεί ταινία σπαγγέτι γουέστερν ως τότε και μάλιστα τόσο καταπληκτική....
 
Πίσω
Μπλουζα